tag:blogger.com,1999:blog-50550389874807008662024-03-13T09:47:14.423-07:00Bo kyaw NyeinBo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.comBlogger49125tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-17199018546450702772010-04-01T04:55:00.000-07:002010-04-01T05:03:10.136-07:00If we boycott the elections we abandon the fightMonday, 22 March 2010 13:01 Dr. Tun Kyaw Nyein<br /><br /><br /><a href="http://www.mizzima.com/edop/commentary/3700-if-we-boycott-the-elections-we-abandon-the-fight.html" target="_blank">(Mizzima)</a> – The State Peace and Development Council (SPDC), like any dictatorship, desires legitimacy. And like any modern state, tries to conform to standards of the international system, which characteristically entail elections and civilian rule. Thus, with the announcement of elections slated to take place in 2010, the SPDC wants to transform the Burmese military dictatorship into a semblance of civilian rule.<br /><span id="fullpost"><br /><br />However, though promoted as a move towards “disciplined, flourishing democracy” there is no doubt that the projected change is but a military dictatorship morphing itself into electoral authoritarianism.<br /><br /><b>What is electoral authoritarianism?</b><br /><br />It means that the military dictatorship in Burma will be transformed into authoritarian rule dressed up in all the trappings of democracy such as a constitution, multiparty elections, courts, national and sub-national legislative bodies, private media and civil organizations. Those who wield power have made sure that all the advantages are on their side, with 25 percent of the seats in legislative bodies, key ministries conveniently reserved for the military and the executive branch endowed with omnipotent power.<br /><br />Burmese are under no illusion that these institutions are far from freedom and liberal democracy. Yet, for the democratic opposition, these institutions are venues and arenas to contest, and contest they must.<br /><br /><b>The opposition cannot afford to forfeit any emerging political space</b><br /><br />Some consider the boycott an act of defiance and accuse those in the democratic movement who intend to participate in the elections as dreamers. Quite to the contrary, reality dictates that elections are the most viable option at this point in time and that the opposition cannot afford to forfeit the polling. Democracy has to be fought for at every given opportunity and in every space that becomes available. If the democratic opposition boycotts the elections it will by default surrender the opportunity and space to non-democratic forces.<br /><br /><b>The military regime holds elections out of a position of strength</b><br /><br />Since 1962, we have heard the calls for armed struggle or popular uprisings. Burmese people have taken to the streets and taken up arms, sacrificing their lives time and again. Yet, the military dictatorship has continued to hold sway over the country for nearly half a century.<br /><br />Twenty-two years after the 1988 uprising, the SPDC stands in a much stronger position than ever before. It has survived sanctions imposed by the West and has improved its revenue stream thanks to the exploitation of the country’s natural resources. Internationally, it remains comfortably ensconced behind the veto shields of Russia and China, effectively warding off any punitive measures brought against it in the UN Security Council. Domestically, they have dampened the will of people to take to the streets – at least for a while, with their brutal crackdown of the monks’ uprising in 2007. With the recent announcement of the party registration law, Burma’s major opposition party, the NLD, seems cornered while ceasefire groups, though armed, pose no existential threat. Thus, the SPDC does not hold the elections from a position of weakness but from a position of strength – thereby tone deaf to any demands voiced by the opposition.<br /><br /><b>Democracy has to be fought for at every given opportunity</b><br /><br />The main political battleground will be in the elections for the legislature, because that is where the Burmese people have an opportunity to capture as many as 75 percent of the seats. The democratic opposition must fight for every seat in the Pyithu Hluttaw (Lower House), Amyotha Hluttaw (Upper House), Taing Hluttaw (Region) and Pyi ne Hluttaw (State). The opposition must carry the fight for democracy and human rights in the national and regional bodies, in the courts, in the media and in the civil organizations. But foremost, it will have to take part in the elections. Each seat an opposition party candidate captures is a seat that will push the cause of democracy one yard farther towards its goal. As the Burmese saying goes, ‘if we move one yard a day, where will Pagan run?’<br /><br /><b>Redirecting electoral authoritarianism</b><br /><br />Electoral experiences from Iran to Zimbabwe show that when an opposition movement participates and protests against irregularities or fraud, a regime’s legitimacy becomes challenged in the international community. Moreover, opposition unity and cohesion can be crucial in altering electoral authoritarianism onto the path of liberalization.<br /><br />Elections even when flawed can have positive outcomes. Studies have shown that they provide increased room to maneuver for political actors, and in the case of Latin American countries to the extent that political space opened up via elections empowered people to mobilize and pursue their interests; over a few election cycles, initial mistrust diminished among the main political actors. Furthermore, in the cases of highly manipulated presidential elections in Cote d’Ivoire (2000) and Madagascar (2001) and parliamentary elections in Malawi (1999) and Namibia (1989), the opposition won despite serious irregularities and manipulation. In all those cases, where opposition won against all odds, they were united and cohesive. At the same time, in other cases, positive outcomes emerged following second or third election cycles when the old generation of rulers exits the scene and new arrangements are negotiated between younger generations of political actors.<br /><br /><b>Will it be a quick and easy fight? No.</b><br /><br />Will victory be assured? No. Those who want genuine democracy have a long and hard road ahead of them. <br /><br />As mentioned earlier, elections are convened by authoritarian regimes to gain a measure of legitimacy. And there should be no doubt that the people in power will employ a full menu of manipulative means to achieve their goals, as have other authoritarian systems.<br /><br />However, the voting patterns of the Burmese people in both the 1960 and 1990 elections indicate, when given a choice, they will vote for their real preference notwithstanding electoral manipulations. It is a responsibility of the democratic opposition to do all they can to deny the military a manufactured popular consent and to give the Burmese people the power to choose and to deny.<br /><br />All things considered, defection from the elections will by default deliver the military their long coveted legitimacy on a platter. <br /><br /><font color="F5FFFF"><i>(Dr. Tun Kyaw Nyein is a political activist who took part in the 1974 U Thant uprising in Burma. He is a former political prisoner and now living in the United States. Currently, he serves as Dean of the Center for Adult and Continuing Education at Misericordia University, Pennsylvania.)</i> </font><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-51104484612164061872010-01-18T03:16:00.000-08:002010-01-18T03:17:08.915-08:00ဘယ္လိုေဖာက္ထြက္ၾကမလဲ ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္း (၁ဝ)ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | အဂၤါေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၇ နာရီ ၅၄ မိနစ္ <br /><br /><a href="http://mizzimaburmese.com/edop/songpa/4524-2010-01-05-11-37-31.html" target="_blank">mizzima</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/S0SFSKj2Y8I/AAAAAAAAAcM/lB2SDCuMu4Y/s1600-h/bbkn.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 117px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/S0SFSKj2Y8I/AAAAAAAAAcM/lB2SDCuMu4Y/s400/bbkn.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423606398379779010" /></a><br /><br />ႏုိင္ငံေရးမွာ (အင္အား) မရွိဘဲ (လႈပ္ရွား) ရခက္ပါတယ္။ (ရလဒ္) ရေအာင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေစ၊ ၾကိဳးစားမႈျဖစ္ေစ၊ <br /><span id="fullpost"><br />ဖန္တီးရခက္ပါတယ္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ေရး ေလာကမွာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ (အင္အား) ယူထားတဲ့ နအဖ- ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ လူထုေထာက္ခံမႈကို (အင္အား) ယူထားတဲ့ NLD ႏုိင္ငံေရးပါတီ ဒီ ၂ အုပ္စုပဲ အဓိက ရပ္တည္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း လူထုေထာက္ခံအားေပးတာက လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ပို႔ေပးႏုိင္တာ စစ္တပ္နဲ႔ ေဒၚစုပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြ ဝင္ၿပိဳင္တယ္၊ ဝင္မၿပိဳင္ဘူးဆိုတာ ထိေရာက္မႈဘက္က ၾကည့္ရင္ မေျပာျပေလာက္ပါဘူး။<br /><br />ဥပမာ ဦးသုေဝတို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ္လို႔ ေၾကျငာထားပါတယ္။ ဒါ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ကုိ မေျပာင္းလဲႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေလဟာနယ္ Vaccum မျဖစ္ရေအာင္ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာပဲ။ ေလဟာနယ္ မျဖစ္ေစဖို႔ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေရးပါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ (အင္အား) မရွိဘူး။ NLD နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကမွ အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တာပါ။<br />ဘာေၾကာင့္ (ကြက္လပ္) ျဖည့္တာဟာ အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အေရးပါတယ္ဆိုတာကိုက်ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါ့မယ္။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ NLD နဲ႔ ေဒၚစုဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္လည္း ရတယ္၊ မဝင္လည္း ရတယ္။ ဝင္မယ္ မဝင္ဘူး ေရြးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ေနရာ အယူမွန္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ ထင္မိတယ္။ ေရွ႕မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ေနာ္က ဝင္ေစခ်င္တယ္။ ဝင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ကို ဝင္လုေစခ်င္တယ္။<br /><br />ဒီေနရာမွာ အျငင္းပြားစရာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဓိက ထိေရာက္တဲ့ အျငင္းပြားခ်က္က လုပ္ႏုိင္တဲ့ (လူ) ေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ လုပ္မွာလဲ? လို႔ ေမးလာႏုိင္စရာ ရွိတယ္။<br /><br />အမွန္ပဲ လက္ရွိ အေျခအေနကို ေယဘုယ်အရ သံုးသပ္ရင္ လူေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြေၾကာက္ကုန္ၿပီလို႔ ယူဆစရာ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးမွာ အေရးၾကီးဆံုး သင္ခန္းစာတခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအေၾကာင္း ကိုယ္သိဖို႔တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြဟာ ေသြးပူဖို႔ လိုတယ္။ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ေျပာရရင္ စစ္အစိုးရကို မုန္းတဲ့ မေက်နပ္တဲ့သူေတြက အမ်ားစုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒို႔ကေတာ့ (စ) မလုပ္ဘူး။ (လုပ္) ရင္ဝင္ပါမယ့္ (သူ) ေတြက (အမ်ားစု) ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါသူတို႔ အျပစ္မဟုတ္ (ခံ)ရပါမ်ားေတာ့ လူရည္လည္သြားၿပီ ဆိုရမယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင္ဦးတုိ႔လည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္က မလြတ္။ လႈပ္ရွားႏုိင္တဲ့ ျပည္တြင္းက NLD CEC နဲ႔ ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ ေနရာယူထားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ NCGUB တို႔ေၾကာင့္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။<br /><br />ေနာက္တခ်က္ ျမင္မိတာက Non Violence လို႔ေခၚတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရး Idealism အေတြးအေခၚၾကီးက ေခတ္စားလာေတာ့၊ (လူ) ေတြ Non Violence သမားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။ အဝိုင္းထဲ ေလးေထာင့္သြင္းလို႔ မရသလို သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေတြးအေခၚၾကီး တခုကို ႐ိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ဟိုမက် ဒီမက် ဘဝ ေရာက္ကုန္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆို ႏုိင္ငံေရးဆိုတာက စြန္႔စားမႈေလး အရိပ္အေယာင္ ျပလာရင္ေတာင္ လူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရလာၿပီး (အရွိန္) ရလာကာ (အရွိန္) က တဆင့္ (တြန္းအား) အင္အားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ (ထြက္ေပၚ) လာတာပဲ။<br /><br />ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ဗဟိုအခ်က္က (အင္အား) ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ Risk လို႔ေခၚတဲ့ (စြန္႔စား) မႈ ရွိစၿမဲပဲ။ စြန္႔စားမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ (စြန္႔လႊတ္မႈ) Sacrifice ဆိုတာ အရိပ္ပမာ ဒြန္တြဲလ်က္ရွိတယ္။ ဒီ ၂ ခ်က္ကို ေပၚေအာင္လို႔ Conviction လို႔ေခၚတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) က တြန္းပို႔ရတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးမွာ ယံုၾကည္မႈ Conviction ရွိရမယ္လို႔ က်ေနာ္ ရဲရဲဆိုရဲတာပါ။ ဒီမိုကေရစီ မရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ (ယံုၾကည္ခ်က္) က ပိုအေရးၾကီးလာတာေပါ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုရာမွာ ဝါဒေရးယံုၾကည္ခ်က္ Political Conviction ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးဝါဒ Political Idealism ကိုပဲ မဆိုလိုပါ။ အမ်ဳိးသားေရး Nationalism ၊ လြတ္လပ္ေရး Freedom စတဲ့ ငါ့လူမ်ဳိး ငါ့တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္မႈ ရွိရမယ္၊ တိုးတက္မႈရွိရမယ္ ဆိုတာေတြဟာလည္း စြန္႔လႊတ္မႈနဲ႔ စြန္႔စားမႈကို တြန္းပို႔ေပးတဲ့ အင္အား Energy ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲဝါဒေတြကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လက်ာ္ဝါဒကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို အရင္းျပဳတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) ဟာလည္း ျပင္းထန္တဲ့၊ ျဖဴစင္တဲ့ ယံုၾကည္မႈပဲ။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဝါဒစြဲကို အားမကိုးဘဲ အမ်ဳိးသားစိတ္ Nationalism ကိုပဲ အေျချပဳၿပီး အားလံုးကို ဆြဲေခၚသြားတာပဲ မဟုတ္လား? က်ေနာ္တို႔ ရာဇဝင္မွာ အေလာင္းဘုရား၊ တ႐ုတ္ျပည္က ေမာ္စီတုန္း၊ က်ဴးဘားက ကက္စ္ထ႐ို၊ အေမရိကန္က ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အားလံုးဟာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံၿပီး (စြန္႔စား) ခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား? ႏုိင္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလို႔ စြန္႔စားခဲ့ၾကသည္မဟုတ္။ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ အတူတူလူနည္းစု - စုေပါင္း၍ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရဲရာက - တိုက္ပြဲေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရလာတာေၾကာင့္ - လူနည္းစုက လူအမ်ားစု ျဖစ္လာၿပီး လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရမွ - ေအာင္ျမင္မႈကို ရခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။<br /><br />သိပၸံပညာမွာ F=ma ဆိုတဲ့ Equation (ညီမွ်ျခင္း) ရွိတာပဲ။ ေရြ႔ရွားမႈမရွိရင္ Mass (ျဒပ္ထု) ရွိတာေတာင္ Acceleration (အရွိန္) မရွိတာေၾကာင့္ Force (အင္အား) ဟာ Zero (သုည) မွာပဲ က်န္ခဲ့ရမွာေပါ့။<br />ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအားျဖင့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ေနၿပီလို႔ ယူဆစရာရွိေပမယ့္၊ လႈပ္ရွားမႈရွိလာလို႔ အရွိန္ရွိလာရင္ Mass လူအုပ္ၾကီးလည္း မ်ားလာၿပီ။ တခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း Fear ဆိုတာကို ေက်ာ္ႏုိင္တာေပါ့။<br /><br />လြယ္သလား?<br />လြယ္သလား? လို႔ေမးလာရင္ မလြယ္ဘူးလို႔ ေျဖရမွာပဲ။ မဆလ ေခတ္က (၈၈၈၈) ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ႏုိင္မယ္လို႔ ဆိုၾကရင္ ဝိုင္းအရယ္ခံရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါက ေပးလာတာေၾကာင့္ ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ႐ိုက္ပြဲကေလးက (စ) ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား? ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေျခခံၿပီး ႏုိင္ငံေရး (အေျခအေန) ဖန္တီးယူႏုိင္ရင္ (အီရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ) မွာလို အခ်ိန္အခါ မွန္သြားရင္ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန ေျပာင္းလဲႏုိင္တာေပါ့။<br /><br />N = m a<br />(Newton and Law of Motion)=(mass)(acceleration)<br /><br />ေနာက္တနည္း က်န္ေသးတယ္။<br />က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အက်င့္တခု က်န္ေသးတယ္။ အဲဒါ ျမန္မာအမ်ားစုဟာ အဖြဲ႔အစည္းေထာင္ၿပီး (အဖြဲ႔အစည္း) နဲ႔ တိုက္တာထက္ (လူ)(ပုဂၢိဳလ္) ကို ၾကည္ညိဳၿပီး (တိုက္) ခ်င္တဲ့ (အက်င့္) ရွိၾကတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၊ အခုေခတ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တနည္းျဖင့္ သူရဲေကာင္းကို ကိုးကြယ္တဲ့အက်င့္ ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားဟာ Institutional Loyalty ဆိုတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ Institutional Power ကို နားလည္ဖို႔ ပိုေဝးေသးတာေပါ့။<br /><br />ႏုိင္ငံေရးအေဆာက္အဦး Political Institutional နဲ႔ Infrastructure ရွိမွ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သူ႔တာဝန္နဲ႔သူ လုပ္ႏုိင္တာေတြ ေပၚလာၿပီး အားလံုး ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ေက်မွ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း ၾကီးထြားၿပီး (အင္အား) ရွိလာမွ စစ္တပ္က အေလးထား ဂ႐ုျပဳလာရမွာေပါ့။<br /><br />အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ (လုပ္စား) ႏုိင္ငံေရးေတြကပဲ ေရပန္းစားလာၾကၿပီး ဒိုနာ အလႉရွင္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႔ထားတဲ့ Interest Group - အက်ဳိးရွင္အုပ္စုေတြပဲ ေငြရ ရွင္သန္လာခဲ့ၾကတာပါ။ အားလံုးဟာ Grass-root ေအာက္ေျခ စည္း႐ံုးေရး ႏုိင္ငံေရးကို ေမ့ကုန္ၾကၿပီး ပလို႔ဂ်ိ ဆိုၿပီး Elite Politicians - အခြင့္ထူးခံ ေရေပၚစီ ႏုိင္ငံေရးေပၚပင္ ႏုိင္ငံေရးဘက္ ေရာက္ကုန္ၾကေရာ။<br /><br />ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ေဒၚစုဟာ Institution - ေဒၚစုဟာ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ က အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွာၿပီး ေဒၚစုကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေပါ့။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တဲ့ ေဒၚစုက - ယက္ေတာရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ (အခြင့္အေရး) နဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေမရိကန္ေပၚလစီကုိ ကိုင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ထြင္ၿပီး လႈပ္ရွားလ်က္ရွိတယ္။<br /><br />ဒါ ေဒၚစုတဦးထဲ ကစားႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး က်ားကစားကြက္ပဲ။ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ဒါထက္ပိုၿပီး ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိပါ။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-38470326248176042042010-01-18T03:15:00.000-08:002010-01-18T03:16:00.011-08:00တ႐ုတ္ျပည္ ဒုသမၼတႏွင့္ တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္မႈအေၾကာင္းဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၀၄ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၅၀ မိနစ္ ေဆာင္းပါး <br /><br /><a href="http://mizzimaburmese.com/edop/songpa/4509-2010-01-04-10-33-45.html" target="_blank">mizzima</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/S0SF7e2ATeI/AAAAAAAAAcU/whLXUW6R6GE/s1600-h/China-G2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 117px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/S0SF7e2ATeI/AAAAAAAAAcU/whLXUW6R6GE/s400/China-G2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423607108199271906" /></a><br />က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လူ႔သမိုင္းတြင္ အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံႀကီး ၂ ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယတို႔ႏွင့္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ <br /><span id="fullpost"><br />နယ္နိမိတ္ဆက္စပ္လ်က္ရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္ ထို ၂ ႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္ဆံေရးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အေရးႀကီးပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးသည္ တ႐ုိန္ထိုး တိုးတက္လ်က္ ရွိပါသည္။ ထို႔ျပင္ နအဖ စစ္အစိုးရကိုလည္း က်ားကန္ေပးထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ဦးေဆာင္လ်က္ ရွိေသာ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေၾကာင္း သိထားသင့္ေပသည္။ ေလ့လာကၽြမ္းက်င္သင့္သည္။ ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္မ်ား တ႐ုတ္အေရး ကၽြမ္္းက်င္သူမ်ား ျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ တ႐ုတ္အေရးကို စိတ္ဝင္စား ေစခ်င္သည့္ ေစတနာႏွင့္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးရျခင္းပါ။<br />တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီက အုပ္စိုးေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္၍ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက သိခြင့္ေပးသေလာက္သာ အျပင္ကမၻာၾကီးအေနႏွင့္ သိခြင့္ ရၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြင္း ပကတိျဖစ္ရပ္မ်ားကို အလံုးစံု သိခြင့္မရွိၾကပါ။ သို႔ေသာ္ ေမာ္စီတုန္းလက္ထက္ ထက္စာလွ်င္ လြန္စြာပင္ တိုးတက္ၿပီဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။<br /><br />ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား၊ ျမန္မာႏွင့္ ကမၻားဒီယား စသည့္ ၄ ႏိုင္ငံသို႔ ခရီးထြက္လာေသာ တ႐ုတ္ဒုသမၼတ ရွီက်င္းဖ်င္သည္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ ဗဟို (Central) ေနရာ တာဝန္ယူရန္ ရာထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး၏ ေခါင္းေဆာင္ေရြးခ်ယ္မႈစနစ္အရ (အပ)ပေရာဂ မ်ားကင္းခဲ႕ေသာ္ - ၂ဝ၁၂ တြင္က်င္းပမည္႔ ပါတီညီလာတြင္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္-တနည္းအားျဖင္႕ သမၼတျဖစ္လာ မည္႕သူျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တိုဘာ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္တြင္က်င္းခဲ႕ေသာ (၁၇)ၾကိမ္ေျမာက္ပါတီညီလာခံက ေရြးခ်ယ္ခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင္႕ (၂၁)ရာစုႏွစ္ ကြန္ျမဳနစ္စံနစ္၏ အိမ္ေရွ႕မင္းသားျဖစ္ေပသည္။ ထိုေၾကာင္႕လက္ရွိ သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္ လက္ေအာက္တြင္ အလုပ္သင္သေဘာ (၅)ႏွစ္ သက္တမ္း ဒုသမၼတရာထူးကို တာဝန္ယူထားရသည္။ ျပီးခဲ႕သည္႕ ခရီးစဥ္ မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင္႕ဆက္ဆံရမည္႕ အာရွႏိုင္ငံမ်ားကိုကြင္းဆင္းေလ႕လာ၍ ထိုႏိုင္ငံ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင္႕ အကြ်မ္းတဝင္ျဖစ္ေအာင္ဆက္ဆံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။<br /><br />ဤေနရာတြင္ အေမရိကန္စနစ္ႏွင့္ တ႐ုတ္စနစ္ ကြာျခားမႈကို ၾကားျဖတ္တင္ျပပါရေစ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အတုယူစရာမ်ား ရွိလုိ႔ပါ။ အေမရိကန္စနစ္ေအာက္မွာ ေခါင္းေဆာင္တဦးကို စနစ္တက် ပိုးေမြးသလို (ေမြး) ယူသည္ဆိုသည္မွာ မရွိပါ။ အေမရိကန္စနစ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Executive) ၊ တရားဥပေဒတည္ေဆာက္ေရး (Legislative) ၊ တရားေရး (judicial) ဟူ၍ ခြဲျခားထားၿပီး ဤမ႑ိဳင္ ၃ ခုကို တခုႏွင့္တခု ခ်ိတ္ဆက္ကာ ထိန္းေပးထားပါသည္။ Check & Balance ဟု ေခၚၾကပါသည္။ အေမရိကန္ သမၼတ လက္ထဲတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကို အပ္ထားၿပီး၊ သမၼတသည္ စစ္တပ္၏ အၾကီးအကဲ Commander in Chief လည္း ျဖစ္ပါသည္။<br /><br />အေမရိကန္စနစ္သည္ လူတဦးခ်င္းဝါဒ Individualism ကို အားေပးသည္။ အေမရိကန္စံနစ္၏ အားသာခ်က္မွာ လူထုက ေခါင္းေဆာင္ကို ေရြးခ်ယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ campaign ဟုေခၚေသာ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ေရြးေကာက္ခံရဖို႔အတြက္ တႏွစ္ခန္႔ ၾကိဳးစားရပါသည္။ မိမိ၏ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္မွ၊ တခါ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီႏွင့္ ရီပတ္ဘလီကင္ ပါတီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦး ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။ Third Party ဟုေခၚေသာ တျခား တတိယကိုယ္စားလွယ္မ်ားရွိေသာ္လည္း ပါတီၾကီး ၂ ခု၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသာ သမၼတ ျဖစ္လာၾကပါသည္။<br /><br />တႏွစ္ေက်ာ္ Campaign သည္ သမၼတျဖစ္ရန္ အၾကိဳတိုက္ပြဲျဖစ္၍ လူတဦး၏ အရည္အခ်င္းကို (စစ္ထုတ္) ျခင္းဟု ယူဆႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲသည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္မဆိုင္။ ဥပမာ သမၼတ George W Bush သည္ အေတြ႔အၾကံဳ မရွိ႐ုံမက မိမိလိုခ်င္ရာကို ေခါင္းမာစြာ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္အီရတ္ကို မတရား စစ္ဝင္ တိုက္ခဲ့ပါသည္။ စီးပြားေရးတြင္လည္း ေလာဘီရစ္(lobbyists) မ်ားကိုဆြဲခန္႔ခဲ့သည့္အတြက္ မထိန္းႏိုင္ မသိမ္းႏိုင္ စီးပြားေရးကပ္စိုက္ခဲ့ရသည္။ လူညံ့တဦး သမၼတျဖစ္လာပါက စံနစ္က အေတြ႔အႀကံဳ ရွိမႈကို ဦးစားမေပးေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္နာ ႏိုင္ပါသည္။<br /><br />အေမရိကန္စနစ္က (လူ) ကို (လူထု) က ေရြးသည္။ (လူ) ၏ အရည္အခ်င္းကို (ယံု)သည္။ အလုပ္က (သင္) လိမ့္မည္ဟု လက္ခံသည္။<br /><br />တ႐ုတ္ကေျပာင္းျပန္<br /><br />တ႐ုတ္စံနစ္တြင္ အဓိကသည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ျဖစ္သည္။<br /><br />ပါတီတည္ၿမဲေရးသည္ ပထမျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္သူက ေရြးခြင့္မရွိ၊ ပါတီက ေရြးသည္။ ပါတီေအာက္တြင္မွ အစိုးရ (အုပ္ခ်ဳပ္ေရး) အမ်ဳိးသားကြန္ကရက္ (ဥပေဒျပဳေရး) ႏွင့္ စစ္တပ္ ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ စစ္တပ္သည္ အစိုးရေအာက္တြင္ မရွိပါ။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးသည္ စာေရးႀကီး သာသာပဲ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္ စစ္ေကာ္မရွင္က စစ္တပ္ကိစၥအားလံုးအတြက္ တာဝန္ရွိသည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ အဓိက ၃ ေနရာရွိသည္။<br /><br />(၁) ပါတီေခါင္းေဆာင္<br /><br />(၂) အစိုးရေခါင္းေဆာင္<br /><br />(၃) စစ္ေကာ္မရွင္ေခါင္းေဆာင္<br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ ဤစံနစ္ကိုေနာင္မွ အေသးစိတ္တင္ျပပါမည္။<br /><br />ယေန႔သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္တို႔ကို 4th Generation Leadership ဟု ေခၚပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္က အာဏာတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးကို စံနစ္တက် တည္ေဆာက္သြားပါသည္။<br /><br />အဓိကက်ေသာ တည္ေဆာက္မႈ (၂) ခုမွာ တဦးတေယာက္ထဲ အာဏာတည္ေဆာက္ေရးထက္ Collective Leadership ဟုေခၚေသာ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္ မႈကို တည္ေဆာက္ရမည္။ ဤစုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အလယ္တြင္ အဓိကက်ေသာ central ဗဟိုပုဂၢိဳလ္ ရွိရမည္။<br /><br />ထို႔ျပင္ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္ တဆက္ၿပီးလွ်င္ ေနာက္တဆက္ကို (အာဏာ) လဲႊေပးရမည္။ ဒါမွ တ႐ုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး တည္ၿငိမ္၍ ဆက္တိုက္တိုးတက္မႈ ရွိမည္။ stability ရွိ၍ Continuity ရွိမည္ဟု ဆိုလိုသည္ပါ။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ အဓိကပုဂၢိဳလ္ Central အျဖစ္ အေရြးခံရသူသည္ …<br /><br />(၁) ပါတီအေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး (ပါတီရာထူး)<br /><br />(၂) သမၼတ (အုပ္ခ်ဳပ္ေရး)<br /><br />(၃) စစ္ေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ (စစ္တပ္)<br /><br />ဤ ၃ ေနရာလံုးကို ဆက္ခံရန္ ပါတီက ေရြးေကာက္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သက္တမ္း ၂ ႀကိမ္သာ ခံစားခြင့္ရွိသည္။ သက္တမ္း ၂ ႀကိမ္ၿပီးလွ်င္ ေနာက္တဆက္ Next Generation ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လႊဲေပးရပါမည္။<br /><br />Generation ေခတ္တဆက္ တဆက္ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘာလဲ။<br /><br />ေမာ္စီတုန္းလက္ထက္က အာဏာလက္လႊဲရန္ အစီအစဥ္ process မရွိခဲ့ပါ။ ေမာ္စီတုန္းသည္ ဘုရားတဆူ တမွ် အာဏာရွိသည့္ အာဏာရွင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထမ လူေလ်ာက္ခ်ီ Li Shaoqi ၊ ေနာက္ လင္ေျပာင္ Lin Biao ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး အထြတ္ထိဋ္ေရာက္စဥ္က (၄)ဦးဂိုဏ္းမွ ဝန္ဟုန္ဝန္ (Wang Hongwen) တို႔ကို ရည္မွန္းခဲ႕သည္။ ေနာက္ဆံုးေသခါနီးတြင္ဟြာဂူဖံုး (Hua Guofeng)။ သို႔ေသာ္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္က (Deng Xiaoping) ေနာက္ဆံုး အာဏာယူႏိုင္ခဲ့သည္။<br /><br />ဤသည္မွာ အာဏာရွင္လက္ေအာက္တြင္ အာဏာရွင္မ်ားသည္ အာဏာကို လက္မလႊတ္ရဲဘဲ အာဏာကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေသၾကသည္ ခ်ည္းျဖစ္၍ ထို႔ေၾကာင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္က သူ မေသခင္မွာ ရာထူးမ်ားကို လက္လႊဲေပးၿပီး အာဏာကူးေျပာင္းမႈကို စံနစ္တက်ျဖစ္ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရာက ယခုလို Generation Leadership ဟု ေခၚသည့္ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ …<br /><br />1st Generation ပထမေခတ္/အဆက္ - ေမာ္စီတုန္း<br /><br />2nd Generation ဒုတိယေခတ္/အဆက္ - တိန္႔ေရွာက္ဖိန္<br /><br />3rd Generation တတိယေခတ္/အဆက္ - က်န္ဇီမင္း<br /><br />4th Generation စတၳဳတေခတ္/အဆက္ - ဟူက်င္ေတာင္<br /><br />5th Generation ပဥၥမေခတ္/အဆက္- ရွီက်င္းဖ်င္ (ေရြးခ်ယ္ရန္ ရာထားခံရသူ)<br /><br />ပါတီလူၾကီးမ်ား (Party Elders)<br /><br />တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး၏ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈစံနစ္ေအာက္တြင္ အာဏာရွိသည္႕လက္တဆုပ္စာ လူတစုက ဗဟိိုလူ central person ကို ဝန္းရံေပးၾကသည္။ ထုိလူမ်ားသည္ ၁ဝ ႏွစ္ အုပ္ခ်ဳပ္၊ ၁ဝ ႏွစ္ျပည့္သည့္အခါ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေပး၊ ေနာက္တအုပ္တက္ေပါ႕။<br /><br />လူတစုျပီး တစု ေျပာင္းလဲ အုပ္ခ်ဳပ္သြားၾကမည္။ သို႔ေသာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ က အာဏာတည္ျမဲလ်က္ရွိရန္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ က စီစဥ္ခဲ႕သည္ပါ။ သို႔ေသာ္ ပါတီလူၾကီးမ်ား (Party Elders) က Reform ဟုေခၚေသာ ျပန္လည္ျပင္စင္ေရး လမ္းစဥ္ကို လိုက္နာသူ သစၥာရွိ သူမ်ားကိုသာေရြးရန္ စီစဥ္ခဲ႕ျပန္သည္။္<br /><br />ဤေနရာတြင္ အေရးၾကီးသည့္ျဖစ္စဥ္ process လုပ္ငန္းစဥ္ တခု ရွိသည္။ အာဏာႏွင့္ ရာထူးကုိ လက္လႊတ္ေပးရသည့္ လူၾကီးမ်ားသည္ ေပ်ာက္မသြားၾကပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အတြင္း ဆက္လက္ ရပ္တည္လ်က္ ရွိသည့္အျပင္ Elders ဟုေခၚသည့္ ပါတီလူၾကီးမ်ား ျဖစ္လာၾကၿပီး ပါတီ၏ လမ္းစဥ္၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္သစ္၊ မ်ားကို ေရြးရာတြင္ အေရးပါသည္။<br /><br />တဖက္က (အေကာင္းဘက္က) ၾကည့္လွ်င္ တသက္လံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္လာၾကသည့္ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရး သမားၾကီးမ်ားက ထိမ္းေက်ာင္းေပးေနသျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ တျခားတဖက္က ၾကည့္လွ်င္ ထိုလူၾကီးမ်ားသည္ အေရအတြက္မည္မွ်ႏွင့္ မည္သူမ်ားျဖစ္သည္ကို တ႐ုတ္ျပည္အေၾကာင္း ေလ့လာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားပင္ မသိၾကပါ။ အေၾကာင္းအရင္းက တ႐ုတ္ျပည္သည္ အာဏာရွင္ စနစ္ကို က်င္႕သံုးဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူအသိမခံ၊ ေျဗာင္မေၾကညာရဲဘဲ အာဏာရွိသူမ်ားကသာ ႀကိတ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။<br /><br />ဤ လူၾကီးစနစ္သည္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္လက္ထက္တြင္ ေပၚလာသည္။ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္သည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ စကတည္းက ပါခဲ့သည့္အျပင္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တာဝန္ယူခဲ့ရၿပီးသဘာရင္႕ရာဇဝင္ ရွိသည့္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအျပင္ စစ္တပ္အတြင္းမွာပါ ၾသဇာရွိသည္။ တိန္ေရွာက္ဖိိန္ေနာက္ က်န္ဇီမင္း၊ ယခု ဟူက်င္ေတာင္ လက္ထက္က်ေတာ့ က်န္ဇီမင္းသည္ တိန္ေလွ်ာင္ဖိန္ကဲ့သို႔ ရာဇဝင္မရွိပါ။ က်န္ဇီမင္းက တိန္ေရွာက္ဖိန္လိုတျခားရာထူးမ်ားကို ဖယ္ေပး ေသာ္လည္း၊ စစ္ေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒ ရာထူးကို ဆက္ကိုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ မရမွ ေနာက္ဆံုး လႊဲေပးခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်န္ဇီမင္းႏွင့္ ဟူက်င္ေတာင္သည္ မသင့္တင့္ (သို႔) အၿပိဳင္ဟု ပညာရွင္မ်ားက သတ္မွတ္ၾကသည္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္။ က်န္ဇီမင္းႏွင့္ ဟူက်င္ေတာင္ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို တိန္ေရွာက္ဖိန္ကေရြးခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္)<br /><br />၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဟူက်င္ေတာင္က 5th Generation မ်ားကို အာဏာလႊဲၿပီးရင္ Elders မ်ားထဲတြင္ ၿပိဳင္ဘက္မ်ား ျဖစ္လာမည္။ မည္သူကမွ မည္သူလူၾကီးEldersျဖစ္ရမည္၊ မည္သို႔ေရြးခ်ယ္မည္ကို မသိရေသးသည့္ အတြက္ ေရွ႕မွာ ျပႆနာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။<br /><br />က်န္ဇီမင္းကို Elders မ်ားက ေရြးသည္ကုိ က်န္ဇီမင္းပင္ မသိခဲ့ပါ။ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္သည္ ပထမ ဟူေရာင္ဘန္း (Hua YaoBang) ႏွင့္ ေက်ာက္က်ိယန္ Zhao Ziyang တို႔ကို သူ႔ေနာက္ ဆက္ခံရန္ ေရြးခဲ့သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ တီအန္မင္ရင္ျပင္ ေက်ာင္းသားမ်ား အေရးေတာ္ပံုၾကီးတြင္ ေက်ာက္က်ိယန္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘက္လိုက္သည္္ဆိုၿပီး အဖမ္းခံရသည္။ ထိုစဥ္က Li Peng လီပင္း က ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ (တ႐ုတ္ စိန္လြြင္ေပါ့) ။ လီပင္း က တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ႏွင့္ လူၾကီးမ်ားကို တင္ျပၿပီး ဖမ္းမိန္႔ရမွသာ ဖမ္းဆီး ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆက္ခံရန္ လူေရြးသည့္အခါ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ လူၾကီးအဖြဲ႔ ျဖစ္သည့္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ Deng Xiaoping ၊ Chen Yun ၊ Li Xiannian ၊ Peng Zhen ၊ Deng Yingchao ၊ Yan ShangKun ၊ Wang Zhen ၊ Bo Yibo တို႔သည္ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ ေနအိမ္တြင္ ၅ နာရီၾကာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကသည္။<br /><br />ဤလူၾကီးမ်ားကပဲ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ အမိန္႔ (ပစ္မိန္႔) ကို ေပးရာတြင္အေရးပါခဲ့သည္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာေမာင္ကို ဖယ္ရွားရန္ ၎တို႔၏အေဖၾကီး ဦးေနဝင္းက အမိန္႔ ေပးခဲ့ေၾကာင္း သတင္းရွိသလိုေပါ့။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္တပ္ကို အမွန္တကယ္ ကိုင္ထားသည္မွာ ဦးေနဝင္းပင္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္) နဝတ ေခတ္တြင္ ဦးေနဝင္းသည္ မည္သည့္ရာထူးမွ မယူသည့္အျပင္ ေန႔တဓူဝ အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ေဝးသြားသည္။ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္၏ အဓိက ရည္စူးခ်က္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တည္ၿမဲေရး ထို႔ေၾကာင့္ ပါတီဝင္ ျဖစ္႐ုံမက ခ်ဳပ္ကိုင္စရာ ပါတီရွိသည္။ မဆလက ၈၈၈၈ အေရးအခင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက လက္မခံ ေတာ့သည့္ အတြက္ ဇတ္သိမ္းခဲ႕ရျပီ။ ဦးေနဝင္း၏ ေက်ာ႐ိုးကစစ္တပ္၊ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္၏ ေက်ာ႐ိုးသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီျဖစ္ သည္ကို သတိျပဳေစခ်င္သည္။တီအန္မင္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ၾကီး ၿဖိဳးခြင္အၿပီး ေက်ာက္က်ိယန္(Zhao Ziyang) ျပဳတ္က်ၿပီးေသာ္လည္း သူ႔ကို ေထာက္ခံသည့္ ပါတီဝင္ေဟာင္းမ်ားက ပါတီစည္းေဝးပြဲ မွတ္တမ္းမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခိုးထုတ္ၾကၿပီး ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ တီအန္မင္ စာတမ္းမ်ား Tiananmen Papers ဆိုသည့္ စာမ်က္ႏွာ ၅ဝဝ ေက်ာ္ စာအုပ္တအုပ္ကို အေမရိကားတြင္ ထုတ္ေဝခဲ႕သည္။ အင္မတန္ ဖတ္၍ေကာင္းသည့္ စာအုပ္ပါ။ စာမ်က္ႏွာက ၃ဝ၈ တြင္ လူၾကီးမ်ားက က်န္ဇီမင္းကို ခန္႔ျခင္း The Elders Appoint Jiang Zemin ဆိုသည့္ အခန္းတြင္ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းမ်ားက တဆင့္ မည္သို႔ စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္ကို အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။<br /><br />ထိုသို႔ေသာ စာအုပ္မ်ဳိးမ်ား ေပၚလာသျဖင့္ တ႐ုတ္လူၾကီးမ်ားအေၾကာင္း သိခဲ့ရေသာ္လည္း ယခု လူၾကီးမ်ားသည္ မည္သူမ်ားလဲ၊ မည္သို႔ေရြးသလဲ၊ မည္ေရြ႔မည္မွ် အာဏာရွိသလဲဆိုသည္ကို အတိအက် သိသူ မရွိသေလာက္ပါ။ ဘီဘီစီ သတင္းေထာက္ အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕ျပီး မၾကာေသးခင္ကမွ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးတြင္(၃)ႏွစ္ေက်ာ္အယ္ဂ်ာဇီးယား Al Jazeera သတင္းေထာက္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕သူ တိုနီခ်န္းဆိုသူက ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ႕သည္။<br /><br />တ႐ုတ္စံနစ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္သူေတြက ေရြးခ်ယ္ခြင္႕ရွိသည္မဟုတ္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ေရြးခ်ယ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ တပါတီ အာဏာရွင္ စံနစ္ျဖစ္႐ုံမက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး အားလံုးကို ခ်ဳဳပ္ကိုင္ထားသည္႕အတြက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ပိုးေမြးသကဲ႕သို႔ေမြးႏိုင္ ေပသည္။ ေမာ္စီ တံုးႏွင္႕ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးေခတ္က ေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာရွိမည္႕သူမ်ားကို ေရြးသည္။ တိ္န္႔ေရွာက္ဖိန္ ေနာက္ပိုင္းေခတ္ၾကေတာ႕ Reformဟုေခၚေသာ စီးပြားေရး ျပန္လည္ျပင္ဆင္မႈကို သစၥာရွိသူမ်ားကို ေရြးေစသည္။ မီးမ်ားမီးႏိုင္ ေရမ်ားေရႏိုင္ စံနစ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီအတြင္းတြင္လည္း ေျပာင္းလဲလ်က္ရွိပါသည္။<br /><br />တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ ေခါင္းအၾကီးဆံုးျပႆနာမ်ားမွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာျပႆနာ ျမိဳ႕နဲ႔ နယ္မ်ားအၾကား ကြာျခားမႈ တိုးတက္ေသာအေရွ႕ဖက္ျခမ္း ႏွင္႕ ျပည္တြင္းပိုင္း ကြာျခားမႈ ႏွင္႕ Internal Migration ဟုေခၚေသာ နယ္မ်ားမွအေရွ႕ျခမ္းၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားသို႔ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ေရႊ႔ေျပာင္းမႈတို႔ျဖစ္ၾက၍ အၾကီးဆံုးျပႆနာမွာ လဘ္စားမႈျဖစ္ေပသည္။<br /><br />ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။<br /><br />ဆက္လက္၍ 5th generation ျဖစ္ရာထားျခင္းခံရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား 6th generation ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ရန္ တန္းစီထားျပီးေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေၾကာင္းႏွင္႕ ပါတီတြင္း အင္အားအဖြဲ႕စု Factions and groups မ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္လက္တင္ျပေဆြးေႏြးသြားပါမည္။<br /><br /><br /><br />ရည္ညႊန္း References<br /><br />The Tiananmen Papers<br /><br />Mao Last Revolution<br /><br />China fifth generation leaders come of age by Cheng Li<br /><br />China’s Leadership, fifth generation by Cheng Li and John L. Thorton. <br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-37156960376236340312009-12-29T06:22:00.000-08:002009-12-29T06:24:24.824-08:00ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | အဂၤါေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၂၆ မိနစ္ <br /><br /><a href="http://mizzimaburmese.com/edop/songpa/4472-2009-12-29-08-08-14.html" target="_blank">Mizzima</a><br /><br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာကို လူခ်င္းေတြ႔ရေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ရယ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ရယ္ ခြဲမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ (အေဖ) တို႔နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္တဦးအျဖစ္ပဲ ျမင္မိတယ္။ အေဖကိုလည္း သတိရတာနဲ႔ က်ေနာ္ ႐ိုေသစြာ ထိုင္ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ႐ိုးသားမႈကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း က်ေနာ္ ေလးစားမိတာအမွန္ပါ။<br /><br /><span id="fullpost"><br />ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ဆီမွာ မၿပီးေသးတဲ့ မိသားစုတာဝန္က က်န္ေနေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ေရးခဲ့တဲ့ သူရဲ႕ ကိုယ္ေရး ရာဇဝင္မွာ ေရးသားထားတဲ့ ဦေက်ာ္ၿငိမ္း အေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္နဲ႔ ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြက ဘာေၾကာင့္ ျပန္မေရးတာလဲလို႔ အေရးဆိုၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ထားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာလို႔ အၾကံ ေပးၾကတယ္။<br /><br />အသက္ၾကီးၿပီျဖစ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားၾကီးကို ေလးစားမိတာတေၾကာင္း၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ မိသားစုနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ခင္မင္မိတာတေၾကာင္းေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ဆံုးသြားတဲ့ သတင္းၾကားမွ သခၤါရကို မေက်ာ္ႏိုင္ၾကတာ ေတြးမိတယ္။ အခ်ိန္က လူကို မေစာင့္ပါလားဆိုၿပီး သတိဝင္လာတယ္။ ဒီ့အျပင္ ျပန္လည္ေျဖရွင္းမႈမရွိခဲ့ရင္ ရာဇဝင္ကိုေရးရာမွာ အခ်က္အလက္မွန္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာကို နားမလည္ႏိုင္တဲ့၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးမႈကိုသာ အေျခခံရင္ အမွန္တရားဟာ ဖံုးကြယ္သြားႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား?<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoLoGMJt6I/AAAAAAAAAbU/WS5u51PChio/s1600-h/kz2.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 153px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoLoGMJt6I/AAAAAAAAAbU/WS5u51PChio/s200/kz2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420657884978067362" /></a><br /><br />ၾကယ္ေတြ၊ စၾကာဝ႒ာအေၾကာင္း ေလ့လာတဲ့ (Astronomy) ဘာသာရပ္အရ က်ေနာ္တို႔ စၾကာဝ႒ာ Universe ၾကီးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၃.ရ ဘီလ်ံေလာက္က (Big Bang) ဆိုတဲ့ ေပါက္ကြဲမႈၾကီးက ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ဒီ Big Bang ရဲ႕ ေနာက္ခံ (Background Radiation) ကို မေပ်ာက္မပ်က္ရွာေတြ႔မွ BigBang ဆိုတာကို လက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုပဲ အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္ခံသမိုင္းဆိုတာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရပါဘူး။ ရာဇဝင္ဆိုတာ အေရးၾကီးပါတယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာေရးတဲ့ ကာလမွာ က်ေနာ့္အေေဖဟာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ေျဖရွင္းခြင့္ မရေတာ့ရွာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ အသက္ထင္ရွားရိွစဥ္မွာ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးရတာပါ။<br />အဆိုတခုကို သက္ေသနဲ႔ ႏွစ္ဖက္ၾကည့္တတ္ရပါမယ္။ ေနာင္ - ရာဇဝင္ဆရာေတြ သံုးသပ္ႏိုင္ေအာင္ တင္ျပရျခင္းပါ။ က်ေနာ္ ျပန္ေျဖရွင္းရမယ္ ဆိုတာကိုလည္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ မိသားစုကို ကူမင္းမွာ ေတြ႔စဥ္က အသိေပးခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ မိသားစု က်ေနာ့္ အျမင္ကို နားလည္ႏိုင္ပါေစ။<br /><br />အေရးၾကီးတဲ့ တခ်က္က က်ေနာ္ ယံုၾကည္တာက လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီပါ။ က်ေနာ့္အျမင္အရ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားမွ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ မရိွပါဘူး။ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီမွာလည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရိွတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြၾကားက ဘာေၾကာင့္ အခုထိ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီဟာ ကမာၻၾကီးမွာ ရွင္သန္ၾကီးထြားလ်က္ရိွၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒဟာ က်ဆံုးခဲ့ရသလဲ?<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoL6isGu1I/AAAAAAAAAbc/LFAvlr0Ay_A/s1600-h/kz.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 153px; height: 200px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoL6isGu1I/AAAAAAAAAbc/LFAvlr0Ay_A/s200/kz.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420658201865927506" /></a><br /><br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒရဲ႕ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွာ ငါ့ဝါဒသာ အမွန္၊ ဝါဒမတူသူဟာ ရန္သူ၊ တိုက္ထုတ္ထား - ဆိုတဲ့ (တဖက္သတ္) အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တယ္။ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီမွာေတာ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔အတူ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္ရိွတဲ့ Critical Thinking ဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ Critical Thinking အရ အေတြးအေခၚျဖစ္ေစ၊ အဆိုျပဳခ်က္တခုကိုျဖစ္ေစ ဘက္စံုက ျငင္းဆိုခြင့္ ရိိွတယ္၊ ေထာင့္စံုက ၾကည့္ၿပီးမွ လက္္ခံခြင့္ ရိွတယ္။ အခု ဂ႐ိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္ၾကီးမွာ လူငယ္ေလးေတြဟာ တယူသန္ မေတြးေတာ့ဘူး။ ေမးခြန္းေတြ ေမးမယ္၊ အေျဖရိွမွ လက္ခံၾကမယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အျမင္ကို ဘက္စံုကၾကည့္ၿပီး တင္ျပခ်င္တာလည္း ပါပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြ စဥ္းစားႏိုင္ေအာင္ပါ။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ဟာ တႏိုင္ငံလံုးကေလးစားရတဲ့ အထင္ကရပုဂၢိဳလ္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားအဆင့္ရွိိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လာရင္ စိတ္(ႏု)၍မရ အေျပာအဆိုျဖစ္ေစ အေရးအသားျဖစ္ေစ စိတ္(ႏု) ၍ မရပါ၊ ေဒၚသပါ၍ မရပါ။ ၂ဝဝ၉ ၾသဂုတ္လဆန္း ေက်ာ္ေက်ာ္က အေမရိကန္သမၼတေလာင္းအျဖစ္အေရြးခံခဲ႔တဲ႔ ယၡဳလက္ရိွ ႏိုင္ငံျခားေရးးဝန္ၾကီး ဟင္လရီကလင္တန္ဟာ လူထုနဲ႔ေတြ႔ဆံုပြဲ Town-Hall-Meeting တခုမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို စိတ္ဆိုးၿပီး ဆတ္္ကနဲ ျပန္ေျဖခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ျပင္သစ္သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲအၾကိဳ အေျခအတင္ စကားေျပာပြဲမွာ အမ်က္ထြက္လြယ္သူ၊ စိတ္ဆတ္သူလို႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ စာကိုးဇီး (Sarkozy) ကို ၿပိဳင္ဘက္ လိြဳင္ရြယ္ (Royal) က စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေျပာဆိုလာပါတယ္။ စာကိုးဇီးက “အိုမဒန္္လိြဳင္ရြယ္ရယ္၊ သမၼတပီသပါေစ” လို႔ ေလေအးေအးနဲ႔ ခြန္းတ႔ံုျပန္ခဲ့ရာ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ေဝဖန္သူေတြရဲ႕ အျမင္အရ ပရိသတ္နဲ႔ ျပည္သူေတြက စာကိုးဇီးကို ပိုယံုခဲ့တယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေျခအတင္ေျပာပြဲ (Debate) အၿပီးမွာ စာကိုးဇီးကို ေထာက္္ခံသူေတြ ပိုမ်ားလာၿပီး သမၼတအျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရတယ္။<br /><br /> အမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ အညတရေတြလို စိတ္လိုက္မန္ပါ ေဒါသေရွ႕မထားသင့္ေတာ့ပါ။<br /><br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္မွာ၎၊ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းေတြမွာ၎ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လာရင္ ကြန္ျမဴနစ္ေဒါသကို ဖံုးကြယ္ႏိုင္ပံု၊ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပံု မျမင္ရပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုရင္ အေကာင္း၊ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုရင္ အဆိုး၊ တလမ္းသြား အေတြးအေခၚက ထင္ေပၚလြန္းတယ္။ လြပ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကာလနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ကာလေတြမွာ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြအၾကား ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ျပင္းထန္ခဲ့ၾကတယ္။ ရန္အၿငိဳး ၾကီးထြားခဲ့ၾကတာကိုး။<br /><br /> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoMJr4RwlI/AAAAAAAAAbk/T2So7NaBQBw/s1600-h/kz1.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 153px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoMJr4RwlI/AAAAAAAAAbk/T2So7NaBQBw/s200/kz1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420658462030938706" /></a><br /><br /><br />ေနာက္တခ်က္္ က်ေနာ္ျမင္တာက လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကာစ ကာလ တပ္တြင္းျပိဳင္ဆိုင္မႈမွာ ဆိုရွယ္လစ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ၂ ဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္ၾကီးတို႔နဲ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာတို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲဟာ ျပင္းထန္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာတို႔ မိသားစုနဲ႔ စကားေျပာၾကည့္တဲ့အခါ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္ၾကီးဟာ မာနနဲ႔ အဂၤလိပ္လို႔ (arrogant) လူပါးဝတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္ၾကီးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းနဲ႔ ခင္႐ံုမက ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုနဲ႔လည္း နီးတာေၾကာင့္ မာနေထာင္ခဲ့တယ္။ Mary Callahan ေရးတဲ့ Making Enemies စာအုပ္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိုပါ ၿခိမ္းေျခာက္္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုိုထားတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ စာမ်က္ႏွာ ၁၈ဝ - အခန္း (၇) ကို ၾကည့္ပါ။)<br /><br />က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက မထြက္ခင္ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘဝက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ကို ၾကည့္မရခဲ့ပါ။ “ဒီလူၾကီး ငါ့အေဖကို အၿမဲဆူပူေအာင္ ေအာ္ပစ္္ေနတာပဲ” လို႔ ကေလးပီပီ ေတြးမိခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ လူၾကီးျဖစ္ေတာ့ ငယ္စဥ္က အတူခင္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အကိုရဲ႕ ငယ္ေပါင္း (သြား) ဆရာဝန္တေယာက္နဲ႔ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ျပန္္လည္ဆံုဆည္းခဲ့မိတယ္။ ေတြ႔တိုင္း အၿမဲဆူပူေအာ္ဟစ္ေနတယ္။ ငယ္ေပါင္းလည္းျဖစ္ အေပါက္ကလည္း ဆိုးတာေၾကာင့္ အထင္မၾကီးမိပါ။ တေန႔ (သြား)နာမွ မျပခ်င္ျပခ်င္နဲ႔ ျပမိတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြဟာ လူေတြအထင္ၾကီးၾကတဲ့ အေမရိကန္ေပါက္ အျဖဴသြားဆရာဝန္ေတြထက္ မ်ားစြာ (သာ) ေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးတဲ့ သြားဆရာဝန္ေတြအထဲမွာ အေတာ္ဆံုးတေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳခ်င္ဘဲ အသိမွတ္ျပဳခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ့္ဖခင္ၾကီးဟာ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ကို ဘာေၾကာင့္ စိတ္မတိုရေၾကာင္း နားလည္ခဲ့ရတယ္။ အားကိုးရတဲ့ လူေတာ္ သို႔ေသာ္ အေပါက္ဆိုးတယ္။ “ေၾသာ္ သူ႔ဝသီီ“ ပဲလို႔ ၿပံဳးရင္း နားလည္ခဲ့ရတယ္။<br /><br />ဒါေပမဲ့ ပဋိပကၡျပင္းထန္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ ဒီၿပိဳင္ဘက္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ၃ ေယာက္ၾကားမွာ ခံစားမႈေတြ ရွိခဲ့ရမယ္ဆိုတာကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ တေယာက္က အေပါက္ဆိုးတယ္၊ ေနာက္တေယာက္က ေမာက္မာတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ ဒီႏွစ္ေယာက္္ၾကားမွာ ညပ္ေနမယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ႏို္င္ပါတယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက လူရည္လည္တယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို အသားလြတ္ ရန္ရွာပံု မေပၚဘူး။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာ ပင္စင္ယူျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ကာလမွာ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ တေယာက္ ရန္ကုန္ေရာက္အလာမွာ က်င္းပတဲ့ ညစာစားပြဲကိုတက္ဖို႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းက ဖိတ္တယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက မတက္ခဲ့ဘူး။ လာဖိတ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးၾကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း လာသတင္းေပးရင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို သြားမလုပ္ၾကနဲ႔၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက သူ႔ကို ဒုကၡမေပးရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက မွာထားေၾကာင္း ေျပာသြားေသးတယ္တဲ့။ ဒါ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ က်ေနာ္ ကူမင္းကိုေရာက္တုန္းက ျပန္ေျပာျပလို႔ သိရတာပါ။<br /><br />ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို သတင္းပါး၊ message လာထည့္သြားတယ္ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္း ရိပ္မိလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအကြက္ေတြကိုလည္း သြားသတိရမိတယ္။<br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာမွာ ေျပာစရာ အားနည္းခ်က္ဆိုလို႔ တကြက္ပဲရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ အေဖေတြဘက္က လူၾကီးေတြ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ ႏိုင္ငံေရး သိပ္႐ိုးလြန္းတယ္တဲ့။ Politically Naïve ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတာပါ။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာပာာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ စစ္ဗိုလ္အားလံုး ေတာခိုရမယ္ဆိုတဲ့ အမိန္႔ကို ဖီဆန္ျပီး စစ္တပ္ထဲမွာ က်န္ခဲ႔ကတည္းက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္္ေနခဲ့တယ္။ ၁၉၅၆ ခုေလာက္မွာ ပုဒ္မ (၅) နဲ႔ ေထာင္ထဲေရာက္ျပီး က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ဂ်ပန္္ေခတ္က ရဲေဘာ္(ဦး)ၾကီးျမင့္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အကူအညီနဲ႔ ေထာင္ထဲက လြတ္ေအာင္လုပ္ျပီး အိမ္မွာတင္ထား၊ ေဆးကုသေပးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ (မွတ္ခ်က္ - သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ ထက္ခ်ပ္မကြာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၄၉-၂၅၂ ကို ၾကည့္ပါ။)<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoMVu6mxrI/AAAAAAAAAbs/LaeZfiqGMYQ/s1600-h/kz3.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 139px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzoMVu6mxrI/AAAAAAAAAbs/LaeZfiqGMYQ/s200/kz3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420658669004441266" /></a><br /><br /><br />ဦးၾကီးျမင့္ကို ေထာင္က လႊတ္ေပးဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းကို အကူအညီ ေတာင္းေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ေျမေခြး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းက အသာေလး ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လႊတ္ထား ေပးလိုက္တာေပါ့။ တပ္ထဲမွာ ယွဥ္ႏိုင္တာ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ဝင္ဆိုလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာ တေယာက္သာ က်န္တာပဲ။<br /><br />ဦးၾကီးျမင့္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ စီစီ (ဗဟိုေကာ္မတီဝင္) ဦးၾကီးျမင့္ကပဲ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာကုိ ျပန္လည္ စည္း႐ံုးသြားတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ စီစီ တေယာက္ကို ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီဝင္ေဟာင္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိမ္မွာ တင္ထားတာ သတိမထားမိဘဲ ေနၾကပါ့မလား? စစ္တပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္ေနရတာက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ။ ေနာက္ဆံုး စီစီ (ဦး)ႀကီးျမင့္ကို ေထာင္ထဲမွာ ပီဘီ (PB) ျဖစ္လာတဲ့ (ဦး)လွေသာင္းက ညႊန္ၾကားျပီး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး အိမ္ကေနျပီး ပါတီလုပ္ငန္းကို လွ်ဳိ႕ဝွက္လုပ္ေနၾကပါတယ္တဲ့။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက အသာေလးအဆင္းတြန္းေပးျပီး ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းေၾကာ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။<br /><br />ဒါ့အျပင္ က်ေနာ္ရဲ႕ ဖခင္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ အားၿပိဳင္ေနရတာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ ေပါင္းရေပမယ့္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မ်က္စိ္ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနရတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အားသာၿပီး ရန္ကုန္အစိုးရျဖစ္ေတာ့ က်ဳပ္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းေတာ့မယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ေျပာခဲ့တာကိုလည္း ဦးေက်ာ္ျငိမ္း မေမ့ဘူး။<br /><b><br />လက္ဝဲညီညြတ္ေရး ဖြဲ႔စဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ဥကၠ႒၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္က အတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႔ အာဏာသိမ္းဖို႔ ၾကံစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ေလတပ္ကို သံုးရင္သံုးဖို႔ ဗိုလ္္သိန္းတန္ကို ကိုင္ထားတယ္။ သစၥြာရိွတဲ့ တပ္ၾကပ္တေယာက္က သတင္းေပးတာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို ေျဗာင္ေမးခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း မပါေတာ့ အာဏာသိမ္းဖို႔ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက တခါ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ညီတဝမ္းကြဲ ဦးေထြးျမင့္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ျပန္ကိုင္္တဲ့အတြက္ မဖမ္းခ်င္ဘဲ ဦးေထြးျမင့္ကို ဖမ္းရတယ္။ ဒါေတြက လူမသိသူမသိ (အာဏာ) ရဲ႕ အားၿပိဳင္မႈေတြပဲဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို Balance လုပ္ဖို႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို ႏိုင္ငံျခားမစ္ရွင္မွာ ေခၚခဲ့တယ္။<br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက ႏိုင္ငံေရး႐ိုးလြန္းေတာ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။<br /></b><br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ အျမင္က ရန္ရွာတဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္ၾကီးတို႔ကို ရန္မရွာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းထက္ အႏၲရာယ္ၾကီးတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ပံုရတယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ေအာက္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဗိုလ္မႉးၾကီးေတြရွိတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗိုလ္မွႉးၾကီး ၾကည္ဝင္းက ဦးဗေဆြၾကီးရဲ႕ မယားညီအကို၊ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီးၾကည္ဟန္က ဦးေက်ာ္ျငိမ္းရဲ႕ ေယာက္ဖ။ ဗိုလ္မႉးၾကီးခင္ညိဳက ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလးရဲ႕ ညီ။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔မိရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို Check mate လုပ္ဖို႔ ကစားကြက္လွႏိုင္တာေပါ့။<br /><br />ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ အက္ေၾကာင္းနဲ႔ သံသယေတြေၾကာင့္ မရခဲ့ၾကဘူး။ ဝါဒေရး လႊမ္းမိုးမႈက ၾကီးမားတာကိုး။<br /><br />အေနေဝးၾကေတာ့ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္မသိတာလည္း ပါႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ညီအကို ဦးသန္႔ အေရးအခင္းမွာ ပါဝင္မႈနဲ႔ အဖမ္းခံရေတာ့ က်ေနာ့္အေဖက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို သားေတြအတြက္ စာေရးေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ မိသားစုက ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံရးသမားေတြကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဆီ စာေရးၾကတဲ့ သာဓကေတြကလည္း ရွိၾကတာကိုး။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဖခင္ၾကီးက ႏိုင္ငံေရး ဒူးမေထာက္ခဲ့သလို က်ေနာ္တို႔ကလည္း ေထာင္ထဲမွာ အလံမလွဲခဲ့ၾကဘူး။ လြတ္ရက္ေစ့မွ ရင္ေကာ့ၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကတာပါ။<br />က်ေနာ္က ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာကို ၃ ပိုင္းခြဲ ျမင္မိတယ္။<br />- (၁) လူသားထဲက လူတေယာက္<br />- (၂) စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္<br />- (၃) ကြန္ျမဴနစ္<br /><br />(၁) ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ ႐ိုးသားတဲ့ လူသားတေယာက္၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူသားတေယာက္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္တေယာက္။ ေလးစားစရာပါ။<br />(၂) စစ္တိုက္ေတာ္တဲ့၊ ႐ိုးသားတဲ့၊ ေျဖာင့္မတ္တဲ့ စစ္သားတေယာက္။ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။<br />စစ္တိုက္ေတာ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို က်ေနာ္ သိခ်င္တာမို႔ ေမးမိတယ္။ အန္ကယ္္က Strategy မဟာဗ်ဳဟာမွာ ေတာ္တာလား? logistic ေတာက္ပံ့ေရးမွာ ေတာ္တာလား? Tactics နည္းဗ်ဴဟာမွာ ေတာ္တာလားလို႔? ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက ႐ိုး႐ိုးၾကီး ေျဖတယ္။ အားလံုးမွာ ေတာ္တာတဲ့။ ဟန္ေဆာင္တာ မရိွဘူး။ က်ေနာ္ လက္ခံၿပံဳး ၿပံဳးမိတယ္။<br /><br />(၃) ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ အ႐ိုးသားဆံုး ဝန္ခံရရင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္။<br />တကယ့္အတြင္းနက္နက္ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတုိ႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ အေပၚယံ၊ မီဒီယာမွာ ျမင္ရထာထက္ ႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ က်ေနာ့္အျမင္အရ ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ အသံုးခ်ခံလိုက္ရတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။<br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုက ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာမိသားစုကို ေတာ္ေျဖာင့္မွန္ကန္စြာ မဆက္ဆံခဲ့ဘူးလို႔ ျမင္မိတယ္။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ သခင္းစိုးအေျပာေကာင္းတာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ့ပံုရတယ္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ပါတီညီလာခံမွာ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ သခင္စိုးက လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ဆိုရင္ အေလးေပးဆက္ဆံတယ္။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ဘာေၾကာင့္ ေတာမခိုသလဲ ?<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက သူ တီဘီ (အဆုတ္) ေရာဂါနဲ႔ ေဆးကုေနရလို႔ ေတာမခိုခဲ့ဘူးလုိ႔ ေရးခဲ့တယ္။ သခင္တင္ျမရဲ႕ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ ထက္ခ်ပ္မကြာ စာမ်က္ႏွာ ၂၅၁ မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုက ေတာခိုဖို႔ ညႊန္ၾကားေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာခိုတာ မွားတယ္လို႔ ျမင္ၿပီး ျငင္းလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကို ပါတီဝင္အျဖစ္က ထုတ္ပယ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ မိသားစုတဦးရဲ႕ အဆိုအရ သခင္သန္းထြန္းကို မယံုတာေၾကာင့္လို႔ သိရတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ ယူနန္ေရာက္မွ သိရတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ၾကည္ညိဳစိတ္ေၾကာင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔အုပ္စု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္တာကို အျမင္မၾကည္တာလို႔ သိရတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ ပါတီနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေန႐ံုမက စိတ္နာၿပီး သခင္တင္ျမ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားစဥ္က အေတြ႔မခံခဲ့ဘူး။ ဦးၾကီးျမင့္ကို ကယ္ျပီးမွ ျပန္လည္စည္း႐ံုးျခင္း ခံခဲ့ရတာပါ။ ေထာင္ထဲမွာပဲ ပီဘီ (PB) ေပၚလစ္ဗ်ဳ႐ိုဝင္ ျဖစ္လာတဲ့ ဦးလွေသာင္းရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္္နဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ စီစီ (CC) ျဖစ္လာတဲ့ ဦးၾကီးျမင့္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ အိ္မ္မွာေနၿပီး၊ ရတဲ့ သတင္းေတြကို ပို႔ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ဘယ္လိုမိသြားသလဲဆိုတာ သခင္တင္ျမစာအုပ္မွာ ဖက္ၾကည့္ၾကပါ။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသလို၊ သခၤန္းစာယူစရာ ေကာင္းတာေတြ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။<br /><br />ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြ မိတာသိလ်က္နဲ႔ သခင္သန္းထြန္းတို႔က ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို အသိမေပးခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္မႉးၾကီးၾကည္ဝင္းက ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ႐ံုးခန္းအေရွ႕ကျဖတ္ၿပီး ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြကို လာယူသြားခဲ့တာတဲ့။ ၾကိဳသိရင္ IO (Intelligence-Officer) စစ္ဗိုလ္ကို ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာအေနနဲ႔ တားႏိုင္ရင္ တားႏိုင္မွာေပါ့။ ဒါလည္း ကူမင္းေရာက္မွ သိခဲ့ရတာပါ။<br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဟာ သူရဲေကာင္း (ဟီ႐ိုး) မို႔လို႔ ကြန္ျမဴနစ္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအရ Larger Than Life ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ဖန္တီးခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေတာခိုလာေတာ့ ဗဟိုက အျပည့္အဝ မယံုၾကည္ခဲ့ဘူးလို႔ ထင္တယ္။<br /><br />ေတာခိုေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ေရးတဲ့ ထို႔ေၾကာင့္ဤသို႔ (သံပတ္ေပးထားေသာ စက္႐ုပ္ သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၅၄၃ အဆိုအရ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာခမ်ာ စစ္ေျမျပင္၊ ပကတိအေျခအေနေတာင္ ေပးသိမခံရလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ အေျခစိုက္ရာ ပန္ဆုိင္းကို စြန္႔စြန္႔္စားစားသြားခဲ့ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အတူေနကာ (လ) နဲ႔ခ်ီၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ဗာတဲလ္္လစ္တနာ Bertil Litner ေရးတဲ့ Land of Jade, The Rise & the fall of CPB, Burma in Revolt တို႔ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ပါတီဗဟိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ တပ္နီေတာ္ၾကီးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာလက္ထဲကုိ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ အပ္ႏွံၿပီး ဦးစီးမႉးတာဝန္ မေပးခဲ့တာကို သိရပါလိမ့္မယ္။<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ကြန္ျမဴနစ္နယ္ေျမကို လြတ္ေျမာက္လာတာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက တမင္လႊတ္ေပးလိုက္တာလို႔ Bertil Litner က သူ႔အျမင္ကို စာေရးသူကို ေဆြးေႏြးဖူးပါတယ္။<br />ကြန္ျမဴနစ္ - ပီဖီရဲ႕ အမိန္႔ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြ ဦးစီးတဲ့ စစ္တပ္မွာ တဦးထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဆုိရွယ္လစ္စစ္တပ္မွာ တပ္ကို ကိုင္ၿပီး တိုက္ခြင့္ရေသးတယ္။<br />ကြန္ျမဴနစ္တပ္နီီေတာ္မွာ တိုက္ခြင့္ မရေတာ့ပါ။<br /><br />ရာဇဝင္ၾကီးခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို ဘာေၾကာင့္ ဦးစီးၿပီး မတိုက္ခိုင္းတာလဲ?<br /><br />တိုက္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳႏုတဲ့ လူက စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေနရာယူၿပီး စစ္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳ ဝါရင့္သဘာရင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဆိုၿပီး သုေတသနလုပ္ခိုင္းထားပါတယ္တဲ့။<br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ဗဟိုကသာ အာဃာတစိတ္ကို ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို တပ္ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ပံုအပ္ၿပီး စိတ္တိုင္းက် တိုက္ခြင့္ေပးခဲ့ရင္ ဗမာျပည္ရာဇဝင္ ေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ရိွခဲ့တာေပါ့။<br /><br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္က တပ္ေတြနဲ႔ ပဲခူး႐ိုးမက တပ္ေတြ ခ်ိပ္မိခဲ့ရင္ …။<br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္း သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ အာဃာတအမ်က္ဟာ အေတာ္ျပင္းထန္တယ္။ အခုထိ အက်ဳိးသက္ေရာက္လ်က္ရွိတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />အမိန္႔ဖီဆန္မႈနဲ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို ပါတီဝင္အျဖစ္က ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ အက်ဳိးဆက္က ပါတီကို အက်ဳိးျပဳခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကိို ဗဟိုက မယံုလို႔ တပ္ကိုင္ခြင့္ မရခဲ့ရွာဘူး။<br />xxxxxxxx<br /><br />အခုထိ ဆိုရွယ္လစ္ေတြကို အခဲမေၾကႏိုင္ၾကေသးဘူး။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေၾကာင့္ အာဏာလက္လြတ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေခါင္းထဲ စြဲေနၾကတုန္းပဲ။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို ျပည္တြင္းစစ္ တရားခံျဖစ္ေအာင္ ဝိုင္းတိုက္ၾကတုန္း။<br /><br />ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ေတြရဲ႕ ပဋိပကၡက နက္ရိႈင္းခဲ့တာကိုး။ အာဏာျပိင္ပြဲမွာ ရႈံးခဲ့သူေတြက ပိုနာၾကည္းမယ္ဆိုတာကို သိေပမယ့္လည္း …။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ၂၆ ႏွစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ နအဖနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊေခတ္ပဲ အႏွစ္ ၂ဝ ရွိခဲ့ၿပီ။ ကြန္ျမဴနစ္ ေဒါသက မျပယ္ႏိုင္ေသးပါလား။<br /><br />က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာက က်ေနာ္ေလးစားတဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာမွာပါ ေဒါသက်န္ေနတာကို ေတြ႔ရလို႔ပါ။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက သူရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔မွတ္တမ္းမွာ ---<br />ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက တိုင္း ၆ မွာ တာဝန္က်တာကို မသြားခဲ့ဘူး၊ သူရဲေဘာနည္းတယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့တယ္။<br />က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ ျပန္ေျဖရွင္းသင့္သလဲ ?<br />Critical Thinking ကို လက္ခံတဲ့ လူတေယာက္အေနန႔ဲ ဖခင္ျဖစ္လို႔ မ်က္စိမွိတ္ ေထာက္ခံျခင္း မျဖစ္သင့္ပါ။ အခ်က္အလက္ Facts ေပၚမွာ အေျခခံရင္ ေဝဖန္႐ံုမက တိုက္ခိုက္လာရင္ေတာင္ လက္ခံရမွာပဲ။<br /><br />ကူမင္းမွာ အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးၾကရင္း ေဒါက္တာလွေက်ာ္ေဇာက ဆိုရွယ္လစ္ေတြ သတင္းစာတိုက္ေတြကို ဝင္႐ိုက္တာကို ေဖာ္ထုတ္လာတယ္။ က်ေနာ္က မကာကြယ္ခဲ့ပါ။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ မွားတယ္ဆိုတာကို လက္ခံတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္းေရးတဲ့ ၁၆ ႏွစ္ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳ စာအုပ္မွာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကိုယ္တိုင္ ေနာင္တရေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့တာပဲ။ ဒါက အာဏာရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သာဓက တခုပဲ။<br /><b><br />ဒီမိုကေရစီေအာက္မွာ အာဏာလြန္ေတာ့ သတင္းစာတိုက္ေတြ အ႐ိုက္ခံရတယ္။ပစၥည္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အာဏာလြန္ေတာ့ ျဖဳတ္-ထုတ္-သတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ မဟုတ္ပါလား?<br /></b><br /><br /><br />ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ - သခင္တင္ျမဟာ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ ထပ္ခ်ပ္မကြာစာအုပ္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ ရက္စက္လိုက္တာလို႔ ေထာင္တြင္း အျဖစ္အပ်က္ကို ရည္ညႊန္း - ေဖာ္ျပရင္းစြပ္စြဲခဲ့တယ္။<br />ဒါက သူ႔ရဲ႕ သေဘာထား ေထာင္တြင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ ခံစားမႈအရ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမႈ တင္ျပခံစားခြင့္ ရွိတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။<br /><br />တဖက္က ျပန္ၾကည့္ရင္ အစိုးရနဲ႔ သူပုန္ အျပန္အလွန္ ေခ်မႈန္းရမယ္။ ဒါ ပကတိိ (အာဏာ) ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္။ အစိုးရျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးနဲ႔ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ ရိွလာတယ္။ စပ္တပ္ရိွရမယ္။ ပုလိပ္ရိွရမယ္။ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး တာဝန္ယူရရင္ ဖမ္းမိန္႔ေပးရမယ္။ ဒီမိုကေရစီေပၚထြန္း႐ံုမက ဒီမိုကေရစီ အေျခတြယ္မွ (ဥပေဒ) အရ ဆိုတာေတြနဲ႔ ထိန္းကြပ္ႏုိင္မယ္။ သူပုန္ေတြ ဝိုင္းေနတဲ့ ေခတ္ဦးကာလမွာ (ဥပေဒ) နဲ႔ အာဏာရွိသူတို႔ကို ထိန္းကြပ္ဖို႔ အေျခအေနက မေပးလွ - အသက္ရွင္ေရးက အဓိက ပိုက်လာတယ္။<br /><br />ဒီမိုကေရစီေခတ္က (ေထာင္) အေျခအေန၊ မဆလေခတ္နဲ႔ ယေန႔ နအဖ ေခတ္ ေထာင္အေျခအေနကို ယွဥ္ၾကည့္ပါ၊ သံုးသပ္ၾကည့္ပါ၊ သခင္တင္ျမရာလို႔သာ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။<br /><b><br />နဝတ-နအဖ ေထာင္တြင္း ငရဲခန္းေတြအေၾကာင္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေဖာ္ျပၿပီး သတၱိရွိရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ရက္စက္တယ္ဗ်ာလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေပးပါဦးလို႔သာ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေဟာင္းၾကီး သခင္တင္ျမကို ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။<br /><br /></b><br /><br />ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တာ မဟုတ္ရပါ။<br /><br />ဆိုရွယ္လစ္ ဥကၠ႒ၾကီး သခင္ျမကို ဦးစားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဆူပူမႈကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ျပတ္သားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ (ႏုိင္) တဲ့ လူ လိုတယ္။ ဥကၠ႒ၾကီးသခင္ျမက သေဘာေကာင္းလြန္း၊ (ေပ်ာ့) တယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ယူဆတယ္။ ေက်ာ္ၿငိမ္း မင္းကိုင္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဆိုလာတယ္။ ဦေက်ာ္ၿငိမ္းက သူ႔ဥကၠ႒ကို မေက်ာ္ခ်င္။ ဦေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ Latin လို (Modus Operandi)၊ အဂၤလိပ္လို Mode of Operation လုပ္နည္းကိုင္နည္းက ေနာက္ကြယ္ကသာ ၾကိဳးဆြဲခ်င္တယ္။ ေရွွ႕ထြက္ေနရာ မလိုခ်င္။ ဦေက်ာ္ၿငိမ္း ဇနီး ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔ရီက ႏိုင္ငံေရးနားလည္တယ္။ “ရွင္ … ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးနဲ႔ စထြက္ရင္ နာမည္ပ်က္မယ္” လို႔ သတိေပးတယ္။ အစည္းအေဝးမွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ျငင္းလိုက္တယ္။<br /><br />ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးက ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔ရီကို လာဆူပူအျပစ္တင္တယ္။ (မွတ္ခ်က္ - ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔ရီ၏ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမွ)<br /><br />ဒါ ပါတီက ဆံုးျဖတ္တာလို႔ ဆိုတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဖဆပလ အီးစီ (EC) ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လက္ခံ လိုက္ရတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဦးစီးတဲ့ ဆႏၵျပပြဲ ဆန္လုပြဲမွာ အေရွ႕က မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြကို မပစ္နဲ႔၊ ေနာက္က ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ပစ္လို႔ ေျဗာင္ေၾကညာမွ ရပ္သြားတယ္။<br /><br />ထင္တဲ့အတိုင္း ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး အလုပ္က နာမည္ပ်က္တယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း မသိလို႔မဟုတ္ တာဝန္ကို မေရွာင္ႏိုင္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သတိၱရိွတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ကိစၥဆိုၿပီး မိန္႔ခြန္းေပးရင္း အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈနဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း လုပ္ရတာလို႔ တာဝန္ခံတယ္။ မရေတာ့ (မွတ္ခ်က္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္းမ်ားစာအုပ္ (မေက်နပ္ရင္ ထြက္ေပးမယ္) မိန္႔ခြန္း စာမ်က္ႏွာ ၃၂၁ -၃၂၂ တြင္ ၾကည့္ပါ။)<br />ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္ အျဖစ္ခံရၿပီ။<br /><br />အာဏာဆိုတာက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။<br /><br />တိုင္ျပည္အာဏာ မေျပာနဲ႔ ေတာထဲမွာပင္ လူ ေလးရာ ေထာင္ဂဏန္းထဲမွာေတာင္ အာဏာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ျဖဳတ္ထုတ္သတ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါေလာ? ရဲေဘာ္ေ႒းခမ်ာ မိမိသားအရင္း လက္ခ်က္နဲ႔ ေသခဲ့ရတယ္ မဟုတ္ပါေလာ?<br /><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ တိုက္ပြဲမွာ အတူရိွလို႔ ကိုယ္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳအရ - ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို သတိၱမရိွလို႔ စြပ္စြဲလာရင္ ျငင္းဆိုစရာ မရိွပါ။<br />အခု ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက တိုင္း ၄ ပဲခူး၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ရန္ကုန္မွာ။<br /><br />ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဘာေၾကာင့္ တိုင္း ၆ ကို မသြားဘဲ ရန္ကုန္မွာ ေနရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ အေရးပါတဲ့ အေၾကာင္းတခုက ရန္ကုန္မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဦးဘေဆြၾကီး အဖမ္းခံရတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ရဲေဘာ္ထိရင္မရ။ ဆိုရွယ္လစ္ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္း အေသမခံႏိုင္။ အထူးသျဖင့္ ဦးဗေဆြလို ေရာင္းရင္းမ်ဳိး၊ တဖက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရန္က ရွိေသးတယ္ မဟုတ္ပါလား? ဦးႏုကို ကပ္ေျပာကာ၊ ေဒါက္တာဘေမာ္ကို အကူအညီ ေတာင္းရတယ္။ ဝင္လုဖို႔ ၾကံစည္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဇနီးသည္က ကိုယ္ဝန္ ေန႔ေစ့လေစ့ၾကီးနဲ႔။ ကိုကို ေသခဲ့ရင္ ကေလးေတြကို ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာေပးပါလို႔ မွာခဲ႔ရွာတယ္။ ေသမယ္၊ မေသမယ္ မေျပာႏိုင္။ (မွတ္ခ်က္။ ေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႔ရီ၏ ကိုယ္ေတြ႔မွတ္တမ္းမွ)<br /><br />ကင္ေပတိုင္ကလာအဖမ္း ေနာက္ေပါက္ကေန ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ ဦးႏုရဲ႕ တာေတစေနသားမွာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ <br /><br /><b><br />ထိုစဥ္က ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္တို႔ တဦးကိုတဦး မယံုၾကည္မႈမ်ားလည္း ပါပါတယ္။ တပ္ကိုကိုင္ထားသူက ၿပိဳင္ဘက္အဖြဲ႔က ျဖစ္ေနရင္ မိမိလံုၿခံဳေရးကို စိတ္မခ်ႏိုင္။<br /></b><br /><br />ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး စစ္တိုင္းေတြခြဲၾကေတာ့ ပထမ စစ္တိုင္းမႉးေတြကို ေရြးၿပီးမွ ႏိုင္ငံေရးမႉးေတြကို ေရြးပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔မွတ္တမ္းအရ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို သူ႔တိုင္းလာဖို႔ ဖိတ္ေခၚတယ္။ ဦေက်ာ္ၿငိမ္းအေတြးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက ကြန္ျမဴနစ္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္က ကြန္ျမဴနစ္ အျပည့္အဝ မျဖစ္ေသး။ ဗိုလ္ရဲထြဋ္က ပိုစိတ္ခ်ရႏုိင္တယ္ေတြးလို႔ ဗိုလ္ရဲထြဋ္တိုင္း သြားမယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။ သခင္ခ်စ္က ဒါဆို က်ဳပ္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာဆီ သြားမယ္ဆိုၿပီး အဆင္ေျပသြားၾကတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း၏ ကိုယ္ေတြ႔မွတ္တမ္းမွ)<br /><br />တိုင္းေတြအတြက္ စစ္ေရးတာဝန္ခံ၊ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ခံေတြ ခဲြျပီးျပီ။ တကယ္တိုက္ၾကေတာ့ အားလံုးစီစဥ္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာ။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တိုင္း ၁ စစ္ေရးတာဝန္ခံ၊ ကိုဗဟိန္းက တို္င္း ၁ ႏိုင္ငံေရး တာဝန္ခံ။<br /><br />လက္ေတြ႔က်ေတာာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးတခုလံုးကို ေခါင္းေဆာင္ေနရလို႔ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ (ဆိုရွယ္လစ္) ကို စစ္တိုင္းတာဝန္ယူေစတယ္။ သခင္ဗဟိန္းက တုိင္း ၁ ကို မသြားေတာ။့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကိုယ္တိုင္ ေရးသြားတဲ့အတြက္ သိခဲ့ရတာပါ။ ဒီအျဖစ္က ရာဇဝင္မွာ သိပ္မထင္ေပၚခဲ့။<br /><br />စာေပသမားအမ်ားစုက လက္ဝဲယိမ္းတာမို႔ ဖံုးဖိခဲ့ၾကသလားမသိ? က်ေနာ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ဒီျဖစ္ရပ္ကို ေမးၾကည့္တယ္။<br />ဒါေတာ့ သူ ေနမေကာင္းလို႔ သူ႔ေနရပ္ သူျပန္သြားတာျဖစ္မွာေပါ့လို႔ ခ်က္ခ်င္း ေျဖတယ္။<br /><br />ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းက ဦးဗေဆြၾကီးကို ကယ္ဖို႔ ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ တာဝန္က်ရာ တိုင္း ၆ ကို မသြား။ သခင္ဗဟိန္းက တိုင္း ၁ ကို မသြား။ တေယာက္က သတိၱနည္းသူတဲ့၊ တေယာက္က်ေတာ့ က်န္းမာေရးေၾကာင့္တဲ့။<br /><br />က်ေနာ္အျမင္အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာအေနျဖင့္ တေယာက္အေၾကာင္းမွ အတိအက် မသိႏုိင္ပါ။ ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ ကိုယ္ အလုပ္မ်ားေနၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ အန္ကယ္ မသိဘူးဆိုရင္ ပိုအေျဖမွန္ပါလိမ့္မယ္။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္ကို ျဖည့္စြက္ရရင္ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ကြန္ျမဴနစ္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို စိတ္မခ်သလို ကိုဗဟိန္းက ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္ကို စိတ္မခ်။ တဖက္နဲ႔တဖက္ မယံုႏိုင္ၾက။ ရာဇဝင္ကို အမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာဒက တက္စရာရွိပါေသးသည္။ ဒီကေန႔ အျပင္မွာ ေအာ္ေနၾကသူေတြနဲ႔ အထဲမွာ လႈပ္ရွားေနၾကသူေတြမွာ ဘယ္သူေတြက အႏၲရာယ္ၾကီးမားတယ္လို႔ ထင္္ပါသလဲ။ သတၱိရွိသူလို႔ ယူဆႏိုင္ပါသလဲ။ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ၾကားမွာ လႈပ္ရွားရျခင္းက အႏၲရာယ္မေသးပါ။<br /><br />(သတၱိ) ဆိုသည္မွာ ရင္ဆိုင္တိုက္ရတဲ့ စစ္ပြဲတြင္မွမဟုတ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ရန္သူရဲ႕ အညႇဥ္းဆဲခံရေတာ့ (သတၱိ) ရွိမရွိ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။<br /><br />ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာသိမ္းျပီးစကာလ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ႏွိမ္နင္းစဥ္၊ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းဟာ အညႇဥ္းဆဲ အခံရဆံုး ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ cage လို႔ ေခၚတဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာထားျပီး အညႇဥ္းခံခဲ့ရပါတယ္။<br /><br />အာဏာသားကေတာ့ ဗိုလ္မႉးၾကီ္းသန္းညြန္႔ပါ။ ထိုစဥ္က စစ္တပ္ထဲမွာ သန္းညြန္႔ ၂ ေယာက္ ရွိပါတယ္။ အရမ္းသန္းညြန္႔နဲ႔ ရွီကာဂို သန္းညြန္႔။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကို ႏွိပ္စက္သူမွာ အရမ္းသန္းညြန္႔ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ပါရေစ။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕ (ႏို္င္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး) စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၃၁ မွ ၃၃ရ၊ ေရၾကည္အုိင္မွ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္လည္း တပိုင္းတစ ေဖာ္ျပထားပါသည္။)<br /><br />ဦးေက်ာ္ျငိမ္းရဲ႕ ေသြးစြန္းေနတဲ့ ေကာ္လာျပတ္ အျဖဴေရာင္ ရွပ္အကႌ်ကို ယေန႔ထက္တိုင္ အမွတ္တရ သိမ္းထားပါတယ္။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ မေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ သက္ေသတခုပါ။<br /><br />က်ေနာ္သိသမွ် တင္ျပရပါရင္ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းနဲ႔အတူ ဗိုလ္လက်ာ္၊ ဗိုလ္စၾကၤာ၊ ဗိုလ္မႉးထြန္းတင္နဲ႔ UMP တပ္မႉးေဟာင္းေတြ၊ ေအာင္ပင္လယ္ဦးသိန္းေဖ အစရွိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ၾကသူေတြက စစ္အာဏာရွင္ ျပဳတ္က်ေရးကို စဥ္းစားခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />စစ္တပ္က ေနာင္မလုပ္ရဲေအာင္ က်ေနာ့္အေဖကို ေရွ႕တန္းတင္ကာ Show Trial လုပ္ၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ လုပ္လာပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ဗိုလ္ၾကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို စေတးခဲ့သည့္အတြက္ ယေန႔အထိ စစ္တပ္တြင္ တန္ျပန္အာဏာသိမ္းမႈ မေပၚေပါက္ေတာ့ပါ။ ဦးေနဝင္း၏ ေတြးနည္းႏွင့္ လုပ္ကြက္ကို ခ်င့္ခ်ိန္ေအာင္ တင္ျပျခင္းပါ။)<br /><br />ဦးေက်ာ္ျငိမ္းအမႈၾကီးတာကေတာ့ တကယ္ မွန္ပါတယ္။ ဦးဝင္းကို အျပည့္အစံု ထုတ္မေျပာခဲ့တာက ေလးစားမႈေၾကာင့္ အမႈမပတ္သက္ေစခ်င္လို႔ပါ။ ဗိုလ္စၾကၤာ ဝင္တည္းသြားတဲ့အမႈနဲ႔ ဗိုလ္မႉးၾကီးတင္ေမာင္ (ျမတ္ထန္) အဖမ္းခံရပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္က အဲဒီတုန္းက ၈ တန္းေက်ာင္းသား။ အေဖက ေနာက္ဆံုးေကာင္းမႈ လုပ္ဖို႔ စိတ္ျဖစ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ သားေတြကို ရွင္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အေမက သာသနာ့ရိပ္သာမွာ က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုေတြကို သကၤန္းစီးေပးခဲ့ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ဖခင္ၾကီးခမ်ာ ေနာက္ဆံုး သတ္ေသဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး ပံုလ်က္လဲေနတဲ့ က်ေနာ့္အေဖကို ေတြ႔သြားရာ စိတ္လည္ျပီး အစီအစဥ္အားလံုးကို ဖ်က္မိန္႔ေပးလိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။<br /><br />တခ်ိန္က ဖဆပလ အဖြဲ႕ၾကီးမွာ အျပိဳင္ျဖစ္ခဲ့ၾကလို႔ ရန္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕ ဖခင္ၾကီး ဦးဝင္းနဲ႔ ဦးက်ာ္ျငိ္မ္းတို႔ ေထာင္ထဲမွာ ယံုၾကည္မႈအေပၚ ရပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္သင့္ျမတ္ အျပန္အလွန္ ေလးစားခဲ့ၾကတယ္။<br /><br />“ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေတြထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကို မင္း အေလးစားဆံုးလဲ” လို႔ ေမးလာရင္ “ဦးေက်ာ္ျငိမ္းတေယာက္ ထိပ္ဆံုးက ပါသည္” လို႔ ေျဖပါမယ္လို႔ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ေရးသြားခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေလာကမွာ အတိအက် မသိၾကေပမယ့္လည္း အနည္းနဲ႔ အမ်ား ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတာကို သိၾကပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြအၾကားေတာ့ မသိပါ? မသိတာလား? မသိခ်င္တာလား? ဆိုတာကို ခဲြျခားဖို႔ ခက္ပါတယ္။<br /><br /><b><br />ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြသာ သံသယနဲ႔ အျမင္ေစာင္းၾကတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါ။ ဆိုရွယ္လစ္ေတြမွာလည္း အျပစ္မကင္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ဗေဆြနဲ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္တို႔ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြမွာလည္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို အထင္ေသးတာေတြ ရွိပါတယ္။<br /></b><br /><br /><br />ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး မစခင္ပင္ သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဂ်ပန္ရန္က ကင္းလြတ္ဖို႔ ရန္ကုန္ကေန ေရွာင္ေျပးၾကျပီလို႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကိုယ္တိုင္ သံသယနဲ႔ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။<br /><br />အမွန္က ေတာ္လွန္ေရးကို ဘယ္ပါတီကမွ (မပိုင္) ပါ။<br /><br />ပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္ထဲကလည္း (မပိုင္) ပါ။<br /><br />တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္စိတ္နဲ႔ အရဲစြန္႔၊ အသက္စြန္႔ကာ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးမွာ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ အခန္းက႑ ကေန ဝင္ပါခဲ့ၾကတာပါ။<br /><br />လြတ္လပ္ေရးကာလ ရာဇဝင္ကို ေရးၾကရာမွာ စာေရးသူအမ်ားစုက ကိုယ္ပါခဲ့တဲ့ အခန္းက႑နဲ႔ သိဖူး ၾကားဖူးတာေလးေတြပဲ ေရးၾကတာပါ။ အပိုင္းအစေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br /><br />ရာဇဝင္ သုေတသီေတြကမွ စာအုပ္စာတမ္း ေျမာက္ျမားစြာကို ဖတ္ရႈေလ့လာၿပီး ဘက္လိုက္မႈမပါဘဲ (Professional ျဖစ္ခဲ့ရင္) မွတ္တမ္းအတြက္ တင္ျပၾကရပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ဟာ အေဖ့အေၾကာင္းကို ေရးႏိုင္ဖို႔ စာအုပ္စာတမ္း ေျမာက္ျမားစြာကို ရွာေဖြဖတ္႐ႈ႐ံုမက အခ်ိန္ေပး သုေတသန ျပဳခဲ့ရပါတယ္။ အေဖတို႔ေခတ္က လူႀကီးေတြ ျပန္ေျပာၾကတာေတြ၊ ေဆြးေႏြးၾကတာေတြ ကတဆင့္ သိခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားကို မထုတ္ျဖစ္တဲ့ စာတမ္းေတြ (Unpublished documents) ကို က်ေနာ္ စုေဆာင္းထားပါတယ္။<br /><br />လူငယ္ေတြကိုလည္း ဘက္စံုအျမင္ကို ယူၿပီးမွ Full-Context အေနနဲ႔ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။<br /><br />အမွန္က ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို တာဝန္ယူ လႊတ္သူမ်ားမွာ ယူဂ်ီလို႔ေခၚတဲ့ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ျဖစ္ပါတယ္။ တကသ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ သခင္ျမရဲ႕ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးဝင္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ကိုဗေဆြ၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုဗဟိန္း၊ သခင္ခ်စ္တို႔ ပါဝင္ခဲ့ၾကတယ္၊ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံု ပါတီလို႔ ေခၚၾကတယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အေျမာ္အျမင္ၾကီးတယ္။ ဂ်ပန္အတြက္ လူလႊတ္ေတာ့ အဖြဲ႔စံုေအာင္ပါဖို႔ သတိေပးတယ္။ ေဒါက္တာဘေမာ္ အဖြဲ႔ကိုေတာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ အစည္းအေဝးကုိ ဖိတ္ပါတယ္။ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ သခင္ခ်စ္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ က်န္ခဲ့ၾကတယ္။ သခင္ခ်စ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ ယူဂ်ီ ဘိုးေအျဖစ္လာပါတယ္။ သတၱိမရွိဘဲ၊ ဲအသက္မစြန္႔ရဲဘဲ ယူဂ်ီေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ သားမက္ - ၈၈၈၈ အၿပီး အဖမ္းခံရတဲ့ ကြန္ုျမဴနစ္ပါတီ္ (အထက္ဗမာျပည္) ယူဂ်ီေခါင္းေဆာင္ ဦးသက္ခိုင္ တေယာက္ကိုသာ ေမးၾကည့္ၾကပါ။<br /><br />အသက္ေပး လုပ္ခဲ့ရတဲ့ ေရာင္းရင္းေတြျဖစ္လို႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ သခင္ခ်စ္ကို သံေယာဇဥ္ၾကီးရွာတယ္။ အေမကလည္း သခင္ခ်စ္ မိန္းမကို ခင္ရွာတယ္။ မေမ့ႏိုင္ၾက။ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔က ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းရမွာကုိ လက္မခံခဲ့ၾက။ ဒါ့ျပင္ သူတို႔က သခင္ႏုနဲ႔အတူ ေထာင္ထဲမွာ ယူဂ်ီသမားေတြစြန္႔ၿပီး ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဂ်ပန္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး အစရလို႔ အရွိန္ေကာင္းခဲ့တယ္။ သခင္သိန္းေဖ အိႏိၵယျပည္ကို စြန္႔သြားခဲ့လို႔ Force 136 နဲ႔ ခ်ိပ္မိခဲ့တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္၊ စစ္တပ္၊ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီ စုမိလို႔ ဖဆပလ ေပါက္ဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္လည္း အားလံုး စုမိၾကပါတယ္။ အားလံုး …. အားလံုး ….. အခ်ိပ္အဆက္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ လူမသိ သူမသိ ေပးစပ္ခဲ့သူုေတြက အနႏၲ။ လူသိ သူတခ်ိဳ႕သာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />အစက္တစက္ထဲကို ကြက္မၾကည့္ႏိုင္ပါ၊ မၾကည့္သင့္ပါ၊ အစက္အားလံုးကို ဆက္ကာ …. ဆက္ကာ …. ၾကည့္ရပါမယ္။<br /><br />ဒီလို ၿခံဳၾကည့္တတ္ရင္ သူေတာ္တယ္၊ ငါေတာ္တယ္၊ ငါ့ပါတီက ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္၊ သူ႔ပါတီက ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ မဏၭပ္တိုင္ တက္ျပေနစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာက တေယာက္ အားနဲ႔ ယူလို႔ မရပါ။ အမ်ားအားနဲ႔ ယူမွ ရႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ၾကီး မျဖစ္ခင္္ ႏွစ္မ်ားမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ျပည္တြင္းရွိ ႏိုင္ငံံေရးသမားၾကီးေတြကို ဆက္သြယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ သတၱိရွိရွိ ျပန္ၾကားခဲ့တယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ ေစခ်င္ပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရဲ႕ ျပန္စာကိုဖတ္ၿပီး သခင္ဗသိန္းတင္ မ်က္ရည္လည္သြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြမွာ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆ ရွိတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ သူရဲေကာင္း ကိုးကြယ္တဲ့ ဝါဒ အက်င့္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိ အထင္ၾကီးသူကိုေသာ္၎၊ ကိုးကြယ္သူကိုေသာ္၎ အျပစ္မျမင္ၾကေတာ့၊ ျပန္မေမးရဲ ၿပိဳင္မေဆြးေႏြးရဲၾက။ သူရဲေကာင္းဆိုသူေတြမွာ ဘုရားရဟႏၲာ မဟုတ္ၾကပါ။ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီကို တကယ္ယံုပါရင္၊ Critical-Thinking တကယ္ရွိပါရင္ မိမိတို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ရဲရပါမယ္။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ ျမန္မာျပည္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တာက ဦးေနဝင္းရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးၾကီးနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ ခ်ည္းသက္သက္ မဟုတ္ရပါ။<br /><br />မဆလကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ပါၾကပါတယ္။ ၎တို႔ ေထာက္ခံၾကရာမွာ ဦးေနဝင္းက ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီအစား ဗဟိုဦးစီးစနစ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ Marx ဝါဒ Marxism ကို လက္ခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြကို သတိရွိေစခ်င္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို ေလးစားမႈ ေလွ်ာ့မသြားပါ။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသာမက ေဒါက္တာလွေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာတို႔ကိုလည္း ေလးစား ခင္မင္မိပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာနဲ႔ မိသားစုအေနနဲ႔ က်ေနာ့္အျမင္နဲ႔ တင္ျပခ်က္ကို နားလည္ ေစခ်င္တယ္။<br /><br />ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ရယ္မဟုတ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္လို႔ အသက္ေပး တိုက္ခဲ့ၾက သူခ်ည္းေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုယ္သာတယ္၊ သူသာတယ္လို႔ မျမင္ပါ။ ယံုၾကည္မႈ၊ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ တာဝန္ကို ခြဲျခားျမင္ေစလိုပါတယ္။<br /><br />ေနာက္ေခတ္ လူငယ္ေတြ ပိုနားလည္လို႔ ညီညြတ္ေစလိိုတာက စာေရးသူရဲ႕ ေစတနာပါ။<br /><br />အားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-91465326658953752362009-12-25T07:45:00.000-08:002009-12-25T07:51:47.442-08:00ႏိုင္ငံေရးသမားထံမွ ႏိုင္ငံေရးသင္ခန္းစာဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း<br />၂၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၉ <br /><a href="http://www.khitpyaingnews.org/articles/Dec09/211209.php">khitpyaingnews</a><br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္ေလာက္က “ႏိုင္ငံေရးသမား အလိုရွိသည္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ လူအမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးေအာ္ေနၾကေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးတကယ္နားလည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက နည္းၿပီး ဗ်ဴ႐ိုကရက္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အက္တစ္ဗစ္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ေနရာဦးထားၾကတယ္လို႔ ယူဆမိလို႔ပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပမွာေပါ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အရင္တပတ္က ႏိုင္ငံေရးမိတ္ေဆြတဦးဆီ အလည္၀င္ရင္း စာအုပ္စင္မွာ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ “ႏိုင္ငံေရးသမားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး” စာအုပ္ဆီ မ်က္စိေရာက္သြားၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ဖတ္မိတယ္။<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzTezOTldII/AAAAAAAAAbE/BZFZ1PKHTdI/s1600-h/K16.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 168px; height: 200px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzTezOTldII/AAAAAAAAAbE/BZFZ1PKHTdI/s200/K16.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419201223228486786" /></a><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br />ဒီစာအုပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ ေခတ္လူငယ္တိုင္း ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို သတိရမိသလို ေျပာခ်င္တာေတြကို ရင္ဖြင့္ရင္း ေနာင္လူငယ္ေလးေတြ အတုယူရေအာင္ ႏိုင္ငံေရးသမား ဒီလိုပါလားဆိုတာကို သိေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးမိျခင္းပါ။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳေတြက အတုယူစရာ၊ သင္ခန္းစာယူစရာေတြ အေျမာက္အျမားရွိလုိ႔ပါပဲ။ လက္ရွိလႈပ္ရွားေနၾကတဲဲ့ ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုနဲဲ႔ (၈၈) က နယ္ျခားေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုဟာ ဦးတင္ေမာင္၀င္းနဲ႔ မလြတ္ၾကပါဘူး။ ယူတတ္ရင္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းဆီက ဆည္းပူးစရာေတြ အေျမာက္အျမား ရွိပါတယ္။<br /><br />ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သိၾကတဲ့အတိုင္း (ကိုတြတ္) လို႔ပဲ သိခဲ့ပါတယ္။ ကိုတြတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစည္း႐ံုးႏိုင္မႈစြမ္းအားကို ေထာင္ထဲမွာ ရိပ္ခနဲ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဦးသန္႔ေရးအခင္းမွာ အဖမ္းခံရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကို (၂) ေယာက္ကို စစ္ေၾကာေရးကာလ (၃) လေက်ာ္ေက်ာ္ နံပါတ္ (၅) တိုက္မွာ တေယာက္တခန္းစီ တိုက္ပိတ္ထားခဲ့တယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းတို႔အလွည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အလွည့္ေရာက္လာေပမယ့္ ဒီတိုက္တန္းေတြက လူေတြနဲ႔ ျပည့္လ်က္ရွိၿပီး ၀ါဒါေတြကလည္း ဒီ၀ါဒါေတြပဲကိုး။ ဒါ တင္ေမာင္၀င္း ေနသြားတဲ့အခန္း မာတယ္ကြလို႔ ၀ါဒါအိုႀကီးက သတိတရ ေျပာရွာတယ္။ ၀ါဒါေတြကိုေတာင္ ရေအာင္စည္း႐ံုးသြားပါလားလို႔ ဖ်တ္ခနဲ သတိထားလိုက္မိတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ ၁၉၈ရ ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီကိုေရာက္ခဲ့ရၿပီး (၈၈၈၈) လူထုအံုႂကြမႈႀကီးမွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူထုကို စစ္တပ္က မတရား ပစ္တာခတ္တာေတြကို ျမင္ေတြ႔ရေတာ့ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ခံစားေနရတဲ့အခ်ိန္ ကိုတြတ္က ၀င္ကူပါကြာဆိုတာနဲ႔ ကိုတြတ္ရဲ႕အဖြဲ႔မွာ ၀င္ကူခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းက ေအာင္ၿပီး ဘာမွမၾကာေသး၊ မိန္းမနဲ႔ ကြဲၿပီးကာစ၊ ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္ေနရခ်ိန္ မွာေတာင္ ဦးတင္ေမာင္၀င္း (ကိုတြတ္) ရဲ႕ စည္း႐ံုးမႈကို မျငင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဦးတင္ေမာင္၀င္း (ကိုတြတ္) ကို အတိုင္းအတာတခုအထိ သိခြင့္ရခဲ့တယ္လိုု႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကာလ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတဲ့ ၀ါဒတိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ၀ါဒအေရးကို ဦးစားမေပးဘဲ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို အားယူၿပီး (တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး) ကိုပဲ ရည္စူးၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့အတြက္ အားလံုးကို ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါ၀င္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ထို႔နည္းတူစြာပဲ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ တခုတည္းေသာ ရည္မွန္းခ်က္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ေရး၊ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔လည္း တည့္တယ္၊ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔လည္း တည့္တယ္။ လက္ယာနဲ႔လည္း တည့္တယ္၊ လက္၀ဲနဲ႔လည္း တည့္တာပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္သမွ် လူအားလံုးနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းႏိုင္တယ္။ စည္း႐ံုးႏိုင္တယ္။<br /><br />ေနာက္တခု သတိျပဳသင့္တာက ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို သစၥာရွိရွိ ဆန္႔က်င္ေပမယ့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ပုဂၢိဳလ္ေရးမတိုက္ခဲ့ဘူး။ စနစ္ကို တိုက္တာ၊ လူကို တိုက္တာ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ရွိေနေသးသေရြ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊၿပီးရင္ စစ္အာဏာရွင္ ေနာက္ထပ္တေယာက္ ေပၚလာဦးမွာပဲ။ အတိုက္အခံေတြ အမ်ားအားျဖင့္ဟာ (လူ) ကို တိုက္ၾကရင္း (စနစ္) ကို တိုက္ရမွာဆိုတာကို သတိေလ်ာ့ကုန္ၾကတယ္လို႔ ခံစားရမိတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို စံနမူနာယူၿပီး (စနစ္) ကို တိုက္ရမွာဆိုတာကို သတိရွိသင့္ၾကတယ္။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးသမားပီသတဲ့ ေနာက္တခ်က္က မိမိကသာ ပုဂၢိဳလ္ေရး မတိုက္ခိုက္သည္မဟုတ္၊ မိမိကို ပုဂၢဳိလ္ေရး တိုက္ခိုက္ လာရင္ေတာင္ သည္းညည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ ရန္သူအလြန္နည္းပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရး မွာလည္း ကိုယ္က်ိဳးမရွာ႐ံုမက ရွိတာအကုန္ပံုေအာမယ္၊ မရွိရင္ေတာင္ ေခ်းၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ့္ လူစားမ်ိဳး။ ဒါေတာင္ နယူးေယာက္က လူတဦးဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးစြပ္စြဲမႈေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ က်ေနာ္က ပါး႐ိုက္ရင္ နားကိုက္မယ္ဆိုတဲ့ လူစားမ်ဳိး၊ ငယ္လည္း ငယ္ေတာ့ ဆတ္ဆတ္ႀကဲ မခံႏိုင္ဘူးေပါ့။ ကိုယ္လူႀကီးျဖစ္လာမွ အသိတရားပိုရွိလာမွ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ ခႏၲီပါရမီရွိမႈကို ပိုေလးစားလာမိတယ္။<br /><br />ေနာက္အတုယူစရာအခ်က္က ဦးတင္မာင္၀င္းဟာ လူေတြကို ႏွိမ့္ခ်တဲ့အျမင္နဲ႔ မၾကည့္တတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္း၊ သည္းညည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ဦးတင္ေမာင္၀င္းနည္းတူ ႏိုင္ငံေရးမိသားစုမွာ ေမြးဖြားခဲ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး နားရည္၀ေနၾကရတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕အားနည္းခ်က္က ႏိုင္ငံေရးနားမလည္ဘဲ ေပါက္တတ္ကရေလးဆယ္ ေလွ်ာက္ေျပာေနရင္ က်ေနာ္ သည္းညည္းခံႏိုင္စြမ္းမရွိဘူးလို႔ ဆိုရပါမယ္။ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ရင္ (ဘူဇြာ) စိတ္ဓာတ္လို႔ အဓိပၸာယ္ေကာက္ၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ပညာတတ္ညာဥ္၊ ပညာတတ္ဘ၀င္လည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ ပညာတတ္ေတြရဲ႕အက်င့္တခုက တပါးသူကို အထင္ေသးတတ္တယ္။<br /><br />တခါက လူေယာက္က သူတို႔အေမရိကန္ျပည္မွာ ဆႏၵျပေနတာေၾကာင့္ နအဖစစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္ ေစာင့္ၾကည့္ပါဆိုၿပီး အတည္ႀကီး တင္ျပေဆြးေႏြးလာတယ္။ က်ေနာ္ အေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေကာင္းတာေပါ့ဆိုၿပီး က်ေနာ္ စကားျဖတ္ၿပီး ထျပန္လာခဲ့တယ္။ အမွန္က က်ေနာ္ မွားတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းသာဆိုရင္ သူ႔အဆင့္ကို လိုက္ဆင္းသြားၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နားေထာင္မယ္၊ ေဆြးေႏြးမယ္၊ ပြဲသိမ္းရင္ လည္ပင္းဖက္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzTfIAWi0HI/AAAAAAAAAbM/buJsO5b8FX8/s1600-h/K17.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 180px; height: 129px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzTfIAWi0HI/AAAAAAAAAbM/buJsO5b8FX8/s200/K17.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419201580260053106" /></a><br />ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ေစ၊ ဗမာႏိုင္ငံသားျဖစ္ေစ၊ ဦးတင္ေမာင္၀င္း စည္း႐ံုးႏိုင္တာကို က်ေနာ္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ သံုးသပ္ၾကည့္တယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကို တင္ျပရာမွာ ႐ိုးသားမႈရွိတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေျပာရရင္ Honest ျဖစ္တယ္။ Sincere ျဖစ္တယ္။ ငါ့အေတြးသာ မွန္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပညာတတ္မာနမပါဘူး။ ႏွိမ့္ခ်မႈပါတယ္ humble ျဖစ္တယ္။ ဒါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္း က်င့္သံုးသြားတဲ့ လမ္းစဥ္ပဲ။ လြယ္ေတာ့ မလြယ္လွဘူး။ သို႔ေသာ္ အတုယူဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္တခုရွိေသးတယ္၊ (ဟန္မေဆာင္ဘူး)။<br /><br />ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူအမ်ားစုဟာ လူေတြအထင္ႀကီးေအာင္ ဟန္ေဆာင္လိုတတ္ၾကတယ္။ ငါဖတ္ထားတယ္။ ငါသိတယ္။ ငါတတ္တယ္။ ငါဘာလုပ္ခဲ့တယ္ေပါ့။ အပိုေလးေတြေတာင္ ထပ္ဆင့္လိုက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို က်ေနာ္ ထိေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္လံုး လူအထင္ႀကီးေအာင္ ဟန္ေဆာင္ခဲဲ့တာ တခါမွမျမင္ခဲ့ရပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ရရွိခဲ့ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ တို္င္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္အားကိုးမႈကို ရရွိခဲ့ရတာေၾကာင့္ DAB (Democratic Alliance of Burma) ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့အထဲမွာ ပါခဲ့ၿပီး DAB ရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။<br /><br />ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ ၎ရဲ႕ဖခင္ႀကီး ဦး၀င္းနည္းတူ (မူ) ေပၚမွာရပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ (မူ) ေပၚရပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ေလးစားတာ၊ အာဃာတမရွိတာဟာ အတုယူစရာပါေပပဲ။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ဖခင္ ဦး၀င္းနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ဖခင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ဟာ တခ်ိန္က ဖဆပလအတြင္းမွာ အားၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ ပဋိပကၡေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ဦး၀င္းကို အေမရိကန္ျပည္ကို သံအမတ္အျဖစ္ ေရွာင္ေနဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တယ္လို႔ ဦးတင္ေမာင္၀င္းက ေရးုျပခဲ့ပါတယ္။<br /><br />တခ်ိန္က ႏို္င္ငံေရးၿပိဳင္ဘက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘ၀တူ စစ္တပ္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း) ရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေတြကို အတူတူခံၾကရေတာ့ ဘယ္သူဟာ (မူ) ေပၚမွာရပ္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သလဲဆိုတာ အေျဖေပၚလာတာပါပဲ။ ဒါေတြကို အျပင္လူေတြ သိခြင့္ရေအာင္ တင္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို ေက်းဇူးတင္မဆံုးပါ။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ အေလးစားဆံုး ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအထဲမွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ထိပ္က ပါ၀င္ေၾကာင္း ေရးျပခဲ့တဲ့အတြက္လည္း သားတေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။<br /><br />(မူ) ေပၚရပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဦးတင္ေမာင္၀င္းတို႔ သားအဖကိုလည္း က်ေနာ္ရဲ႕ဖခင္ႀကီးဟာ မ်ားစြာေလးစားပါေၾကာင္း သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဦး၀င္းတို႔အဖြဲ႔ကို စစ္တပ္က ေတာနင္းလိုက္ေနေၾကာင္း သတင္းမ်ား ၾကားရစဥ္္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီးဟာ ရင္တမမျဖစ္ေနၿပီး ဦး၀င္း ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အသက္ဆံုးရေၾကာင္း သိရတဲ့အခါ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ရပါတယ္။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ (မူ) ဟာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳေစခ်င္တာပါ။<br /><br />ဦးတင္ေမာင္၀င္းမွာ ကံေကာင္းတာတခုရွိပါတယ္။ ေလာကမွာ ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက္ဆိုသလို ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ဇနီး ေဒၚခင္မ်ိဳးေအး (မေဘဘီ) ဟာ လြန္စြာအနစ္နာခံရရွာတယ္။ သည္းညည္းခံရရွာတယ္။ က်ေနာ္က မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ အိမ္ေနာက္ကို မပူရတာေၾကာင့္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ဆို အရာရာကို စြန္႔ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။<br /><br />ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဦးတင္ေမာင္၀င္းလို ႏိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ေတြဟာ ရွားပါးထုတ္ကုန္ျဖစ္ေနရၿပီ။ ပေရာဂ်က္ႏိုင္ငံေရးေတြက ေရွ႕တန္းေနရာရလာတာကိုး။ ႏိုင္ငံေရးဆုတ္ေခတ္လို႔ ေခၚလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္လူငယ္ေလးေတြကို ႏိုင္ငံေရး (စံ) နမူနာတင္ျပၿပီး အတုယူေစခ်င္တဲ့ ေစတနာပါ။ က်ေနာ္ မွားခဲ့ဖူးသလိုလည္း မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါ။<br /><br />အမွန္အတိုင္း အ႐ိုးသားဆံုး၀န္ခံရရင္ က်ေနာ္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႕ တန္ဖိုးအစစ္ကို အစကမသိခဲ့ဖူး။ အေၾကာင္းရင္းက က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးအရည္အခ်င္း မျပည့္၀ေသးလို႔ပါ။ ကိုယ္ဘက္က အသိတရားျမင့္လာေတာ့ ဦးတင္ေမာင္၀င္း မရွိေတာ့ဘူး။ ခုမွ ေမးခ်င္တာေတြ ရင္မွာ အျပည့္ရွိေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီ။<br /><br />ထို႔နည္းတူစြာပဲ ဦးယူဂ်င္းသိုက္ ဖိတ္ေခၚတုန္းက အခ်ိန္ေပး ေဆြးေႏြးရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ပညာတတ္မာနလည္း ပါပါတယ္။ တန္ဖိုးသိေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီ။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ အခြင့္အေရးေပးတုန္း မယူတတ္ရင္ ေနာက္က်သြားတတ္ပါတယ္။ ေလ့လာမႈအားနည္းရင္လည္း ေရွ႕မွာ ရတနာ ခဲႀကီး ခ်ထားဦး၊ ေက်ာက္ခဲလို႔ပဲ ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ေနာက္ခံ ဗဟုသုတနဲ႔ ေလ့လာအားကို ျဖည့္ဆည္းထား သင့္တယ္လို႔ ယူဆလို႔ပါ။<br /><br />ဒီဘက္ေခတ္မွာ လူငယ္တခ်ိဳ႕ဟာ နည္းနည္းေလး ဖတ္မိတာနဲ႔ ငါတတ္ၿပီလို႔ ထင္မိတာတို႔၊ မစို႔မပို႔ ႏိုင္ငံေရးေလးလုပ္မိတာနဲ႔ ငါ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးျဖစ္သြားၿပီလို႔ ထင္ေနတာေတြကို ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲ ဘ၀လမ္းကို ဖတ္မိလို႔ ေလးေလးနက္နက္ ေတြးမိရင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွန္ကို သိျမင္ေစခ်င္တယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို အတုယူၿပီး ေလးနက္ေစခ်င္တာ ေစတနာပါ။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို အတုယူၿပီး က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အသိတရား တိုးပြားခဲ့ရပါတယ္။<br /><br />ဦးတင္ေမာင္၀င္း ဆံုးတဲ့အခ်ိ္န္တုန္းက က်ေနာ့္ဘ၀ဟာ American Inc လို႔ေခၚၾကတဲ့ ေကာ္ပရိတ္ၾကားမွာ ႐ုန္းကန္ေနရခ်ိန္ပါ။ တေန႔ (၄) နာရီ ျပည့္ေအာင္ပင္ မအိပ္ႏိုင္ပါ။ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ အလုပ္နဲ႔ ပိေနခ်ိန္၊ လူသားသဘာ၀ ေလာဘတက္ေနခ်ိန္ ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ တာ၀န္မေက်ခဲ့မိဘူး။<br /><br />ဦးတင္ေမာင္၀င္းနဲ႔ မေဘဘီကို ဒီေနရာကေန ေတာင္းပန္ပါရေစ။<br /><br />ေခတ္အဆက္ဆက္ တိုက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံ (Burma) မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးဟာ သက္ဆိုးရွည္လ်က္ပဲ။ အေၾကာင္းရင္းက ညီၫြတ္မႈမရွိတာရယ္၊ တကိုယ္ေတာ္ ေက်ာ္ၾကားခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြရယ္၊ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးခ်င္စိတ္ နည္းပါးတာေတြေၾကာင့္လို႔ ထင္မိတယ္။ အရင္းထပ္စစ္ရင္ (ႏို္င္ငံေရး) ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ၾကလို႔ပဲ။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တဦးတည္း လုပ္လို႔မရပါ။ အမ်ားနဲ႔သာ လုပ္ရပါမယ္။ ဒါမွ အင္အားကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးတင္ေမာင္၀င္းကို စံနမူနာယူၿပီး ႏို္င္ငံေရးသမားပီသတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ားမ်ားေပၚထြန္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။<br /><br />ကိုတြတ္ေရ … ခင္ဗ်ား သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ခင္ဗ်ားတန္ဖိုးကို ခုေလာက္ နားမလည္ခဲ့တာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ တေန႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ၿပီး ကမာၻမွာ အရင္တခ်ိန္ကလို ေမာ္ႂကြားဂုဏ္ယူႏိုင္ၾကဦးမွပါ။ ခင္ဗ်ား ယံုခဲ့သလို က်ေနာ္တို႔လည္း ယံုၾကည္လ်က္ပါ။<br /><br />အစရွိရင္ အဆံုးဆိုတာ ရွိစၿမဲပါ။ ။<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-64930762650702407622009-12-23T10:56:00.000-08:002009-12-25T07:53:28.121-08:00၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ က်ေနာ့္အျမင္ (ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္း ၉)ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ <br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း ေဆာင္းပါး <br /><br /><a href="http://mizzimaburmese.com/edop/songpa/4436-2009-12-23-10-53-48.html">Mizzimaburmese.com</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJmajgPvTI/AAAAAAAAAa0/LniA-irFPkI/s1600-h/bbkn.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 117px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJmajgPvTI/AAAAAAAAAa0/LniA-irFPkI/s400/bbkn.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418505908073250098" /></a><br /><br />ႏုိင္ငံေရးမွာ အခြင့္အေရး opportunity ေပၚတဲ့အခါမွာ ဒီအခြင့္အေရးကုိ လွမ္းယူတတ္ရမယ္။ ယူတတ္္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈကုိ ဆြတ္ခူးႏုိင္သလို မယူတတ္္ရင္ ရြာလည္သြားႏုိင္တယ္။<br /><br /><span id="fullpost"><br />၈၈ မွာအခြင့္အေရးေကာင္းေပၚခုိက္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မညီခဲ့လုိ႔၊ ေပၚလာခုိက္မွာ လွမ္းမယူတတ္္လုိ႔ အခုထိ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံ ရြာလည္ေနရတာေပါ့။<br /><br />အေျပာလြယ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ဆုိတာ လြယ္တဲ့အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈကုိ မစြန္႔ႏုိင္ခင္ ပထမဦးဆုံး ဒါ အခြင့္အေရးေဟ့ ဆုိတာကုိ အရင္ျမင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ရွိရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအကြက္ျမင္ရမယ္။ ဗ်ဴဟာအရ ၾကည့္တတ္္ရမယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္။ ေနာက္ဆုံး စစ္ပြဲတပြဲ ဆင္ႏဲႊသလုိ သူ႔တုိက္္ကြက္ ကိုယ့္တုိက္ကြက္၊ သူ႔ထုိးကြက္ ကုိယ့္ထုိးကြက္၊ သူ႔ဆုတ္ကြက္ ကုိယ့္ဆုတ္ကြက္ေတြကုိ ၾကိဳတင္စဥ္းစားထားၿပီး အစီအစဥ္ (Plan) ရွိရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ အရင့္အရင္အတုိင္း ေအာ္ၾကဆူၾက၊ ဆဲၾက၊ ငုိၾက စိ္တ္အဆာေကၽြး႐ုံသက္္သက္္၊ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ေျပာၾကဆုိၾက ေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး အေျခအေနတခု၊ အခြင့္အေရးတခု ဆုံးရႈံးသြားၿပီး ေမာက်န္ခဲ့ၾက။<br /><br />၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး ပူးေပါင္းမွ တုိးတက္မႈရွိမယ္၊ ရသေလာက္ ယူထားဆုိတဲ့ အျမင္နဲ႔ နားခ်သူေတြရွိသလုိ မဝင္နဲ႔ေဟ့ တင္းခံထားၾက ေရြးေကာက္ပြဲဝင္သူေတြဟာ သစၥြာေဖာက္ပဲဆုိတဲ့ zero sum game ကို လက္ကုိင္ထားသူေတြရဲ႕ အသံကလည္း ဇာတ္တုိက္္ဆိုသလုိၾကားေနရျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ဖက္စလုံးက အသံေတြထဲမွာ ဗ်ဴဟာက်က် ဘယ္္လုိနည္းနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံမယ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ အျမတ္ထုတ္မယ္၊ ထင္သလုိျဖစ္မလာရင္ ဆုတ္ကြက္က ဘယ္လုိ၊ (plan B) က ဘယ္ဆုိတာကုိ မၾကားမိဘူး။ စိတ္ခံစားမႈ (emotion) ကုိပဲ ဦးစားေပး လြန္ဆြဲေနၾကတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္။ အမ်ားက လူၾကားရေအာင္ ေအာ္ၾကတဲ့ စလုိဂန္ (slogan) ေတြပဲလို႔ ထင္မိတယ္။<br /><br />နအဖ ကလည္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ဳိးစုံနဲ႔ အကြက္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဆင္ထားတယ္။ လူအမ်ဳိးစုံ၊ အဖြဲ႔မ်ဳိးစုံ ေမြးထုတ္ေနပုံရတယ္။ တကြက္မွားရင္ နာၿပီသာမွတ္။ အာဏာရွိ အစုိးရက အဆုိျပဳလုိက္ရင္ အတုိက္အခံဘက္မွာ ဆန္႔က်င္သူနဲ႔ ေထာက္ခံသူေတြ ေပၚလာၾကေရာ။ ဒါ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ သဘာဝပဲ။<br /><br />ဒါဟာ အာဏာရွိသူေတြရဲ႕ အေျခခံလက္နက္ သေဘာတရားပဲ။ အဂၤလိပ္ေခတ္က (တြဲ)ေရး၊ (ခြဲ)ေရးတုန္းကလည္း ဗမာေတြ သေဘာထားကြဲၾက။ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံက ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီးကုိ ဘုရင္ခံေကာင္စီကုိဝင္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ပထမေတာ့ ေထာက္ခံၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ အညံ့ခံတယ္ဆိုၿပီး ခြဲထြက္သြားၾကတာပဲ။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေခၚေတာ့ လုိင္းမာနဲ႔ လုိင္းေပ်ာ့ ကြဲထြက္သြားၾကတယ္။<br /><br />ဒီမုိကေရစီကို တကယ္လက္ခံရင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အေတြးအေခၚကုိ အဂၤလိပ္လုိ (tolerance) သည္းညည္းခံႏုိင္ရမယ္။ မိမိနဲ႔မတူရင္ ရန္သူဆုိၿပီး မိမိနဲ႔အေတြးမတူသူတုိင္းကုိ ရန္ဖြဲ႔ရင္ ကိုယ္ပဲ (ကြဲ) က်န္ခဲ့မယ္။ အင္အားခ်ဳိ႕တဲ့ႏုိင္တဲ့ အႏၲရာယ္ကုိ သတိရွိရမယ္။<br /><br />အေရးၾကီးတာက နအဖရဲ႕ တုိက္ကြက္၊ လွည့္ကြက္ထဲ မဝင္ဖုိ႔ မိမိေရွ႕မွာရွိတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ရဲရဲျမင္တတ္္ဖုိ႔ လုိတယ္။ အဓိက ရင္ဆုိင္ၾကရမွာက အာဏာကို လက္ကုိင္ျပဳထားတဲ့ နအဖ ဆိုတာကုိ သတိရွိဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္။<br /><br />ျပည္ပသတင္းဌာနေတြကုိ ဦးဝင္းတင္ေျပာတာေတြကုိေထာက္ရင္ NLD အတြင္းမွာလည္း သေဘာထား မတူတာေတြ ရွိတယ္။ ဦးဝင္းတင္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ (မာန္) နဲ႔ ယွဥ္တဲ့ အေတြးနဲ႔ (ဥာဏ္) နဲ႔ ယွဥ္တဲ့ အေတြး ႏွစ္ခုေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ NLD ရဲ႕ ရပ္တည္မႈက အခုထိ အတိအက် မရွိေသးဘူး။ NLD အတြက္ အဓိက က်တာကလက္ရွိ အေျခအေနကုိ အရွိကုိအရွိအတုိင္း ၾကည့္ျမင္ႏုိင္ဖုိ႔။ ဒီအျမင္ကမွ ၁၉၉ဝ ရလဒ္နဲ႔ တရားဝင္မႈ (အလံ) ကုိကုိင္ၿပီး တုိက္မွာလား? ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ကြင္းအသစ္မွာ စြန္႔စားၿပီး ဝင္တိုက္္မွာလားဆိုတာကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ပဲလုိ႔ ထင္မိတယ္။<br /><br />ေရြးစရာက ၂ လမ္းထဲ မဟုတ္ပါ။ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ ေယဘုယ်အားျဖင့္ၾကည့္ရင္ ၂ လမ္းပဲရွိတယ္လုိ႔ ထင္ႏုိင္စရာရွိတယ္။ ဦးဝင္တင္ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မာန္နဲ႔ ဥာဏ္ သို႔မဟုတ္ အႏုနည္းနဲ႔ အၾကမ္းနည္းလုိ႔ သတ္မွတ္ႏုိင္တယ္ေပါ့။ ၁၉၉ဝ ရလဒ္ကုိ စြဲကိုင္ၿပီး မဝင္ရင္ အၾကမ္းနည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး (ဝင္လုံး) ရင္ အႏုနည္းေပါ့။ လူအမ်ား မစဥ္းစားၾက၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုတ္မေျပာၾက၍ေသာ္လည္းေကာင္း မထင္မွတ္တဲ့ နည္းတနည္း လမ္းတသြယ္ က်န္ပါေသးတယ္။<br />ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူအမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရင္ အညံ့ခံရာေရာက္တယ္။ ေပ်ာ့တယ္လုိ႔ ယူဆစရာ ရွိတယ္။<br /><br />ဒါက ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပီး စစ္တပ္အမိန္႔ကို ေခါင္းငံု႔ခံမွ ဒီလုိစြပ္စြဲႏုိင္မွာပါ။ ေနာက္တနည္းက ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ရလဒ္ကုိ ေတာင္ေပၚမွာ ေထာင္ထားၿပီး တက္လာတဲ့ ရန္သူကုိ (က်ား) ဆုိၿပီး လွံစြပ္နဲ႔ ဝင္ထုိးၿပီး (နယ္ေျမ) ကုိ ဝင္လုတဲ့ အကြက္ပဲ။<br /><br />လက္ရွိ အေျခအေနကုိ သတိၱရွိရွိ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္ရဲရင္၊ ဝန္္ခံရဲရင္ NLD အေျခအေနဟာ ေရွ႕လည္း မေရာက္၊ ေနာက္လည္း မဆုတ္၊ တုိးတက္မႈလည္း မရွိ၊ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေရေပၚမွာ ေပါေလာ ေမ်ာေနတာ အႏွစ္ ၂ဝ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ေဒၚစုနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးတုိ႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး သက္ၾကားရြယ္အုိၾကီးေတြကုိ ထိပ္မွာတင္ၿပီး စည္းခတ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ (ေခါင္းေဆာင္မႈ) ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး လႈပ္ရွားမႈ ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။ လႈပ္ရွားစရာ ႏုိင္ငံေရးနယ္ေျမဟာလည္း က်ဥ္းသထက္ က်ဥ္းလာတာေပါ့။<br /><br />အဓိကက်တဲ့ အခ်က္ ၂ ခ်က္က ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ မရွိတာနဲ႔ လက္ရွိ ဦးေဆာင္အဖြဲ႔ CEC က ရဲရဲ ဦးမေဆာင္ရဲတာဘဲလုိ႔ ျမင္မိတယ္။ ဒီ့အျပင္ ရဲရဲ ရပ္တည္ရမယ္လုိ႔ မာန္နဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဦးဝင္းတင္လုိ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးကုိ နအဖ အစုိးရဟာ ဘာေၾကာင့္ လႊတ္ေပးခဲ့တယ္ ထင္ပါသလဲ? က်ေနာ့္အျမင္အရေတာ့ NLD ေခါင္းေဆာင္မႈအတြင္းမွာ ရပ္တည္ခ်က္ကြဲေအာင္နဲ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ NLD ကုိ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ေစခ်င္လုိ႔ အကြက္ဆင္ၿပီး လႊတ္ေပးခဲ့တာလုိ႔ ယူဆတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ?<br /><br />၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ဟာ နအဖ အတြက္ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ျပႆနာ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ သူ႔ရဲ႕ အာဏာမ႑ိဳင္ကုိ တည္ေဆာက္ခ်ိန္မွာ ၁၉၉ဝ ရလဒ္ကုိ ေဘးဖယ္ၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ရႏုိင္သမွ် အခ်ိန္ဆြဲၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိတာ တေသြးတမံ တမိန္႔နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာကုိး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ႏုိင္တယ္ေလ။<br /><br />အသက္ၾကီးလာၿပီး အာဏာလက္လဲႊဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ၁၉၉ဝ ရလဒ္ကုိ ၂ဝ၁ဝ ရလဒ္နဲ႔ ဖုံးအုပ္ၿပီး တရားဝင္မႈ (Legitimacy) ကုိ ထိခုိက္ႏုိင္ေပမယ့္ အဓိကၿပိဳင္ဘက္္ (Opposition) က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္မၿပိဳင္ရင္ အလုိအေလ်ာက္ (By Default) အာဏာဟာ အာဏာရွိသူဆီမွာပဲ က်ေရာက္လာတာေပါ့။ ဇင္ဘာေဘြမွာ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေမာ္ဂင္ခ်န္ဂ႐ုိင္း (Morgan Tsvangirai) ဝင္အေရြးမခံေေတာ့ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ သမၼတရာထူးကုိ ေရာဘတ္မုိဂါဖီ (Robert Mugabe) က ဆက္ကုိင္ထားႏုိင္တာပဲ။<br /><br />ေလာေလာလတ္လတ္ အာဖဂန္ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း ကာဇုိင္း (Karzai) ဟာလည္း ဒီနည္းနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆုံး အႏုိင္ယူခဲ့တာ မဟုတ္လား?<br /><br />ဒါေၾကာင့္ နအဖ က NLD ကုိ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ေစခ်င္ဖူးလုိ႔ ထင္မိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ NLD မဝင္ေရာက္ရေလေအာင္ မာန္နဲ႔ ရပ္တည္တဲ့ ဦးဝင္းတင္ကုိ ၾကိဳလႊတ္ခဲ့တာလုိ႔ ျမင္မိတယ္။ NLD က သူ႔သေဘာနဲ႔သူ မဝင္ခဲ့ရင္ နအဖ က BY DEFAULT အႏုိင္ရႏုိင္တာေပါ့။<br /><br />အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး Post-election ကုိ စဥ္းစားထားတာ မေတြ႔မိေသးဘူး။ အမွန္က ဗ်ဴဟာက်က် ေတြးမိရင္ တုိက္ပြဲက ၂ ပြဲ ရွိတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး ကာလပဲ။ နအဖ ဘက္က ႏုိင္ငံေရးဗ်ဴဟာမႉးေတြ ေတြးမွာက ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးမွာ NLD မဝင္ခဲ့ရင္ သူ႔လူေတြနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံမယ္။<br /><br />႐ုပ္ေသးအစုိးရနဲ႔ (၂၅ % က်ိမ္းေသၿပီး) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကုိင္ထားမယ္။ Professionalစစ္တပ္နဲ႔ အႏုျမဴ လက္နက္ရွိတဲ့ စစ္တပ္ၾကီးကုိ ဆက္လက္ထူေထာင္ၿပီး စစ္တပ္ကို ဖိကုိင္ႏုိင္မယ္။ နဝတ အာဏာသိမ္းၿပီးကာလကလုိ စီးပြားေရးအရ အသက္ရႉေခ်ာင္ခြင့္ နည္းနည္းေပးလုိက္ရင္ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ မေက်နပ္မႈေတြ ေလ်ာ့သြားမယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပကုိ ၾကားေနျဖစ္ေအာင္ ထိန္းထားၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ၿပီး (sanction) ကို ရပ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိ။ Token Opposition လုိ႔ ေခၚတဲ့ လက္တဆုပ္စာ အတုိက္အခံကို ပါလီ္မန္ထဲမွာ ေျပာခြင့္ေပးထားရင္ ေျမႊမေသ တုတ္မက်ဳိး အေျခအေနကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ရင္ NLD ကို အရင္အတုိင္း အမွည့္ေျခြေျခြၿပီး (အခ်ိန္) နဲ႔ အႏုိင္ယူႏုိင္တာပဲ။<br /><br />NLD အေနနဲ႔ ၁၉၉ဝ ရလဒ္ကုိ ဆက္ေအာ္ရင္ ၂ဝ၁ဝ ရလဒ္နဲ႔ ပစ္ေပါက္႐ုံရွိတာပဲ။ NLD က ဝင္မေရြးလုိ႔ (ေဘး) ေရာက္တာလုိ႔ စြပ္စြဲလုိ႔ ရတာေပါ့။ ျပသာနာေပၚရင္ အရပ္သားအစုိးရ ျပည္သူကေရြးေကာက္ထားတဲ့အစုိးရ ရွင္းပါေစ။ ေန႔တဓူဝ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ လူငယ္အစုိးရနဲ႔ သမၼတက ရွင္းပါေစ။ ဒုိ႔တေတြ လူၾကီးေတြက အာဏာ မ႑ိဳင္ျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ကုိပဲ အာ႐ုံစုိက္ၾကစုိ႔ဆုိတဲ့ အကြက္ပဲ။<br /><br />ဒုိ႔တသက္မွာ အာဏာမျပဳတ္ေရးဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအကြက္ပဲ။ ဦးေနဝင္းလည္း ေနာက္ဆုံး ဒီလမ္းကို ေဖာ္ထုတ္တာပဲ။ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္လည္း ဒီလမ္းကုိ ေဖာ္ထုတ္တာပဲဲ။ အာဏာရွင္ေတြအတြက္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ အာဏာလက္မလႊတ္ဘဲ စိတ္ခ်လက္ခ် (ေသ) ႏုိင္ဖုိ႔ဟာ အဓိကက်တာပဲ။<br /><br />ဒီအေတြး ဒီအျမင္ေၾကာင့္ နအဖနဲ႔ အၾကီးအကဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊတုိ႔ဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ NLD ကုိ မဝင္ေစခ်င္ဖူးလုိ႔ ဆုိခဲ့တာပါ။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ေရးမွာ မထင္တာကို လုပ္ရဲရမယ္။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ NLD ကုိ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဝင္ေစခ်င္တယ္။<br /><br />ခယဖုိ႔မဟုတ္၊ ကိုယ့္အကြက္ ကိုယ့္ဗ်ဴဟာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးနယ္ေျမ ဝင္လုဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရး အရွိန္ျမႇင့္ဖို႔ NLD ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ္ဆုိတာနဲ႔ NLD ကုိ ညစ္တယ္ထားဦး၊ အတုိင္းအတာ တခုအထိ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ ဖြင့္ေပးရမယ္။ နယ္႐ုံးေတြ ျပန္ဖြင့္ခြင့္ ေပးရမယ္။ (နယ္လွည့္ စည္း႐ုံးခြင့္ ေပးရမယ္) တလပဲေပးေပး၊ ႏွစ္လပဲေပးေပး၊ သုံးလပဲေပးေပး NLD ပါတီဝင္ေတြ လႈပ္ရွားခြင့္ ရမယ္။<br /><br />လူထုနဲ႔ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ထိေတြ႔ခြင့္ ရမယ္။ အစုိးရက ညစ္မွာကုိ မေၾကာက္နဲ႔။ ညစ္ရင္ မီဒီယာေတြကေနတဆင့္ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပမီဒီယာေတြက မီးေမာင္းထုိးျပၿပီး အသံကုန္ ဝုိင္းေအာ္ၾကမယ္။ ကမၻာနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ သိေအာင္ေပါ့။<br /><br />NLD ဝင္ရင္ ႏုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္သူေတြကုိ ဝင္ခြင့္ေပးရမယ္။ မေပးရင္ (အင္) ေရြးေကာက္ပြဲ အတုၾကီးဆုိတာ ကမၻာ့ေရွ႕မွာ ထင္းထင္းၾကီး ျဖစ္သြားမယ္။ က်ေနာ့္အျမင္က ျပည္သူေတြက နအဖ ကို မုန္းတယ္၊ ရြံတယ္။ ေဒၚစုကို ခ်စ္တယ္၊ ေလးစားတယ္။ NLD ကုိ ေထာက္ခံတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ အခြင့္ရရင္ လူထုက NLD ကုိ မဲေပးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကုိ မလႊြတ္ရင္ေတာင္ ေဒၚစုဓာတ္ပုံ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓာတ္ပုံကုိ ေထာင္ၿပီး စည္း႐ုံးပါ၊ လူစုပါ၊ အရွိန္ရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ တဖက္က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚစုကုိလႊြတ္ဖုိ႔ ဝုိင္းေတာင္းဆုိရမယ္။ တဖက္က ဇင္ဘာေဘြမွာလုိ NLD လူေတြကုိ စြမ္းအားရွင္ေတြနဲ႔ ဝုိင္း႐ုိက္ခုိင္းႏုိင္တယ္။ ႐ုိက္ရင္ ကမၻာကသိေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။<br /><br />အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကုိ ေက်ာ္ႏုိင္တာ အတုိက္အခံဘက္က အင္အားမ်ားၿပီး (အရွိန္) ရလာရင္ (လူအုပ္စိတ္ဓာတ္) Mob Psychology ဝင္လာၿပီး ေၾကာက္လန္႔ျခင္း မရွိေတာ့ဘူး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက ျမန္မာျပည္၊ ၁၉၈၉ တင္အန္မင္၊ ၁၉၈၉ ဘာလင္အုပ္တံတုိင္း (Berlin wall) ေရာင္စံုတာ္လွန္ေရး Color Revolution ေတြမွာ (လူအုပ္) ေတြဟာ အရွိန္ရလာေတာ့ ေနာက္ဆုံး Numbers အရည္အတြက္ အမ်ားစုနဲ႔ အႏုိင္ရခဲ့ၾကတာပဲဲ။<br /><br />အီရန္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ သိပ္အားက်ခဲ့တယ္။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ NLD က မထင္ထားတာနဲ႔ အကြက္ဝင္လာလုိ႔ မလုပ္ရဲ၊ မလုပ္တတ္္လုိ႔ အခ်ိန္မီ (မညစ္) ႏုိင္တာေၾကာင့္ ၁၉၉ဝ ကလုိ အႏုိင္ရခဲ့ရင္ ႏုိင္တာပဲ။<br /><br />နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက ညစ္ခဲ့ရင္ သူတုိ႔ရဲဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ ပ်က္ၿပီး ဘီလူးေခါင္းေပၚလာမယ္။ လမ္းေပၚလူေတြ ထြက္လာဖုိ႔ အေၾကာင္းေပၚလာမယ္။ ဒါဆုိရင္လည္း ႏုိင္ငံေရးအရ ႏုိင္တာပဲ။ NLD ဘာလုပ္မလဲ?<br />Non Violence လုိ႔ ေခၚတဲ့ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ အေတြးအေခၚမွာ ရပ္တည္မႈ ၂ ခုရွိတယ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္။<br /><br />၁။ Confrontational Non Violence ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တဲ့ အၾကမ္းမဖက္ရပ္တည္မႈ၊<br />၂။ Passive Non Violence ထိပ္တုိက္ ရင္ဆုိင္မႈကုိေရွာင္တဲ့ ၿငိမ္ဝပ္တဲ့ အၾကမ္းမဖက္မႈ၊<br />ကုိယ့္ဘက္က အၾကမ္းမဖက္မႈကို ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ထိန္းဦးေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈရွိရင္ ေသြးထြက္သံယိုမႈက ရွိကုိရွိမွာပဲ။ ဒါကုိ ေက်ာ္ႏုိင္ဖို႔ လုိတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနက ဘာထူးလဲ? လူမသိသူမသိ အသက္ေတြ စေတးေနရတာပဲ မဟုတ္ပါလား? စစ္ေၾကာေရးမွာ ေသြးထြက္သံယိုမႈအျပင္ အသက္ဆုံးရႈံးမႈေတြ ရွိေနတာပဲ။<br /><br />တိုင္းရင္းသားရြာေတြ မီးရွႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရစဥ္ လူေတြ အေသအေပ်ာက္ရွိတာပဲ မဟုတ္လား? လူမသိသူမသိ အစြန္႔လႊတ္္ခံမလား? ေျပာင္ေျပာင္္တင္းတင္း အစြန္႔လႊတ္ခံမလားဘဲ။ ဒါပဲ ကြာတာပါပဲ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ NLD ဟာ ဒီတသက္မွာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီကုိ ရေအာင္တုိက္မယ္ဆုိရင္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈကုိ မေရွာင္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိတယ္။<br /><br />Passive နည္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရင္ေတာ့ ေဒၚစု အသက္ရလာတာနဲ႔အမွ် NLD ဟာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာပဲ။<br /><br />၁၉၉ဝ ရလဒ္ကုိ စြဲကုိင္ၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ရင္ဆုိင္ရင္၊ ပထမေတာ့ ႏွိပ္ကြပ္မႈ ခံရမယ္။ စြန္႔လြတ္မႈေတြ ရွိလာမယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD အေရာင္ေတာက္လာမယ္။ အရွိန္ရလုိ႔ လူထု လမ္းေပၚေရာက္လာရင္ ဒုတိယအဆင့္ ဗ်ဴဟာက်က် စစ္တုိက္သလုိ ရင္ဆုိင္ရမွာေပါ့။ ဒုတိယအဆင့္ကို ေက်ာ္ႏုိင္မယ္ မေက်ာ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္မႈ Implementation အေပၚ မူတည္တာေပါ့။<br /><br />က်ေနာ့္အထင္ကေတာ့ သတၱိရွိတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚလာမယ္။ ေပၚလာေအာင္ လူၾကီးေတြက ဝုိင္းကူညီၾကရမယ္။ တုိက္ပြဲကမွ တကယ့္ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ေပၚႏုိင္တာကုိး။<br /><br />NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း စဥ္းစားရမွာက Idealism လုိ႔ ေခၚတဲ့ ယုံၾကည္မႈ အေတြးအေခၚက ပုိအေရးၾကီးသလား ? တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး၊ စစ္အာဏာရွင္ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရးဟာ အဓိကက်သလား? ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္ၾကရလိမ့္မယ္။<br /><br />တ႐ုတ္ျပည္ ကြန္ျမဳဳနစ္ပါတီ သမိုင္းကိုၾကည့္ရင္ ေမာ္စီတုံးဟာ တ႐ုတ္ေတြ သန္းခ်ီၿပီးေသဆံုးတာကို ဂ႐ုမထားႏုိင္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီၾကီး ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ပ်က္စီးလုနီးပါး ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္တာကို အေလးမထားႏိုင္။ ငါ့အေတြးအေခၚ မွန္တယ္ဆိုၿပီး Idealism ၾကီးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေသသြားတယ္။<br /><br />တိန္႔ေရွာင္ဖိန္က ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကုိ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ Idealism ဟာ လက္ေတြ႔ မျဖစ္္ႏုိင္တာကုိ သိလာေတာ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကုိ တုိင္းျပည္တုိးတက္မႈအတြက္ အသုံးခ်ေပမယ့္ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ စုိးမုိးေရးနဲ႔ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရးကုိ ဦးစားေပးသြားတဲ့ လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား Pragmatic Politician အေနနဲ႔ ေသသြားခဲ့တယ္။<br /><br />NLD အေနနဲ႔လည္း ဒီလမ္းေၾကာင္း ၂ ခုနည္းတူ တုိင္းျပည္က အေရးၾကီးသလား? Idealism အေရးၾကီးသလားဆုိတာကုိ မၾကာခင္ ဆုံးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ဗ်ဴဟာ Strategy ခ်ရမယ္။ ဗ်ဴဟာအေပၚ မူတည္ၿပီး ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ရင္ဆုိင္ရမွာကိုး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နည္းကုိပဲ သေဘာက်တယ္ (ရရင္ရ မရရင္ခ်) ဆုိတာပဲ။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ (ရရင္ရ မရရင္ခ်) ဆုိတဲ့ ေပၚလစီနဲ႔ Slogan ကုိ ေအာ္ထားေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ ေသြးထြက္သံယို မျဖစ္တဲ့နည္းကို သုံးၿပီး၊ လြတ္လပ္ေရးကုိ အရယူႏုိင္ခဲ့တယ္။ အင္မတန္ ႏုိင္ငံေရး လိမၼာ ပါးနပ္တဲ့ လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား တေယာက္ေပပဲ။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ ကုိလုိနီ အဂၤလိပ္နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ လုံးလုံးမတူဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမွာ ကိုယ္႔ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ေရြးလုိ႔ ရတာမွ မဟုတ္တာ။ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အေျခအေနက ေဖာ္ထုတ္ေပးတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ဥာဏ္စြမ္းရွိမွ ရင္ဆုိင္ၾကရတာပဲ မဟုတ္လား?<br /><br />ဆရာစံ သူပုန္ထတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီး လက္ပန္းက်ေနတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ေခတ္ အခ်ိန္အခါခ်င္း မတူၾကဘူး မဟုတ္လား? ေနမဝင္အင္ပါယာအေနနဲ႔ မာနတက္ေနတုန္းက ျမန္မာ့မ်ဳိးခ်စ္ ဂဠဳန္ စစ္သားေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ခဲ့ၾကၿပီး ဆရာစံကုိ ၾကိဳးေပးခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုေတာင္ ငမုိက္သားေတြက ဖမ္းၿပီး ေျခဖ်က္္ဖုိ႔ ၾကံစည္ၾကေသးတာပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွာ တတုိ္င္းျပည္လုံး ရွိတယ္ဆိုတာကို သိလုိ႔သာ ဒင္းတို႔ ေရွ႕မတုိးရဲတာကိုး။<br />ဘယ္အစိုးရမဆုိ အာဏာကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ မစြန္႔လြတ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒါ အာဏာရဲ႕ သေဘာတရားပဲ။ ဒီမုိကေရစီ မတည္တံ့ဘဲ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မရွိရင္ လူတုိင္းလုိလုိ အာဏာကို မက္ၾကတာပဲ။ ဒါ လူ႔သဘာဝပဲ။<br /><br />(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)<br /><br />ဒုတိယပုိင္း<br />လူထုက ဘာလုပ္ႏုိင္သလဲ?<br /><br />တတိယပိုင္း<br />ပညာတတ္ႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ား<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-62936756398025142009-09-13T01:29:00.000-07:002009-09-14T10:03:07.343-07:00အေမရိကန္ ဆပ္ပရုိင္း (Sub-prime) ေဒၚလာဒုကၡ ႏွင့္ ကမာၻ႔စီးပြားေရး ျပႆနာ အပိုင္း (၁)ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိိမ္း<br /><br />Friday, 04 April 2008 14:00 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္<br /><br />ဤေဆာင္းပါးကို သိမ္းထားလိုလွ်င္ <a href="http://bokyawnyein.googlepages.com/article16.pdf">PDF file</a> ရယူပါ။<br /><br />"အိမ္ေစ်းေတြလဲ အတက္ရပ္သြားေရာ ခုန လူလည္နည္းနဲ႔ ေခ်းထားတဲ့သူေတြရဲ႕ ေခ်းေငြ Loan ေတြ ျပႆနာေပၚတာကို မရွင္းႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး၊ ဝယ္ကတည္းက မိမ္ိရဲ့ ေငြတျပားမွ ေရွ႕ မွာ မေပးခဲ့ရေတာ့ အထူးသျဖင့္ Sub-prime လူေတြက Mort age ဖိုး မတတ္ႏုိင္ေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားျပီး ဘဏ္ေတြ လက္ထဲမွာ အိမ္အလြတ္ေတြ ေသာင္တင္ျပီး လစဥ္ဝင္ေငြ မရေတာ့ဘဲ အ႐ႈံးေပၚ ေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ရင္းႏွီျမဳပ္ႏွံမႈ Investment Bank ႀကီးေတြဟာ ဘီလ်ံနဲ႔ ခ်ီၿပီး ႐ႈံးေတာ့ တျခားဘဏ္ေတြလဲ ေၾကာက္ျပီး ေငြေခ်းတာကုိ ၾကပ္ပစ္ၾကေတာ့ အေမရိကားမွာ Credit Crunch လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေငြေခ်းရခက္တဲ့ ျပႆနာ ေပၚလာတယ္။ ေငြေခ်းရခက္ရင္ လုပ္ငန္းေတြ နည္းသြားၿပီး Economic Slow Down လို႔ေခၚတဲ့ စီးပြားေရး ေႏွးေကြးမႈ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္ေတြန့ဲ တကမၻာလံုးရွိတဲ့ ေငြတတ္ႏုိင္သူေတြလဲ အထိနာၾကတာပဲ။ အေမရိကန္မွာ လူ(၃)သန္းေလာက္ အိမ္ေတြကုိ စြန္႔သြားရတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္" ။<br /><span id="fullpost"><br />ဒီေဆာင္းပါးဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ဗဟုသုတတိုးေစဖုိ႔ ရည္ရြယ္တာပါ။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးမို႔ တခ်ဳိ႕က ပ်င္းစရာလုိ႔ ထင္ေကာင္း ထင္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တုိင္းျပည္ကို ေခတ္မွီတုိးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိရင္ စီးပြားေရးပညာကုိ ေလ႔လာနားလည္ရပါမယ္။ တုိင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီရရင္ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ဟာ လက္ရွိ လူငယ္ေတြအေပၚ မူတည္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေစတနာရင္းမွန္နဲ႔ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ ယေန႔ေခတ္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးအရ အႀကီးဆံုးႏုိင္ငံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေမရိကန္စီးပြားေရး ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆုိး၊ အေအးမိရင္ ကမၻာမွာရွိတဲ့ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံတခ်ိဴ႕လဲ ေလဟပ္ခံ ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေန႔တေန႔က အေမရိကန္စီးပြားေရးဟာ Recession လုိ႔ေခၚတဲ့ စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈ ျဖစ္ေနၿပီဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈနဲ႔ ေဝါလ္စထရိ Wall Street မွာ စေတာ့ stock ေစ်းေတြ ထုိးက်တာေၾကာင့္ အာရွေစ်းကြက္နဲ႔ ဥေရာပေစ်းကြက္ မွာလည္း ေစ်းေတြ ထုိးက်ခဲ့ရၿပီး စီးပြားေရး မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ထို႔အျပင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ တန္ဖိုးထိုးက်ၿပီး ေရႊေစ်းနဲ႔ေရနံေစ်းေတြ ထိုးတက္ၿပီး ကမၻာဘဏ္ေတြနဲ႔ ကမၻာစီးပြားေရးေစ်းကြက္ မၿငိမ္္မသက္ ျဖစ္တာေႀကာင္႔ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္ Federal Reserves က ဘဏ္အခ်င္းခ်င္း ေခ်းတဲ႔အတိုးႏႈန္းကို (0.75 basic-point)၊ ဝ.၇၅ အမွတ္အထိ ပံုမွန္ အစည္းအေဝးလုပ္တဲ႔ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၉)ရက္ေန႔မွာ တႀကိမ္ ထပ္ခ်ေပးခဲ႔ရပါတယ္။ထို႔နည္းတူ ဇန္နဝါရီလ (၂၂) ရက္ ၂ဝဝ၈ မွာ (0.75basicpoint) အေရးေပၚ ခ်ေပးခဲ႔ရပါတယ္။<br /><br />ယေန႔ အေမရိကန္စီးပြားေရး ေလာကမွာ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ Sub-prime ျပႆနာဟာ ဘာလဲ? ဘာေၾကာင့္ Sub Prime ျပႆနာ ေပၚရတာလဲ? ဘာေၾကာင့္ အေမရိကန္ ျပႆနာဟာ ကမၻာစီးပြားေရးကုိ ထိခုိက္ ႐ုိက္ခတ္ရတာလဲ? ဘာေႀကာင္႔ အေမရိကန္ ေဒၚလာတန္ဖိုး ထိုးက်ရတာလဲ။ ဒီ ျပႆနာေတြကုိ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမွာလဲ? ဒီျပႆနာဟာ မိမိနဲ႔ ဘယ္လုိဆုိင္သလဲ? ဆုိတာေတြကုိ သိလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ လုိသူေတြ ရွိမွာပါ။<br /><br />အေမရိကန္ရဲ႕ Sub-prime ျပႆနာကုိ မေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ အေမရိကန္ျပည္မွာ စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈ Recession နဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါမယ္။Recession ဆုိတာက စီပြားေရး က်ဆင္းမႈ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ရွ္ိသူေတြ အလုပ္ျပဳတ္မယ္ အလုပ္ရွာရခက္မယ္။ အေမရိကန္မွာ ေနထုိင္တဲ့ သူေတြ ဒုကၡ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးႏုိင္ငံနဲ႔ ထုတ္ကုန္၊ သြင္းကုန္ အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးအမ်ားရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံကုိ တင္ပုိ႔ရတဲ့ ပို႔ကုန္ အေပၚ မူတည္ေနၾကတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ၄င္းရဲ႕စီးပြားေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ သြင္းကုန္ကုိ ေလ်ာ့ခ်ခဲ႔ရင္ ႏုိင္ငံအမ်ားရဲ့ ပို႔ကုန္ေတြ ထိခုိက္ႏုိင္တာေၾကာင့္ ကမၻာ့စီးပြားေရးကုိပါ ထိခုိက္ႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ Sub-prime ျပႆနာဆုိတာ ဘာလဲ? ဘယ္က အရင္းခံတာလဲ? ဆုိတာကုိ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ရေအာင္။<br /><br />ဒါေပမဲ့ အဦးဆံုးအေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႔ စီးပြားေရး အျခခံနဲ႔ ပကတိအေနအထား လုပ္ထံုးလုပ္ဟန္နဲ႔ စီးပြားေရးစနစ္ကို သိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။<br /><br />စီမံကိန္း စီးပြားေရး ဆုိရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ဆုိးေၾကာင့္ ဆုိဗီယက္ ကြန္ျမဴနစ္နဲ ့ကမၻာ့ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ႀကီး ေျမျမဳပ္ သၿဂိဳလ္ခံရၿပီး ေနာက္ပုိင္းကမၻာႀကီးမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ပဲ ရွင္သန္ က်န္ရစ္ပါေတာ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ေဖၚေဆာင္ရာမွာ ပံုသ႑န္ Model အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကပါတယ္၊ အၾကမ္းအားျဖင့္ အေမရိကန္ပံုစံ ၊ ဥေရာပပံုစံ နဲ႔ တရုတ္ပံုစံ လို႔ ေနာက္ဆံုး ခြဲျခားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီ္ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ အေမရိကန္ပံုစံက ေစ်းကြက္ကုိ (လႊတ္) အေပးဆံုးပဲ။ အစုိးရကဝင္ၿပီး မထိန္းခ်ဳပ္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္း အနည္းဆံုးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဥေရာပပံုစံနဲ႔ တရုတ္ပံုစံက အစြန္းမေရာက္ရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ပိုရွိတယ္။ ေနာက္မွ ဒီပံုစံေတြကုိ ယွဥ္ၿပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပပါမယ္။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္ကုိ အေျခခံတာက ေလာဘ၊ တြန္းပို႔တဲ့ တြန္းအားနဲ႔ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈပဲ။ ဘယ္ပစၥည္းဟာ လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ေရာင္းရမယ္ ဘယ္ပစၥည္းကုိေတာ့ လူမႀကိဳက္၍ မေရာင္းရပါ ဆုိတာက ေစ်းကြက္က ဆံုးျဖတ္တယ္။ ဒီေစ်းကြက္ကုိ အဆံုးအျဖတ္ေပးတာက စားသံုးသူ ျဖစ္တယ္။ ေစ်းကြက္မွာ ေစ်း (သုိ႔) တန္ဖုိးကုိ ဆံုးျဖတ္တာက Supply & Demand လုိ႔ ေခၚတဲ့ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မွႈနဲ့ လုိအပ္မႈတုိ႔ကပဲ ျဖစ္တယ္၊ ဥပမာ - ယေန႔ ကမၻာႀကီးမွာ လူဦးေရသန္း ၆ဝဝဝ နဲ႔ သန္း ၇ဝဝဝ အၾကား ရွိပါတယ္။ တကမၻာလံုးအတြက္ တေန႔ ေရနံစည္ ၈ဝသန္း လုိခဲ့ရင္ တေန႔ ၈ဝသန္းေက်ာ္ေက်ာ္ ထုတ္ႏုိင္လုိ႔ ေစ်းကြက္မွာ ေရနံေတြ ေပါမ်ားေနရင္ ေရနံေစ်းက်မယ္။ အကယ္၍ လုိတာက (၈ဝ)သန္း၊ ထုတ္ႏုိင္တာက (ရဝ)သန္းပဲရွိရင္ ေရနံေစ်းဟာ ေထာက္ေလ်ာက္ တက္ေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရင္းရွင္စနစ္နဲ႔ ဘုရားတဆူလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ အဒန္စမစ္က မျမင္ရတဲ့ လက္ဆုိၿပီး သံုးႏႈန္း သြားပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ကုိ ေလ့လာခ်င္ရင္ Adam Smith ေရးတဲ့ Wealth of Nations စာအုပ္ကုိ ဖတ္သင့္ပါတယ္။<br /><br />ဒီလုိ ေစ်းကြက္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး (ေလာဘ) ကုိ အေျခခံတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္မွာ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ လူညာေတြ အမ်ားအျပား ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္ကုိ ေဖၚေဆာင္ရင္ ခုိင္မာတဲ့ ဥပေဒနဲ ့အစုိးရရဲ့ ေစာင့္ၾကပ္မႈ စည္းမ်ဥ္း ရွိရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စည္းမ်ဥ္း သိပ္တင္းၾကပ္ရင္ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္မႈ ခက္ခဲမႈရွိၿပီး သိပ္ေလ်ာ့လြန္းရင္လည္း အတက္အက် ျပင္းထန္တတ္ပါတယ္၊ အေမရိကန္ေတြရဲ႔ အေတြးအေခၚက အစုိးရက အနည္းဆံုး ၾကပ္မတ္ရမယ္။ ေစ်းကြက္က တာဝန္ယူပါေစလုိ႔ ယံုၾကည္တာေၾကာင့္ ယေန႔ကမၻာႀကီးမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ အလြတ္လပ္ဆံုး ျဖစ္သလို အေမရိကန္စီးပြားေရးမွာ Boom & Bust Cycle လို႔ ေခၚတဲ့ စီးပြားေရး တဟုန္ထိုးတက္မႈနဲ႔ ေပါက္ကြဲျပဳတ္က်မႈဟာ ဒြန္တြဲ ေနတတ္ပါတယ္။ ၁၉၈ဝခုနွစ္မ်ားက သမၼတ ေရဂင္ လက္ထက္မွာ Real Estate & Thrift Boom/Bust ၁၉၉ဝခုႏွစ္မ်ားက Tech (Internet) Boom/Bust ၊ ယၡဳ 2008 မွာ Housing Boom/Bust ၊ အေမရိကန္ပံုစံမွာ စီးပြားေရးတက္ျပီး ျပဳတ္က်မႈ ျဖစ္စၿမဲပါ။<br /><br />Boom နဲ႔ Bust ဆုိတာ ဘာလဲ?<br /><br />ဘာေၾကာင့္ Boom နဲ႔ Bust ကုိ မထိန္းကြပ္တာလဲ?<br /><br />Boom နဲ႔ Bust ကုိေျပာမယ္ဆုိရင္ အေမရိကန္ရဲ့ လက္ရွိ စီးပြားေရးအေနအထားကုိ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ၂ဝ ရာစု နွစ္ေလာက္ကတည္းက ေခတ္နဲ႔အမွီ တုိးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံအဆင့္ကုိ ေရာက္ခဲ့ၿပီမုိ႔ ရာစုနွစ္တခုမ်ွ ေငြစုေဆာင္းၿပီးသား ခ်မ္းသာၿပီး ႏုိင္ငံအျဖစ္ တည္ရွိပါတယ္။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္မွာ ေငြကုိ သံုးၿပီး ေငြရွာရတဲ့ Wealth Creation ဆုိတာ အေရးႀကီးပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေငြရွိၿပီးသူ လူတန္းစား ပုိမုိေငြရရွိ ပုိမုိ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသားဖုိ႔ ေငြရွာႏုိင္ဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေငြရႏုိင္မဲ့ အကြက္ (သို႔) ေစ်းကြက္ကို ေဖၚထုတ္ႀကပါတယ္။ အဲဒီအကြက္ (သို႔) ေစ်းကြက္ေတြ႔ရင္ ေငြရင္းရွိတဲ့ ေငြရွင္ေတြက ေငြျွမႇပ္ႏွံလုပ္ရင္း ေငြရွာၾကပါတယ္။ ဥပမာ ၁၉၈ဝ ခုနွစ္မ်ား သမၼတ ေရာနယ္ရီဂင္ လက္ထက္က ေစ်းကြက္ (၂) ေနရာမွာ တဟုန္ထိုးတက္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုက ေငြစုေငြေခ်း ကုမၸဏီေတြ၊ေနာက္တခုက အိမ္ရာ၊ေျမ၊ အေဆာက္အဦး ေစ်းကြက္ေတြ ျဖစ္တယ္။ အိမ္ယာ၊ ေျမ၊ အေဆာက္အဦး ေစ်းကြက္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ ေျမအေဆာက္အဦး၊ ဆုိလိုတာက ေမာလ္လိုေစ်းဆုိင္ေတြ ဖြင့့္ ၊ အေဆာက္အဦး (သုိ႔) ရံုးခန္း ေတြေဆာက္ျပီး အခန္းငွား စားတာေပါ႔။ ဒီလုိ အိမ္ရာေရာ ငွားစားတဲ့ အေဆာက္အဦေတြ ေစ်းတက္ေတာ့ ေငြရွိသူေတြက ရင္းႏွီးၿပီး အလုအယက္ ဝယ္ယူၾကေတာ့ ေစ်းထပ္တက္နဲ႔ တဟုန္ထိုးတက္တဲ့ Boom ျဖစ္ပါေရာ။<br /><br />Boom ျဖစ္ေတာ့ ကုမၼဏီေတြေရာ အိမ္ပုိင္ရွင္ေတြပါ ခ်မ္းသာလာတာေပါ့။ ဥပမာ လူတေယာက္က ေဒၚလာ (၂) သိန္းနဲ႔ ဝယ္ထားတာ ၆လအၾကာ တႏွစ္အၾကာမွာ ၂ သိန္း ၂ ေသာင္း ျဖစ္ေနၿပီဆုိရင္ ဒီအိမ္ပုိင္ရွင္က ေငြေရးေၾကးေရးအရ ပုိၿပီး ယံုၾကည္မႈရွိေတာ့ ေငြသံုးဖုိ႔ ဝန္မေလး လွေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလုိဘဲ ကုမၼဏီေတြက အျမတ္ေငြပုိရေနရင္ အေဆာက္အဦ (၁ဝ) ခုက (၁၂) ခုထိ တုိးခ်ဲ႕မွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ Boom Time လုိ႔ေခၚတဲ့ ခ်မ္းသားမႈ တုိးပြားခ်ိန္မွာ ျပည္သူျပည္သားေတြ ေငြရႊင္ၿပီး ပုိသံုးျဖဳန္းၾကတာေပါ့။<br /><br />ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး ထူးျခားမႈအေၾကာင္း တင္ျပလုိပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ႏုိ္င္ငံဟာ ခ်မ္းသားၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးရဲ႕(၂/၃)ဟာ စားသံုးသူေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြန႔ဲ ့အစုိးရရဲ့စရုိက္က စုေဆာင္းမွႈထက္ သံုးစြဲမႈ ကုိ အားေပးတယ္။ အစုိးရရဲ့ Tax code အခြန္ေငြ စည္းမ်ဥ္းေတြ ကုိယ္ႏႈိက္က မ်ားမ်ားသံုးရင္ မ်ားမ်ားသက္သာခြင့္ ရပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္မွာ ထိပ္ဆံုး ၁% ေသာ လူခ်မ္းသားမ်ားက ႏုိင္ငံရဲ့ ႂကြယ္ဝမႈ ၃ဝ% ေက်ာ္ေက်ာ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားက လူလတ္တန္းစားေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျခားႏုိင္ငံသားေတြနဲ ့ယွဥ္ရင္ ပုိေခ်ာင္လည္တယ္လို႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာက ေအာက္ဆံုး ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ျဖစ္ရင္ေတာ့ မေခ်ာင္လွပါ။ အစုိးရေထာက္ပံ့မႈ ရွိေပမယ့္ ဥေရာပတို႔၊ ၾသစေၾတးလ် တုိ႔လို ရက္ေရာမႈ မရွိပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္ဟာ အရင္းရွင္းစနစ္စစ္စစ္ ျဖစ္တယ္။ ပညာတတ္ရင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ရွိသူေတြအတြက္ ေကာင္းေပမယ့္ ပညာမဲ့ရင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ နည္းရင္ေတာ့ မေခ်ာင္လွပါ။<br /><br />Boom - Time မွာ လုပ္ငန္းေတြေပါ ကုမၼဏီနဲ႔လူေတြ ဝင္ေငြရႊင္ရင္ မ်ားမ်ားသံုး ဒါေၾကာင့္ အစုိးရက ဝင္မေႏွာင့္ယွက္ မတားဆီးပါ။ ထို႔အျပင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ ဒီမုိကရစီ အေျခခုိင္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးတည္ျငိမ္မႈ ရွိတယ္လုိ႔ ယူဆၾကတာေၾကာင့္ တကမၻာ့လံုးက ေငြရွင္ေၾကးရွင္ ေတြ ကလည္း Boom Time မွာအေမရိကန္မွာ ျမႇဳပ္ႏွံအရင္းျပဳ လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ Boom Time ေငြရႊင္ၾကပါတယ္။ ေစ်းေတြ အဆမတန္ တက္ပါရင္ တခ်ိန္မွာ ေစ်းကြက္က ထုိးခ်ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါကုိ Bust ေလပူေဖါင္း ေပါက္ကြဲသလို ေပါက္ကြဲက်ဆင္းမႈ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီလုိ Bust မျဖစ္ခင္တႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ေစတနာရွင္ ပညာတတ္ေတြ အေတြၾကံဳရွိသူေတြက သတိေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေတြက အင္တာနက္စေတာ့ မတရားေစ်းတက္ေတာ့ သတိေပးသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။ အမ်ားက ေလာဘေဇာတက္ေနတာေၾကာင့္ သတိမမူ မိၾကပါ၊ ပုိက္ဆံခ်မ္းသာသူမ်ားကေတာ့ ေၾကးစားေတြကို ေငြေပးခုိင္းတာေၾကာင့္ Bust ျဖစ္တာနဲ႔ စေတာ့ေတြ ေရာင္းျပီး ေငြပံုမွာ ထုိင္ေနေလ့ ရွိပါတယ္။ Bust မွာ ဒုကၡေရာက္ေလ့ ရွိတာက အေတြ႔အႀကံဳမရွိတဲ့ ေလာဘသား အမ်ားစု ျဖစ္တယ္။<br /><br />Bust ျဖစ္ရင္ဘာျဖစ္သလဲ?<br /><br />Bust ျဖစ္ရင္ တနာရီမုိင္ (၁ဝဝ) ႏႈန္းနဲ႔ ေမာင္းေနတဲ့ကားကုိ ႐ုတ္တရက္ ဘရိတ္အုပ္လုိက္သလုိ Boom ျဖစ္ေနတဲ့ စေတာ့ေစ်းေတြ ထုိးက်ပါတယ္။ ဥပမာ - ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္မ်ားအကုန္ ၂ဝဝဝခုႏွစ္ ေတြတုန္းက အင္တာနက္စေတာ့ ေစ်းေတြထုိးက်ေတာ့ ကုမၼဏီေတြ လူေတြ ႐ံႈးၾကေတာ့ တျပည္လံုးမွာ ယံုၾကည္မႈ နည္းျပီးေတာ့ လူေတြက အသံုးရပ္သြားသလုိ ကုမၼဏီေတြကလဲ အသံုးရပ္သြားတယ္။ ဒါ႔အျပင္ လူပိုေတြ ေလ်ာ႔ခ်ရေတာ႔ လူေတြအလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ကုန္တာေပါ႔။ ဘဏ္ေတြကလည္း ေငြလြယ္လြယ္ မေခ်းေတာ့ပါ။ ဒါကုိ Credit Crunch လုိ႔ ေခၚပါတယ္။<br /><br />Boom Time မွာ တခ်ိန္တိုးတက္ႂကြလႈပ္ရွားေနတဲ့ အေမရိကန္စီးပြားေရးဟာ Bust ျဖစ္တာနဲ႔ အရွိန္ေလ်ာ့ Slow Down ျဖစ္သြားတယ္။ ၾကမ္းရင္ေတာ့ Recession လုိ႔ ေခၚၿပီး သိပ္ဆုိးဝါးရင္ Depression လုိ႔ ေခၚပါတယ္။<br /><br />ေကာင္းၿပီ တုိင္းျပည္ရဲ့ စီးပြားေရး ဒုကၡေရာက္ရင္ ဘယ္သူက ကယ္ႏုိင္သလဲ? ဘယ္သူက တာဝန္အရွိဆံုးလဲ?<br /><br />ဒီေနရာမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဗဟိုဘဏ္ ဆုိတာကုိ ရွင္းျပဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ ဗဟိုဘဏ္ကို ၁၉၁၃ ခုႏွစ္မွာ ကြန္ဂရက္က ဥပေဒျပဳကာ တည္ေထာင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒိအျပင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဗဟုိဘဏ္ဟာ သီးျခားလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိရမယ္ဆုိျပီး ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရာက ယေန႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ ့ ဗဟုိဘဏ္ဟာ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဗဟိုဘဏ္ကို အေမရိကန္သမၼတက ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကြန္ကရက္အမတ္ေတြက လည္းေကာင္း အမိန္႔ေပးခြင့္ မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဗဟိုဘဏ္ဟာ လြန္စြာ အေရးႀကီးတာေၾကာင့္ ဗဟိုဘဏ္ ဥကၠဌဟာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အင္မတန္ အာဏာႀကီးသည္။<br /><br />ဘာေၾကာင့္လဲ?<br /><br />ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ ၄င္းတုိ႔သံုးတဲ့ ေငြေၾကး ရွိၾကသည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ။ ဂ်ပန္က ယန္း။ တရုတ္က ယြမ္နဲ႔ ဥေရာပ ယူရို တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီေငြေၾကးကို ဗဟိုဘဏ္ေတြက တာဝန္ယူ ၾကရပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ႀကီးလြန္းေတာ့ ေဒသအလိုက္ ခြဲထားပါတယ္။ ဆုိင္ရာေဒသမွာ ရွိတဲ့ဘဏ္ေတြက အခ်က္အလက္ မွန္သမွ်ကုိ ေဒသဗဟုိဘဏ္ျဖစ္တဲ့ Regional Federal Reserve ကုိ အစီရင္ ခံရပါတယ္။ ေဒသဗဟိုဘဏ္ ဥကၠ႒ ေတြပါတဲ့ ဖက္ဒရယ္ေစ်းကြက္ ေကာ္မတီ (Federal Open Market Committee) က အစည္းအေဝးထုိင္ျပီး မဲခြဲကာ အေမရိကန္ရ့ဲ ေငြေၾကးေပၚလစီ Monetary Policy ကို ခ်မွတ္ရပါတယ္။<br /><br />ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ Monetary Policy နဲ႔ ဘတ္ဂ်တ္အသံုး ေပၚလစီ Fiscal Policy ဆုိတာရွိပါတယ္။ Monetary policy ကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ဗဟိုဘဏ္က လြပ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်မွတ္ခြင့္ ရွိျပီး Fiscal policy ကုိ သမၼတနဲ႔ ကြန္ကရက္က ခ်မွတ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးနဲ့ ၄င္းရဲ့ ေငြေၾကး တန္ဖုိးဟာ ၄င္းႏုိင္ငံရဲ့ ေငြေၾကးေပၚလစီနဲ႔ ဘတ္ဂ်တ္အသံုး ေပၚလစီတို႔ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံအမ်ားရဲ့ ဗဟုိဘဏ္ေတြရဲ့ အဓိကတာဝန္က ေငြေၾကးေဖါင္းပြမႈကုိ ထိန္းကြပ္ဖုိ႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးတုိးတက္မႈကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗဟိုဘဏ္ ဟာ စီးပြားေရးတုိးတက္မႈ အတြက္လဲ ၾကပ္မတ္ရပါတယ္။<br /><br />ဒီမွာ ျဖတ္ၿပီး ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေဆြးေႏြးပါရေစ။ အေမရိကန္လုိ ႏုိင္ငံေတြမွာ စားသံုးသူ ေစ်းွႏွုုန္းေတြ တက္လာရင္ ရင္တမမနဲ႔ ့စုိးရိမ္ၾကတယ္။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ ဟာ သုည ဒႆမသုည ႏွစ္ (ဝ.ဝ၂) ရာခိုင္ႏႈန္း တက္လာရင္ပဲ စုိးရိမ္မကင္း ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီီ။<br /><br />တာဝန္ကင္းမဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ တုိင္းသူ ျပည္သားေတြအတြက္မငဲ့ဘဲ ဓါတ္ဆီေစ်း၊ စီအင္ဂ်ီ ေစ်းေတြကုိ ၂ဆ ၅ဆ တင္နဲ႔ တာဝန္မဲ့စြာ ရမ္းကားတတ္ၾကတယ္။ ပုိက္ဆံကုိလဲ ပရမ္းပတာ (ဝါဇီ) ကေန ရုိက္ထုတ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေငြေဖာင္းပြဟာ ပရမ္းပတာ ႀကီးထြားလ်က္ ရွိတာပါ။ တာဝန္သိတတ္တဲ့ အစုိးရနဲ႔ တာဝန္မဲ့တဲ့ အစိုးရကြားျခားတာ သိေစခ်င္တာပါ။<br /><br />စီးပြားေရး တိုးတက္မႈအေၾကာင္း ဆက္ေျပာၾကရေအာင္။ ကမၻာ့မွာ အေမရိကန္က Gross National Product ပထမ၊ ဂ်ပန္က ဒုတိယ၊ ဂ်ာမဏီက တတိယ အႀကီးဆံုးေတြပါ၊ ၂ဝဝဝခုႏွစ္က အေမရိကန္ရဲ့ ဂ်ီအန္ပီ ဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၇) ထရီလီယံ ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္က ၄ ထရီလီယံ ေက်ာ္ေက်ာ္ - ဂ်ာမဏီက ၃ ထရီလီယံ ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိၾကပါတယ္။<br /><br />(1Trillion = 1000 Billions; 1Billion = 1000 millions (American Unit))<br /><br />၂ဝဝ၇ခုနွစ္မွာ အေမရိကန္ ဂ်ီအန္ပီက ေဒၚလာ ၁၃.၇၉ ထရီလီယံ၊ ဂ်ပန္က ေဒၚလာ ၄.၃၄၆ ထရီလီယံ၊ ဂ်ာမဏီက ၃.၂၅၉ ထရီလီယံ ရွိၾကပါတယ္။ (၇) ႏွစ္ ကာလအၾကာမွာ အေမရိကန္ရဲ့ တုိးတက္မႈဟာ ဒုတိယ ဂ်ပန္ရဲ့ ဂ်ီအန္ပီထက္ ႀကီးမားပါတယ္။ ၂ဝဝ၇ခုနွစ္မွာ တရုတ္ ရဲ႕ ဂ်ီအန္ပီ ဟာ ေဒၚလာ ၃.၂၄၉ ထရီလီယံ ခန္႔ရွိပါတယ္။<br /><br />http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(nominal) မွာလည္း ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။<br /><br />ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ဂ်ီအန္ပီ ဟာ ေဒၚလာ ၂၂၅.၈ ဘီလီယံရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ ဂ်ီအန္ပီ ဟာ (၇-၈) ဘီလီယံခန္႔ ရွိျပီး ဓါတ္ေငြ႔ မပါရင္ (၆-၇) ဘီလီယံပဲ ရွိပါတယ္။ (၅၂) သန္းေက်ာ္ေက်ာ္ ျမန္မာျပည္သားေတြဟာ ဆီ၊ ဆန္၊ ဆား၊ ပဲ၊ ငရုတ္နဲ႔ ေမြးျမဴေရးက ထြက္တဲ့ (၆-၇) ဘီလီယံကို ေဝစားရတာပါ။ ဒါကုိ စစ္တပ္က ထိပ္ကေန ခြအုပ္ေနေတာ့ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲရတာေပါ့။ လူဦးေရ ၅ သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိတဲ့ ဝါရွင္တန္ ဒီစီ အစုိးရရဲ့ သံုးေငြဘတ္ဂ်က္ကပင္ ၆ ဘီလီယံ ေက်ာ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးနဲ႔ စီးပြားေရး မကိုင္တတ္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲရတာပါ၊<br /><br />မွတ္ခ်က္။ CIA fact book အရ၊ $13-14 Billions (official exchange rate) လို႔ ဆိုပါတယ္။ Official Exchange Rate ဆိုတာ အဓိပၸယ္မရွိပါ။ အမ်ားက လက္ခံတဲ႔နံပါတ္ (၆-ရ) ဘီလ်ံကို အသံုးျပဳရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။<br /><br />ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ ့ေစ်းကြက္ထဲမွာ ေငြသား Currency လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိေနမယ္။ ေငြေခ်းရတာ သက္သက္သာသာ ရွိေနရင္ တုိးတက္မႈ လြယ္တယ္။ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈ အရွိန္ရေနတာေပါ့။ ဒီတုိးတက္မွဳ အရွိန္နဲ႔ ေငြလည္ပတ္မႈ မွ်တရင္ ေစ်းွႏွုန္းေတြ တည္ျငိမ္ၿပီး ေငြေဖာင္းပြမႈကုိ ထိန္းႏုိင္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ Federal Reserve က liquidity လုိ႔ေခၚတဲ့ ေငြလည္ပတ္မႈနဲ႔ ဘဏ္အတုိးႏႈန္းကုိကုိင္ျပီး စီးပြားေရးကုိ ထိန္းေပးရပါတယ္။ ဘဏ္တခုကေန ေနာက္တခုကုိေခ်းတဲ့ အတုိးႏႈန္းကုိ ဗဟိုဘဏ္က သတ္မွတ္ေပးရပါတယ္။ အတုိးႏႈန္းမ်ားရင္ ေငြေခ်းရတဲ့့စရိတ္ ႀကီးတယ္။ ေငြလည္ပတ္မႈႏႈန္း (ေႏွး)သြားတယ္။ အတိုးႏႈန္းနည္းရင္ ေငြေျခးရတဲ့စရိတ္ နည္းတာေၾကာင့္ ေငြလည္ပတ္မႈႏႈန္း(ျမန္) တာေပါ့။ Bust ျဖစ္ရင္ Credit Crunch လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေငြေခ်းအားေလ်ာ့သြားရင္ ဗဟိုဘဏ္ က အတုိးႏႈန္းေလ်ာ့ျပီး စီးပြားေရးကုိ တြန္းအား ေပးရပါတယ္။<br /><br />အခု ဘုရွ္ အစုိးရနဲ႔ ကြန္ကရက္ ကလဲ Stimulus Package လို႔ေခၚတဲ့ ၁၅ဝ ဘီလီယံ တန္ဖိုိးရွိတဲ့ ေငြကုိ ျပည္သူေတြကုိ (Tax Rebate) အခြန္ေငြ ျပန္ေပးတဲ့ပံုစံနဲ႔ လူတဦးကို ၈ဝဝ ေဒၚလာ၊ မိသားတစုကို ၁၆ဝဝ ေဒၚလာ ျပန္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ Credit Crunch ေၾကာင့္ ေငြၾကပ္ၿပီး အသံုးရပ္သြားတာကို ေငြပုိသံုးခုိင္းတာပါ။ ကုမၼဏီေတြ သံုးစြဲသူေတြ ေငြသံုးရဲလာမွ စီးပြားေရး ဦးေထာင္လာေအာင္ပါ။ တဖက္ကလဲ ဗဟိုဘဏ္က အတုိးႏႈန္းကို ခ်ျပီး စီးပြားေရးေထာင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလ်က္ ရွိပါတယ္။ ၂ဝဝ၁ ခုနွစ္က စခဲ့တဲ့ အိမ္ယာေစ်းကြက္ တဟုန္ထိုး တိုးတက္မႈဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ခြဲက စျပီး Sub prime လုိ႔ေခၚတဲ့ ေစ်းကြက္ကစျပီး ျပႆနာေပၚရာက ေပါက္ကြဲက်ဆင္းမႈ ျဖစ္လုိက္တာ ေခ်းေငြေတြ နင္းကန္ထုတ္ထားမိတဲ့ ဘဏ္ေတြ အမ်ားႀကီး အ႐ံႈးေပၚရတာ Credit Crunch ျဖစ္တာေၾကာင့္ စီးပြားေရးေႏွးေကြးမႈ Slow Down ျဖစ္ရျပီး စီးပြားေရးက်ဆံုးမႈ Recession အႏၱရာယ္ ရွိေနပါတယ္။ အေမရိကန္မွာ Recession ျဖစ္ရင္ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္ဒုကၡနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရျပီး ကမၻာ့စီးပြားေရး Global Economy ပါ ထိခုိ္က္ႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />ဒီေတာ့ ေလာေလာဆယ္ Bust ကုိ ဖန္တီးတဲ့ Sub-prime ျပႆနာဆုိတာ ဘာလဲ?<br /><br />အေမရိကန္ေတြ ဂုဏ္ယူတာ (၂) ခု ရွိပါတယ္။ American Can Do Altitude ဆုိတဲ့ လုပ္ႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ အေမရိကန္ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ American Dream လုိ႔ေခၚတဲ့ အေမရိကန္အိမ္မက္ပါ ။<br /><br />American Dream ဆုိတာက လူတုိင္း အိမ္ပုိင္ႏုိင္ရမယ္ ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ပါ။<br /><br />အိမ္ဝယ္ခ်င္ရင္ ေငြေခ်းရပါမယ္။ ေငြေခ်းဖုိ႔ (ေခ်း) တဲ့လူလဲ ရွိရမယ္။ ေခ်းမဲ့လူကလဲ Credit History လုိ႔ေခၚတဲ့ ေခ်းၿပီး မွန္မွန္ျပန္ဆပ္တဲ့ ရာဇဝင္ေကာင္း ရွိရပါမယ္။ မိမိေငြကုိ စည္းကမ္းရွိရွိ ျပန္ဆပ္သူကုိ (ေခ်း) ခ်င္မယ္ အေကၽြးထူၿပီး မွန္မွန္မစပ္သူကုိ မေခ်းသလုိမ်ဳိးေပါ့။ ေခ်းရင္လဲ ႐ံႈးဖုိ႔ မ်ားတယ္။ အႏၱရာယ္ (Risk) ရွိတယ္ေပါ့။<br /><br />Credit History ေကာင္းတဲ့ ေငြမွန္မွန္ျပန္စပ္တဲ့ သူကုိ Prime lender ေငြေခ်းဖုိ႔ အေကာင္းဆံုးသူလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အေကၽြးထူ မွန္မွန္ျပန္မေပးတ့ဲ Credit history မေကာင္းတဲ့သူ - အႏၱရာယ္ Risk ရွိသူေတြကုိ Sub Prime တဆင့္နိမ့္သူလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အိမ္တအိမ္ကုိ ဝယ္ဖုိ႔ ေခ်းတဲ့ေငြကုိ Mort age လို႔ ေခၚပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ တုိင္းသူျပည္သားေတြ အိမ္ဝယ္ဖုိ႔ ေငြေခ်လုိ႔ ရႏုိင္ေအာင္ အစုိးရက စနစ္ေထာင္ေပး ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ American Dream လုိ႔ ဂုဏ္ယူၾကတာပါ။<br /><br />လူတဦးဟာ ေငြေခ်းဖုိ႔<br /><br />(၁) အလုပ္အကုိင္နဲ႔ ဝင္ေငြ ပံုမွန္ရွိရမယ္။<br /><br />(၂) Credit History ေကာင္းရမယ္။<br /><br />(၃) အေႂကြးနဲ႔ ဝင္ေငြ မွ်တရမယ္။<br /><br />ဒါေတြကုိ ေက်ာ္ႏုိင္မွ ေငြေခ်းႏုိင္သူလုိ႔ သတ္မွတ္ခံရပါမယ္။<br /><br />ဘဏ္ဆုိတာက ဒီလုိစမ္းစစ္တဲ့ ေနရာမွာ တင္းၾကပ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဏ္အျပင္ အေမရိကားမွာ အိမ္ဝယ္ဖို႔ ေငြေခ်းတဲ့ကုမၸဏီ Mort age Company ေတြသက္သက္ ရွိပါတယ္။<br /><br />အိမ္ဝယ္ဖို႔ ေငြေခ်းရင္ ဘဏ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ Mort age ကုမၸဏီေတြက လည္းေကာင္း ေခ်းသူလြယ္လြယ္နဲ႔ ထြက္မေျပးေအာင္ ေခ်းေငြရဲ့ (၁ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း) ကုိ အရင္ စုိက္ခုိင္းေလ့ ရွိတယ္။ ဒါကုိ Down Payment လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ ေငြေခ်းဖုိ ့ျပင္ဆင္ Service Fee ေတာင္းခံေလ့ ရွိပါတယ္။ ေဒၚလာ ၅ေထာင္၊ တေသာင္း ေလာက္ ကုန္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒုိ႔အျပင္ လစဥ္ေပးစပ္ရတဲ့ ေပးစပ္ေငြရဲ့ ၉ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ၉၅ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ကို အတုိးအတြက္ ႏႈတ္ယူထားပါတယ္။ (ဆံုး႐ႈံးမႈအႏၱရာယ္နည္းေအာင္ပါ) ဒါကုိ Front-loaded ႀကိဳၿပီး ခ်ီထားတာပါ။ ဥပမာ ေဒၚလာ ၄သိန္းခန္႔ ေခ်းၿပီး တလ ၂ ေထာင္ (၂ဝဝဝ) ေက်ာ္ ( အႏွစ္ ၃ဝ) ေပးစပ္ရရင္ (၁၉ဝဝ) ခန္႔က အတိုးအတြက္ ေပးရၿပီး (၁ဝဝ) ခန္႔သာ Equity ေခၚတဲ့ အိမ္တန္ဖုိးထဲ ေပးစပ္ၾကပါတယ္။<br /><br />ဒါက လုပ္ထံုးလုပ္နည္းပါ။ ဒီေတာ့ အိ္မ္ဝယ္မဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြကုိ စိစစ္ တုိက္ရုိက္ေငြေျခးတဲ့ ေစ်းကြက္ကုိ Primary Mort age Market ပထမ (သို႔) အဓိက အိမ္ေငြေခ်းေစ်းကြက္ လို႔ေခၚပါတယ္။<br /><br />ေကာင္းၿပီ ၊ ကုမၼဏီ ABC ဟာ ေငြ (၁ဝ) သန္း ရင္းျပီး အိမ္တလံုးကုိ ပ်မ္းမွ် (၂) သိန္း ေခ်းရင္ အိမ္အလံုး (၅ဝ)အတြက္ ေခ်ၿပီး Service Fee စားၿပီးရင္ ေငြကုန္လုိ႔ ထပ္မေခ်းႏုိင္တဲ့ အတုိးထုိင္စားရံု ရွိေတာ့မွာေပါ့။ ဒါဆုိရင္ ေခ်းႏုိင္တဲ့ ေငြေခ်းမဲ့ ကုမၼဏီေတြဘဏ္ေတြရဲ့ American Dream လုိ႔ေခၚတဲ့ လူအမ်ား အိမ္ဝယ္၊ ပုိင္ႏုိင္ရမယ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။<br /><br />ဒ့ါေၾကာင့္ အေမရိကန္ကြန္ကရက္က ေငြရင္း ထုပ္ေပးၿပီး ဒုတိယ (သုိ႔) ေနာက္တန္းေစ်းကြက္ Secondary Mort age Market ကုိ ေဖၚထုတ္ေပးပါတယ္။ အေမရိကန္ ကြန္ကရက္က ေငြရင္းစုိက္ထုတ္ေပးျပီး ဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြက ကုိယ္ပုိင္ ရပ္တည္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက အစိုးရပုိင္မဟုတ္ အစိုးရက (မ)တည္ေပး႐ံုသာ ျဖစ္၍ ဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြကို GSE Government Sponsored Enterprise အစုိးရ ေဆာင္မေပးေသာ လုပ္ငန္းမ်ားလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြထဲမွာ Fannie Mae ဆုိတာ အႀကီးဆံုးပါ။ သူက ဥပမာေပးခဲ့တဲ့ ABC ကုမၼဏီလုိ လုပ္ငန္းေတြဆီက ေခ်းျပီးသားေငြသား Loan ကုိ တဆင့္ျပန္ဝယ္ျပီး ABC လုိ ကုမၼဏီေတြကုိ ေနာက္ထပ္ ေခ်းႏုိင္ဖုိ႔ ေငြထုတ္ေပးပါတယ္။ ဥပမာ ABC က ေငြ (၁ဝ)သန္း ထပ္ (မ) တည္ႏိုင္ေတာ့ အိမ္(၅ဝ)အတြက္ ေငြထပ္ေခ်းမယ္ ကုန္သြားရင္ Fannie Mae ကုိ ေခ်းထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြကုိ ေရာင္းျပီးေငြ (၁ဝ)သန္း ထပ္ရေတာ့ ေနာက္ထပ္ အိမ္ (၅ဝ) အတြက္ ထပ္ေခ်းႏုိင္တာေပါ့။ ABC လုိ႔ Mort age Company ေတြက အိမ္ဝယ္သူ ျပည္သူေတြကုိ တုိက္ရုိက္ေငြေခ်းျပီး Up-front Service Fee ေရွ့မွာ အိမ္ဝယ္ဖုိ႔ ေပးရတဲ့ဝန္ခေပၚမွာ စားတာေပါ့ Fannie Mea က ဒီ Company ေတြကုိ ေငြထပ္ျဖည့္ေပါ့။<br /><br />ABC Company က တအိမ္ခ်င္း ေခ်းတယ္၊ Fannie Mae က အလံုးအရင္းလိုက္ ဝယ္လုိက္တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့မွ Fannie Mae က Mort age Back Securities လုိ႔ေခၚတဲ့ အိမ္ေခ်းေငြအာမခံတဲ့ Bond ကုိ Investor လို႔ ေခၚတဲ့ ေငြရွိလုိ႔ ေငြရင္းသူေတြကုိ Bond ေရာင္းၿပီး ေငြျပန္ရွာပါတယ္။ ဒါကုိ Secondary Market ဒုတိယ (သုိ႔) ေနာက္တန္းေစ်းကြက္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီစနစ္မွာ အဓိကက်တာက ဒီေခ်းေငြေတြေနာက္မွာ အာမခံတဲ့ (အိမ္) ရွိတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ားအတြက္ VA Loan ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဝယ္သူမ်ားအတြက္ FHA loan စသည့္ျဖင့္ ေငြေခ်းလြယ္ရေအာင္ စနစ္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အေသးစိပ္ဆုိရင္ ႐ႈပ္ေထြး Complex ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေယဘုယ် သေဘာထားတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />Fannie Mae အျပင္ Fannie Mac/ Ginny Mae/ Ginny Mac ဆုိတဲ့ GSE ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အေမရိကားမွ Secondary Market ေပၚလာျပီး Fannie Mae နဲ ့အျပိဳင္ ပုဂၢလိက ဘဏ္ Private Banks ေတြကလည္း ဒီေစ်းကြက္ထဲ ဝင္လာပါတယ္။ ABC လုိ Mort age ကုမၼဏီေတြက မိမိတုိ႔ ေခ်းထားတဲ့ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ကို Fannie Mae ကဲ႔သို႔ GSE သုိ႔မဟုတ္ ဘဏ္ေတြကုိ ေရာင္းျပီး ေငြျပန္ျဖည့္ ႏုိင္လာပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ ဗမာႏုိင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းစဥ္က (မဆလ) ေခတ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘဏ္စနစ္ Banking System ဟာလံုးဝ ပ်က္စီးပိတ္ျပစ္ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထုိစဥ္က ဗမာႏုိင္ငံမွာ ကားဝယ္ရင္၊ အိမ္ဝယ္ရင္္ ေငြအျဖည့္ ေပးဝယ္ရေတာ့ လက္တဆုပ္စာ လူတန္းစားဘဲ အိမ္ပုိင္ ကားပုိင္ ရွိႏုိင္တာေပါ့။ ဘဏ္စနစ္ရွိရင္ အလုပ္ရွိမယ္၊ လစဥ္မွန္မွန္ အေကၽြးေပးႏုိင္ရင္ Credit History ေကာင္းရင္ လူငယ္ေလးေတြပါ၊ ကားဝယ္ အိမ္ဝယ္ ႏုိင္တာေပါ့။ ဒီေတာ့လူအမ်ားစုရဲ့ လူေနမႈအဆင့္အတန္း တိုးတက္လာတာေပါ့။ ဆုိရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ဆုိးနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္တို႔ရဲ့ ေစ်းကြက္စနစ္ ကြားျခားတာကုိ သတိရွိေစခ်င္လုိ႔ပါ။ ခုလဲ အာဏာရွင္ စနစ္ဆုိးေၾကာင့္ အစိုးရက ဘာမဆုိ (ခ်ဳပ္ကုိင္) လုိတာေၾကာင့္ စီးပြားေရး မေအာင္ျမင္ဘဲ လူေတြ ဆင္းရဲႀကရတာပါ။<br /><br />၂ဝဝ၁ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္း အိမ္ယာေစ်းကြက္ တဟုန္ထိုးတက္မႈ Housing Boom သမၼတ ကလင္တန္ လက္ထက္မွာ အေမရိကန္မွာ ႀကံဳရခဲတဲ့ Boom ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ျဂိဳဟ္နကၡတ္ေတြ အကုန္လာပူးသလုိ ျဖစ္ရပ္ (၃) ခုက လာတုိက္ဆုိင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉ဝ ခုနွစ္ အလယ္ပုိင္းေလာက္မွာ အင္တာနက္ ေပၚလာၿပီး အတတ္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Technology Boom ျဖစ္တယ္။ တခါတကမၻာလံုးမွာ ႏွစ္ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္ျပည့္မွာ ကြန္ျပဴတာေတြကုိ စနစ္ေဟာင္းရဲ့ ေရးထားတာေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္မယ္ဆုိျပီး Y2K ျပႆနာေပၚတယ္။<br /><br />မွတ္ခ်က္။ ကြန္ျပဴတာအေဟာင္းေတြကို သံုးျပီး ပရိုဂရမ္ ေရးၾကစဥ္က (၁၉၉၉) အထိပဲ ေရးခ့ဲၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္(၂ဝဝဝ ခု) ေရာက္ရင္ အားလံုး ဒုကၡေရာက္ရေခ်လ်က္ ဆိုၿပီး ျဖစ္တ့ဲျပႆနာပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ တကမၻာလံုး အလုအယက္ Y2K ျပႆနာအတြက္ ျပင္ဆင္ၾကရတယ္။ Y2K ရဲ့ အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္က ပုိက္ဆံလံုလံု ေလာက္ေလာက္ရွိေအာင္ ဘဏ္ေတြမွာ ေငြျဖည့္ ထားရတဲ့အတြက္ ေစ်းကြက္ထဲမွာ Liquidity လုိ႔ေခၚတဲ့ ေငြလည္ပတ္မႈက အားေကာင္းေနတယ္။ တခါ အေမရိကန္ကြန္ကရက္က အေဝးဆက္သြယ္ေရး (Tele-Communication-Sector) မွာ Deregulation လုိ႔ေခၚတဲ့ အစိုးရထိန္းကြပ္မႈကုိ ေလ်ာ့ခ်တဲ့ ဥပေဒအေျပာင္းအလဲ လုပ္တယ္။ အစက အေမရိကားမွာ အေဝးေျပာ တယ္လီဖုန္းေခၚဆိုမႈကုိ ATT/ Sprint နဲ႔ MCI ကပဲ လက္ဝါးႀကီးအုပ္စီး လုပ္ထားရာက ကုမၼဏီအသစ္ေတြကို ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ ေပးတာေၾကာင့္ တယ္လီကြန္ျမဴနီေကးရွင္း ေစ်းကြက္ တဟုန္ထိုးတက္မႈ Tele-Communication Boom ျဖစ္တယ္။<br /><br />ဒီအရင္က အင္တာနက္က ေရပန္းစားျပီး အင္တာနက္ကုမၸဏီေတြ ေခတ္စား၊ ဒါေၾကာင့္ စေတာ့ရွယ္ယာေတြ ေစ်းေကာင္းျပီး အေမရိကန္က စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြဟာ တအားအရွိန္ရလာတာေၾကာင့္ စေတာ့နဲ႔လူအမ်ား ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ လာၾကတယ္။ တကမၻာလံုးက ေငြရွိသူေတြဟာ အေမရိကန္ စေတာ့ေတြေၾကာင့္ ေငြရႊင္လာၾကတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ Financial and Capital Market လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ အရင္းရွင္ေစ်းကြက္မွာ ထိပ္ဆံုးက ေျပးေနတာေၾကာင့္ စေတာ့တခုထဲ မဟုတ္ပါ။ Option Market Derivatives / Hedging / Arbitrage/ Speculation ဆုိတဲ့ အင္တမန္ရႈပ္ေထြး နက္နဲေပမယ့္ အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးလက္နက္ ေတြရွိပါေသးတယ္။ Stocks & Bonds ပဲ မဟုတ္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ Clinton Boom မွာ လူမ်ားစြာ ခ်မး္သာခဲ့ၾကရတယ္။အေမရိကန္ အစိုးရဟာလည္းအေႂကြးေတြေက်ျပီး ေငြပိုေငြလွ်ံ ရွိခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />၂ဝဝဝခုနွစ္ ကုန္ပုိင္းေလာက္မွာ ေပါက္ကြဲက်ဆင္းမႈ Bust ျဖစ္ေတာ့ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ ဦးေသွ်ာင္ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြ ျဖစ္တဲ့ ေဝါလ္စထရိက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ေတြ၊ ေငြရွင္ေတြက စေတာ့ကို ေရာင္းယံုမက Short လုပ္တတ္တာေၾကာင့္ စေတာ့ေတြ အက်မွာ ထပ္ျမတ္လုိက္ ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Economic Downturn လုိ႔ စီးပြားေရးက်ရင္ Ordinary Investor ေခၚတဲ့ ရုိးရုိးလူငမုိက္သားေတြသာ ခြက္ခြက္လန္ ႐ံႈးၾကတာပါ။<br /><br />ဒီေငြပံုေပၚ ထုိင္ေနတဲ့သူေတြက စေတာ့ေတြအက်မွာ လုိက္ၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေစ်းကြက္ကုိ ေတြ႔ျပီ ဒီမွာ ေငြပံုေအာ ၾကျပန္ေရာ။ အိမ္ေစ်းကြက္တက္ေတာ့ လူေတြကလည္း ေလာဘထြက္လာျပီး ဒုတိယအိမ္ကုိ ရင္းႏွီးမႈအတြက္ ဝယ္ျပီးငွားစား။ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈကလပ္ Investment Club ေတြဖြဲ႔ျပီး အိမ္ေတြဝယ္ (ျပန္ေရာင္)း နဲ႔ အျမတ္ရွာၾကေတာ့ ဝယ္အားက တအားေကာင္းလာျပီး အိမ္ေတြေစ်းတက္နဲ႔ အိမ္ျခံေျမေစ်းကြက္ တဟုန္ထိုးတက္တာ ျဖစ္ျပန္ေရာ။<br /><br />ေတာမီးေလာင္ရင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္းခတ္ ဆုိတလို္ ဒီလုိ Boom ျဖစ္တုိင္း မသမာတဲ့ အရင္းရွင္ေတာေၾကာင္ေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ သာမန္အခ်ိန္မွာ အိမ္ဝယ္ရင္ ေငြေခ်းသူ ရွိရမယ္။ ဝယ္တဲ့သူ ရွိရမယ္။ ဝယ္သူက အလုပ္ရွိျပီး မွန္မွန္ အေႂကြးျပန္ဆပ္တဲ့ Credit History ေကာင္းသူ ျဖစ္ရမယ္၊ ေခ်းေငြ ၁ဝ ရာခုိင္နုန္း Down Payment ေငြေခ် ရမယ္ေပါ့။ ေငြေခ်းတဲ့ ေစ်းႏႈန္းမွာလဲ (၁၅) ႏွစ္ ျပန္ဆပ္မလား။ အႏွစ္ (၂ဝ) ဆပ္မလား။ Fixed Rate လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေစ်းကြက္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ ( ႏႈန္း) အတုိင္းတြက္ျပီး တလ ဘယ္ေလာက္က်မယ္၊ အႏွစ္ (၂ဝ)သုိ႔ အႏွစ္ (၁၅)ႏွစ္ ျပန္စပ္ေပါ့။<br /><br />ေစ်းကြက္မွာ Fixed Rate အျပင္ ARM (Adjustable Rate Mort age) လုိ႔ေခၚတဲ့ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ (ႏႈန္း) ေျပာင္းတဲ့ စနစ္ဆုိတာ ရွိပါေသးတယ္။<br /><br />ဒါကုိ အခြင့္ေကာင္းယူျပီး လူလည္ႀကီး သားသမီးတခ်ိဳ႔က မ်ားမ်ားဝယ္ႏုိင္ဖုိ႔ Down Payment လည္း ေပးစရာမလုိ၊ ေရွ့ပုိင္းမွာလဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ တႏုိင္ပဲ ေပးႏုိင္တယ္ ဆုိျပီး ဝယ္မဲ့သူေတြမ်ားေအာင္ လွည့္ဖ်ားျပီး ဝယ္သူေတြကို ေခ်းတာေၾကာင့္ Credit History မေကာင္းတဲ့ အဆင့္မမွီသူေတြကိုပါ ဦးတည္ျပီး ေခ်းဖို႔ စီစဥ္လာၾကပါတယ္။<br /><br />ဒါကို အာဏာပို္င္ေတြက ဟန္႔တားရမွာကို မဟန္႔တားခဲ႔ၾကဖူး။<br /><br />ဒီလူလယ္ေတြက တခါ ဒီေခ်းထားတဲ့ ေခ်းေငြေတြကုိ စုေပါင္းျပီး Secondary Market မွာ ရွိတဲ့ ဘဏ္ေတြကုိ ျပန္ေရာင္းျပီး ဘဏ္ေတြက တခါ တကမၻာလံုးမွာရွိတဲ့ အရင္းရွင္ ေတြကို Mort age Back Security အေနနဲ႔ ျပန္ေရာင္းေပါ့။ ဝယ္တဲ့သူေတြက အိမ္အာမခံ ရွိတယ္ဆုိေတာ့ ဝယ္ရဲၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ေလာက္ အိမ္ယာေစ်းကြက္ တဟုန္ထိုးတက္တာကေန ပြသူေတြ ပြၾကတာေပါ့။<br /><br />Boom ၿပီးရင္ Bust လာျပန္ၿပီေဟ့။<br /><br />Boom ျပီးရင္ Bust လာမယ္ဆုိတာ သိလ်က္နဲ႔ လူဆုိတာ ေလာဘေၾကာင့္ အရွိန္မသတ္ႏုိင္ၾကပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တနွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ Housing Bust ျဖစ္ေတာ့ ဝုန္းဆုိ အိမ္ေစ်းေတြ အတက္ရပ္သြားေတာ့ လူေတြလဲ ေၾကာက္ျပီး ေရာင္းၾကေတာ့တာေပါ့။ ရင္းနွီးမႈအေနနဲ႔ ဒုတိယ၊ တတိယ အိမ္ဝယ္ထားသူေတြက ျမန္ျမန္ေရာင္း Investment အသင္းေတြကလဲ ျပန္ေရာင္းဆုိေတာ့ ဝယ္အားထက္ ေရာင္းအား ပုိလာေတာ့ အိမ္ေစ်းေတြ တန္႔ရာက ထုိးက်ေတာ့တာေပါ့။<br /><br />အိမ္ေစ်းေတြလဲ အတက္ရပ္သြားေရာ ခုန လူလည္နည္းနဲ႔ ေခ်းထားတဲ့ သူေတြရဲ့ေခ်းေငြ Loan ေတြ ျပႆနာေပၚတာကို မရွင္းႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး၊ ဝယ္ကတည္းက မိမ္ိရဲ့ ေငြတျပားမွ ေရွ့မွာမေပးခဲ့ရေတာ့ အထူးသျဖင့္ Sub-prime လူေတြက Mort age ဖိုး မတတ္ႏုိင္ေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားျပီး ဘဏ္ေတြ လက္ထဲမွာ အိမ္အလြတ္ေတြ ေသာင္တင္ျပီး လစဥ္ဝင္ေငြ မရေတာ့ဘဲ အ႐ံႈးေပၚေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ရင္းႏွီျမဳပ္ႏွံမႈ Investment Bank ႀကီးေတြဟာ ဘီလ်ံနဲ႔ ခ်ီျပီး ရွဳံးေတာ့ တျခားဘဏ္ေတြလဲ ေၾကာက္ျပီး ေငြေခ်းတာကုိ က်ပ္ပစ္ၾကေတာ့ အေမရိကားမွာ Credit Crunch လုိ႔ေခၚတဲ့ ေငြေခ်းရခက္တဲ့ ျပႆနာေပၚလာတယ္။ ေငြေခ်းရခက္ရင္ လုပ္ငန္းေတြနည္းသြားျပီး Economic Slow Down လုိ႔ေခၚတဲ့ စီးပြားေရး ေႏွးေကြးမႈ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္ေတြနဲ႔ တကမၻာလံုးရွိတဲ့ ေငြတတ္ႏုိင္သူေတြလဲ အထိနာၾကတာပဲ။ အေမရိကန္မွာ လူ (၃) သန္းေလာက္ အိမ္ေတြကုိ စြန္႔သြားရတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ဘဏ္ေတြ သာမက ဥေရာပဘဏ္ေတြပါ ထိတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ေဒၚလာအတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္ သာမက ယူရိုကိုိ တာဝန္ယူရတဲ့ ECB (Europe Central Bank ) ကပါ liquidity လုိ႔ေခၚတဲ့ လည္ပတ္မႈ အားေကာင္းေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရိကန္ ဗဟိုဘဏ္ က အစိုးရိမ္ပုိျပီး အေရးေပၚေငြေခ်းႏႈန္း (ဘဏ္၊ ဘဏ္ခ်င္းေခ်ႏႈန္း) ကုိ ဇႏၷဝါရီလမွာ သုညဒသမ ခုနစ္ငါး (0.75 basic point) ခ်ေပးခဲ့တယ္။<br /><br />အေမရိကန္အစိုးရနဲ႔ ကြန္ကရက္ကလည္း လူတဦးကို ေဒၚလာ (၈ဝဝ)၊ တမိသားစုကို ေဒၚလာ (၁၆ဝဝ) ႏႈန္းနဲ႔ အခြန္ျပန္အမ္းေငြ Tax Relocate အျဖစ္ ျပန္အမ္းဖို့ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လူေတြေငြရွိလာရင္ လူေတြ ေငြသံုးလုပ္ငန္းေတြေကာင္း တုိးခ်ဲ့မွ Economic Growth ျဖစ္ျပီး Another Boom ျဖစ္။ ေနာက္ Bust ျဖစ္ နဲ႔ သံသရာလည္ေနတာက အေမရိကန္ရဲ့ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္ပါပဲ။<br /><br />Bust မျပီးေသးဘူး အေမရိကန္ ခ်စ္တီးေတြျဖစ္တဲ့ Hedge Funds ေတြက ေရနံေတြကုိ လုိက္ဝယ္ ေနၾကျပန္ျပီး ဒီလုပ္ငန္းက ေဒၚလာမီလ်ံ ဘီလ်ံရွိမွ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူတုိင္း မဝင္ႏုိင္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကမၻာမွာ ေရနံေစ်းတက္ရင္ လူတုိင္းထိခုိက္ျပီး နအဖအတြက္ အၾကိဳက္ေပါ့။ ေလာင္စာ ေစ်းေကာင္းေလ နအဖ ဝင္ေငြေကာင္းေလေပါ့။<br /><br />ဘုိဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း<br /><br />အပိုင္း (၂)<br /><br />Sub-prime ျပႆနာမွ ကမၻာ႔ဘဏ္မ်ားသို႔ ေရာဂါကူးစက္ကာ အေမရိကန္တြင္ စီးပြာေရး က်ဆင္းမႈအႏၱရာယ္ႏွင္႔ ရင္ဆိုင္ေနရပံုအေႀကာင္းႏွင့္ ေဒၚလာဘာေၾကာင့္တန္ဖိုးက်ရသလဲနဲ႔ အက်ဳိးဆက္မ်ားအေႀကာင္းကို ဆက္လက္ ေဖၚျပပါမည္။<br /><br /><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/blog-post_13.html">အေမရိကန္ စီးပြားေရးစနစ္ ေရတိမ္နစ္ရျခင္း ဆပ္ပရိုင္း အပိုင္း (၂)</a><br/><br /><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/subprime_13.html">စီးပြားေရးကပ္ေရာက္ဖို႔ လက္တလံုးအလို Subprime အပိုင္း(၃)<br /></a><br/><br/><br /><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-83047966575809943942009-09-13T01:28:00.000-07:002009-09-13T01:48:49.778-07:00အေမရိကန္ စီးပြားေရးစနစ္ ေရတိမ္နစ္ရျခင္း ဆပ္ပရိုင္း အပိုင္း (၂)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br /><br />က်ေနာ္ အေမရိကန္ ဆပ္ပရိုင္း Sub Prime ဒုကၡ-အပိုင္း (၁) ကို ေရးခဲ့စဥ္က အေမရိကန္စီးပြားေရးစနစ္ ေခါင္က မိုးၿပိဳလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိဘူး။ လူအမ်ား ေတြးၾကတဲ့အတိုင္း - စီးပြားေရးဒုကၡ Economic Crisis တခုလို႔ပဲ ထင္ခဲ့မိတယ္။ အခုမွ အ႐ူးမီးဝိုင္းသလို - အေမရိကန္ စီးပြားေရးစနစ္ ေခါင္က မိုးၿပိဳကိန္းေရာက္ေနမွန္း ကမာၻႀကီးနဲ႔အတူ အေမရိကန္ အစိုးရ အပါအဝင္ သိၾကေတာ့တယ္။<br /><span id="fullpost"><br /><br />ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလ အကုန္ေလာက္မွာ အေမရိကန္စီးပြားေရးအတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့ အေမရိကန္ ဗဟုိဘဏ္ ဖက္ဒရယ္ ရီဇပ္(ဗ္) Federal Reserve မွ ဥကၠ႒ မစၥတာ ဘာ(လ္)နမ္ကီ Mr. Benanke နဲ႔အေမရိကန္ အစိုးရ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး မစၥတာေပါ(လ္)စင္ MR. Paulsen တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘဏ္နဲ႔ စီးပြားေရး မ႑ိဳင္တခုခ်င္းကို ေရြးကယ္႐ံုးႏွင့္ ေလာက္ေတာ့ဘူး၊ အေျခအေနဆိုးေနၿပီ၊ Comprehensive Plan လို႔ေခၚတဲ့ ျပႆနာရဲ႔ က႑တခုလံုးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမွဆိုၿပီး ေမရိကန္ကြန္ကရက္ကို တင္ျပခြင့္ ေတာင္းလာပါတယ္။<br /><br />ဒီလို ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၇ဝဝ (သန္းေပါင္း ၇ သိန္း) ကုန္က်စရာရွိတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ ကြန္ကရက္ အမတ္ေတြကို သံုးစြဲခြင့္ ဥပေဒ ျပဳေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔က မဲခြဲရာမွာ အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၂၈ မဲ၊ ေထာက္ခံမဲ ၂ဝ၅ မဲနဲ႔ ရွံဳးနိမ့္သြားပါတယ္။<br /><br />လက္ရွိျပႆနာဟာ အင္မတန္မွ ႐ႈတ္ေထြးတာေၾကာင့္ သာမန္လမ္းေပၚက အေမရိကန္လည္း နားမလည္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ Wall Street ေဝါလ္စထရိ က ေငြရွင္ သူေ႒းေတြကို ဘာေၾကာင့္ ျပည္သူပိုင္တဲ့ အစိုးရဘ႑ာေငြနဲ႔ ကူညီရမွာလဲဆိုၿပီး စိတ္တိုလ်က္ ရွိၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ေခၚတဲ့ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြဟာ အေမရိကန္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒအရ ျပည္သူနဲ႔ မကင္းေဝးသြားေအာင္ ၂ ႏွစ္ တႀကိမ္ ျပည္သူ႔ေရွ႔မွာ ျပန္လည္အေရြးခံၾကရပါတယ္။<br /><br />ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ ၄ ရက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ရွိပါတယ္။ ေဝါလ္စထရိက ေငြရွင္၊ ေၾကးရွင္ ေတြကို ကူရေကာင္းလားလို႔ အမ်က္ထြက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြက ဒဏ္ခတ္မွာ ေၾကာက္လို႔တေၾကာင္း၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာ အစိုးရက ဝင္မစြက္ရဘူး ဆိုတဲ့ တယူသန္ ရွိၾကတဲ့ လက္်ာ တဖက္စြန္းေရာက္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြေၾကာင့္တေၾကာင္း လက္ရွိဥပေဒ အဆိုျပခ်က္ဟာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။<br /><br />လက္ငင္း အက်ဳိးဆက္က အေမရိက Dow Jones စေတာ့ ေစ်းကြက္ဟာ ၇၇၇ ပိြဳင့္ ထိုးက်ဆံုး႐ံႈးးခဲ့ပါတယ္။ ၉/၁၁ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္၊ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္မွာ တေန႔တာ က်ဆံုး႐ံႈံးျခင္း ၇၂၁ ဒႆမ ၆၅ ပိြဳင့္ထက္ ပိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အရင္းရွင္ (သို႔) ေငြေၾကးမႈပ္ႏွံသူေတြက အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြနဲ႔ အေမရိကန္ေစ်းကြက္ကို အယံုအၾကည္မရွိဘူး၊ မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စေတာ့ေတြကို ထုတ္ေရာင္းမႈေၾကာင့္ စေတာ့ေစ်းေတြ က်ရတာပါ။ ဒီ စေတာ့ (ွအသခု) ေစ်းေတြ က်ဆံုးမႈဟာ လက္ရွိ Credit Crunch ျပႆနာကို ပုိမိုဆိုးဝါးေစပါတယ္။ ဘဲဥအစ ရွာမရသလို ျပႆနာေတြက ရြာလည္ေနပါတယ္။<br /><br />လက္ရွိ အေမရိကန္ရဲ႔ စီးပြားေရးျပႆနာဟာ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေနမွာ ေဝါလ္စထရိ လို႔ ေခၚတဲ့ အေမရိကန္ရဲ႔ စီးပြားေရးမွာ ထိပ္ဆံုးက ေနရာယူထားတဲ့ အေမရိကန္ ဗရာမင္ (Brahmin) ေတြလို႔ တင္စားရမယ့္ ထိပ္ဆံုး ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြကိုပဲ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထိခိုက္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္ Main Street လို႔ေခၚတဲ့ လမ္းေပၚက လူေတြကိုပါ မၾကာခင္ ထိခိုက္လာႏုိင္တဲ့အျပင္ အေမရိကန္စီးပြားေရး တခုလံုးပါခြၽတ္ၿခံဳ က်သြားႏိုင္တယ္။<br /> <br />လက္ရွိျပႆနာဟာ ၁၉၃ဝ ခုႏွစ္မ်ားမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ The Great Depression လို႔ ေခၚတဲ့ အဆိုးဆံုး စီးပြားေရးကပ္ႀကီးအၿပီး အဆိုးရြားဆံုး စီးပြားေရးဒုကၡလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရက ဒီျပႆနာကို မကိုင္တြယ္ႏုိင္ရင္ မၾကာခင္ တကမာၻလံုး ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီး ကမာၻ႔ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ အႏၱရာယ္ဟာ ႀကီးမားလွပါတယ္။<br /><br />ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာက္ို လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာေတာင္ အမ်ားစု လက္ရွိ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ သာမန္လမ္းေပၚက လူေတြကိုယ္၌က ျပႆနာရဲ႔ အရင္းနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးဆက္စပ္ေနၾကပံုကို က်က်နန မသိတာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာကို မသိရွာေသးၾကပါဘူး။ ျပႆနာကလည္း အဆင့္ဆင့္ ႐ႈပ္ေထြးလည္ပတ္ေနၾကတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးကို စိတ္ဝင္စားသူလုိက္စားသူ မဟုတ္ရင္ အေသးစိတ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရန္ မလြယ္ကူလွပါ။ သံုးစဲြတဲ့ အသံုးအႏႈံးမ်ားမွာလည္း ၾကားေနက် အသံုးအႏႈံးမ်ား မဟုတ္ပါ။ <br /><br />ဒါေပမဲ့ ျပႆနာကို မသိလို႔ မရေတာ့ပါ။ အေသအခ်ာ ေလ့လာရင္လည္း အလြန္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီျပႆနာအားလံုးဟာ ေဒၚလာျပႆနာ၊ ေရနံျပႆနာ၊ ဆန္ျပႆနာတို႔ အားလံုးနဲ႔ ဆက္စပ္ ျငိတြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ဆီေစ်းေတြ တက္၊ ကားေတြ ရွိၿပီး ကားေတြရပ္ထားတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႀကံဳၾကရတယ္။ ဆန္ေစ်းတက္ေတာ့ လူေတြ ထမင္းမဝေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါ့အျပင္ ေနာင္တေခတ္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ထူေထာင္ရမယ့္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြကို သတိျပဳေစခ်င္တာက ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာစီးပြားေရး ေခါင္းေထာင္မွ တိုင္းျပည္ေရာ၊ ျပည္သူပါ ခ်မ္းသာလာၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဟာလည္း စီးပြားေရးနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိျပႆနာနဲ႔ အက်ဳိးဆက္ေတြကို တင္ျပပါရေစ။ လက္ရွိျပႆနာက Credit Crunch လုိ႔ေခၚပါတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ျပည္သူေတြ၊ ကုမၸဏီေတြ ေန႔စဥ္လည္ပတ္ဖို႔ (ေငြေခ်း) ဖို႔ အခက္အခဲရွိတာပါ။ ဘဏ္ေတြ၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ ျပႆနာေပၚလာေတာ့ ေငြရွိသူေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေငြမေခ်းေတာ့ဘူး၊ ေငြလည္ပတ္မႈ ေလ်ာ့သြားေတာ့ ေငြမလည္ေတာ့ဘူးေပါ့။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္ လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္ Free Market ဆိုတာက (ေခ်းေငြ) Credit နဲ႔ ေငြလည္ပတ္မႈ Liquidity အေပၚ မူတည္ေနတာေၾကာင့္ ေငြမလည္ပတ္ႏုိင္ရင္၊ ေငြေခ်းမရရင္ စီးပြားေရး ယႏၱရားႀကီးတခုလံုး မရပ္သြားေတာင္ တံုု႔ေႏွးကုန္တာေပါ့။ ေမာ္ေတာ္ကား ဆီမလိုက္ရင္ တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ ေရႊ႕ေနသလို ႏြားလွည္းႀကီး ႏြံနစ္ေနသလိုပဲေပါ့၊ Credit Crunch ရဲ႕တရားခံအရင္းက အိမ္ယာေျမေစ်းကြက္။ အိမ္ေစ်းေတြ မတရားတက္ၿပီး ေပါက္ကြဲျပဳတ္က်တာေၾကာင့္ပါ။ ဒီ ေပါက္ကြဲမႈဟာ ဆပ္ပရိုင္း Sub Prime ေေစ်းကြက္က စခဲ့တာပါ။<br /><br />ဆပ္ပရိုင္း အပိုင္း(၁) မွာ Boom & Bust, Housing Bubble, Sub Prime ဆိုတာကို ရွင္းျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ Bust ျဖစ္တုိင္းမွာ လူေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေငြေခ်းတာ လက္တြန္႔သြားၿပီး ေငြမေခ်းၾကေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဘဏ္ေတြက ရဲရဲမေခ်းၾကေတာ့ဘူး။ ဒါကို Credit Crunch လို႔ေခၚပါတယ္။ ကုမၼဏီႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈအတြက္ ေငြလိုရင္ ဘဏ္ေတြဆီ ေျပးေခ်းၾကပါတယ္။ Credit Crunch ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘဏ္ေတြက ေငြ လြယ္လြယ္ မေခ်းၾကေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ ေႏွးေကြးကုန္တာေပါ့။<br /><br />ေငြမလည္ေတာ့ လုပ္ငန္းေတြေႏွး၊ ဒီေတာ့ အပိုလူေတြေလွ်ာ့၊ အပိုပစၥည္းေတြ မဝယ္ႏုိင္ၾကေတာ့၊ အားလံုး ေရာင္းအားက်နဲ႔ စီးပြားေရးေႏွးေကြးမႈ ဆိုတာျဖစ္ပါေရာ။ ဒီမွတဆင့္ ၃ လပတ္ ဆက္တိုက္ တျပည္လံုး ထုတ္ကုန္ အႏုတ္လကၡဏာျပခဲ့ရင္ - စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ၆ လတိတိ တျပည္လံုး ထုတ္ကုန္ ဆက္တိုက္က်ဆင္းခဲ့ရင္ စီးပြားေရးက်ဆံုးမႈ Recession ျဖစ္ၿပီေပါ့။ ဒါထက္ဆိုးခဲ့ရင္ စီးပြားေရးကပ Depression ဆိုက္ၿပီလို႔ သတ္မွတ္ရပါမယ္။<br /><br />အခု လက္ရွိအေျခအေနမွာ အေမရိကန္စီးပြားေရး အေျခအေနဟာ Recession ေရာက္လုေရာက္ခင္ ရွိပါတယ္။ လက္ရွိ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ Recession ကေန Depression အထိ ဆုတ္ယုတ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ကတဆင့္ တကမာၻလံုး ပန္ႏွံ႔ၿပီးတကမာၻလံုး စီးပြားေရးကပ္ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အႏၱရာယ္ ရွိပါတယ္။<br /><br />ဒီတခါက်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အထိ ဒုကၡေတြ႔ရတာလဲ?<br /><br />ဒီေမးခြန္းကို မေျဖခင္ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႔ အေဆာက္အဦ တည္္ေဆာက္မႈကို နားလည္ရပါမယ္။ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ အရင္းရွိတဲ့ (ဘဏ္) ေတြဟာ ဟိႏၵဴဘာသာက ဗရာမင္ ( Brahmin) ေတြလိုပါပဲ။<br /><br />ဒီ ဗရာမင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဘယ္အထိ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္တယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္ရဲ႔ လက္ေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔မႈေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးတင္ျပပါရေစ။<br /><br />ဟိႏၵဴဘာသာမွာ ဇာတ္အဆင့္ ၅ မ်ဳိး ရွိတယ္။ အျမင့္ဆံုးဇာတ္က ဗရာမင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗရာမင္ေတြဟာ (ဇာတ္) သိပ္ျမင့္တဲ့အတြက္ တျခားသူတဦးကသူတို႔စားတဲ့ ပန္းကန္ကို ထိမိရင္ေတာင္ ထမင္း ဆက္မစားေတာ့ဘူးလို႔ ဆို ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ဖခင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ ထိုစဥ္က Asian Socialist အာရွဆိုရွယ္လစ္ အဖြဲ႔အစည္းကို ကူညီတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆူကာႏိုတို႔ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဒတ္ခ်္ေတြကို ပုန္ကန္စဥ္က လက္နက္ကိုင္ကူညီခဲ့ရံုမွ်မက သခင္သာခင္ကိုပါ လႊတ္ၿပီး ကူညီခဲ့ပါတယ္။ နီေပါမွာ ဘုရင္စံနစ္ကို ပုန္ကန္ၾကေတာ့လည္း လက္နက္ေတြ အကူအညီေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အစိုးရအေနနဲ႔ ကူညီခဲ့တာပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္မွာ နီေပါမွာ အာရွဆိုရွယ္လစ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေတာ့ အျပန္မွာ ဘုရားဖူးဖို႔ က်ေနာ္တို႔ (ကေလး) ေတြကိုပါ ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားပြင့္ရာ လုမၸဏီဥယ်ာဥ္ဟာ နီေပါႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႔ ဧည့္သည္အေနနဲ႔ လုမၸဏီဥယ်ာဥ္ရွိရာ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ( Govemor) က ေန႔လည္စာ ဧည့္ခံပါတယ္။ က်ေနာ္က(ကေလးပီပီ) ဘာမသိညာမသိ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ကို ထိမိရာ ထမင္းမစားေတာ့ပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက က်ေနာ့္ရဲ႔ အေဖကို ေတာင္းပန္လိုက္တာ။ ဗရာမင္ရဲ႕ ပန္းကန္ကို ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာင္ မထိရပါ။<br /><br />တခါ ဗုဒၶဂါရာကို အသြား ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းတခုကို ဝင္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဒီဘုရားေက်ာင္းအတြင္းမွာ အဝိုင္းပံုသ႑ာန္ ေရခ်ဳိးရာေနရာကိုလည္း တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ေရခ်ဳိးဖို႔ အေဆာက္အဦမွာ (ဇာတ္) အလိုက္ အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္က ဗရာမင္မ်ား ခ်ဳိးၿပီး ေရကို ေရေျမာင္းကတဆင့္ ေရခံျပီးေနာက္ (ဇာတ္) ေတြက ခ်ဳိးရပါတယ္။ ဒီလို အဆင့္ဆင့္ ေရခံၿပီး စီးဆင္းေစရာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ Untouchable အဆင့္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေရဟာ ညစ္ပတ္တဲ့ ဆပ္ျပာေရ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္မွ လူေတြဟာ ဗရာမင္ေတြ ဘယ္လို စံစားေနတယ္ဆိုတာ မျမင္ရ (တက္ခြင့္မရွိ) ဆပ္ျပာေရေတြကိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခ်ဳိးသံုးေနတာကို ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကုိ ဒီကေန႔အထိ မေမ့ႏိုင္ပါ။ <br /><br />ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကေန ၾကည့္ရင္ ဗရာမင္ေတြဟာ တိမ္ညြန္႔ခူးစားေနတဲ့ နတ္ဘုံ၊ နတ္နန္းက သူေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ေဝးလြန္းတဲ့ အျမင့္ဘံုမွ (ဇာတ္) ျမင့္ေတြ ျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္တြင္ (ဇာတ္) လို လူတန္းစား အတိအက် မခြဲထားေပမယ့္ ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈ ပမာဏေပၚမူတည္ၿပီး အဆင့္အတန္း ကြဲတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ လခစား (သို႔) ေန႔စားလုပ္သားေတြဟာ ေန႔ဒဓူဝ အလုပ္ဝင္၊ အလုပ္ထြက္ လခ (သို႔) ေန႔စားရၾကတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ လူခ်မ္းသာ (ဗရာမင္) ေတြက ေငြပံုေပၚထုိင္ၿပီး ေငြရွာၾကတာကိုမျမင္ရမသိႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ Main Street လူေတြက Wall Street က လူေတြကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကရတယ္။ ခြဲျခားမႈ (ဇာတ္) ဆိုတာဘယ္စံနစ္မွာမဆို ေကာင္က်ိဳးမေပးပါဖူး။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္မွာ အေရးပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ (သို႔) ခံယူခ်က္တခု ရွိပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ အင္းစိန္မွာ ေနခဲ့စဥ္ အေတြ႔အႀကံဳေလးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး တင္ျပပါရေစ။ အင္းစိန္ေထာင္မွာ က်င့္သံုးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ (သို႔) စံနစ္တခု ရွိပါတယ္။ လူသတ္မႈ၊ ဓားျပမႈ စတာေတြနဲ႔ ေထာင္က်လာသူေတြကို (ႏွစ္ႀကီးသမား) ေတြလို႔ ေခၚတယ္။ ရာဇဝတ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်လာသူေတြဟာ ေထာင္တြင္း စားသံုးဖို႔အတြက္ ေျမယာစိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေစခိုင္းခံရတယ္။ ႏွစ္ႀကီးသမားေတြကို (လံုခ်ည္အျပာ) ထုတ္ေပးကာ ခြဲျခားထားတာေၾကာင့္<br />(လံုခ်ည္ျပာ) လို႔ ေခၚဆိုညႊန္းေလ့ရွိပါတယ္။<br /><br />ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားတိုင္း ေထာင္စည္းကမ္းအရ ၂ ပတ္ တခါ မိသားစုနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရၾကပါတယ္။ ဒါကို (ေထာင္ဝင္စာ) ေတြ႔တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အက်ဥ္းသားအမ်ားစုရဲ႕ ဇနီး၊ သားမယား၊ ေဆြမ်ဳိး၊ ေမာင္ႏွမ၊ မိသားစု အမ်ားစုက မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ေငြကေလးနဲ႔ ငါးပိေၾကာ္၊ ေဆးလိပ္၊ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးေတြနဲ႔ ၂ ပတ္ တခါ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ တရားဝင္ ေငြ ကိုင္ခြင့္မရွိပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ (ဝါ) ေဆးေပါ့လိပ္ဟာ ေငြ ျဖစ္လာတယ္။ ရာဇဝတ္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ မိမိတို႔ရလာတဲ့ ေထာင္ဝင္စာေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာ အစားအစာေတြ၊ ေဆးလိပ္ေတြနဲ႔ လံုခ်ည္ျပာေတြကို ပူေဇာ္ပါမွ ေနပူထဲတြင္ လံုခ်ည္ျပာေတြရဲ႕ မတရားေမာင္းႏွင္ ေစခိုင္းတဲ့ဒဏ္ကေန သက္သာရာရပါတယ္။ <br /><br />ေထာင္ဝင္စာ မေတြ႔ႏိုင္သူ၊ ခုိကိုးရာမဲ့ေနသူ အက်ဥ္းသားေတြအဖို႔ေတာ့ တရိစာၦန္ တေကာင္အလား အေမာင္းခံရဖို႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အက်ဥ္းသားတေယာက္ကို ၿမဳိးၿမဳိးျမက္ျမက္ေလး ေခါင္းပံုျဖတ္ၿပီးတဲ့ လံုခ်ည္ျပာ တေယာက္ဟာ အဲဒီအက်ဥ္းသားကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး တျခား လံုခ်ည္ျပာတေယာက္ကို ေဆးေပါ့လိပ္ ၁ဝဝ၊ ၂ဝဝ၊ ၃ဝဝ စသည္ျဖင့္ လက္လႊဲေရာင္းစားေလ့ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းသား မွန္မွန္ လက္ခံရရွိတဲ့ ပမာဏ ေထာင္ဝင္စာေပၚ မူတည္ၿပီး ေစ်းသတ္မွတ္ၾကတယ္။<br /><br />ဤေထာင္တြင္းစနစ္ဟာ လူလူခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့ စံနစ္ျဖစ္တယ္။ ဒီစံနစ္မွာ (ဝင္ေငြ) ဟာ ေထာင္ဝင္စာပမာဏ ျဖစ္တယ္။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ေငြသားအေပၚမွာ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းသား တေယာက္ဟာ သူ မသိဘဲ လံုခ်ည္ျပာတေယာက္က ေနာက္ လံုခ်ည္ျပာတေယာက္ကို ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၿပီး အေရာင္းစားခံရသလိုမ်ဳိး အရင္းရွင္စနစ္မွာ (Loan) လို႔ ေခၚတဲ့ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ကို အရင္းရွင္တေယာက္ကေန ေနာက္အရင္းရွင္တေယာက္ဆီကို လက္လႊဲေရာင္းခံရပါတယ္။ ဥပမာ - က်ေနာ္က အိမ္ဝယ္ဖို႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ သိန္း ေခ်းၿပီး တလမွာ ၂ဝဝဝ ေပးဆပ္ရတယ္ ဆိုပါစို႔။ က်ေနာ့္ကို ေခ်းတဲ့ ABC ဘဏ္က ေနာက္ဘဏ္တခုကို (က်ေနာ္သိစရာ မလိုဘဲ) ေရာင္းစားလိုက္ပါမယ္။ အဲဒီဘဏ္က က်ေနာ္တို႔လိုပဲ Loans ေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး၊ တခါ ေနာက္တဆင့္ MBS ( Mortage Back Securities) အျဖစ္ ေရာင္းစားလိုက္ပါမယ္။ ေနာက္တဆင့္ ပိုၿပီး အရင္းရွိသူ MBS ေတြကို တျခား Securities Bonds ေတြနဲ႔ ေရာၿပီး ေနာက္တဆင့္ ေရာင္းစားျပန္ပါတယ္။ အခုလို အဆင့္ဆင့္ ေရာင္းစားခံရတာကို ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေငြေခ်းသူ (က်ေနာ္) က ဘာမွ မသိလိုက္ရပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ကို ဟိႏၵဴ (ဇာတ္) နဲ႔ ႏႈိင္းၿပီး ဥပမာ ေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ နဲ႔ တျခား အေခၚအေဝၚေတြကို ေရွ႕ မွာရွင္းျပပါမယ္။)<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္မွာ ေငြရွိသူ၊ ေငြရင္းသူေတြဟာ ဗရာမင္ေတြလို ထိပ္ဆံုးအဆင့္မွာ ရွိတာေၾကာင့္ Banker လို႔ ေခၚတဲ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ (သို႔) ဘဏ္ထိပ္ကဲေတြဟာ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ၾသဇာအႀကီးမားဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ဘဏ္ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ရွိျပန္တယ္။ Commercial Bank လို႔ ေခၚတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဘဏ္နဲ႔ Investment Bank ဘဏ္ဆိုၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဘဏ္စနစ္ရဲ႕ အေျခခံက (လူေတြ) Customers ေတြက ဘဏ္မွာ ေငြအပ္ႏွံၾကပါတယ္။ ဘဏ္ကအတိုးနဲနဲေပးၿပီး ေငြေပးယူခ ဝန္ေဆာင္ခ Service Fees စားပါတယ္။ ဒီစုေငြေတြကို စုေပါင္းၿပီး ဘဏ္က လုပ္ငန္းရွင္ Business People ေတြကို အတိုးနဲ႔ ေငြေခ်းပါတယ္။ ဘဏ္ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္ၿပီး Community Bank ရက္ကြက္ဘဏ္၊ Regional Bank ေဒသျပည္နယ္ဘဏ္၊ National Bank တျပည္လံုးဆိုင္ရာဘဏ္၊ International Bank အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဘဏ္ဆိုၿပီး ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ တည္ရွိၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီဘဏ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႔ ေငြေတြကို လက္ခံၿပီး ေငြလည္ပတ္မႈ လုပ္တာေၾကာင့္ အစိုးရက ထိန္းကြပ္မႈ (Regulation) အတိုင္း လိုက္နာရပါတယ္။ အရမ္းကာေရာ နားလည္မႈနဲ႔ ေခ်းရင္ ႐ံႈးးၿပီး ဒုကၡမေရာက္ရေအာင္ပါ။ ဘဏ္မွာေငြစာရင္း ဖြင့္သူတိုင္းအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ တသိန္းကို အစိုးရအဖြဲ႔စည္း FDIC က အာမခံေပးထားပါတယ္။ ဘဏ္တခု ဒုကၡေရာက္မယ္ထင္ရင္ FDIC က ဝင္ၿပီး ဘဏ္ကို ထိန္းကြပ္ေရာင္းပစ္ ႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆီက Deposit ေငြလက္ခံၿပီး ေခ်းတာ ဘဏ္ေတြရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းပဲ ရွိတယ္။ ဒီျပည္သူေတြဆီက Deposit လက္ခံၿပီး ေငြေခ်းတဲ့ ဘဏ္ေတြကို Commercial Bank လို႔ ေခၚပါတယ္။<br /><br />လက္လုပ္လက္စား၊ လခစား ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မႈ လံုးဝ မရွိတဲ့ ဘဏ္တမ်ိဳး ရွိပါေသးတယ္။ ဒီဘဏ္ေတြကို Investment Bank ေငြရင္းရွာဘဏ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ဥပေဒအရ Investment Bankု နဲ႔ Commercial Bank တို႔ကို ေပးမေရာပါ။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ သမၼတ ကလင္တန္ လက္ထက္မွာ ဥပေဒအသစ္အရ ဒီဘဏ္ ၂ မ်ဳိး ေရာခြင့္ရသြားပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျပႆနာ ႀကီးမားရျခင္းမွာ ဒီဘဏ္ ၂ မ်ဳိး ေရာခြင့္ရလို႔ ပိုမို႐ႈပ္ေထြးကုန္ျခင္း ျဖစ္တယ္။<br /><br />Investment Bank ဆိုသည္မွာ ေငြရင္းကို ရွာေပးေသာဘဏ္ ျဖစ္သည္။ ေငြရင္းကို ဘယ္ကရွာရမွာလဲ?<br /><br />အရင္းရွင္ ဗရာမင္ေတြ ရဲေလာကမွာ ထိပ္ဆံုးမွ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ (သို႔) မ႑ိဳင္ေတြမွာ -<br /><br />၁။ Independently Wealthy (အမွီအခိုမရွိ တသီးတျခား ခ်မ္းသာသူေတြ)<br /><br />၂။ Pension Funds & Mutual Funds (ပင္စင္ေငြစုေတြနဲ႔ အမ်ားစု ေငြစုေတြ)<br /><br />၃။ Insurance Companies (အာမခံ ကုမၸဏီႀကီးေတြ) ျဖစ္တယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေငြ ရွိလာပါက ေရႊ၊ စိန္၊ ကား၊ တိုက္ဝယ္ၿပီး ေငြမ်ားကို ပိုက္ထားကာ အတိုးေပးစားတာေလာက္ပဲ ရွိၾကပါသည္။ မိမိ၌ ရွိၿပီးသားေငြမ်ားမွ ေငြထပ္ေပၚရန္ လမ္းေၾကာင္း သိပ္မရွိလွပါ။ အရင္းရွင္စနစ္တြင္ ေငြရွိရင္ ဒီေငြမွ ေငြထပ္ေပၚေအာင္ (ရင္းႏွီး) Investment လမ္းေၾကာင္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာလာၾကတဲ့ ဘီလ္ဂိတ္၊ ေရာ္ကီဖဲလား၊ ကေနဒီ၊ ေဂ်ပီေမာ္ဂန္တို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ Trust Fund ေတြ ေထာင္ၿပီး Professional Money Managers လို႔ ေခၚတဲ့ ေၾကးစား ေငြေၾကးစီမံခန္႔ ခြဲမႈ မန္ေနဂ်ာေတြကို လႊဲထားၾကပါတယ္။ အင္တာနက္ တဟုန္ထိုးတက္ခ်ိန္ Internet Boom ၊ အခုအခါ အိမ္ယာေျမ တဟုန္ထိုးတက္ခ်ိန္ Housing Boom ေတြမွာ ခ်မ္းသာလာၾကတဲ့ ေခတ္သစ္သူေ႒းေတြကလည္း Money Manager ေတြကိုပင္ အပ္ႏွံၿပီး အရင္းရွာ၊ ေငြရွာ (Invest) လုပ္ၾကပါတယ္။<br /><br />အရင္ေခတ္ေတြက အလုပ္သမားတေယာက္ရဲ႕ လုပ္သက္တေလွ်ာက္ ေနာင္မွာ ပင္စင္ယူႏိုင္ဖို႔ လစဥ္မွန္မွန္ လခကေန ျဖတ္ၿပီး ေငြစု ၾကရပါတယ္။ ကုမၸဏီႀကီးေတြကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစိုးရအလုပ္သမားျဖစ္ရင္ အစိုးရကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိးက် လုပ္သားတဦးစီ ပင္စင္အတြက္ လစဥ္မွန္မွန္ ထပ္ျဖည့္ဆည္းေပးရပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြက Professional Money Manager ေတြကို ငွားၿပီး ရင္းႏွီးကာ ေငြတိုးပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။<br /><br />အခုေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြမွာ ပင္စင္အစား ၄ဝ၁ (K) လို႔ ေခၚတဲ့ စုေငြနည္းစနစ္အသစ္ ေပၚလာပါတယ္။ အရင္စံနစ္အရအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ ႀကိက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိက္သည္ျဖစ္ေစ မိမိရဲ႕စုေငြဟာ မိမိနဲ႔ ဆိုင္ရာ ပင္စင္စုေဆာင္းရာ Pension Funds ကိုပဲ ေပးသြင္းရပါတယ္။ ၄ဝ၁ (K) စနစ္မွာ အလုပ္သမားတေယာက္ဟာ မိမိေက်နပ္ရာ Mutual Funds ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ Mutual Funds ဆိုတာ ရင္းႏွီးမႈကို ကြၽမ္းက်င္တဲ့ Investment Bank အရင္းအႏွီးဘဏ္ေတြက ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ေငြစုအဖြဲ႔ေတြျဖစ္တယ္။ Mutual Funds ေတြက သံုးလ တႀကိမ္ မိမိတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးပမာဏ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ အစီရင္ခံစာေတြကို ထုတ္ေဝရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က Mutual Funds ေတြက မစြန္႔စား၊ အျမတ္နည္းနည္းနဲ႔ ပံုမွန္တိုးတက္မႈကို ရည္စူးတယ္။<br /><br />တခ်ဳိ႕က စြန္႔စြန္႔စားစား ရင္းရဲတယ္။ အျမတ္မ်ားႏိုင္သလို ႐ံႈးးလည္း႐ံႈးးႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အာရွႏုိင္ငံေတြ (ဥပမာ တ႐ုုတ္ျပည္ႀကီး) မွ ကုမၸဏီေတြမွာ ရင္းႏွီးမယ္ စသည္ျဖင့္ ခြဲျခား၊ ထူးျခားမႈေလးေတြ ရွိပါတယ္။ မိမိကုမၸဏီ (သို႔) အစိုးရနဲ႔ နားလည္မႈရွိတ Mutual Funds ေတြကေန ႀကိက္ရာကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />အာမခံကုမၸဏီေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာမခံေငြေတြကို ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ အရင္းအႏွီး ရွိၿပီးတဲ့ ေငြပံုေပၚ ထိုင္ေနသူေတြ ျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ ေငြရွိၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီလို ေငြရွိသူေတြကေန အရင္းအႏွီးရွာေပးတဲ့ ေစ်းကြက္ကို ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး ေစ်းကြက္ Capital Market လို႔ ေခၚပါတယ္။ နယူးေရာက္ၿမိဳ႕ ေဝၚလ္စထရိနဲ႔ လန္ဒန္ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ London Financial Market ဟာ ေငြရင္းေစ်းကြက္မွာ ထိပ္က ေျပးေနၾကပါတယ္။ <br /><br />Stocks & Bonds ဆိုတာ ဘာလဲ?<br /><br />ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈျပဳမယ္ဆိုရင Stocks & Bonds ေတြကို နားလည္လို႔ မရပါ။ <br /><br />Stock ဆိုတာ ဘာလဲ?<br /><br />က်ေနာ္က စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုပါစို႔။ လြယ္လြယ္ကူကူ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြ ထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုပါစို႔။ လြယ္လြယ္ေတြးႏိုင္ေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ့မိတ္ေဆြ ေသာ္လည္းေကာင္း ဘဏ္ကေသာ္လည္းေကာင္း ေငြ ၅ သိန္းကို သံုးရစ္ထုတ္ ေခ်းၿပီး စက္႐ံုး တည္တယ္ ဆိုပါစို႔။ တႏွစ္၊ တႏွစ္ခြဲ အၾကာမွာ က်ေနာ့္ဆီက ဝယ္မယ့္သူ အေယာက္ ၂ဝ ေလာက္ ျဖစ္လာလို႔ ေနာက္ထပ္ Customer ၁ဝ ေယာက္ေလာက္ အလားအလာရွိေနၿပီ။ ၿပဳိင္ဘက္ေတြထက္သာဖို႔ စက္အသစ္ေတြ ဝယ္ရမယ္။ ပစၥည္းသစ္ေတြ ထုတ္ရမယ္၊ အေရာင္းသမားေတြ ထပ္ငွားရမယ္၊ စက္လည္မယ့္သူ အင္ဂ်င္နီယာအသစ္ေတြ ထပ္ငွားရမယ္၊ အလားအလာလည္း ေကာင္းေနၿပီ၊ ေငြတ သန္းခြဲ ထပ္လိုတယ္ဆိုပါေတာ့။ <br /><br />ဘဏ္က အတိုးမ်ားတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ေငြ မပိုေတာ့ဘူး၊ ဘာလုပ္မလဲ။ အရင္းရွင္စနစ္မွာဆိုရင္ မိမိရဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈကို မွ်ေဝၿပီး ေငြေဖာ္ႏိုင္၊ ေရာင္းႏုိင္ပါတယ္။ မိမိရဲ႔ လုပ္ငန္း ေငြ အဝင္အထြက္၊ အင္အား၊ အလားအလာကို ၾကည့္ၿပီး Investment Banker ေတြက<br />ေစ်းကြက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေစ်းသတ္မွတ္ ေပးလိမ့္မယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ ဒီ Investment Bank ကပဲ ဦးစီးၿပီး Stock ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေရာင္းေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါကို Stock offering လို႔ ေခၚပါတယ္။ ပထမဆံုး Stock စေရာင္းတာကို IPO (Initial Public offering) လို႔<br />ေခၚပါတယ္။ ေစ်းသိပ္ႀကီးရင္ လူမဝယ္ဘူး။ ေစ်းသိပ္နိမ့္ရင္လည္း ကိုယ္နာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ ပညာသား ပါလွတယ္။ <br /><br />တကယ္လို႔ မိမိရဲ႕ စေတာ့@(Stock) တခုကို ၁၅ ေဒၚလာနဲ႔ ေရာင္းမယ္။ Stock ေပါင္း တသိန္း ထုတ္မယ္ဆိုရင္ လိုတဲ့ ေငြ တသန္းခြဲ ရၿပီမို႔ လုပ္ငန္း ပိုမို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ၿပီေပါ့။ Stock ဝယ္တဲ့ သူကေတာ့ စြန္႔စားမႈ ရွိတယ္ေပါ့။ ဒီကုမၸဏီ ေအာင္ျမင္ရင္ မိမိဝယ္ရင္းလိုက္တဲ့ စေတာ႔ေတြက ေစ်းတက္ရင္ ျမတ္ၿပီ၊ မေအာင္ျမင္ရင္ ႐ံႈးးၿပီေပါ့။ Stock ဝယ္ရင္ကုမၸဏီရဲ႔ တစိတ္တေဒသကို ဝယ္ယူတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ <br /><br />Bond ဆိုတာဘာလဲ။<br /><br />Bond ဆိုတာက အာမခံနဲ႔ ေငြေခ်းတာပါပဲ၊ အစိုးရကျဖစ္ေစ၊ ကုမၸဏီတခုက ျဖစ္ေစ ေငြလိုတဲ့အခါ Bond ထုတ္ၿပီး အမ်ားလူထုဆီက ေငြေခ်းျခင္းပါပဲ၊ ဥပမာ ဗာဂ်ီးနီးယား ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး က တံတားတခု ေဆာက္လိုတယ္။ ေဒၚလာ (၁ဝ သန္း) ကုန္မယ္၊ အဲဒီအတြက္ ဗာဂ်ီးနီးယား အစိုးရက အမ်ားလူထုကို Bond ထုတ္ေရာင္းႏိုင္ပါတယ္။ Bond မွာ ေရတို - တႏွစ္အတြင္း ျပန္ဆပ္ရတာ။ အလယ္အလတ္ - ၁ဝ ႏွစ္ျပည့္မွ ျပန္ဆပ္ရတာ။ ေရရွည္ - ၁ဝ ႏွစ္ အထက္မွာ ဆပ္ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကူပြန္ Coupon ဆိုတာက Bond ရဲ႕ အတိုးႏႈန္းပါ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ Bond တခုကို ေဒၚလာ တေထာင္တန္ေလ့ ရွိတယ္။ အေမရိကားမွ တႏွစ္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ အတိုးေပးၿပီး၊ ဥေရာပမွာေတာ့ တႏွစ္မွာ တႀကိမ္ဘဲ ေပးေလ့ရွိတယ္။<br /><br />ဒီ Stocks & Bonds ေတြကို Securities လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သတိျပဳေေစခ်င္တာက Bond ဆိုတာက ေငြေခ်းစာရြက္ပါပဲ။ အတိုးပဲ စားရပါတယ္။ Stock ကေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္တာေၾကာင့္႐ံႈးးႏိုင္၊ ျမတ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ Cisco မွာ လုပ္ခဲ့စဥ္က Cisco Stocks ေတြဟာ ၈ လတိုင္းမွာ ၂ ဆ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ျပဳတ္က်ေတာ့ ဝုန္းဆို ၁ဝဝ ကေန ၁ဝ ျဖစ္သြားတယ္။<br /><br />Bonds ေတြမွာ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ Bonds ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိသင့္တာကေတာ့ Assets Back Securities ဆိုတာက တျခားကဝင္တဲ့ ဝင္ေငြအေပၚ မူတည္ၿပီး အရင္းနဲ႔ အတိုးကိုေပးတဲ့ Bonds ကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာ ေရွ႕ မွာ ေရးခဲ့တဲ့ အိမ္ကို ဝယ္ဖို႔ဆိုရင္ ABC ကုမၸဏီက ေငြ တသိန္း ေခ်းတယ္။ ဒီေခ်းေငြေတြကို ABC က Freddie Mac (သို႔မဟုတ္) ဘဏ္ XYZ ကို ေရာင္းလိုက္ပါတယ္။ <br /><br />ဘဏ္ XYZ က ဒီလို ေခ်းေငြေပါင္း ၁ဝဝ ကို မွီၿပီး Bonds ျပန္ေရာင္းရင္ ဒီ Bonds ဟာ အိမ္ကို မွီၿပီး ထုတ္တာေၾကာင့္ Mortgage Back Securities (MBS) လို႔ ေခၚပါတယ္။ MBS အျပင္ က်န္ Securities ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ထို႔နည္းတူစြာပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကားေၾကြး၊ ဗီဇာကဒ္၊ မာစတာကဒ္ အေၾကြးေတြကို မွီၿပီး တျခား Securities အျဖစ္ Public အမ်ားလူထုကို ျပန္ေရာင္းႏုိင္ပါေသးတယ္။<br /><br />အင္းစိန္ေထာင္မွာ လံုခ်ည္ျပာက ေထာင္ဝင္စာေပၚ မူတည္ၿပီး အက်ဥ္းသားကို လံုခ်ည္ျပာ အခ်င္းခ်င္း ေဆးလိပ္နဲ႔ ေရာင္းစားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေခ်းေငြ Loans က ရတဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ အျမတ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ဘဏ္ေတြက အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေရာင္းစားျခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဆင့္ဆင့္ အျမတ္ထုတ္ၾကတာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘာသာက ဇာတ္ေတြအတိုင္း အဆင့္ဆင့္ ရွိၾကပါတယ္။<br /><br />ျပႆနာေပၚလာၿပီေဟ့။<br /><br />အခု လက္ရွိျပႆနာေတြဟာ MBS က အရင္းတည္လာတာပါ။ သပြတ္အူလို ႐ႈပ္ေထြးတာေတြကို ေနာက္ဆံုး ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလ အကုန္ေလာက္မွာ အေမရိကန္စီးပြားေရးအတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့<br />အေမရိကန္ ဗဟုိဘဏ္ ဖက္ဒရယ္ ရီဇပ္(ဗ္) Federal Reserve မွ ဥကၠ႒ မစၥတာ ဘာ(လ္)နမ္ကီ Mr. Benanke နဲ႔အေမရိကန္ အစိုးရ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး မစၥတာေပါ(လ္)စင္ MR. Paulsen တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘဏ္နဲ႔ စီးပြားေရး မ႑ိဳင္တခုခ်င္းကို ေရြးကယ္႐ံုးႏွင့္ မေလာက္ေတာ့ဘူး၊ အေျခအေနဆိုးေနၿပီ၊ Comprehensive Plan လို႔ေခၚတဲ့ ျပႆနာရဲ႔ က႑တခုလံုးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမွဆိုၿပီး အေမရိကန္ကြန္ကရက္ကို တင္ျပခြင့္ ေတာင္းလာပါတယ္။<br /><br />ဒီလို ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၇ဝဝ (သန္းေပါင္း ၇ သိန္း) ကုန္က်စရာရွိတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ ကြန္ကရက္ အမတ္ေတြကို သံုးစြဲခြင့္ ဥပေဒ ျပဳေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔က မဲခြဲရာမွာ အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၂၈ မဲ၊ ေထာက္ခံမဲ ၂ဝ၅ မဲနဲ႔ ရွံဳးနိမ့္သြားပါတယ္။<br /><br />လက္ရွိျပႆနာဟာ အင္မတန္မွ ႐ႈတ္ေထြးတာေၾကာင့္ သာမန္လမ္းေပၚက အေမရိကန္လည္း<br />နားမလည္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ Wall Street ေဝါလ္စထရိ က ေငြရွင္ သူေ႒းေတြကို ဘာေၾကာင့္ ျပည္သူပိုင္တဲ့ အစိုးရဘ႑ာေငြနဲ႔ ကူညီရမွာလဲဆိုၿပီး စိတ္တိုလ်က္ ရွိၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ေခၚတဲ့ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြဟာ အေမရိကန္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒအရ ျပည္သူနဲ႔ မကင္းေဝးသြားေအာင္ ၂ ႏွစ္ တႀကိမ္ ျပည္သူ႔ေရွ႔မွာ ျပန္လည္အေရြးခံၾကရပါတယ္။<br /><br />ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ ၄ ရက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ရွိပါတယ္။ ေဝါလ္စထရိက ေငြရွင္၊ ေၾကးရွင္ ေတြကို ကူရေကာင္းလားလို႔ အမ်က္ထြက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြက ဒဏ္ခတ္မွာ ေၾကာက္လို႔တေၾကာင္း၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာ အစိုးရက ဝင္မစြက္ရဘူး ဆိုတဲ့ တယူသန္ ရွိၾကတဲ့ လက္်ာ တဖက္စြန္းေရာက္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြေၾကာင့္တေၾကာင္း လက္ရွိဥပေဒ အဆိုျပခ်က္ဟာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။<br /><br />လက္ငင္း အက်ဳိးဆက္က အေမရိက Dow Jones စေတာ့ ေစ်းကြက္ဟာ ၇၇၇ ပိြဳင့္ ထိုးက်ဆံုး႐ံႈးးခဲ့ပါတယ္။ ၉/၁၁ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္၊ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္မွာ တေန႔တာ က်ဆံုး႐ံႈံးျခင္း ၇၂၁ ဒႆမ ၆၅ ပိြဳင့္ထက္ ပိုပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အရင္းရွင္ (သို႔) ေငြေၾကးမႈပ္ႏွံသူေတြက အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြနဲ႔ အေမရိကန္ေစ်းကြက္ကို အယံုအၾကည္မရွိဘူး၊ မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စေတာ့ေတြကို ထုတ္ေရာင္းမႈေၾကာင့္ စေတာ့ေစ်းေတြ က်ရတာပါ။ ဒီ စေတာ့ (ွအသခု) ေစ်းေတြ က်ဆံုးမႈဟာ လက္ရွိ Credit Crunch ျပႆနာကို ပုိမိုဆိုးဝါးေစပါတယ္။ ဘဲဥအစ ရွာမရသလို ျပႆနာေတြက ရြာလည္ေနပါတယ္။<br /><br />လက္ရွိ အေမရိကန္ရဲ႔ စီးပြားေရးျပႆနာဟာ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေနမွာ ေဝါလ္စထရိ<br />လို႔ ေခၚတဲ့ အေမရိကန္ရဲ႔ စီးပြားေရးမွာ ထိပ္ဆံုးက ေနရာယူထားတဲ့ အေမရိကန္ ဗရာမင္ (Brahmin) ေတြလို႔ တင္စားရမယ့္ ထိပ္ဆံုး ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြကိုပဲ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထိခိုက္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို မကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္ Main Street လို႔ေခၚတဲ့ လမ္းေပၚက လူေတြကိုပါ မၾကာခင္ ထိခိုက္လာႏုိင္တဲ့အျပင္ အေမရိကန္စီးပြားေရး တခုလံုးပါ<br />ခြၽတ္ၿခံဳ က်သြားႏိုင္တယ္။ လက္ရွိျပႆနာဟာ ၁၉၃ဝ ခုႏွစ္မ်ားမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ The Great Depression လို႔ ေခၚတဲ့ အဆိုးဆံုး စီးပြားေရးကပ္ႀကီးအၿပီး အဆိုးရြားဆံုး စီးပြားေရးဒုကၡလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရက ဒီျပႆနာကို မကိုင္တြယ္ႏုိင္ရင္ မၾကာခင္ တကမာၻလံုး ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီး ကမာၻ႔ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ အႏၱရာယ္ဟာ ႀကီးမားလွပါတယ္။<br /><br />ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာက္ို လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာေတာင္ အမ်ားစု လက္ရွိ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ သာမန္လမ္းေပၚက လူေတြကိုယ္၌က ျပႆနာရဲ႔ အရင္းနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးဆက္စပ္ေနၾကပံုကို က်က်နန မသိတာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာကို မသိရွာေသးၾကပါဘူး။ ျပႆနာကလည္း အဆင့္ဆင့္ ႐ႈပ္ေထြးလည္ပတ္ေနၾကတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးကို စိတ္ဝင္စားသူလုိက္စားသူ မဟုတ္ရင္ အေသးစိတ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရန္ မလြယ္ကူလွပါ။ သံုးစဲြတဲ့ အသံုးအႏႈံးမ်ားမွာလည္း ၾကားေနက် အသံုးအႏႈံးမ်ား မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာကို မသိလို႔ မရေတာ့ပါ။ <br /><br />အေသအခ်ာ ေလ့လာရင္လည္း အလြန္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီျပႆနာအားလံုးဟာ ေဒၚလာျပႆနာ၊ ေရနံျပႆနာ၊ ဆန္ျပႆနာတို႔ အားလံုးနဲ႔ ဆက္စပ္ ျငိတြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ဆီေစ်းေတြ တက္၊ ကားေတြ ရွိၿပီး ကားေတြရပ္ထားတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႀကံဳၾကရတယ္။ ဆန္ေစ်းတက္ေတာ့ လူေတြ ထမင္းမဝေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါ့အျပင္ ေနာင္တေခတ္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ထူေထာင္ရမယ့္ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြကို သတိျပဳေစခ်င္တာက ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာစီးပြားေရး ေခါင္းေထာင္မွ တိုင္းျပည္ေရာ၊ ျပည္သူပါ ခ်မ္းသာလာၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဟာလည္း စီးပြားေရးနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိျပႆနာနဲ႔ အက်ဳိးဆက္ေတြကို တင္ျပပါရေစ။ လက္ရွိျပႆနာက Credit Crunch လုိ႔ေခၚပါတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ျပည္သူေတြ၊ ကုမၸဏီေတြ ေန႔စဥ္လည္ပတ္ဖို႔ (ေငြေခ်း) ဖို႔ အခက္အခဲရွိတာပါ။ ဘဏ္ေတြ၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ ျပႆနာေပၚလာေတာ့ ေငြရွိသူေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေငြမေခ်းေတာ့ဘူး၊ ေငြလည္ပတ္မႈ ေလ်ာ့သြားေတာ့ ေငြမလည္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အရင္းရွင္စနစ္ လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္ Free Market ဆိုတာက (ေခ်းေငြ) Credit နဲ႔ ေငြလည္ပတ္မႈ Liquidity အေပၚ မူတည္ေနတာေၾကာင့္ ေငြမလည္ပတ္ႏုိင္ရင္၊ ေငြေခ်းမရရင္ စီးပြားေရး ယႏၱရားႀကီးတခုလံုး မရပ္သြားေတာင္ တံုု႔ေႏွးကုန္တာေပါ့။ ေမာ္ေတာ္ကား ဆီမလိုက္ရင္ တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ ေရႊ႕ေနသလို ႏြားလွည္းႀကီး ႏြံနစ္ေနသလိုပဲေပါ့၊ Credit Crunch ရဲ႕တရားခံအရင္းက အိမ္ယာေျမေစ်းကြက္။ အိမ္ေစ်းေတြ မတရားတက္ၿပီး ေပါက္ကြဲျပဳတ္က်တာေၾကာင့္ပါ။ ဒီ ေပါက္ကြဲမႈဟာ ဆပ္ပရိုင္း Sub Prime ေေစ်းကြက္က စခဲ့တာပါ။<br /><br />ဆပ္ပရိုင္း အပိုင္း(၁) မွာ Boom & Bust, Housing Bubble, Sub Prime ဆိုတာကို ရွင္းျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ Bust ျဖစ္တုိင္းမွာ လူေတြက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေငြေခ်းတာ လက္တြန္႔သြားၿပီး ေငြမေခ်းၾကေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဘဏ္ေတြက ရဲရဲမေခ်းၾကေတာ့ဘူး။ ဒါကို Credit Crunch လို႔ေခၚပါတယ္။ ကုမၼဏီႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈအတြက္ ေငြလိုရင္ ဘဏ္ေတြဆီ ေျပးေခ်းၾကပါတယ္။ Credit Crunch ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘဏ္ေတြက ေငြ လြယ္လြယ္ မေခ်းၾကေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ ေႏွးေကြးကုန္တာေပါ့။ <br /><br />ေငြမလည္ေတာ့ လုပ္ငန္းေတြေႏွး၊ ဒီေတာ့ အပိုလူေတြေလွ်ာ့၊ အပိုပစၥည္းေတြ မဝယ္ႏုိင္ၾကေတာ့၊ အားလံုး ေရာင္းအားက်နဲ႔ စီးပြားေရးေႏွးေကြးမႈ ဆိုတာျဖစ္ပါေရာ။ ဒီမွတဆင့္ ၃ လပတ္ ဆက္တိုက္ တျပည္လံုး ထုတ္ကုန္ အႏုတ္လကၡဏာျပခဲ့ရင္ - စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာက ၆ လတိတိ တျပည္လံုး ထုတ္ကုန္ ဆက္တိုက္က်ဆင္းခဲ့ရင္ စီးပြားေရးက်ဆံုးမႈ Recession ျဖစ္ၿပီေပါ့။ ဒါထက္ဆိုးခဲ့ရင္ စီးပြားေရးကပ Depression ဆိုက္ၿပီလို႔ သတ္မွတ္ရပါမယ္။<br /><br />အခု လက္ရွိအေျခအေနမွာ အေမရိကန္စီးပြားေရး အေျခအေနဟာ Recession ေရာက္လုေရာက္ခင္ ရွိပါတယ္။ လက္ရွိ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ Recession ကေန Depression အထိ ဆုတ္ယုတ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ကတဆင့္ တကမာၻလံုး ပန္ႏွံ႔ၿပီးတကမာၻလံုး စီးပြားေရးကပ္ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အႏၱရာယ္ ရွိပါတယ္။<br /><br />ဒီတခါက်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အထိ ဒုကၡေတြ႔ရတာလဲ?<br /><br />ဒီေမးခြန္းကို မေျဖခင္ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႔ အေဆာက္အဦ တည္္ေဆာက္မႈကို နားလည္ရပါမယ္။ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ အရင္းရွိတဲ့ (ဘဏ္) ေတြဟာ ဟိႏၵဴဘာသာက ဗရာမင္ ( Brahmin) ေတြလိုပါပဲ။<br /><br />ဒီ ဗရာမင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဘယ္အထိ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္တယ္ ဆိုတာကို<br />က်ေနာ္ရဲ႔ လက္ေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔မႈေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးတင္ျပပါရေစ။<br /><br />ဟိႏၵဴဘာသာမွာ ဇာတ္အဆင့္ ၅ မ်ဳိး ရွိတယ္။ အျမင့္ဆံုးဇာတ္က ဗရာမင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗရာမင္ေတြဟာ (ဇာတ္) သိပ္ျမင့္တဲ့အတြက္ တျခားသူတဦးကသူတို႔စားတဲ့ ပန္းကန္ကို ထိမိရင္ေတာင္ ထမင္း ဆက္မစားေတာ့ဘူးလို႔ ဆို ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ဖခင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ ထိုစဥ္က Asian Socialist အာရွဆိုရွယ္လစ္ အဖြဲ႔အစည္းကို ကူညီတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆူကာႏိုတို႔ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဒတ္ခ်္ေတြကို ပုန္ကန္စဥ္က လက္နက္ကိုင္ကူညီခဲ့ရံုမွ်မက သခင္သာခင္ကိုပါ လႊတ္ၿပီး ကူညီခဲ့ပါတယ္။ နီေပါမွာ ဘုရင္စံနစ္ကို ပုန္ကန္ၾကေတာ့လည္း လက္နက္ေတြ အကူအညီေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အစိုးရအေနနဲ႔ ကူညီခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္မွာ နီေပါမွာ အာရွဆိုရွယ္လစ္ အစည္းအေဝးလုပ္ေတာ့ အျပန္မွာ ဘုရားဖူးဖို႔ က်ေနာ္တို႔ (ကေလး) ေတြကိုပါ ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ <br /><br />ဘုရားပြင့္ရာ လုမၸဏီဥယ်ာဥ္ဟာ နီေပါႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႔ ဧည့္သည္အေနနဲ႔ လုမၸဏီဥယ်ာဥ္ရွိရာ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ( Govemor) က ေန႔လည္စာ ဧည့္ခံပါတယ္။ က်ေနာ္က(ကေလးပီပီ) ဘာမသိညာမသိ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရဲ႔ ထမင္းပန္းကန္ကို ထိမိရာ ထမင္းမစားေတာ့ပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက က်ေနာ့္ရဲ႔ အေဖကို ေတာင္းပန္လိုက္တာ။<br />ဗရာမင္ရဲ႕ ပန္းကန္ကို ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတာင္ မထိရပါ။<br /><br />တခါ ဗုဒၶဂါရာကို အသြား ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းတခုကို ဝင္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဒီဘုရားေက်ာင္းအတြင္းမွာ အဝိုင္းပံုသ႑ာန္ ေရခ်ဳိးရာေနရာကိုလည္း တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ေရခ်ဳိးဖို႔ အေဆာက္အဦမွာ (ဇာတ္) အလိုက္ အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္က ဗရာမင္မ်ား ခ်ဳိးၿပီး ေရကို ေရေျမာင္းကတဆင့္ ေရခံျပီးေနာက္ (ဇာတ္) ေတြက ခ်ဳိးရပါတယ္။ ဒီလို အဆင့္ဆင့္ ေရခံၿပီး စီးဆင္းေစရာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ Untouchable အဆင့္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေရဟာ ညစ္ပတ္တဲ့ ဆပ္ျပာေရ ျဖစ္ေနပါၿပီ။<br /><br />ေအာက္ဆံုးအဆင့္မွ လူေတြဟာ ဗရာမင္ေတြ ဘယ္လို စံစားေနတယ္ဆိုတာ မျမင္ရ (တက္ခြင့္မရွိ) ဆပ္ျပာေရေတြကိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခ်ဳိးသံုးေနတာကို ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကုိ ဒီကေန႔အထိ မေမ့ႏိုင္ပါ။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကေန ၾကည့္ရင္ ဗရာမင္ေတြဟာ တိမ္ညြန္႔ခူးစားေနတဲ့ နတ္ဘုံ၊ နတ္နန္းက သူေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ေဝးလြန္းတဲ့ အျမင့္ဘံုမွ (ဇာတ္) ျမင့္ေတြ ျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္တြင္ (ဇာတ္) လို လူတန္းစား အတိအက် မခြဲထားေပမယ့္ ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈ ပမာဏေပၚမူတည္ၿပီး အဆင့္အတန္း ကြဲတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ လခစား (သို႔) ေန႔စားလုပ္သားေတြဟာ ေန႔ဒဓူဝ အလုပ္ဝင္၊ အလုပ္ထြက္ လခ (သို႔) ေန႔စားရၾကတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ လူခ်မ္းသာ (ဗရာမင္) ေတြက ေငြပံုေပၚထုိင္ၿပီး ေငြရွာၾကတာကိုမျမင္ရမသိႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ Main Street လူေတြက Wall Street က လူေတြကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကရတယ္။ ခြဲျခားမႈ (ဇာတ္) ဆိုတာဘယ္စံနစ္မွာမဆို ေကာင္က်ိဳးမေပးပါဖူး။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္မွာ အေရးပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ (သို႔) ခံယူခ်က္တခု ရွိပါေသးတယ္။ က်ေနာ္ အင္းစိန္မွာ ေနခဲ့စဥ္ အေတြ႔အႀကံဳေလးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး တင္ျပပါရေစ။ အင္းစိန္ေထာင္မွာ က်င့္သံုးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ (သို႔) စံနစ္တခု ရွိပါတယ္။ လူသတ္မႈ၊ ဓားျပမႈ စတာေတြနဲ႔ ေထာင္က်လာသူေတြကို (ႏွစ္ႀကီးသမား) ေတြလို႔ ေခၚတယ္။ ရာဇဝတ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်လာသူေတြဟာ ေထာင္တြင္း စားသံုးဖို႔အတြက္ ေျမယာစိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေစခိုင္းခံရတယ္။ ႏွစ္ႀကီးသမားေတြကို (လံုခ်ည္အျပာ) ထုတ္ေပးကာ ခြဲျခားထားတာေၾကာင့္<br />(လံုခ်ည္ျပာ) လို႔ ေခၚဆိုညႊန္းေလ့ရွိပါတယ္။<br /><br />ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားတိုင္း ေထာင္စည္းကမ္းအရ ၂ ပတ္ တခါ မိသားစုနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရၾကပါတယ္။ ဒါကို (ေထာင္ဝင္စာ) ေတြ႔တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အက်ဥ္းသားအမ်ားစုရဲ႕ ဇနီး၊ သားမယား၊ ေဆြမ်ဳိး၊ ေမာင္ႏွမ၊ မိသားစု အမ်ားစုက မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ေငြကေလးနဲ႔ ငါးပိေၾကာ္၊ ေဆးလိပ္၊ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးေတြနဲ႔ ၂ ပတ္ တခါ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ တရားဝင္ ေငြ ကိုင္ခြင့္မရွိပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ (ဝါ) ေဆးေပါ့လိပ္ဟာ ေငြ ျဖစ္လာတယ္။ ရာဇဝတ္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ မိမိတို႔ရလာတဲ့ ေထာင္ဝင္စာေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာ အစားအစာေတြ၊ ေဆးလိပ္ေတြနဲ႔ လံုခ်ည္ျပာေတြကို ပူေဇာ္ပါမွ ေနပူထဲတြင္ လံုခ်ည္ျပာေတြရဲ႕ မတရားေမာင္းႏွင္ ေစခိုင္းတဲ့ဒဏ္ကေန သက္သာရာရပါတယ္။ <br /><br />ေထာင္ဝင္စာ မေတြ႔ႏိုင္သူ၊ ခုိကိုးရာမဲ့ေနသူ အက်ဥ္းသားေတြအဖို႔ေတာ့ တရိစာၦန္ တေကာင္အလား အေမာင္းခံရဖို႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အက်ဥ္းသားတေယာက္ကို ၿမဳိးၿမဳိးျမက္ျမက္ေလး ေခါင္းပံုျဖတ္ၿပီးတဲ့ လံုခ်ည္ျပာ တေယာက္ဟာ အဲဒီအက်ဥ္းသားကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး တျခား လံုခ်ည္ျပာတေယာက္ကို ေဆးေပါ့လိပ္ ၁ဝဝ၊ ၂ဝဝ၊ ၃ဝဝ စသည္ျဖင့္ လက္လႊဲေရာင္းစားေလ့ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းသား မွန္မွန္ လက္ခံရရွိတဲ့ ပမာဏ ေထာင္ဝင္စာေပၚ မူတည္ၿပီး ေစ်းသတ္မွတ္ၾကတယ္။<br /><br />ဤေထာင္တြင္းစနစ္ဟာ လူလူခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့ စံနစ္ျဖစ္တယ္။ ဒီစံနစ္မွာ (ဝင္ေငြ) ဟာ ေထာင္ဝင္စာပမာဏ ျဖစ္တယ္။<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ေငြသားအေပၚမွာ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းသား တေယာက္ဟာ သူ မသိဘဲ လံုခ်ည္ျပာတေယာက္က ေနာက္ လံုခ်ည္ျပာတေယာက္ကို ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၿပီး အေရာင္းစားခံရသလိုမ်ဳိး အရင္းရွင္စနစ္မွာ (Loan) လို႔ ေခၚတဲ့ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ကို အရင္းရွင္တေယာက္ကေန ေနာက္အရင္းရွင္တေယာက္ဆီကို လက္လႊဲေရာင္းခံရပါတယ္။ ဥပမာ - က်ေနာ္က အိမ္ဝယ္ဖို႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ သိန္း ေခ်းၿပီး တလမွာ ၂ဝဝဝ ေပးဆပ္ရတယ္ ဆိုပါစို႔။ က်ေနာ့္ကို ေခ်းတဲ့ ABC ဘဏ္က ေနာက္ဘဏ္တခုကို (က်ေနာ္သိစရာ မလိုဘဲ) ေရာင္းစားလိုက္ပါမယ္။ <br /><br />အဲဒီဘဏ္က က်ေနာ္တို႔လိုပဲ Loans ေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး၊ တခါ ေနာက္တဆင့္ MBS ( Mortage Back Securities) အျဖစ္ ေရာင္းစားလိုက္ပါမယ္။ ေနာက္တဆင့္ ပိုၿပီး အရင္းရွိသူ MBS ေတြကို တျခား Securities Bonds ေတြနဲ႔ ေရာၿပီး ေနာက္တဆင့္ ေရာင္းစားျပန္ပါတယ္။ အခုလို အဆင့္ဆင့္ ေရာင္းစားခံရတာကို ေအာက္ဆံုးအဆင့္ ေငြေခ်းသူ (က်ေနာ္) က ဘာမွ မသိလိုက္ရပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ကို ဟိႏၵဴ (ဇာတ္) နဲ႔ ႏႈိင္းၿပီး ဥပမာ ေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ နဲ႔ တျခား အေခၚအေဝၚေတြကို ေရွ႕ မွာရွင္းျပပါမယ္။)<br /><br />အရင္းရွင္စနစ္မွာ ေငြရွိသူ၊ ေငြရင္းသူေတြဟာ ဗရာမင္ေတြလို ထိပ္ဆံုးအဆင့္မွာ ရွိတာေၾကာင့္ Banker လို႔ ေခၚတဲ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ (သို႔) ဘဏ္ထိပ္ကဲေတြဟာ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ၾသဇာအႀကီးမားဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ဘဏ္ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ရွိျပန္တယ္။ Commercial Bank လို႔ ေခၚတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဘဏ္နဲ႔ Investment Bank ဘဏ္ဆိုၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဘဏ္စနစ္ရဲ႕ အေျခခံက (လူေတြ) Customers ေတြက ဘဏ္မွာ ေငြအပ္ႏွံၾကပါတယ္။ ဘဏ္ကအတိုးနဲနဲေပးၿပီး ေငြေပးယူခ ဝန္ေဆာင္ခ Service Fees စားပါတယ္။ ဒီစုေငြေတြကို စုေပါင္းၿပီး ဘဏ္က လုပ္ငန္းရွင္ Business People ေတြကို အတိုးနဲ႔ ေငြေခ်းပါတယ္။ ဘဏ္ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္ၿပီး Community Bank<br />ရက္ကြက္ဘဏ္၊ Regional Bank ေဒသျပည္နယ္ဘဏ္၊ National Bank တျပည္လံုးဆိုင္ရာဘဏ္၊ International Bank အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဘဏ္ဆိုၿပီး ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ တည္ရွိၾကပါတယ္။ ဒီဘဏ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႔ ေငြေတြကို လက္ခံၿပီး ေငြလည္ပတ္မႈ လုပ္တာေၾကာင့္ အစိုးရက ထိန္းကြပ္မႈ (Regulation) အတိုင္း လိုက္နာရပါတယ္။ အရမ္းကာေရာ နားလည္မႈနဲ႔ ေခ်းရင္ ႐ံႈးးၿပီး ဒုကၡမေရာက္ရေအာင္ပါ။ ဘဏ္မွာေငြစာရင္း ဖြင့္သူတိုင္းအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ တသိန္းကို အစိုးရအဖြဲ႔စည္း FDIC က အာမခံေပးထားပါတယ္။ ဘဏ္တခု ဒုကၡေရာက္မယ္ထင္ရင္ FDIC က ဝင္ၿပီး ဘဏ္ကို ထိန္းကြပ္ေရာင္းပစ္ ႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆီက Deposit ေငြလက္ခံၿပီး ေခ်းတာ ဘဏ္ေတြရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းပဲ ရွိတယ္။ ဒီျပည္သူေတြဆီက Deposit လက္ခံၿပီး ေငြေခ်းတဲ့ ဘဏ္ေတြကို Commercial Bank လို႔ ေခၚပါတယ္။<br /><br />လက္လုပ္လက္စား၊ လခစား ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မႈ လံုးဝ မရွိတဲ့ ဘဏ္တမ်ိဳး ရွိပါေသးတယ္။ ဒီဘဏ္ေတြကို Investment Bank ေငြရင္းရွာဘဏ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ဥပေဒအရ Investment Bankု နဲ႔ Commercial Bank တို႔ကို ေပးမေရာပါ။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ သမၼတ ကလင္တန္ လက္ထက္မွာ ဥပေဒအသစ္အရ ဒီဘဏ္ ၂ မ်ဳိး ေရာခြင့္ရသြားပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျပႆနာ ႀကီးမားရျခင္းမွာ ဒီဘဏ္ ၂ မ်ဳိး ေရာခြင့္ရလို႔ ပိုမို႐ႈပ္ေထြးကုန္ျခင္း ျဖစ္တယ္။<br /><br />Investment Bank ဆိုသည္မွာ ေငြရင္းကို ရွာေပးေသာဘဏ္ ျဖစ္သည္။ ေငြရင္းကို ဘယ္ကရွာရမွာလဲ?<br /><br />အရင္းရွင္ ဗရာမင္ေတြ ရဲေလာကမွာ ထိပ္ဆံုးမွ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ (သို႔) မ႑ိဳင္ေတြမွာ -<br /><br />၁။ Independently Wealthy (အမွီအခိုမရွိ တသီးတျခား ခ်မ္းသာသူေတြ)<br /><br />၂။ Pension Funds & Mutual Funds (ပင္စင္ေငြစုေတြနဲ႔ အမ်ားစု ေငြစုေတြ)<br /><br />၃။ Insurance Companies (အာမခံ ကုမၸဏီႀကီးေတြ) ျဖစ္တယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေငြ ရွိလာပါက ေရႊ၊ စိန္၊ ကား၊ တိုက္ဝယ္ၿပီး ေငြမ်ားကို ပိုက္ထားကာ အတိုးေပးစားတာေလာက္ပဲ ရွိၾကပါသည္။ မိမိ၌ ရွိၿပီးသားေငြမ်ားမွ ေငြထပ္ေပၚရန္ လမ္းေၾကာင္း သိပ္မရွိလွပါ။ အရင္းရွင္စနစ္တြင္ ေငြရွိရင္ ဒီေငြမွ ေငြထပ္ေပၚေအာင္ (ရင္းႏွီး) Investment လမ္းေၾကာင္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာလာၾကတဲ့ ဘီလ္ဂိတ္၊ ေရာ္ကီဖဲလား၊ ကေနဒီ၊ ေဂ်ပီေမာ္ဂန္တို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ Trust Fund ေတြ ေထာင္ၿပီး Professional Money Managers လို႔ ေခၚတဲ့ ေၾကးစား ေငြေၾကးစီမံခန္႔ ခြဲမႈ မန္ေနဂ်ာေတြကို လႊဲထားၾကပါတယ္။ အင္တာနက္ တဟုန္ထိုးတက္ခ်ိန္ Internet Boom ၊ အခုအခါ အိမ္ယာေျမ တဟုန္ထိုးတက္ခ်ိန္ Housing Boom ေတြမွာ ခ်မ္းသာလာၾကတဲ့ ေခတ္သစ္သူေ႒းေတြကလည္း Money Manager ေတြကိုပင္ အပ္ႏွံၿပီး အရင္းရွာ၊ ေငြရွာ (Invest) လုပ္ၾကပါတယ္။<br /><br />အရင္ေခတ္ေတြက အလုပ္သမားတေယာက္ရဲ႕ လုပ္သက္တေလွ်ာက္ ေနာင္မွာ ပင္စင္ယူႏိုင္ဖို႔ လစဥ္မွန္မွန္ လခကေန ျဖတ္ၿပီး ေငြစု ၾကရပါတယ္။ ကုမၸဏီႀကီးေတြကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစိုးရအလုပ္သမားျဖစ္ရင္ အစိုးရကေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိးက် လုပ္သားတဦးစီ ပင္စင္အတြက္ လစဥ္မွန္မွန္ ထပ္ျဖည့္ဆည္းေပးရပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြက Professional Money Manager ေတြကို ငွားၿပီး ရင္းႏွီးကာ ေငြတိုးပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။<br /><br />အခုေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြမွာ ပင္စင္အစား ၄ဝ၁ (K) လို႔ ေခၚတဲ့ စုေငြနည္းစနစ္အသစ္ ေပၚလာပါတယ္။ အရင္စံနစ္အရအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ ႀကိက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိက္သည္ျဖစ္ေစ မိမိရဲ႕စုေငြဟာ မိမိနဲ႔ ဆိုင္ရာ ပင္စင္စုေဆာင္းရာ Pension Funds ကိုပဲ ေပးသြင္းရပါတယ္။ ၄ဝ၁ (K) စနစ္မွာ အလုပ္သမားတေယာက္ဟာ မိမိေက်နပ္ရာ Mutual Funds ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ Mutual Funds ဆိုတာ ရင္းႏွီးမႈကို ကြၽမ္းက်င္တဲ့ Investment Bank အရင္းအႏွီးဘဏ္ေတြက ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ေငြစုအဖြဲ႔ေတြျဖစ္တယ္။ Mutual Funds ေတြက သံုးလ တႀကိမ္ မိမိတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးပမာဏ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈ အစီရင္ခံစာေတြကို ထုတ္ေဝရပါတယ္။ <br /><br />တခ်ဳိ႕က Mutual Funds ေတြက မစြန္႔စား၊ အျမတ္နည္းနည္းနဲ႔ ပံုမွန္တိုးတက္မႈကို ရည္စူးတယ္။ တခ်ဳိ႕က စြန္႔စြန္႔စားစား ရင္းရဲတယ္။ အျမတ္မ်ားႏိုင္သလို ႐ံႈးးလည္း႐ံႈးးႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အာရွႏုိင္ငံေတြ (ဥပမာ တ႐ုုတ္ျပည္ႀကီး) မွ ကုမၸဏီေတြမွာ ရင္းႏွီးမယ္ စသည္ျဖင့္ ခြဲျခား၊ ထူးျခားမႈေလးေတြ ရွိပါတယ္။ မိမိကုမၸဏီ (သို႔) အစိုးရနဲ႔ နားလည္မႈရွိတ Mutual Funds ေတြကေန ႀကိက္ရာကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />အာမခံကုမၸဏီေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာမခံေငြေတြကို ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ အရင္းအႏွီး ရွိၿပီးတဲ့ ေငြပံုေပၚ ထိုင္ေနသူေတြ ျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ ေငြရွိၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီလို ေငြရွိသူေတြကေန အရင္းအႏွီးရွာေပးတဲ့ ေစ်းကြက္ကို ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး ေစ်းကြက္ Capital Market လို႔ ေခၚပါတယ္။ နယူးေရာက္ၿမိဳ႕ ေဝၚလ္စထရိနဲ႔ လန္ဒန္ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ London Financial Market ဟာ ေငြရင္းေစ်းကြက္မွာ ထိပ္က ေျပးေနၾကပါတယ္။ <br /><br />Stocks & Bonds ဆိုတာ ဘာလဲ?<br /><br />ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈျပဳမယ္ဆိုရင Stocks & Bonds ေတြကို နားလည္လို႔ မရပါ။ <br /><br />Stock ဆိုတာ ဘာလဲ?<br /><br />က်ေနာ္က စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုပါစို႔။ လြယ္လြယ္ကူကူ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြ ထုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုပါစို႔။ လြယ္လြယ္ေတြးႏိုင္ေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ့မိတ္ေဆြ ေသာ္လည္းေကာင္း ဘဏ္ကေသာ္လည္းေကာင္း ေငြ ၅ သိန္းကို သံုးရစ္ထုတ္ ေခ်းၿပီး စက္႐ံုး တည္တယ္ ဆိုပါစို႔။ တႏွစ္၊ တႏွစ္ခြဲ အၾကာမွာ က်ေနာ့္ဆီက ဝယ္မယ့္သူ အေယာက္ ၂ဝ ေလာက္ ျဖစ္လာလို႔ ေနာက္ထပ္ Customer ၁ဝ ေယာက္ေလာက္ အလားအလာရွိေနၿပီ။ ၿပဳိင္ဘက္ေတြထက္သာဖို႔ စက္အသစ္ေတြ ဝယ္ရမယ္။ ပစၥည္းသစ္ေတြ ထုတ္ရမယ္၊ အေရာင္းသမားေတြ ထပ္ငွားရမယ္၊ စက္လည္မယ့္သူ အင္ဂ်င္နီယာအသစ္ေတြ ထပ္ငွားရမယ္၊ အလားအလာလည္း ေကာင္းေနၿပီ၊ ေငြတ သန္းခြဲ ထပ္လိုတယ္ဆိုပါေတာ့။ <br /><br />ဘဏ္က အတိုးမ်ားတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ေငြ မပိုေတာ့ဘူး၊ ဘာလုပ္မလဲ။ အရင္းရွင္စနစ္မွာဆိုရင္ မိမိရဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈကို မွ်ေဝၿပီး ေငြေဖာ္ႏိုင္၊ ေရာင္းႏုိင္ပါတယ္။ မိမိရဲ႔ လုပ္ငန္း ေငြ အဝင္အထြက္၊ အင္အား၊ အလားအလာကို ၾကည့္ၿပီး Investment Banker ေတြက<br />ေစ်းကြက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေစ်းသတ္မွတ္ ေပးလိမ့္မယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ ဒီ Investment Bank ကပဲ ဦးစီးၿပီး Stock ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေရာင္းေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါကို Stock offering လို႔ ေခၚပါတယ္။ ပထမဆံုး Stock စေရာင္းတာကို IPO (Initial Public offering) လို႔<br />ေခၚပါတယ္။ ေစ်းသိပ္ႀကီးရင္ လူမဝယ္ဘူး။ ေစ်းသိပ္နိမ့္ရင္လည္း ကိုယ္နာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ ပညာသား ပါလွတယ္။ <br /><br />တကယ္လို႔ မိမိရဲ႕ စေတာ့@(Stock) တခုကို ၁၅ ေဒၚလာနဲ႔ ေရာင္းမယ္။ Stock ေပါင္း တသိန္း ထုတ္မယ္ဆိုရင္ လိုတဲ့ ေငြ တသန္းခြဲ ရၿပီမို႔ လုပ္ငန္း ပိုမို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ၿပီေပါ့။ Stock ဝယ္တဲ့ သူကေတာ့ စြန္႔စားမႈ ရွိတယ္ေပါ့။ ဒီကုမၸဏီ ေအာင္ျမင္ရင္ မိမိဝယ္ရင္းလိုက္တဲ့ စေတာ႔ေတြက ေစ်းတက္ရင္ ျမတ္ၿပီ၊ မေအာင္ျမင္ရင္ ႐ံႈးးၿပီေပါ့။ Stock ဝယ္ရင္ကုမၸဏီရဲ႔ တစိတ္တေဒသကို ဝယ္ယူတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ <br /><br />Bond ဆိုတာဘာလဲ။<br /><br />Bond ဆိုတာက အာမခံနဲ႔ ေငြေခ်းတာပါပဲ၊ အစိုးရကျဖစ္ေစ၊ ကုမၸဏီတခုက ျဖစ္ေစ ေငြလိုတဲ့အခါ Bond ထုတ္ၿပီး အမ်ားလူထုဆီက ေငြေခ်းျခင္းပါပဲ၊ ဥပမာ ဗာဂ်ီးနီးယား ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး က တံတားတခု ေဆာက္လိုတယ္။ ေဒၚလာ (၁ဝ သန္း) ကုန္မယ္၊ အဲဒီအတြက္ ဗာဂ်ီးနီးယား အစိုးရက အမ်ားလူထုကို Bond ထုတ္ေရာင္းႏိုင္ပါတယ္။ Bond မွာ ေရတို - တႏွစ္အတြင္း ျပန္ဆပ္ရတာ။ အလယ္အလတ္ - ၁ဝ ႏွစ္ျပည့္မွ ျပန္ဆပ္ရတာ။ ေရရွည္ - ၁ဝ ႏွစ္ အထက္မွာ ဆပ္ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကူပြန္ Coupon ဆိုတာက Bond ရဲ႕ အတိုးႏႈန္းပါ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ Bond တခုကို ေဒၚလာ တေထာင္တန္ေလ့ ရွိတယ္။ အေမရိကားမွ တႏွစ္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ အတိုးေပးၿပီး၊ ဥေရာပမွာေတာ့ တႏွစ္မွာ တႀကိမ္ဘဲ ေပးေလ့ရွိတယ္။<br /><br />ဒီ Stocks & Bonds ေတြကို Securities လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သတိျပဳေေစခ်င္တာက Bond ဆိုတာက ေငြေခ်းစာရြက္ပါပဲ။ အတိုးပဲ စားရပါတယ္။ Stock ကေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈ ျဖစ္တာေၾကာင့္႐ံႈးးႏိုင္၊ ျမတ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ Cisco မွာ လုပ္ခဲ့စဥ္က Cisco Stocks ေတြဟာ ၈ လတိုင္းမွာ ၂ ဆ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ျပဳတ္က်ေတာ့ ဝုန္းဆို ၁ဝဝ ကေန ၁ဝ ျဖစ္သြားတယ္။<br /><br />Bonds ေတြမွာ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ Bonds ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိသင့္တာကေတာ့ Assets Back Securities ဆိုတာက တျခားကဝင္တဲ့ ဝင္ေငြအေပၚ မူတည္ၿပီး အရင္းနဲ႔ အတိုးကိုေပးတဲ့ Bonds ကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာ ေရွ႕ မွာ ေရးခဲ့တဲ့ အိမ္ကို ဝယ္ဖို႔ဆိုရင္ ABC ကုမၸဏီက ေငြ တသိန္း ေခ်းတယ္။ ဒီေခ်းေငြေတြကို ABC က Freddie Mac (သို႔မဟုတ္) ဘဏ္ XYZ ကို ေရာင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘဏ္ XYZ က ဒီလို ေခ်းေငြေပါင္း ၁ဝဝ ကို မွီၿပီး Bonds ျပန္ေရာင္းရင္ ဒီ Bonds ဟာ အိမ္ကို မွီၿပီး ထုတ္တာေၾကာင့္ Mortgage Back Securities (MBS) လို႔ ေခၚပါတယ္။ MBS အျပင္ က်န္ Securities ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ထို႔နည္းတူစြာပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကားေၾကြး၊ ဗီဇာကဒ္၊ မာစတာကဒ္ အေၾကြးေတြကို မွီၿပီး တျခား Securities အျဖစ္ Public အမ်ားလူထုကို ျပန္ေရာင္းႏုိင္ပါေသးတယ္။<br /><br />အင္းစိန္ေထာင္မွာ လံုခ်ည္ျပာက ေထာင္ဝင္စာေပၚ မူတည္ၿပီး အက်ဥ္းသားကို လံုခ်ည္ျပာ အခ်င္းခ်င္း ေဆးလိပ္နဲ႔ ေရာင္းစားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေခ်းေငြ Loans က ရတဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ အျမတ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ဘဏ္ေတြက အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေရာင္းစားျခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဆင့္ဆင့္ အျမတ္ထုတ္ၾကတာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘာသာက ဇာတ္ေတြအတိုင္း အဆင့္ဆင့္ ရွိၾကပါတယ္။<br /><br />ျပႆနာေပၚလာၿပီေဟ့။<br /><br />အခု လက္ရွိျပႆနာေတြဟာ MBS က အရင္းတည္လာတာပါ။ သပြတ္အူလို ႐ႈပ္ေထြးတာေတြကို ေနာက္ဆံုး အပိုင္း (၃) မွာ ဆက္ ႐ႈပါ။ <br><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/sub-prime.html">အေမရိကန္ ဆပ္ပရုိင္း (Sub-prime) ေဒၚလာဒုကၡ ႏွင့္ ကမာၻ႔စီးပြားေရး ျပႆနာ( အပိုင္း ၁)</a><br/><br /><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/subprime_13.html">စီးပြားေရးကပ္ေရာက္ဖို႔ လက္တလံုးအလို Subprime အပိုင္း(၃)<br /></a><br/><br/><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-14523530897734257882009-09-13T01:26:00.000-07:002009-09-13T02:08:45.665-07:00စီးပြားေရးကပ္ေရာက္ဖို႔ လက္တလံုးအလို Subprime အပိုင္း(၃)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br /><br /><br />က်ေနာ္ အေရွ႕ဖက္ အပိုင္း(၁)နဲ႔ အပိုင္း(၂)မွာ အိမ္အတြက္ ေငြေခ်: ျခင္း (Mortgage), Sub-prime, Secondary Market, Stock & Bonds ေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အရင္းရွင္စီးပြားေရး စနစ္ဟာ ဟိျႏၵဴ(ဇာတ္) လိုပဲ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္းကို လိုက္ၿပီး (ဇာတ္)သဖြယ္ ရွိေၾကာင္း ေဆြးေႏြးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္ဆံုး အပိုင္းမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီ Sub-prime ေစ်းကြက္စခဲ့တဲ့ Housing Market အိမ္အေဆာက္အဦ ေစ်းကြက္ ျပႆနာဟာ Financial Sector လို႔ေခၚတဲ့ စီးပြားေရးနဲ႔ ဘ႑ာေရး က႑ကိုျပန္႔ႏွံ႔သြားၿပီး တကမၻာလံုး ပြက္ေလာရိုက္ သြားရတာလဲ? အေမရိကန္ အစိုးရဦးေဆာင္တဲ့ တကမၻာလံုးက အစိုးရေတြ ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲဆိုတာနဲ႔ အဆံုးသတ္ပါရေစ။<br /><span id="fullpost"><br />ဒီအပိုင္းက အရႈပ္အေထြးဆံုးမို႔ သည္းခံၿပီး ဖတ္ရႈေစခ်င္တယ္။ ဒီ သပြတ္အူ လိုရႈပ္ေထြးလွတဲ့ ျပႆနာကိုမေဆြးေႏြးခင္မွာ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ အေရးႀကီးတဲ့(မူ)တခု ကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ အဲဒါက အရင္းရွင္ေလာကမွာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ေငြ(အားလံုး)ကို ရင္းႏွီးၿပီး လုပ္ငန္းမလုပ္ရဘူး။ ဥပမာ - က်ေနာ့္မွာ ေငြ(၁၀)သိန္းရွိတယ္။ဘ၀င္ျမင့္ျပီးစက္ရံုတခုကိုေငြ(၁၀)သိန္းလံုး ရင္းၿပီး တည္ေထာင္ခဲ့လို႔ ရႈံးရင္ က်ေနာ္ခံရၿပီေပါ့။ အရင္းရွင္စနစ္မွာ (ရႈံးႏုိင္တယ္) ဆိုတဲ့ အႏၱရာယ္(Risk) ကုိ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေငြ(၁၀)သိန္း ထဲက မိမိေငြ(၂)သိန္း ကိုရင္း၊ က်န္(၈)သိ္န္းထဲက တခ်ိဳ႕ကို Stocks & Bonds ေတြ၀ယ္၊ တခ်ိဳ႕ကို ေရႊ၀ယ္။ <br /><br />တခ်ိဳ႕ကို ေငြေဖာ္လြယ္တဲ့ Money Market ထဲမွာထားၿပီး ထုခြဲႏိုင္တဲ့ မိမိပိုင္ဆိုင္မႈ(Assets) ကိုျပ၊ မိမိရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းပလင္(Plan)ကိုျပျပီးဘဏ္ေတြမွာေငြေျခးျပီးမွလုပ္ငန္းလုပ္ရပါမယ္။ ဘဏ္ေတြကလည္း ဘဏ္တခုတည္းကေန ကိုယ္လိုသေလာက္ အားလံုးကိုမေခ်းလိုက္ပါ။ (ေငြမ်ားရင္) ဘဏ္ေတြစုၿပီးမွ ေခ်းပါလိမ့္မယ္။ Spread the risk ဆိုတဲ့ ရႈံးႏုိင္မႈ အႏၱရာယ္ကို မွ်ေ၀ခံၾကတာပါ။ ဒါဟာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းလို႔ေျပာရပါမယ္။ ဒီလို မိမိရဲ႕ ဥစၥာဓနကို ျပၿပီး နည္းနည္း ရင္းၿပီး မ်ားမ်ားေခ်းတာကို Leverage လုပ္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္မွာ ျဖစ္ႏုိင္သေလာက္ Leverage လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားရပါမယ္။ ဒီေတြးေခၚမႈဟာ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ အဓိက Principle ခံယူ(မူ) ဟုယူဆႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ဒီ Leverage လုပ္တာ(လြန္) သြားလို႔ ခုလို စီးပြားေရး ဒုကၡနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာပါ။ <br /><br />ေကာင္းၿပီ၊ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးျပီးသမွ်ကို ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။<br /><br />(၁) အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားတဦးက အိမ္၀ယ္ခ်င္တယ္။<br /><br />(၂) Mortgage Companies ေတြကေငြေခ်းတယ္ <br /><br />(၃) တခါ Mortgage Companies ေတြက GSEs ( Fannie May, Freddie Mac, Ginne Mac, Ginne Mac) စတာေတြ နဲ႔ ဘဏ္(Banks) ေတြကို ေခ်းထါးတဲ့ေခ်းေငြ (Loans) ေတြကိုစုၿပီး လက္ကားေရာင္းလိုက္တယ္။<br /><br />(၄) တခါ ဒီGSE နဲ႔ ဘဏ္ေတြက တခါစုၿပီး MBS Mortgage back Securities ( MBS), CDOs & CMOs အျဖစ္ <br />ျပန္ေရာင္းျပန္တယ္။ဒီဟာေတြကို (Assets-Backed Securities) လို့ေခၚပါတယ္။ဒီဟာေတြဟာပိုင္ဆိုင္မႈ Asset တခုစီက (၀င္ေငြ) ကို အေျချပဳၿပီး၊ ဒီ Asset ေတြကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ လုပ္ထားတာေၾကာင့္ Assets-Backed Securities လို႔ေခၚပါတယ္။ <br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ ရႈပ္မွာစိုး၍ CDOs နဲ႔ CMO ကိုမရွင္းေတာ့ပါ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ Bonds အျဖစ္သာ နားလည္ထားပါ- စာေရးသူ)ဒီ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္Bondေစ်းကြက ္ပြဲစားလုပ္ေပးသူေတြက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ Investment Banks ေတြပါ။ အေမရိကန္အရင္းရွင္စနစ္မွာ စေတာ့နဲ့ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ (Stocks&Bonds)ေေတြြကို၀ယ္ရင္ Brokerage လို႔ ေခၚတဲ့ပြဲစားေတြဆီမွာ ေရာင္း၀ယ္ရပါတယ္။ ဒီ ပြဲစား ေတြမွာ စာရင္း (Account) ဖြင့္ၿပီး ေရာင္း၀ယ္ရပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ရဲ႕ အႀကီးဆံုး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ Investment Banks ေတြမွာ Brokerage Arm လို႔ေခၚတဲ့ ပြဲစားလုပ္တဲ့ အပိုင္းဌာနေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့ တကမၻာလံုးက ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ (Independently Wealthy People)၊ ဘဏ္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြအားလံုးက အေမရိကန္မွာ အိမ္ယာေစ်းကြက္တဟုန္ထိုးအားေကာင္းေနတယ္ဆိုၿပီး ဒီ MBS ကဲ့သို႔ Asset-based Securities ေတြကို နင္း၀ယ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ယာေစ်းကြက္ကလည္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ပိုင္း အစေလာက္က စလိုက္တာ၊ ေလးႏွစ္ ငါးႏွစ္ေလာက္ အိမ္ေစ်းေတြဆက္တက္ေနေတာ့ သတိေလ်ာ့လာၾကတာေပါ့။ <br /><br />လူ ဆိုတာ ေလာဘ သားေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ေတြဟာ MBS ေတြကို တျခား Asset Based Securities ေတြနဲ႔ေရာၿပီး တခါ ေရာေၾကာ္ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ ေတြကို အသစ္ ထုတ္ေရာင္းျပန္ေရာ။ ဒါကို(Puree)ေရာေမႊလိုက္တယ္ လို႔ သံုးၾကပါတယ္။<br /> အရင္းရွင္စနစ္မွာ “၀င္ေငြ” ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ၀င္ေငြ ရွိရင္ ဒီ၀င္ေငြ (ေငြသား) အေပၚ မူတည္ၿပီး Financial Vehicles လို႔ေခၚတဲ့ ေငြရေပါက္ေတြထြင္ၿပီး ျပန္ေရာင္းၿပီး ေငြရွာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လို စားသံုးသူ ေတြက အိမ္၀ယ္တယ္၊ ကား၀ယ္တယ္၊ “ဗီဇာ” အေၾကြး၀ယ္ကဒ္ သံုးတယ္ေပါ့။ ဒီဟာေတြအားလံုးက ေငြေခ်းသံုးတာပါပဲ။ ေငြေခ်းရင္ လစဥ္မွန္မွန္ ဘဏ္ေတြကို အရစ္က် ျပန္စပ္ရတယ္ေပါ့။ ဒါကိုေခ်းတဲ့ ဘဏ္ ေတြအတြက္ Cash Flow ေငြသားစီးဆင္းမႈ လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီ၀င္ေငြရွိတဲ့၊ ေငြသားစီးဆင္းမႈရွိတဲ့ ေခ်းေငြကို စုၿပီး ဘဏ္ေတြက Securities လို႔ေခၚတဲ့ Bonds ေတြျပန္ထုတ္ေရာင္းတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကားေခ်းေငြ၊ မာစတာကဒ္၊ ဗီဇာကဒ္ ေခ်းေငြေတြလည္း ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ (Bonds) အျဖစ္ျပန္ေရာင္းစားၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီမွာ ဘာကို ျပန္ေရာင္းတာလဲ ဆိုတာကို သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ ေငြေခ်းရင္ အတိုး(Interest) ေပးရတယ္။ အမွန္က အတိုးကိုျပန္ေရာင္းစားၿပီး ျပန္ေငြရွာ၊ ဒီေငြနဲ႔ ျပန္၀င္ေငြေဖာ္တဲ့ စနစ္ပါပဲ။ ဥပမာ - က်ေနာ္တို႔ အိမ္၀ယ္ရင္ (၇% -၈%) အတိုးေပးရပါမယ္၊ ကားဆိုနည္းနည္းပိုေပးရပါမယ္။ ဗီဇာ ဆိုရင္ ၁၁ ရာခုိင္ႏႈန္းကေန ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိေပးရမယ္ေပါ့<br /><br />(မွတ္ခ်က္ - အတိုးကေခ်းသူရဲ႕ ေငြေခ်း-ေငြျပန္ဆပ္တဲ့ ရာဇ၀င္ Credit History ေပၚမူတည္ပါတယ္) ဒီအတိုးမ်ားကို စုၿပီး အတိုးကို ျပန္ေရာင္းစားၾကတာပါ။ ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ေပးရတာက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အတိုး ဆိုပါေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကို ေခ်းတဲ့သူက ၀န္ေဆာင္မႈအတြက္ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းယူ အတိုးစားျပီး ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းအတိုးကို ျပန္ေရာင္း၊ တခါ ေနာက္တဆင့္ လူကို ၆ ရာခိုင္ႏႈန္း အတိုးနဲ႔ ျပန္ေရာင္းၿပီး ေငြျပန္ရွာ၊ ေငြျပန္လွည့္ၾကတာပါ။ တဆင့္မွာ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းစားတယ္ဆိုေပမည့္ ေငြရင္းပမာဏက သန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ၊ ဘီလီယံေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာဆိုေတာ့ ၀င္ေငြ အမ်ားႀကီးရၾကတာေပါ့။<br /><br />ဒီေတာ့ အိမ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ေတြက အိမ္သက္သက္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရင္းနွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ေတြကတဆင့္ ထုတ္တဲ့၊ ေရာသမေမႊ Assets Based Bonds ေတြထဲပါကုန္ျပန္တယ္။<br /> ဘယ္သူေတြ ၀ယ္ၾကမလဲ အရင္းရွင္စနစ္ဆုိတာ အရင္း “ေငြ“ ကို အေျခခံတာေၾကာင့္ ေငြကို မအိပ္ ေစရပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေငြရွိရင္ “၀င္ေငြ” ရွိ ေအာင္ “တိုးပြား” ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေငြရွိသူတိုင္း ဒီ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ေတြကို ၀ယ္ၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာ လထဲမွာ အေမရိကန္အစုိးရဟာ Fannie May နဲ႔ Freddie Mac ကို သိမ္းယူခဲ့ရပါတယ္။ ဒီ GSEs (၂) ခုရဲ႕ စာခ်ဳပ္ေတြကို အမ်ားဆံုး၀ယ္ထားတာက တ႐ုတ္အစိုးရနဲ႔ ဂ်ပန္အစုိးရပါ။ တ႐ုတ္နဲ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံေတြရဲ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ျပည္ပပို့ကုန္ (Export) ဟာ သြင္းကုန္ (Import) ထက္မ်ားတာေၾကာင့္ အေမရိကန္နဲ႔ ကုန္ကူးၾကရာမွာ (ေငြပို) ရွိေေနၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ဘက္က ၾကည့္ရင္ ကုန္သြယ္လိုေငြ Trade Deficit ေပါ့။ <br /><br />တရုတ္နဲ့ ဂ်ပန္က ဒီ ပိုေငြေတြကို ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ေတြ၀ယ္ၿပီး “အတိုး” ရေအာင္ တိုးပြားေအာင္ လုပ္ ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဟာ အီရတ္မွာ တလ ၁၀ ဘီလီလ်ံ၊ (သန္းတေသာင္း္) သံုးေနပါတယ္။ ဒီေငြေတြ ကို နအဖ စစ္အစိုးရလို၊ လိုသေလာက္ ၀ါဇီက ႐ိုက္ထုတ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ေငြေခ်းရပါတယ္။ အေမရိကန္အစုိးရက ေခ်းဖို႔ထုတ္တဲ့ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ကို Treasury Bonds လို႔ ေခၚပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရအတြက္ “၀င္ေငြ” ဟာ အေမရိကန္ျပည္သူေတြဆီက ေကာက္လို႔ရတဲ့ အခြန္ေတာ္ Tax ပါပဲ။ ဒီ Treasury Bonds ေတြကို အမ်ားဆံုး၀ယ္ယူထားသူေတြဟာ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္နဲ႔ ကိုရီးယား ႏုိင္ငံတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br /><br />နယူးေရာက္တုိင္းမ္မွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတခုမွာ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္က ေဆး႐ံုတခုဟာ အသစ္တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ ေဒၚလာသန္း ၃၀၀ ဘတ္ဂ်က္ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ အေဆာက္အဦ ေဆာက္ဖို႔၊ ပါမစ္ယူတာနဲ႔ ေဆာက္တာ အားလံုး ၂ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆး႐ံုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ေငြတခ်ဳိ႕ကို ဘဏ္တိုးမစားေတာ့ဘဲ MBS Bonds ေတြ ၀ယ္လိုက္မိတယ္။ အိမ္ေစ်း ေတြ ထိုးက်ေတာ့ ဒီအိမ္ကို အာမခံထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြဟာ တန္ဖိုးက်ကုန္ေတာ့ သန္း ၃၀၀ မရွိေတာ့ဖူးေပါ့။ ေဆး႐ံုလဲ ဒုကၡေတြ႕ရတာေပါ့။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ေငြရွိတဲ့သူအမ်ားဟာ “အိမ္” ေတြကို အာမခံရွိတယ္ဆိုၿပီး ဒီ စာခ်ဳပ္ေတြ ၀ယ္ထားမိတာ။ အိမ္ ျခံ ေျမ ေစ်း ကြက္ပ်က္သြားေတာ့ ဒီ စာခ်ဳပ္ေတြဟာ သာမန္ စကၠဴ စာရြက္ေတြ ျဖစ္သြားေတာ့့။ ဒါေၾကာင့္ တကမၻာလံုး ဘယ္ေလာက္အ႐ႈံးေပၚၾက မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းရခက္တာေပါ့။ ေနာက္တဆင့္ Leverage လုပ္ၾကရေအာင္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ နည္းနည္းအရင္းဆုိက္ၿပီး မ်ားမ်ားေခ်း (သို႔မဟုတ္) မ်ားမ်ားအျမတ္ရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ေငြ” ရွိ ရင္ ဒီ ေငြ ကို ျပၿပီး Leverage လုပ္ၾကရမယ္။<br /><br />စေတာ့ နဲ့ ဘြန္းစာခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ဟုတ္ၿပီ။ ဒါေတြကို ဒီအတုိင္းထားမွာလား? ဒါေတြကို “ဘန္း” ျပၿပီး ေငြ ထပ္မရွာ ႏုိင္ဖူးလား? ပစၥည္းတခု (A) ကေန (B) ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရင္ (Derive) လုပ္တယ္လို႔ ဆုိႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွိၿပီးသား (Finances Instruments) ကေန ထပ္ဆင့္ ေငြေဖာ္ထုတ္တာကို Derivatives လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ <br />( ဒီ Derivative ဆုိတာ အင္မ တန္ ႐ႈတ္ေထြးပါတယ္။ အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ All About Derivatives by Michael Durbain စာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။)<br /><br />က်ေနာ္ လြယ္လြယ္ ဥပမာတခုကို ၾကည့္ရေအာင္။ ဥပမာ Cisco စေတာ့ရွယ္ယာတခုဟာ ၂၄ ေဒၚလာ ရွိတယ္ဆိုပါစို႔။ ဒီ Cisco စေတာ့ကို ၀ယ္ခ်င္ရင္ ၂၄ ေဒၚလာေပးမွ စေတာ့ တခု ရမယ္။ ေငြနဲ႔ရင္းရမယ္ေပါ့။ Cisco စေတာ့ ၁၀၀ ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေဒၚလာ ၂၄၀၀ ရွိမွ ၀ယ္ႏိုင္တယ္၊ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရတယ္ေပါ့။ အကယ္၍ က်ေနာ္က Cisco မွလုပ္တဲ့သူျဖစ္၍ ၄င္း Cisco စေတာ့ အတက္အက် ကို ေလ့လာထားတဲ့ ကၽြမ္းက်င္သူမို႔ ဒီ Cisco စေတာ့ အတက္အက်ေပၚမူတည္ၿပီး ေငြရွာခ်င္တယ္ ဆုိပါစို႔။ Cisco ရဲ႕ လုပ္ငန္း ၊ P/E ratio ကို ၾကည့္ၿပီး ယေန႔ စေတာ့ ေစ်းဟာ ၂၄ ေဒၚလာ မျဖစ္သင့္ဘူး။ မုခ်ေစ်းတက္မယ္လို႔ထင္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္က ၂၄ ေဒၚလာေစ်းနဲ့ စေတာ့ ၁၀၀၀ ေဒၚလာ ၂၄၀၀၀ ရင္းၿပီး ၀ယ္လိုက္မယ္၊ စေတာ့ ၁၀၀၀ ကိုင္ထားမယ္ေပါ့။ အဲသလိုကေန Cisco စေတာ့ဟာ (၆ လအတြင္း) တခုကို ေဒၚလာ ၃၀ ျဖစ္ခဲ့ရင္ တခုကို ၆ ေဒၚလာျမတ္ျပီျဖစ္လို့ ေဒၚလာ ၆၀၀၀ အျမတ္ထြတ္သြားျပီေပါ့။<br /><br />ေကာင္းၿပီ။ ေဒၚလာ ၂၄၀၀၀ မရင္းဘဲ ေဒၚလာ ၆၀၀၀ ျမတ္ေအာင္လုပ္လို႔ မရဖူးလား? ရတယ္။ ဒါကို Option Contract လို႔ ေခၚပါတယ္။ Cisco စေတာ့ ၁၀၀၀ ကို ေဒၚလာ ၂၄၀၀၀ ရင္းျပီး ၀ယ္မဲ့အစား (၆ လ)အတြင္း Strike Price (၂၄) နဲ႔ ၀ယ္ႏုိင္ခြင့္ Call Option ကိုပဲ ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ ဒီေနရာမွာ သတိတခုျပဳေစခ်င္တာက “၀ယ္ခြင့္” ကို “၀ယ္”တာ။ ၀ယ္ရမယ္ မဆိုလိုဘူး။ အကယ္၍ (၆ လ) မွာ Cisco စေတာ့ဟာ တခုကို ေဒၚလာ ၃၀ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က Cisco စေတာ့ ကို တခု ၂၄ ေဒၚလာနဲ့၀ယ္ၿပီး အျမတ္စား႐ံုပဲ။ ဒီ Option ကို ဒိုင္ဆီကပဲ ၀ယ္ယူရျပန္တယ္။ ၀ယ္ရင္ Call Option ကို ၀ယ္ႏုိင္သလို ေရာင္းရင္ Put Option ကိုလဲ “၀ယ္” ႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />ဒီ Option ဆုိတာက Stock ကတဆင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာ။ Derive ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဒီ Option Contract ဆုိ တာကို Derivatives တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ <br /> Derivative မွာ ၄ မ်ဳိး ၄ စား ရွိပါတယ္။<br />(1) Forward Contract<br />(2) Future Contract<br />(3) Swap Contract<br />(4) Option Contract ေတြ ျဖစ္တယ္။<br /> ပို႐ႈပ္ေစတာက ဒီ Derivative ေတြဟာ “ဒိုင္” မွာ ေရာင္း၊ ၀ယ္ႏုိင္သလို ၂ ဦး၊ ၂ ဘက္ ကန္ထရိုက္ ခ်ဳပ္ႏုိင္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ Derivatives ဆိုတာ ေလာင္းကစားဆန္လာၿပီး လြန္စြာ ႐ႈပ္ေထြးလာပါတယ္။<br /> ဘာေၾကာင့္ ဒါေတြကို ေျပာေနရတာလဲ?<br />အိမ္ျခံေျမေစ်းကြက္ကေန ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားမွာ ေငြရႊင္လာၾကတဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ ဗရာမင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ေတြဟာ အထိန္းအကြပ္မရွိ ဒီ Derivatives ေတြကို ကစားလိုက္ၾကတာ အိမ္ျခံေျမေစ်းကြက္ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ႐ႈံး ၾကေတာ့တာေပါ့။ ႐ႈံးက်ေတာ့ မိမိတို႔ ထုတ္ေရာင္းထားတဲ့ Assets Back Bonds ေတြကိုလဲ ေစ်းအက်မွာ တန္ဖိုးမရွိၾက ေတာ့။ တသီတတန္းႀကီး အဆင့္ဆင့္႐ႈံးက်ေတာ့ ဘဏ္ေတြက Assets ေတြကို ေငြျပန္မေဖာ္ႏုိင္ေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေငြသားကို ထုတ္မေခ်းေတာ့ဘဲ ေငြသားကိုင္ထားၾကေတာ့ Credit Crunch ကတဆင့္ “ေငြ” လည္ပတ္မႈအားနည္းတာ၊ လံုး၀ေငြမလည္ေတာ့တာေတြ ျဖစ္တာေပါ့့။ <br /><br />ဘဏ္အခ်င္းခ်င္းလည္း ေငြမေခ်းၾကေတာ့ ျပည္သူေတြကိုလည္း ေငြမေခ်းႏိုင္ျကေေတာ့ျပည္သူေတြလည္းကားလည္း မ၀ယ္ႏုိင္၊ အိမ္လည္း မ၀ယ္ႏုိင္ေတာ့ တျပည္လံုးေေရာင္းအားက်ၿပီး စီးပြားေရးတခုလံုး “တန္႔” ကုန္ေတာ့ လူေတြလည္း အလုပ္ျပဳတ္၊ အေရာင္း “တန္႔” ၿပီး စီိးပြားေရးကပ္ Depression အထိ ဆိုးရြားသြားႏုိင္ပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကားတစီးဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ဓာတ္ဆီကုန္သြားရင္ ထိုးရပ္သြားသလို အရင္းရွင္စနစ္မွာ စီးပြား ေရးမ႑ိဳင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ေငြလည္ပတ္မႈမရွိရင္ စီးပြားေရးယႏၱရားတခုလံုး ရပ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ <br /><br />ဒီတခါ ျပႆနာ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ဆုိးရတာလဲ?<br /><br />အရင္ေခတ္ေတြတုန္းကလဲ Boom & Bust ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခုမွ ဘာေၾကာင့္ အဆုိးဆံုးျဖစ္ရတာလဲ? စီးပြားေရးမွာ က႑ေတြ ပိုင္းျခားထားပါတယ္။ ကုန္ထုတ္လုပ္တဲ့ က႑ Manufacturing Sector, အဆင့္ျမင့္နည္းပညာ က႑ High Tech Sector ၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ဘ႑ာေရးက႑ Financial Sector စသည္ျဖစ္ေပါ့။ အရင္တုန္းက Boom ေတြက High Tech – IT/ Computer/ Communications Sector မွာ Boom ျဖစ္တယ္။ Investment Banks ေတြ ဘဏ္ေတကြ၊ ဒီ Sector မွာရွိတဲ့ ကုမၸဏီေတြအတြက္ ေငြရင္းရွာေပးတာ၊ ေငြေခ်းတာပဲ ရွိတယ္။ Bust ျဖစ္ေတာ့ သူတို႔လက္ထဲမွာ ေငြရွိတယ္။ နဲနဲပါးပါး႐ႈံး တာပဲ ရွိတယ။္ သူတို႔ Sector ကို မထိခိုက္ဖူး။<br /><br />ဒီ Housing Boom ျဖစ္ေတာ့ အိမ္ ျခံ ေျမေလာက၊ က ေအာက္ဆံုးအဆင့္။ ဒီ အိမ္ျခံေျမေရာင္းအားတဟုန္ထိုးျဖစ္ထြန္းမႈကုိ အေျချပဳၿပီး Financial Sector မွာရွိတဲ့ Investment Banks, Commercial Banks ေတြနဲ႔ Insurance Companies ႀကီးေတြပါ ၊ပါ၀င္႐ႈပ္ေထြးလာတာအျပင္ေေငြရွာေပးတဲ့၊ ေငြလည္ပတ္မႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာေတြာျဖစ္ခဲ့ရင္ အာမခံေပးတဲ့ အာမခံကုမၸဏီႀကီးေတြပါ ပါ၀င္႐ႈပ္ေထြးလာတာေၾကာင့္ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး (ဗရာမင္)ေတြ ထိတာ ေၾကာင့္ ဘဲ၊ မတတ္သာဘဲ အရင္းရွင္စနစ္မပ်က္စီးရေအာင္ အေမရိကန္ဖက္ဒရယ္အစိုးရက ၀င္ကယ္ရ ေတာ့တာပဲ။ <br /><br />Wall Street ေလာဘသားမ်ား လက္ရွိျပႆနာဟာ ေလာဘေၾကာင့္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ ေ၀ါလ္စထရိရဲ က်င့္ထံုး (သို႔) Culture ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ ပိုအစြန္းေရာက္တယ္ဆုိရင္ ေျပာလု႔ိ႔ ရႏုိင္စရာရွိပါတယ္။ IT Boom တုန္းက လူေတာ္ေတြကို ဆြယ္ခ်င္ေတာ့ လခအျပင္ Stock Option ဆိုတာပါ ငွားရမ္းခအေနနဲ႔ ေပးရပါတယ္။ Stock Options ရဲ႕ သေဘာက မိမိကုမၸဏီ Stock ေစ်းတက္ရင္ မိမိလဲ ခ်မ္းသာမႈပိုတာေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြ ပိုအလုပ္လုပ္ရေအာင္ မက္လံုး Incentive ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။ <br /><br />ဒါေပမဲ့ ထိပ္ဆံုးက ကုမၸဏီအရာရွိႀကီးေတြက ေလာဘထြက္ၿပီး Enron တို႔လို စာရင္း Accounting ကို လိမ္ျပျပီးStock ေစ်းတက္ေအာင္လုပ္တဲ့ မသမာမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ Wall St ရဲ႕ ထံုးစံက အျမတ္ေပၚမွာ ေဘာနပ္စ္ အပိုဆုေပးတဲ့စနစ္ကို က်င့္သံုးၾကပါတယ္။ ႏွစ္ကုန္ရင္ Wall St မွာ ခရစ္စမတ္ေဘာနပ္စ္ ေပးတဲ့ အစဥ္အလာရွိပါတယ္။ ကုမၸဏီကရတဲ့ အျမတ္ အစြန္းရာခိုင္ႏႈန္းတခုကို အေကာင္းဆံုးအလုပ္သမားေတြကို အပိုဆု Bonus ေပးၿပီး ဆြဲေဆာင္တဲ့အက်င့္ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ အပိုဆုက ေဒၚလာသန္းနဲ့ခ်ီျပီး ရၾကတာေပါ့။ စုစုေပါင္းရင္ Billions နဲ႔ခ်ီၿပီး Bonus ေပးတာေပါ့။ <br /><br />Wall St Trader တေယာက္ ဟာ ၁၀ သန္း- သန္း ၂၀ အထိ ရၾကၿပီး CEO ေတြဆို သန္း ၄၀ ကေန- သန္း ၁၀၀ အထိ ရၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျခံေျမေရာင္း၀ယ္မႈေတြ တဟုန္ထိုးတက္ခ်ိန္မွာ မသမာတဲ့၊ တရားမ၀င္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ ေငြရွာတယ္။ အျမတ္ရၿပီးေရာဆိုၿပီး စြပ္စြဲေျပာၾကားၾက႐ံုမက တခ်ဳိ႕ကုမၸဏီေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို FBI က ၀င္ေရာက္စစ္ေဆးလ်က္ရွိပါတယ္။ မျကာခင္ကေဒ၀ါရီခံကဲ့ရတဲ့ Lehman Brothers ရဲ့အရာရွိခ်ဴပ္(CEO)ဟာ(၆)ႏွစ္အတြင္း၀င္ေငြသန္း(၄၈၀)လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။Wall St ရဲ့တရားမဲ့တဲ့သာဓကေတြပါ၊ <br />အာမခံကုမၸဏီေတြကေရာ ဘယ္လိုပတ္သတ္လာတာလဲ?<br /><br /> အေမရိကန္ အရင္းရွင္စနစ္မွာ Insurance အာမခံကုမၸဏီႀကီးေတြဟာ (ဗရာမင္) စစ္္စစ္ႀကီးေတြပါ။ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၿပီး ေငြစုကာ ေငြပံုမွာ ထိုင္လာတဲ့အျပင္ ေလွၾကီးထိုးရိုးရိုး ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈလုပ္ ၊ အရွုံး(Risk) ယူျပီး လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ အျမတ္ရေအာင္ လုပ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အစုိးရ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ အရ အရင္က အာမခံကုမၸဏီေတြ၊ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဘဏ္၊ စီးပြားေရးဘဏ္ ေတြကို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း အရ ခြဲျခားထားပါတယ္။ ခု Deregulation - ထိန္းသိမ္းကန္႔သတ္မႈ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ (Deregulation)ေခတ္မွာ ဒီဟာေတြက ေရာကုန္ပါတယ္။ <br /><br /> အရင္းရွင္စံနစ္မွာ ေစ်းကြက္က အရာရာကို ဖန္တီးထိမ္းေၾကာင္းမယ္ လို႔ ယူဆၾကေပမယ့္ ကုမၸဏီကို “လူ” သားေတြကပင္ ဦးစီးၾကရတာမို႔ လြန္ကၽြံမႈမရွိေစရန္ အစိုးရက အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ဥပေဒမ်ားထုတ္ကာ ထိန္းကြပ္၊ ထိန္းေက်ာင္း Regulate လုပ္ေပးရတယ္။ အေမရိကန္ အစိုးရဟာ Deregulation လို႔ေခၚတဲ့ ထိန္းကြပ္မႈကို ေလွ်ာ့ေပးရံုမက ထိန္းကြပ္မႈ စံနစ္ဟာလဲ ေခတ္ေနာက္က်လွ်က္ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ျပည္နယ္တိုင္းမွာ အာမခံေကာ္မရွင္ ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ <br /><br />ဒီျပည္နယ္အရာရွိေတြက ၎ျပည္နယ္သားေတြ မနစ္နာေစဖို႔ ယင္းျပည္နယ္မွာရွိတ့ဲ စီးပြားေရး လာလုပ္တဲ့ အာမခံကုမၸဏီေတြကို ထိန္းကြပ္ ေပးရတယ္။ ၁၉၄၅ ဥပေဒအရ ဖက္ဒရယ္အဆင့္မွာ ထိန္းကြပ္မႈ မရွိပါ။ ဒီေပ်ာ့ကြက္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အာမခံ ကုမၸဏီႀကီးေတြက Housing Boom မွာ ၀င္ကစားၾကရာက တခ်ဳိ႕ ေဒ၀ါလီခံရလု ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ <br />အာမခံကုမၸဏီေဒ၀ါလီခံရရင္ လမ္းေပၚက ျပည္သူေတြရဲ့ အာမခံကို ဘယ္သူေတြက လာေလွ်ာ္ေပးရမွာလဲ? ကားတိုက္ရင္၊ အိမ္မီးေလာင္ရင္၊ ဘယ္သူက ေငြလာေလွ်ာ္မွာလဲ? အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အအံုေတြကိုပါ လာထိကုန္ၿပီေကာ? <br /> <br />စက္တင္ဘာလ အကုန္မွာ အေမရိကန္အစိုးရက ၀င္ကယ္ခဲ့ရတဲ့ အႀကီးဆံုးကုမၸဏီ AIG ရဲ့ အျဖစ္ကို ၾကည့္ရေအာင္။ AIG ဆိုတာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ အႀကီးဆံုးအာမခံ ကုမၸဏီတခု။ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၃၀) မွာ အလုပ္သမား တသိန္းေက်ာ္ကို အလုပ္ေပးထားၿပီး အေမရိကန္ေဒၚလာ ထရီလီယံ ပမာဏ– ေငြလည္ပတ္မႈ Balance Sheet ရွိတဲ့ကုမၸဏီႀကီးျဖစ္တယ္။ Balance Sheet ဆိုတာ ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ၊ ပိုင္ဆုိင္မႈ၊ အေႂကြးေပးစရာ ေငြသားလက္က်န္ ေတြကို ျပတဲ့ ဇယားျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးကို ဒူးေထာက္က်သြားၿပီး အေမရိကန္အစိုးရက ၈၅ ဘီလီယံ ထုတ္ေခ်းၿပီး ၀င္ကူရတဲ့ အထိ ျဖစ္ေအာင္ ဒုကၡေပးခဲ့တာက လူ ၃၇၇ ေယာက္သာရွိတဲ့ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ အေျချပဳတဲ့ AIGFP ဆိုတဲ့ လက္ေအာက္ခ ံကုမၸဏီေလးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ <br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က JP Morgan ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီက လူငယ္ေလးေတြ ဦးစီးၿပီး Credit Default Swaps – CDS လို႔ေခၚတဲ့ Derivative အသစ္ကို တည္ထြင္ခဲ့တယ္။ CDS ရဲ့ အေျခခံက Risk ႐ႈံးႏိုင္မႈကို လက္လြဲယူ (အာမခံ) ၿပီး ေငြရွာတာပဲ။ ဥပမာ ကုမၸဏီတခုက Bonds (၁) သန္းဖိုး ၀ယ္ထားတယ္။ ႐ႈံးမွာစိုးလို့ က်ေနာ့္ကိုု (၉၀၀,၀၀၀) တန္ဖိုးနဲ႔ ၁ ႏွစ္၊ ၂ ႏွစ္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ေရာင္းတယ္။ ဒီ (၁) ႏွစ္ (၂) ႏွစ္ အတြင္းဘာမွ မျဖစ္ရင္ က်ေနာ္က ဘာမွ မရင္းဘဲ ၁ သိန္းျမတ္ၿပီေပါ့။ ဒါထက္အမ်ားႀကီး ႐ႈပ္ေထြးပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အႀကမ္းျဖင္းကေတာ့ စြန့္စား အာမခံၿပီး ေငြရွာတာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေလာင္းကစားျခင္း တမ်ဳိးပါပဲ။ J.P Morgan ရဲ့ တုိက္တြန္းခ်က္အရ AIGFP က CDO ဆိုတဲ့ Bonds ေတြကို “အာမခံ” ဖို႔ CDS စာခ်ဳပ္ေတြ လက္ခံေရာင္း/၀ယ္ ပါေတာ့တယ္။ <br /><br />CDO ၀ယ္ထားတဲ့ ဘဏ္ေတြ ေငြေခ်းဌာနေတြက မိမိတို႔ ရင္းႏွီမႈေတြအတြက္ “အာမခံ” ရွိၿပီ။ ေနာက္ အစိုးရေတြရဲ့ ထိန္းကြပ္မႈ Regulation အရ ၁၀ သန္း ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ျပထားရင္ ရာခိုင္ႏႈန္းတခုကို အာမခံအေနနဲ႔ ဖယ္ထားရပါတယ္။ ဒီအာမခံ၀ယ္လိုက္တဲ့ အတြက္ ဖယ္ထားတဲ့ ေငြေတြ လြတ္လပ္ၿပီး ထပ္ေငြရွာႏိုင္ပါတယ္။ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ leverage လုပ္ေငြရွာျခင္းပါ။ (၄), (၅) ႏွစ္အတြင္း ဒီ AIGFP ဌာနခြဲ ကုမၸဏီေလးဟာ AIG ၀င္ေငြရဲ့ ၄% ေငြရွာေပးရာကေန ၁၇.၂ % အထိ ႀကီးထြားလာပါတယ္။ ဒီ AIGFP ရဲ့ ၀င္ေငြရဲ့ ၄၅% ကို အလုပ္သမားေတြကို Bonus အေနနဲ႔ ျပန္ေ၀ေပးရာ လူတိုင္း သန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ <br /><br />အိမ္ေစ်းေတြ ျပဳတ္က်ေတာ့ ဒီ Bonds ေတြကလဲ ေစ်းက်ေရာ အာမခံေၾကးေတြေပးရတာပဲ ၁၅ ဘီလီယံကုန္က်ေတာ့ AIG ရဲ့ စေတာ့တန္ဖိုးေတြ ျပဳတ္က်ေတာ့ ၎ရဲ့ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြကို မထုခြဲႏိုင္ခင္ ေငြမလဲဘဲ ေဒ၀ါလီခံရစရာရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၃၀) မွာ လူတသိန္းေက်ာ္ အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီး ဆက္တိုက္ ကုမၸဏီေတြ ေဒ၀ါလီခံရႏိုင္စရာရွိတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ အစိုးရက ၈၅ ဘီလီယံ ေခ်းၿပီး AIG ကို ၀င္ကူခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတခါ စီးပြားေရးေလာကရဲ့ ဗရာမင္ေတြရဲ့ ထိပ္သီး “အာမခံ” ကုမၸဏီေတြပါ ဒီတခ်ီ ထိခိုက္လာပါတယ္။ <br /><br /> Wall Street ခ်စ္တီးမ်ား - <br /><br /> Wall Street မွာပဲ လူမုန္းအင္မတန္ မ်ားတဲ့ ခ်စ္တီး လူဆိုးေတြရွိပါေသးတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ Hedge Funds နဲ႔ ေငြေၾကးေစ်းကစားသူ Speculators လို႔ေခၚပါတယ္။ <br /> <br /> Hedge လုပ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?<br /> ဥပမာ ေလယာဥ္ကုမၸဏီတခုဟာ ဓါတ္ဆီ မ၀ယ္ဘဲေလယာဥ္ပ်ံ၍ မရပါ။ ဓါတ္ဆီေစ်းေတြကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္တက္ေနရင္ တက္မယ့္ အရိပ္ရွိရင္ ႀကိဳ၀ယ္ၿပီး ကာကြယ္တာကို Hedge လုပ္တယ္ ေခၚပါတယ္။ <br /> Hedge Funds နဲ႔ Mutual Funds ဘာကြာသလဲ?<br />Hedge Funds ဆိုတာက လူတိုင္း ပါ၀င္ခြင့္မရွိပါ။ လူခ်မ္းသာေတြကိုပဲ ပါ၀င္ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက ထိန္းကြပ္မႈမရွိဘဲ Risk ပိုမ်ားတဲ့ ရင္းႏွီးမႈေတြ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ <br /><br />Mutual Fund ဆိုတာက အမ်ားလူထုက ပါ၀င္ၿပီး ဒီေငြစု ကရလာတဲ့ “အရင္း” ေငြနဲ႔ Stocks & Bonds ေတြ၀ယ္ၿပီး တိုးပြားေအာင္ လုပ္တဲ့ Funds ေတြပါ။ ဒီ Funds ေတြမွာ အမ်ားလူထု public ရဲ့ ေရရွည္အတြက္ စုထားတဲ့ 401 (k) ပိုက္ဆံေတြပါ၀င္တာေၾကာင့္ အစိုးရက ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔ ထိန္းကြပ္မႈ Regulation ေတြရွိတယ္။ Speculators ေတြဆိုတာကေတာ့ ေရွ႕မွာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အလားလာကို ခ်ိန္ၿပီး စြန့္စားျပီးေေငြရွာတာပါ။ <br /><br />Hedge Funds ေတြေရာ Speculators ေတြပါ သံုးတဲ့ စီးပြားေရး လက္နက္တခုက Short လို႔ ေခၚပါတယ္။ <br />Short ဆိုတာက Stocks ေတြ ေစ်းအက်မွာ ေငြေဖာ္တာပါ။ ဥပမာ - က်ေနာ္က Cisco စေတာ့ ၁၀၀၀ ကို ၁၀၀ ေစ်းနဲ႔ ၀ယ္ထားတယ္။ ဒီ ၃ လပတ္ေၾကျငာစာတမ္းမွာ Wall Street ကမွန္းထားသလို မေအာင္ျမင္လို႔ Stock ေတြ ေစ်းက်တယ္။ က်ေနာ္က ၁၀၀ နဲ႔ ၀ယ္ထားတာ တပ္မက္ၿပီး ျပန္မေရာင္းခ်င္ဘူး။ ကိုင္ထားမယ္ေပါ့။ က်ေနာ့္စေတာ့က က်ေနာ့္ဆီမွာ ရွိတာမဟုတ္။ က်ေနာ့္ စေတာ့ပြဲစား Brokerage မွာ အပ္ထားရတာ။ <br /><br /><br />Hedge Funds နဲ႔ Speculators ေတြက က်ေနာ့္လို ငတံုးေတြ အပ္ထားတဲ့ Brokerage ကိုသြားၿပီး Cisco ေစ်းက်ေတာ့မယ္။ ငါ့အတြက္ စေတာ့ “တသိန္း” ကို ၉၈ ေဒၚလာ ေစ်းနဲ႔ေရာင္းလိုက္ပါဆိုၿပီး ေရာင္းခိုင္းတယ္။ Brokerage ကလဲ က်ေနာ့္စေတာ့ ၁၀၀၀ အပါအ၀င္ စေတာ့ တသိန္းကို ေရာင္းလိုက္တယ္။ ဥပမာ Cisco စေတာ့က ေဒၚလာ ၈၀ အထိက်သြားေတာ မွျပန္ ၀ယ္ၿပီး ျပန္ျဖည့္ေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မသိလိုက္ပါ။ ခ်စ္တီးေတြက ဒီ(အက်)မွာ ေငြ ၁၈ သိန္းျမတ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ စေတာ့ပြဲစားကလည္း ခဏလက္လႊဲခ ျမတ္ျမတ္ေလးရလိုက္တယ္ေပါ့။ အဲ Cisco စေတာ့က ၀ုန္းဆို ေဒၚလာ ၁၁၀ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ခ်စ္တီးေတြ အ႐ႈံးနဲ႔ ျပန္၀ယ္ေပးရတာေပါ့။ Stock ကို ေခတၱငွားၿပီး အက်ကိုျကိုတြက္ျပီးအေေရာင္း၀ယ္လုပ္တာကို Short လုပ္တယ္ေခၚပါတယ္။ Stock အတက္ေရာ၊ အက်ပါ ေငြရွာႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အႏၱရာယ္ Risk ကေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ <br /><br /> <br />အခုလို ကုမၸဏီေတြ ဒုတၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ Short Order မ်ားရင္ ေရာင္းအားမ်ားတာေၾကာင့္ ကုမၸဏီရဲ့ စေတာ့ ေတြ က်သင့္တာထက္ က်တတ္ပါတယ္။ စေတာ့ေတြ ေစ်းက်ရင္ Market Capitalization လို႔ေခၚတဲ့ ကုမၸဏီနဲ႔ တန္ဖိုးက်သြားပါတယ္။ ထုတ္ထားတဲ့ စေတာ့အေရအတြက္နဲ႔ စေတာ့ရဲ့ တန္ဖိုးကို ေျမာက္ရင္ အဲ့ဒီကုမၸဏီရဲ့ တန္ဖိုးရပါတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ဒီတန္ဖိုးေပၚ မူတည္ၿပီး ကုမၸဏီေတြ ေငြေခ်းရတာ။ ဒီခ်စ္တီးေတြေၾကာင့္ ကုမၸဏီ စေတာ့ ေတြ ေစ်းက်ရင္ ကုမၸဏီေတြ ပို ဒုတၡေရာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အစိုးရက ဘဏ္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကုမၸဏီ (၇၉၉) ရဲ့ စေတာ့ေတြကို ေခတၱခဏ short မလုပ္ရဆိုၿပီး ပညတ္ခဲ့ရတယ္။ <br /><br />အစိုးရေငြကယ္မယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။<br />ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္က ေလာေလာဆယ္စီးပြားေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၇၀၀ ကို သံုးစြဲဖို႔ သေဘာတူဥပေဒ တရပ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ျပႆနာက Credit Crunch လို႔ေခၚပါတယ္။ တဖက္က အိမ္ေစ်းေတြက က်၊ တဖက္ကလည္ ARM အတုိးအရ၊ အတိုးကတက္ေတာ့ အိမ္ပိုင္ရွင္ေတြ လစဥ္ေပးရတဲ့ ပမာဏကတက္ ေတာ့ လစဥ္မွန္မွန္ ေငြမသြင္းႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ဘဏ္ေတြက အိမ္ေတြကို ျပန္သိမ္းခဲ့ရတယ္။ တခါဘဏ္ေတြက လစဥ္၀င္ေငြေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး leverage လုပ္ၿပီး MBS Bonds ေတြျပန္ေရာင္းထား၊ ဒီ Bonds ေတြက CDOs ေတြထဲေရာပါသြားေတာ့ မီးခိုးေတာက္ေလွ်ာက္ ဘဏ္ေတြရဲ့ရင္းႏွီးမႈ investments ေတြ ဒုတၡေရာက္ေတာ့ ဘဏ္ေတြရဲ့စေတာ့ ေတြ ထိုးက်ေတာ့ ဘဏ္ေတြက ေၾကာက္ၿပီး ေငြမေခ်းေတာ့ပါ။ ရွိစုမဲ့စု ေငြကိုပဲ ကိုင္ထားၾကပါေတာ့တယ္။ <br />ဒီေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ လည္ဖို႔ ေငြလိုရင္ ေငြမရွိေတာ့တဲ့ လုပ္ငန္းေတြလဲ တံု႔ေႏွးကုန္တာေပါ့။ တခါ ကား၀ယ္ခ်င္ရင္ အိမ္၀ယ္ခ်င္ရင္ ဘဏ္ေတြက မေခ်းေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္ၾက။ ကားကုမၸဏီေတြလည္း ဒုကၡေရာက္၊ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္၊ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့ ေငြမသံုးႏုိင္ၾက။ အကုန္ဒုကၡေရာက္ကုန္တာေပါ့။ <br /><br /> <br />ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက Toxic Bonds (အဆိပ္သင့္စာခ်ဳပ္ေတြ) ေတြလို႔ေခၚရမယ့္ ဒီ “ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမူ” ေတြကို “အစိုးရ” က လက္လႊဲ၀ယ္ယူေပ:မယ္။ အစိုးရက အ႐ႈံးခံေပးမယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ဘဏ္ေတြလဲ သက္သာရာရၿပီး ေငြေခ်းလာရင္ စီးပြားေရးျပန္လည္လာၿပီး ပံုမွန္ေရာက္သြားမယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ အိမ္ေစ်းေတြလည္း ျပန္ပံုမွန္ျဖစ္ေတာ့မွ ဒီ ေငြေၾကးစာခ်ဳပ္ ေတြကို ျပန္ေရာင္းၿပီး ေငြျပန္ေဖာ္ရမယ္ေပါ့။ ၁၉၃၀ မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ The Great Depression ကာလကလည္း အစိုးရက အိမ္ေတြကို ၀ယ္ၿပီး အိမ္ေတြေစ်းတက္မွ ျပန္ေရာင္းတာ ျမတ္ဖူးပါတယ္။ <br /><br /> <br />တဖက္ကလည္း ဗဟိုဘဏ္ Federal Reserve က ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္ေန့က သန္း ဘီလီယံ ၉၀၀ ဖိုး ဘဏ္ေတြကို ပံ့ပိုးခဲ့ၿပီး လိုအပ္ရင္ ၁.၅ ထရီလီယံ အထိ တိုးေပးမယ္ ဆိုပါတယ္။ ဒီ့ျပင္ ယေန့ (ေအာက္တိုဘာလ(၈) ရက္)ေန့ မွာႏိုင္ငံ(၇)ႏိုင္ငံက ဗဟိုဘဏ္ေတြဟာမျကံုစဖူးျပိဳင္တူညီညီညာညာအတိုးႏွုန္းေတြကိုခ်ေပးခဲ့ျကပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာလ ၇ ရက္ေန႔က ၾသစေၾတးလွ် ဗဟိုဘဏ္က ၁% တိတိ ေလွ်ာ့ေပးခဲ့ပါတယ္။ အတိုးႏႈန္းေလွ်ာ့ရင္ ေခ်းခေပါေတာ့ ေငြပိုေခ်း ေငြပိုလည္ေအာင္ပါ။ <br /><br />ဒီျပႆနာဟာ အခ်ိန္ယူေျဖရွင္းရမွာပါ။ ဒီျပင္ တကမၻာလံုး ဆက္စပ္ေနေတာ့ ပို႐ႈပ္ေထြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ဥပမာ ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္ေန႔က ဥေရာပမွာ စေတာ့ ေစ်းေတြ ထိုးက်ပါတယ္။ အိုက္စလံ (Iceland)ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ တိုင္းျပည္ပါ ေဒ၀ါလီခံရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ အိုက္စလံရဲ့ေငြ ခရိုနာဟာ တန္ဖိုးမဲ့သေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ရုရွားမွာစေတာ့အေရာင္းအ၀ယ္အျကိမ္ျကိမ္ရပ္ခဲ့ရတယ္။ဂ်ာမဏီက Hypo Real Estate ေခၚတဲ့ Mortgage Company ကို ဂ်ာမာန္အစိုးရက ေဒၚလာ ၆၉ ဘီလီယံဖိုးကူခဲ့ရတယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံက Fortis ဆိုတဲ့ ဘဏ္ကို အီတလီ BNP Paribas ဘဏ္က ၀ယ္ခဲ့ရတယ္။ Fortis မွာ ရွန္ဟိုင္းက တရုတ္ျပည္ရဲ့ ဒုတိယအႀကီးဆံုးအာမခံ ကုမၸဏီ Ping Au က ၄.၉၉% ဖိုးရင္းႏွီးထားတာေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုမွာ Ping Au က ၂.၅ ဘီလီယံံေဒၚလာအ႐ႈံးေပၚမယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ Globalization ေခတ္မွာ အားလံုးဟာ အားလံုးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနၿပီး သပြတ္အူလို ႐ႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ ဒီတခ်ီ အာရွက အခံသာဆံုးပါပဲ။ <br /><br />၁၉၉၇ ခုနွစ္က အာရွေငြေၾကးျပႆနာ Asian Financial Crisis ဆိုတာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက အာရွႏိုင္ငံေတြဟာ အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြလို ကိုယ့္ေငြနဲ႔ ကိုယ္ကူႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနမရွိတာေၾကာင့္ IMF က ၀င္ကူခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒီ အေမရိကန္ Investment Banks ေတြကပဲ ၀င္ဆရာလုပ္ဗိုလ္က်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခုေတာ့ တပတ္လည္ၿပီး ဒင္းတို႔ ဒုတၡေတြ႔လိုက္တာ ႀကီး(၅)ႀကီးကေန ခု (၂) ခုပဲ မားမားမတ္မတ္ ကိုယ္ပိုင္ရပ္တည္ႏိုင္ၾကေတာ့ပါတယ္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားအရ အာရွဘဏ္ေတြဟာ ေငြပိုဖယ္ထားၾကၿပီး အရမ္း အႏၱရာယ္ (Risk) မ်ားတဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြကို အရမ္းမ၀ယ္ထားဖူးလို႔ ယူဆရတဲ့ အတြက္ ခံသာတယ္လို႔ ခုခ်ိန္ထိ ေျပာရပါမယ္။ <br />တခ်ဳိ႕ကလည္း ေရရွည္ကို ၾကည့္ၿပီး အာရွဘဏ္ေတြႀကီးစိုးတဲ့ ေခတ္ေရာက္သင့္ၿပီလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ <br /><br />ေတာဟာ သိပ္ထူထပ္လာရင္ သဘာဝအရ ေတာမီးေလာင္ၿပီး ျပာပံုထဲက သစ္ပင္အသစ္ေတြ ျပန္ေပါက္၊ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ ေတာသစ္အျဖစ္ ရွင္သန္ၾကျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အာရွဘဏ္ေတြဟာ ဒီတခ်ီအၿပီး ကမၻာ့ေငြေၾကးစနစ္မွာ တြင္က်ယ္သက္ေရာက္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုလိုနီစနစ္ကို ခါးခါးသီးသီးမုန္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိတာေၾကာင့္ အာရွေခတ္ေရာက္ေစခ်င္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္တို့ ျမန္မာျပည္က နအဖ စစ္ဗိုလ္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္က်ကန္ခဲ့ရတာကို ရင္နာမိေပမယ့္ အာရွသားေတြ ေအာင္ျမင္တာကိုေတာ့ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ <br /><br /><br />က်ေနာ္ အလြန္အားက်မိသည္မွာ က်ေနာ္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႕ရခဲ့တာမို႔ Unisys, New Bridge, HP, Cisco စတဲ့ Multinational လို႔ေခၚတဲ့ High Tech ကုမၸဏီႀကီးေတြမွာ ဓါးေသြးဥါဏ္ေသြးခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြရဲ့ လုပ္ထုံးလုပ္စဥ္နဲ့စနစ္ Process and System ကို သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကိုယ္ရခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အလုပ္အေကၽြးျပဳခ်င္တယ္။ ကိုယ့္အမိေျမကို ေမြးေက်းဇူးျပန္ဆပ္ခ်င္တယ္။ က်ေနာ္လို လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငမိုက္သား စစ္ဗိုလ္ေတြက တိုင္းျပည္ကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီး မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း တိုင္းျပည္ကို ေရာင္းစားၿပီး ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာေၾကာင့္ ခုထိ အိမ္မျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို့ ျမန္မာျပည္သားေတြကလည္း တကမၻာလံုး ျပန္႔လြင့္၊ ျပည္သူ(၅၅) သန္းလံုးလဲမြဲေတ၊ အႏွိပ္စက္ခံ၊ အႏိုင္ခံေနရတာ ျမင္ရေတာ့ ရင္နာမိတယ္။ <br /><br /><br />က်ေနာ္တို႔လိုပဲ တရုတ္ျပည္ႏွင့္ အိႏၵိယျပည္တို႔ဟာလည္း က်ေနာ္္လူျဖစ္စ ကေလးငယ္ဘ၀က ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ေၾကာင့္ မြဲေတခဲ့ၾကရတယ္။ ပညာတတ္ေတြလဲ တိုးတက္ရာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ တိုးတက္မႈရွာရင္း လူႀကီးျဖစ္လာ။ အေတြ႕အႀကံဳရခဲ့ၾကတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေမာ္စီတံုးေသၿပီး ဦးေႏွာက္နဲၾကတဲ့ ေမာ္ရဲ့မယား ခ်န္ခ်င္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ (၄) ေယာက္ဂိုဏ္းၿပိဳကြဲၿပီး တိန့္ေလွ်ာက္ဖိန္တက္လာေတာ့ တရုတ္ျပည္ႀကီးလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းၿပီးတိုးတက္လာတယ္။ အိႏၵိယျပည္မွာလဲ BJP အာဏာရလာၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ခဲ့တာ အခုဆို တရုတ္ျပည္ႀကီးနဲ႔ အိႏၵိယျပည္ႀကီးဟာ ကမၻာ့စီးပြားေရးအင္အားျဖစ္ဖို႔ တာစူေနၾကၿပီ။ တခ်ိန္ထဲမွာ နိုင္ငံျခားမွာႀကီး၊ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္၊ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေတြ႔အႀကံဳရလာတဲ့ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ မိမိတို႔ႏိုင္ငံကို ျပန္အလုပ္အေကၽြးျပဳဖို႔ ျပန္လာၾကေတာ့ အလြန္ပဲ အားက်မိတယ္။<br /><br />ဒီ ပညာရွင္ေတြေၾကာင့္ ဒီတိုင္းျပည္ေတြလဲ ပိုအားရွိ ပိုဖြံ႔ၿဖိဳးလာတာေပါ့။ တခ်ိန္က Wall Street မွာ ထိပ္က ေနရာယူခဲ့တဲ့ လူေတာ္ တရုတ္ပညာရွင္ေတြဟာ တရုတ္ျပည္ကို ျပန္လာၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေပါင္းၿပီး တရုတ္ျပည္ႀကီး အစြမ္းမေရာက္ေအာင္ ကူညီၾကသလို တရုတ္ျပည္တိုးတက္ေရးမွာ ပံ့ပိုးကူညီလွ်က္ရွိၾကတယ္။ ယေန႔ တရုတ္ျပည္ႀကီးမွာ အသက္ (၃၀) ေက်ာ္ရင္ႀကီးသြားၿပီလို႔ ယူဆတယ္။ လူငယ္ေတြက အင္နဲ႔ အားနဲ႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ၄၀/၅၀ ေက်ာ္ေတြက အေတြ႕အႀကံဳရင့္လို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကတယ္။ ၆၀ ေက်ာ္ေတြက လမ္းျပေပးတယ္။ လူတိုင္း လိုလိုအခြင့္အေရးရတယ္။ လူတိုင္းကို (ေပး)စားေတာ့ လူလတ္တန္းစား ေတြ တိုးလာတာေပါ့။ တခ်ိန္ထဲမွာ လူတန္းစားကြာဟမႈႀကီးလာတာ၊ Internal Migration ဆိုတဲ့ ျပႆနာေတြကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေနရတယ္ေပါ့။ ဒါေတြက ႀကီးပြားမႈရဲ့ ဒုကၡေတြေပါ့။ ခုေခတ္မွာ လူအမ်ားတိုးတက္တယ္။ လူအနည္းစု ဒုကၡေရာက္ေနတုန္းပဲေပါ့။ ေမာ္စီတုံးေခတ္က လူတိုင္းမြဲေတေနၿပီး သန္းေပါင္းမ်ားစြား ငတ္ျပတ္ေသေၾကခဲ့ရတယ္။ <br /><br /><br />က်ေနာ္ တရုတ္နဲ႔ ကုလားေတြကို ပိုအားက်မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကေတာ့ ေမာ္စီတုံးေခတ္က မေက်ာ္ႏုိင္ေသးဘူး။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ စစ္သားေတြ ဖိနပ္ေအာက္မွာ တိုင္းျပည္ႀကီးဟာ ၀ဋ္ခံေနတုန္းပဲ။ တခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္မွာပါ။ က်ေနာ္ တိုင္းျပည္ကို ကိုယ္တိုင္အလုပ္အေကၽြး မျပဳႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေနာင္တိုင္းျပည္ကို ေခါင္းေဆာင္ရမယ့္ ဦးေဆာင္တည္ေထာင္ရမယ့္ လူငယ္ေတြကို အေတြ႕အႀကံဳ မွ်ခဲ့ခ်င္တာ က်ေနာ့္ ေစတနာပါ။ <br /><br /> <br />တိုင္းျပည္တခုျဖစ္ေစ၊ လူတဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အမ်ားအားျဖင့္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္လာရင္ ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးကို နားလည္လာရေတာ့တာပါပဲ။ Astronomy – Anthropology ကဲ့သို႔ ဘာသာရပ္မ်ားက လြယ္လို႔ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေစ၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစ၊ ျမင့္လာရင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက တဆင့္ျမင့္လာရင္ စီးပြားေရးပညာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လုပ္ငန္းဆိုတာ အ႐ႈံး/အျမတ္ profit & loss (P/L)ကိုရင္ဆုိင္ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာလုပ္ငန္းမဆို ေနာက္ဆံုး အျမတ္မရွိဘဲ ၀င္ေငြမရွိဘဲ ၾကာၾကာမရပ္တည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္ကိုမွီတည္တဲ့့ လုပ္ငန္းျဖစ္ေစ၊ ေဆးပညာကို မွီတဲ့ ေဆးရုံလုပ္ငန္းျဖစ္ေစ၊ သိပၸံပညာရပ္ကို မွီတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းကို ဦးစီးရတာနဲ႔ အ႐ႈံး/အျမတ္ စီးပြားေရးကို နားလည္႔ရပါတယ္။ <br /><br />ထိုနည္းတူစြာပဲ ႏိုင္ငံေရးမွာ အာဏာရလာၿပီးရင္ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္စိတ္ရွိရင္ တိုင္းျပည္ကို ထူေထာင္ရပါမယ္။ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ခ်င္ရင္ စီးပြားေရးကို နားလည္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားရင္ စီးပြားေရးကိုလည္း အသင့္အတင့္ နားလည္ရပါမယ္။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုႏု၊ ကိုရာရွစ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းသား ဘ၀မွာ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားလို႔ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ၀င္ၾကေတာ့ စာဖတ္ၾကရတယ္။ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႔ အတြက္ စီးပြားေရးကို ေလ့လာခဲ့ၾကရတယ္။ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္မလာခင္ကတည္းကို တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုထူေထာင္မယ္ဆိုတာ စဥ္းစားခဲ့ၾကရၿပီး တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးရမယ္ဆိုတာ နားလည္ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးကို ရေအာင္ယူေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကို ၀ါဒေရးေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုက္ခိုက္ တိုက္ခိုက္ လြတ္လပ္ၿပီးစ (၁၀) ႏွစ္ ပါလီမာန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အတိုးတက္ဆံုးဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ျငင္းမရပါ။ အဲ့ဒီေခတ္က ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ ဆန္အတင္ပို႔ဆံုးႏိုင္ငံ။<br /><br />မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ဟာ ဂ်ပန္က နာရီတာၿပီးရင္ ဒုတိယအႀကီးဆံုး၊ ယိုးဒယားေတြက ရန္ကုန္ကို ေစ်းလာ၀ယ္ၾကရတယ္။ ျမန္မာတေယာက္ရဲ့ ၀င္ေငြ ဟာ စကၤာပူနဲ႔ တန္းတူ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အလားအလား အရွိဆံုးလို႔ သတ္မွတ္ခံရတယ္။ ေရႊႏွစ္မ်ား Golden Years လို႔ေခၚခဲ့ရတယ္။ <br /><br />အဲဒီေခတ္က ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘီပြန္စြန္ကရမ္းဟာ ျမန္မာျပည္တိုးတက္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရၿပီး ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ (ႏုိင္ငံေတာ္စီးပြားေရး) တာ၀န္ယူခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ အေဖေရွ႕မွာ သူ႔၀န္ႀကီးကို ႀကိမ္းလိုက္တာ။ ခုေတာ့ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ့ ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံကို လုိက္မမွီေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၿပီ။ ဒီမိုကေရစီျပန္ရေအာင္ တိုက္ရမွာက ပထမ၊ ဒီမိုကေရစီရၿပီးရင္ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ရင္ စီးပြားေရး နားမလည္၍ မရပါ။ ဒါေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ သူငယ္ေလးေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ခ်င္တယ္။ ျမန္မာျဖစ္ရတာ ျမန္မာျပည္ကေဟ့ဆိုတာကို ရဲရဲႀကီး ေျပာၿပီး ဂုဏ္ယူႏိုင္တဲ့ေခတ္ကို ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္။ ေရာက္ရမွာပါ။ ေရာက္ကို ေရာက္ရမယ္။ <br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br />ေအာက္တိုဘာလ(၈)ရက္၂၀၀၈ခု။<br />bnyein@gmail.com <br /><br /><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/sub-prime.html">အေမရိကန္ ဆပ္ပရုိင္း (Sub-prime) ေဒၚလာဒုကၡ ႏွင့္ ကမာၻ႔စီးပြားေရး ျပႆနာ( အပိုင္း ၁)</a><br/><br /><br /><a href="http://bokyawnyein.blogspot.com/2009/09/blog-post_13.html">အေမရိကန္ စီးပြားေရးစနစ္ ေရတိမ္နစ္ရျခင္း ဆပ္ပရိုင္း အပိုင္း (၂)</a><br/><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-20272931192875540302009-09-12T10:56:00.000-07:002010-04-01T05:13:34.830-07:00DVB interview with Bo Bo Kyaw Nyein - Part 1 & 2<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6PmS-PKTA2U&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6PmS-PKTA2U&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/O_Lo-5f7LDA&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/O_Lo-5f7LDA&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-24880354891334567412009-09-12T01:30:00.001-07:002009-12-23T10:07:47.102-08:00ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္စဥ္းစားစရာေဆာင္းပါး<br />ဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br /><br /><br />ဤ ေခတ္မီ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ေခတ္မီ တပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ရန္မွာ လြယ္ကူသည့္ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္႐ံုႏွင့္ မရပါ။ သံုးတတ္ေအာင္ ေနာက္ဆံုးေပၚ အတတ္ပညာမ်ားကို တတ္ေျမာက္႐ံုႏွင့္မရ - ကၽြမ္းက်င္ရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ပစၥည္းဆိုသည္မွာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရပါတယ္။ လြယ္ေသာကိစၥမဟုတ္ပါ။ ထိုင္းႏွင့္ တင္းမာခ်ိန္ ထိုင္းမွ F15 ေလယာဥ္မ်ား ျမန္မာေလပိုင္နက္ထဲဝင္လာသည္ကို မသိလုိက္ၾကရ။ <br /><span id="fullpost"><br />ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းကို အံတုႏုိင္ရန္ ေလယာဥ္ပစ္ SAM Surface to Air Missiles မ်ားႏွင့္ ဆိုဗီယက္လုပ္ သံုးၿပီးသား MIG-29 မ်ားကို ျမန္မာစစ္တပ္က ဝယ္ယူခဲ့သည္။ <br /><br />ယေန႔ MIG29 ေလယာဥ္ ဘယ္ႏွစ္ွစီး ႐ုတ္တရက္ ထပ်ံႏိုင္ေသာ အေျခအေနရွိပါသလဲ။ ထို႔ျပင္ MIG-29 ေလယာဥ္မ်ားသည္ အလြန္ေလး၍ ေလာင္စာဆီအလြန္စားပါသည္။ တိုက္ေလယာဥ္ ေမာင္းသမားဆိုသည္မွာ လက္ရည္တက္ေအာင္ အစဥ္မျပတ္ အေမာင္းက်င့္ရပါသည္။ ထို႔ျပင္ Dog Fight ဟု ေခၚေသာ တိုက္ေလယာဥ္ခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေသာ္ ယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ႏိုင္ရန္ Dog Fight နည္းနာမ်ားကို သင္ၾကားေလ့က်င့္ရပါသည္။ <br />MIG29 မ်ားႏွင့္ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဓာတ္ဆီအကုန္မခံ၍ လည္းေကာင္း၊ အျပင္တြင္ ဓါတ္ဆီေရာင္းစားေနရ၍ လည္းေကာင္း မွန္မွန္ပင္ မပ်ံႏိုင္ပါ။ ထိုနည္းတူ SAM ဆိုသည္မွာလည္း တိတိက်က် ျဖစ္ႏိုင္ရန္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ က်င့္ၾကရပါသည္။ SAM မ်ားကို ေလ့က်င့္ရာမွာလည္း ကုန္က်စရိတ္ မေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင္ ေငြကုန္ခံ၍ ဝယ္ထားေသာ SAM မ်ားႏွင့္ MIG-29 ေလယာဥ္မ်ားမွာ ဟန္သာရွိ၍ တကယ္ထိေရာက္မႈမရွိဟု နားလည္သူပညာရွင္မ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါသည္။<br /><br />နအဖ စစ္တပ္သည္ လက္နက္မရွိေသာ ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ရန္ႏွင့္ သူပုန္မ်ားကို တုိက္ရန္ အဆင့္ပဲရွိပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ၾကိတ္တိုက္လာသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္၍ သူပုန္ႏွင့္တုိက္ရာတြင္ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည္မွာ အမွန္ပင္။ သို႔ေသာ္ ၾကည္းတပ္၊ တင့္ကားတပ္ ၊အေျမာက္တပ္ ေလယာဥ္တပ္ စုေပါင္းညိႇႏႈိင္း၍ တပ္မအလိုက္ တိုက္ရေသာ တနည္းအားျဖင့္ လက္နက္အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားေသာ စစ္တပ္ခ်င္း တိုက္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳ မရွိပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမႈထမ္းခဲ့ေသာ အေမရိကန္ စစ္သံ္မႉးတဦးႏွင့္ ဤအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ Low Intensity warfare ဟု ေခၚေသာ သူပုန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ဳိးတြင္ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည္။ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္တပ္ခ်င္း ရင္ဆိုင္တုိက္ရသည့္ တိုက္ပြဲမ်ဳိး မတိုက္တတ္ဟု ဆိုပါသည္။<br /><br />၁၉၉၅ ၊ ၁၉၉၇ ႏွင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ေျပာင္းလဲလာေသာ စစ္ေရးအေတြးအေခၚကို စမ္းသပ္ရန္ ၾကည္း ေရ ေလ စုေပါင္းေလ့က်င့္ပြဲကို လုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ တပ္မ ၅ ခုေအာက္တြင္ တပ္သား ၃ဝဝဝဝ ေက်ာ္ ပါဝင္၍ 76mm, 105mm, 120mm, 155mm အေျမာက္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ အာမတ္ကားႏွင့္ တင့္ကား ၃ဝဝ ေက်ာ္ ေလယာဥ္အုပ္စု ၆ စု ေရယာဥ္ အစီး ၃ဝ ေက်ာ္ ပါဝင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ေလ့က်င့္ေၾကာင္း မၾကားရေတာ့ပါ။ ထိုင္းစစ္တပ္ဆိုလွ်င္ Cobra ဟုေခၚေသာ ပူးတြဲစစ္ဆင္ေရးကို အေမရိကန္ စစ္တပ္နဲ႔ မွန္မွန္္ပူးတြဲ ေလ့က်င့္ၾကသည္။<br /><br />စုစည္းခိုင္မာ ေလ့က်င့္မႈ အားေကာင္းေသာ စစ္တပ္ျဖစ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းမႈႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ လုိအပ္ပါသည္။ က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အင္အားေကာင္းဆံုးအခ်ိန္မွာ ဗကပတို႔ အားေကာင္းေသာ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္မ်ားဟု ထင္မိသည္။ ျပည္ပမွ အႏၲရာယ္ကို ရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မဆလပါတီက တာဝန္ယူခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအားလံုးကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား တိုင္းမႉးမ်ားကသာ ျခယ္လွယ္ခြင့္ရသျဖင့္ လာဘ္စားခြင့္ ပိုမိုရရွိလာၾကရာ စာရိတၱလည္း ပိုမုိပ်က္စီးလာၾကပါသည္။ <br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ တာဝန္ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ မိမိတပ္ ဖြဲ႔စည္းေရး၊ ေလ့က်င့္ေရး အဆင္သင့္ျဖစ္ေရးတုိ႔တြင္ စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ မိမိ ရာထူးရွိသည့္ကာလတြင္ ရသမွ်စားထား ဆိုသည္မွာ လက္ရွိ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ က်င့္စဥ္ျဖစ္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စကၠဴေပၚတြင္ စစ္တပ္အင္အား ရွိေသာ္လည္း ယခု နအဖ စစ္တပ္တြင္ တပ္ရင္းအင္အားမွာ တခ်ဳိ႕တပ္မ်ားတြင္ တဝက္ပင္မရွိပါ။ စစ္တိုက္မထြက္ခင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားကအတင္း လူလိုက္စုေနရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ စည္းကမ္းပ်က္၍ တပ္ရင္း ဖြဲ႔စည္းပံု ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေနပံုကို ၾကားသိရသည္မွာ ယံုႏိုင္စရာ္ပင္မရွိပါ။<br /><br />စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပား၊ စည္းကမ္းမရွိ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုပ်က္ သင္ၾကားအားနဲလ်က္ရွိေသာ နအဖစစ္တပ္သည္ လက္နက္မရွိေသာ ျပည္သူႏွင့္ ညီညြတ္မႈမရွိ၍ အင္အားမရွိေသာ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားကိုသာ ဗိုလ္က်ႏိုင္ပါမည္။ လက္နက္အားသာ၍ ေလ့က်င့္မႈ အားေကာင္းေသာ Professional Army တကယ့္စစ္တပ္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းအား ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ေရတပ္မေတာ္သည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေရတပ္ကိုပင္ မယွဥ္ႏိုင္ပါ။ တ႐ုတ္မွေဆးသုတ္ၿပီး ညာေရာင္းထားေသာ သေဘာၤမ်ားမွာလည္း Armour ဟု ေခၚေသာ သံခ်ပ္ကာ အစြမ္းမရွိၾကပါ။ က်ည္တခ်က္ထိလွ်င္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ေပါက္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ နအဖ တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ားကို မေျပာႏွင့္ လက္ရွိ ”ဝ” တပ္ကိုပင္ ႏိုင္ေအာင္ တုိက္ႏိုင္မည့္အေျခအေန ရွိပံုမရပါ။<br /><br />အေမရိကန္၏ စြမ္းအား<br /><br />တ႐ုတ္တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးအေတြးအေခၚ (Military Doctrine) ကို အေမရိကန္စစ္တပ္က ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ တ႐ုတ္တို႔၏ Tunnel Warfare လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေလ့လာထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ေရမေတာ္ကTunnel Warfare Center ကို Chinalake, California တြင္၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ အီရတ္စစ္ပြဲတြင္ ဆဒန္ဟူစိန္၏ ကြန္ကရစ္ဘန္ကာမ်ားကို ၿဖိဳခြဲရန္ GBU (28) ကို ထြင္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ယခုပို အစြမ္းထက္ေသာ GBU-43/B Massive Ordnance Air Blast Bomb (MOAB) ကို လက္ဝယ္ရွိေနပါၿပီ။ သာမန္အားျဖင့္ ေလယာဥ္မွပစ္ေသာ ဗံုးသည္ 2000lb (ေပါင္ ၂ဝဝဝ) ဆိုလွ်င္ပင္ အၾကီးဆံုးမွ်ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ BLU-02B/C-130 ဗံုး- အတိုေကာက္ - Daisy Cutter ဟု ေခၚေသာ ဗံုးသည္ 15,000lbs (ေပါင္၁၅,ဝဝဝ) ရွိပါသည္။ ယခု MOAB ဟု ေခၚေသာ ဗံုးသည္ (22,600lbs) ရွိ၍ (18,700lbs) သက္သက္မွာ ရမ္းအားျဖစ္သည္။ ေပ ၄၅ဝ (သို႔) Nine City Blocks ကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါသည္။ <br /><br />ထို႔ျပင္ Tactical Nuclear Weapons ဆိုသည္မ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ဤလက္နက္မ်ားမွာ အရြယ္အားျဖင့္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ကို ၾကဲခဲ့သည့္ အႏုျမဴဗံုးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ယခုအခါတြင္ Precision Guidance ဟု ေခၚသည့္ ပစ္မွတ္ကို တည့္တည့္ထိေအာင္ ပစ္ႏိုင္ေသာ စနစ္မ်ား တည္ရွိေနပါၿပီ။ ထို႔ျပင္ 2nd Generation Precision Bombs ဟု ေခၚေသာ လက္နက္မ်ားသည္ ပစ္ၿပီးမွ ပစ္မွတ္ကို ေျပာင္းႏိုင္သည့္ စြမ္းအား ရရွိေနပါၿပီ။ ယၡဳ MOAB ဗံုးသည္ Precision Guidance ဗံုးျဖစ္သည္။ တလံုးဆိုတလံုးထိေရာက္စြာပစ္ႏွတ္ကိုထိႏိုင္စြမ္းရွိသည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ကသာ တကယ္တုိက္ခုိက္လာပါေသာ္ နအဖ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ လြဲမွားစြာ ျဖဳန္းတီးေနသည္ကို နအဖ စစ္တပ္မွ စစ္ဗိုလ္မ်ားကို သိေစခ်င္ပါသည္။<br /><br /> <br /><br />မိမိတပ္ကို ဖ်က္မည့္ ကက (ၾကိဳင္)<br /><br />ယေန႔ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ လႊမ္းမိုးမႈသည္ ၾကီးစိုးလာကာ ယဥ္ေက်းမႈ (Culture) သဖြယ္ ျဖစ္လာပါသည္။ တပ္မမႉးကေတာ္သည္ မိမိခင္ပြန္း လက္ေအာက္ရွိ တပ္ရင္းမႉးကေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားႏိုင္႐ုံမက တပ္ရင္းမႉးမ်ားကိုပင္ ခိုင္းႏိုင္လာပါသည္။ ထိုနည္းတူ တိုင္းမႉးကေတာ္က လက္ေအာက္ခံ တပ္မမႉးကိုပါ ခိုင္းႏိုင္သည့္ စ႐ိုက္အက်င့္ ျဖစ္လာပါသည္။ တပ္တြင္ အပို Chain of Command ဆင့္ကဲဆင့္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ အပို ပါဝင္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကက(ၾကည္း) ႏွင့္ အၿပိဳင္ ကက(ၾကိဳင္) ဟု တပ္ထဲတြင္ ေျပာင္ေလွာင္ ေခၚေျပာလာၾကသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ဤသတင္းမွာ မည္မွ်မွန္ကန္သည္ကို အတတ္မေျပာႏိုင္ပါ။ မွန္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ တပ္ထဲတြင္ စာရိတၱသာမက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စည္းကမ္းအပိုင္းတြင္ပါ ယိုယြင္းလာျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စည္းကမ္းပ်က္လာေသာ စစ္တပ္မ်ား၏ စြမ္းအားသည္ စကၠဴေပၚတြင္သာ ၾကည့္ေကာင္းၾက၍ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔တိုက္ၾကၿပီဆိုလွ်င္ တခ်ဳိးထဲ ထြက္ေျပးၾကပါလိမ့္မည္။<br /><br />စစ္တပ္တြင္ ”စိတ္ဓာတ္” သည္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲတြင္ ေျမာက္ဘက္မွ တပ္သားမ်ားႏွင့္ ေတာင္ဘက္မွ တပ္သားမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ လြန္စြာ ကြာျခားၾကပါသည္။ ေတာင္ဘက္မွ စစ္ဗိုလ္မ်ားက တကယ္လက္ေတြ႔တြင္ မရွိေသာ စစ္သားမ်ားကို စာရင္းလိမ္ျပ၍ လစာထုတ္ေနသူမ်ားျဖစ္ရာ -ဘယ္မွာစြန္႔စား ဝံ့မွာလဲ? တခ်ိန္က စတုတၱအၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဆဒမ္၏ တပ္မ်ားသည္ ပထမ အီရတ္စစ္ပြဲတြင္ လက္နက္ခ် အည့ံခံခဲ့ၾကသည္မွာ လူျမင္စရာပင္ မေကာာင္းပါ။ စိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေပၚ မူတည္ပါသည္။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္၍ ႐ိုးသားမႈကို အေျခခံေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးစီးခဲ့ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ ယေန႔ နအဖ တပ္မေတာ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ ယေန႔စစ္တပ္ႏွင့္ စစ္သားတို႔ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္စီးေနပံုမွာ ယံုႏိုင္စရာ မရွိပါ။<br /><br />AOC Artillery Operation Command<br /><br />လက္ရွိျပည္တြင္းမွ စစ္ဗိုလ္တဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ ျမန္မာစစ္တပ္တြင္ အေျမာက္တပ္ပြဲ Artillery Operation Command - AOC ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။ နအဖ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ Military Operation Command - MOC - စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ (စကခ) ၊ Regional Operation Command - ROC ေဒသကြပ္ကဲမႈစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဆိုတာမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ ၎တို႔မွာ တပ္မမ်ားျဖစ္သည္။ ROC သည္ အင္အားမျပည့္ေသာတပ္္မဟုဆိုႏိုင္ပါသည္။<br /><br />စစ္တကၠသိုလ္ DSA တြင္ ပထမ စုစည္း ပညာသင္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုး ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္၊ ေလတပ္ကို ေရြးခ်ယ္၍ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို ခြဲထုတ္ေပးပါသည္။ ယခု စစ္တပ္တကၠသိုလ္တြင္ AOC အတြက္ ဗိုလ္သပ္သပ္ ခြဲထုတ္ေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ မည္မွ်အထိ ဤ သ္တင္း မွန္ကန္သည္ကို မသိရပါ။ အကယ္၍ မွန္ကန္ခဲ့ေသာ္ နအဖ စစ္တပ္သည္ တ႐ုတ္တို႔၏ ပံုစံျဖစ္ေသာ အႏုျမဴလက္နက္အားလံုးကို ဒုတိယ အေျမာက္တပ္အစု (2nd Artillery Corps) ေအာက္တြင္ ထားသကဲ့သို႔ AOC ေအာက္တြင္ ထားဖြယ္ရွိပါသည္။ SAM မ်ားႏွင့္ SCUD ဒံုးပ်ံမ်ားႏွင့္ နည္းပညာကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ေသာ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းမႈကို အရင္ၾကိဳဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။<br /><br />နအဖ စစ္တပ္ေရြးသည့္ လမ္း<br /><br />နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ တ႐ုတ္တို႔ကို အေဖေခၚရာမက တ႐ုတ္တို႔၏ စစ္ေရးအေတြးအေခၚႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတို႔ကိုပါ ခိုးခ်လ်က္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္တပ္မေတာ္ကို နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာပံုမေပၚပါ။ တိန္ေလွ်ာက္ပိန္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး ေျပာင္းလဲခဲ့သလို - တ႐ုတ္တပ္မေတာ္သည္လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါျပီ။ေမာ္စီတုံးလက္ထက္္ က ”အာဏာ” သည္သာ အဓိကျဖစ္၍ - တ႐ုတ္တပ္မေတာ္ကို ”ႏိုင္ငံေရး” မွန္ကန္မႈအတြက္ အေ႐းေပးခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္တပ္မေတာ္သည္ စစ္သားသက္သက္ စစ္တပ္ျဖစ္ေသာ Professional Army မျဖစ္ခဲ့ရပါ။ နအဖနည္းတူ တ႐ုတ္စစ္တပ္က စီးပြားေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၾကရပါသည္။ တ႐ုတ္စစ္တပ္ပိုင္ ကုမၸဏီ အမ်ားအျပား ရွိပါသည္။ စစ္တပ္စစ္သား ဆိုသည္မွာ စစ္ေရးတခုတည္းသာ ထူးခၽြန္ေအာင္ စူးစူးစိုက္စိုက္ အခ်ိန္ေပး ေလ့က်င့္ရပါၿပီ။ လိုအပ္ေငြ ဘတ္ဂ်က္ကို အစိုးရက ခ်မွတ္ေပး ႏိုင္ပါၿပီ။ ယခု တ႐ုတ္စစ္တပ္သည္ Professional စစ္တပ္ျဖစ္ေရးကို ေရွး႐ႈလ်က္ ရွိပါသည္။<br /><br />တိန္ေလွ်ာက္ပိန္၏ ဉာဏ္ပညာၾကီးမႈႏွင့္ လမ္းညႊန္မႈေၾကာင့္ လက္ရွိ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးသည္ တဟုန္ထိုး ေအာင္ျမင္လ်က္ရွိသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကို ကိုင္စြဲထားေသာ္ျငားလည္း တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ျခစားမႈ Corruption ရွိေသာ္လည္းတိုးတက္မႈကိုထိခိုက္သည္အထိေပၚေပၚထင္ထင္မျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ႕သို႔ ယဥ္ေက်းမႈအဆင္႕ အျဖစ္လက္ခံသည္႕အေျခအေနဆိုးအထိမေရာက္။တိုးတက္မႈ၏ေနာက္တဆင့္္(Next-Phase)တြင္ျပႆနာရွိ ႏိုင္ေသာ္ လည္း တိန္ေလွ်ာက္ပိန္ကအစ - ဒီျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ရမည္ကုိ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။<br /><br />တ႐ုတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကလည္း တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ႏွင့္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးကိုသာ ဦးစားေပးလာၾကသည္။ တကယ္ တ႐ုတ္ရာဇဝင္ကို ျပန္ေလ့လာလွ်င္ တ႐ုတ္တုိ႔ကို အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔က အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ့သည္မွာ မခံခ်င္စရာပါေပ။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိၾကသည္။ စိတ္ရွည္ၾကသည္။ လူ႔အခြင့္အေရး မ်က္စိႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ (မူ) မရွိၾကပါ။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္ စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ထူေထာင္ - စစ္တပ္ကို ထူေထာင္ၿပီး ေရရွည္ တျဖည္းျဖည္း ဝါးၿမိဳမည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။<br />တခ်ိန္က အေမရိကန္က ထိုင္ဝမ္ကို မထိနဲ႔ ေပၚလစီကို က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ၁၉၉ဝ ႏွစ္ဦးစ သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္အထိ အေမရိကန္ေလယာဥ္တင္ သေဘာၤကိုလြတ္၍ ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ယေန႔ အေျခအေန ေျပာင္းသြားၿပီး၊ တ႐ုတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးက အေမရိကန္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေျပာခဲ့သည္။ အရင္က ခင္ဗ်ားတို႔ ထိုင္ဝမ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ႏိုင္လို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတာ၊ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခဲ့သည္။<br /><br />အေမရိကန္ေရတပ္တြင္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာသည္ အဓိကက်သည့္ တိုက္စစ္လက္နက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာကို ကာကြယ္ရန္ ေရငုပ္သေဘၤာႏွင့္ အျခားသေဘာၤမ်ား ၿခံရံ၍ Squadron သေဘၤာ အုပ္စုအျဖစ္ တည္ရွိသည္။ Aegis System ဟု ေခၚေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေရေပၚေရေအာက္ သေဘၤာမ်ားကို ေရဒါျျဖင့္ ရွာေဖြ၍ ခံစစ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားၾကရသည္။ အေမရိကန္တို႔က လံုၿခံဳၿပီဟု ယူဆခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ အစပိုင္းေလာက္က တ႐ုတ္ ေရငုပ္သေဘၤာတစင္းက အေမရိကန္ေတြ မသိေအာင္ကပ္ကာ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာနားကပ္၍ ေရေပၚ-ေပၚျပခဲ့သည္။ အေမရိကန္ေရတပ္မွာ ဆူညံသံမ်ား ထြက္လာသည္။ တ႐ုတ္စစ္တပ္၏ တုိးတက္မႈပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ တ႐ုတ္စစ္တပ္ တုိးတက္လာသည္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရ ခ်မ္းသာလာသည္ႏွင့္အမွ် ကာကြယ္ေရးအတြက္ ေငြသံုးလာႏိုင္သည္။ တရားဝင္ တ႐ုတ္၏ စစ္ဘတ္ဂ်က္မွာ ၆ဝ ဘီလ်ံ (သန္းေပါင္း ၆ ေသာင္း) ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္၏ ခန္႔မွန္းခ်က္က ဘီလ်ံ ၈ဝ ဟု ထင္သည္။ အေမရိကန္၏ ကာကြယ္ေရး ဘတ္ဂ်က္မွာ ဘီလ်ံ ၅ဝဝ ေက်ာ္သည္။ အီရတ္ႏွင့္ အာဂတန္စစ္စရိတ္တို႔ မပါ ပါ။ ကမၻာတြင္ ဒုတိယ အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ထို႔အျပင္ တ႐ုတ္စစ္တပ္တြင္ အျခားတာဝန္မ်ား မရွိ။ စစ္တပ္ထူေထာင္ေရးသာ ျဖစ္သည္။<br /><br />ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ (အာဏာ) ေလာဘၾကီးၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စိီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ အားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက အုပ္စိုးထားသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေ႐းလည္း တကယ္နားမလည္။ အမိန္႔အာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္လိုသည္။ စီးပြားေရးတြင္လည္း လက္ညိႇဳးထုိးေရာင္းခ်ရန္သာ သိသည္။ စီးပြားေရးအေၾကာင္း နားမလည္။ လာဘ္ယူရင္း ေပ်ာ္ေမြ႔လာၾကရာ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ လူမႈေရးတြင္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ စစ္တပ္တည္ေထာင္ေရး တခုထဲကို အေရးမေပးႏိုင္။ <br />စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ျပားလာသည္ႏွင့္အမွ် တုိင္းျပည္ႏွင့္အတူ စစ္တပ္ပါ ပ်က္စီးလာခဲ့ၿပီ။ ဘယ္ပညာမဆုိ စာေတြ႔တခုႏွင့္ မရပါ။ လက္ေတြ႔ လိုပါသည္။ အေတြ႔အၾကံဳဆုိတာ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စစ္တပ္ၾကီးစိုးရာ ႏိုင္ငံျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အရပ္ဘက္တြင္ လုပ္ခြင့္ မရရွိျခင္းေၾကာင့္ အေတြ႔အၾကံဳမရွိ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လုိအပ္ေသာ အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္သည့္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား မေမြးထုတ္ႏိုင္ပါ။ အားလံုး စစ္ဘက္ကၾကီး အာဏာနဲ႔ ဦးေဆာင္ဖို႔ ၾကိဳးစားလွ်င္ အလယ္ေခါင္တြင္ အဆံေခ်ာင္ဖို႔ မ်ားပါသည္။ေငြေတြကုန္ၿပီး အလဟႆျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါသည္။<br /><br />နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကေတာ့ ဒီအထိ နက္နက္ ေတြးခ်င္ပံုမရပါ။ ေငြႏွင့္ အာဏာသံုး၍ ဘာမဆိုရမည္ ထင္ပံုရပါသည္။ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါ။ ေျမာက္ကိုရီးယားလို ျပည္သူေတြသာငတ္ - ကမၻာ့ခ်ဥ္ဖတ္ႏွင့္ အႏုျမဴဗံုးၾကီးကိုင္ၿပီး ငတ္ေနၾကမည့္အျဖစ္ကို ျမင္ေယာင္ပါေသးသည္။<br /><br />တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ၊ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အရွိကို အရွိအတိုင္း ျမင္ႏိုင္ၿပီး လိုအပ္သလို သံုးသပ္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။<br /><br />၆၂ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မေမ့ႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သတိရလုိက္ပါပိ။<br /><br />တိုင္းျပည္ခ်စ္ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုတမ္းတမိျခင္းပါ<br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br />Bnyein@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it<br /><br />ကိုးကား<br /><br />Building the Tatmadaw, Myanmar Armed Forces Since 1948 by Maung Aung Myo<br /><br />Unpublished paper of Maung Aung Myo<br /><br />ANU published papers by Maung Aung Myo<br /><br />Military Power of the People’s Republic of China, Annual report to Congress, Office of the Secretary of Defense.<br /><br />Theater Ballistic Missiles and China’s doctrine of ‘Active Defense’ by Martin Andrew, China Brief Volme:6, Issue:6<br /><br />Chinese Nulcear Forces and U.S. Nuclear war planning, Hans M Kristensen, Robert S. Norris, and Matthew G. McKinzie<br /><br />China Nuclear Forces: Operation, Training, Doctrine, Command, Control and Campaign Planning by Larry M. Wortzel<br /><br />China Nuclear Doctrine, Savita Pande, Research Fellow, IDSA Strategic Analysis<br /><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-64046895494573424602009-09-12T01:28:00.001-07:002009-09-12T01:47:47.297-07:00ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္ ဥပေဒႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း ဘာကြာသလဲ?ေဆာင္းပါး<br />ဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />တနလၤာေန႔၊ ေမလ 18 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 16 နာရီ 17 မိနစ္ <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/MAY09/what-different.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/MAY09/what-different.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><br /><br />(The Difference between Rule of law and Rule by law)<br /><br />ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရားဖမ္းဆီးထားရာက တဖန္ မတရားအမႈဖြင့္၊ ႐ံုးတင္တဲ့ သတင္းကို ၾကားရေတာ့ မတရားမႈကို လက္မခံတဲ့ လူသားတဦးပီပီ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ေရာ၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ပါ ရင္နာမိတယ္။ <span id="fullpost">ဒီလို မတရားဖမ္းဆီးခံရတာ ေဒၚစုတေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါ။ ေဒၚစုနဲ႔အတူ လြပ္လပ္ခြင့္ကို ေတာင့္တေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း ခံစားေနရတာမို႔ ခံျပင္းမိတယ္။ ဥပေဒကို အသံုးျပဳၿပီး ဥပေဒနဲ႔သာမက အာဏာသံုးၿပီး အႏိုင္က်င့္ခံေနရတာ တမ်ဳိးသားလံုး၊ တတိုင္းျပည္လံုး အေစာ္ကား ခံေနၾကရတာပါ။<br /><br />ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (The rule of Law) ဆိုတာဘာလဲ?<br />ဒီမိုကေရစီကို ယံုၾကည္ရင္၊ ဒီမိုကရစီကို က်င့္သံုးရင္ လြပ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္သာမက - လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းဝယ္ပိုင္ခြင့္၊ စီးပြားရွာခြင့္၊ ေျပာဆိုခြင့္ေတြ ရွိရပါမယ္။ ဒီလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရွင္သန္ဖို႔၊ တည္ၿမဲခိုင္မာဖို႔အတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္း ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာ ရွိၿပီး၊ လူတိုင္းရဲ႕ အခြင့္ေရးေတြကို ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြက အာမခံခ်က္ေတြ ေပးထားရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ လူသားေတြ၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ မိမိကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္သူ၊ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ခြင့္ (freedom to choose its own representatives) အျပင္ ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ (Rule of Law) ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ က်င့္သံုးၾကရပါတယ္။<br /><br />အေျခခံကေတာ႕- တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္၊ အစိုးရနဲ႔ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေဖာ္ထုတ္ေပးတဲဲ့ Constitution လို႔ ေခၚတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမွာ ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ အေျခခံၾကတဲ့ အခြင့္အေရး (Basic rights) ေတြကို အကာအကြယ္ေပးမယ့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရကို ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ပါရမယ္။ ဥပမာ - လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းဝယ္ပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္မ်ဳိးေတြေပါ့။ ဒါ့အျပင္ (လူ) ဆိုတာ ေဖ်ာက္ျပန္ႏိုင္တာေၾကာင့္ (လူ႔) ဆႏၵအရ ထင္ရာမဆိုင္းႏုိင္ေအာင္ ဥပေဒျပဳမယ့္ အမတ္မင္းေတြ၊ ဥပေဒကိုသံုးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြကို - ဒီဥပေဒမ်ဳိးေတာ့ မသတ္မွတ္ႏိုင္၊ ဒီဥပေဒအရ ဒီအထိ မလုပ္ႏိုင္ - ဆိုတာေတြကို ထဲ့သြင္းထားၿပီး၊ ေဘာင္ခတ္ထိန္းကြပ္ ေပးထားရပါတယ္။<br /><br />ဥပမာ - အေမရိက္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကေတာ့ ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္၊ ျပည္နယ္ၾကီးနဲ႔ ျပည္နယ္ငယ္ေတြအၾကား ကြာျခားမႈေတြ ရွိေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒေတြကို သေဘာတူညီမႈယူၿပီး၊ ျပင္ဆင္မႈေတြကို ထပ္ျဖည့္စြက္ရေအာင္ဆိုၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တိုင္းျပည္ဖခင္ (Founding Fathers) ေတြက သေဘာတူ၊ ညိႇႏႈိင္းအတိုးအေလွ်ာ့ လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ပထမဦးဆံုး ထပ္ျဖည့္ျပင္ဆင္ခ်က္ (First Amendment) ကေတာ့ Freedom of Speech လို႔ နာမည္ေက်ာ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ပါပဲ။ ဒုတိယျပင္ဆင္ခ်က္ (Second Amendment) ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ (The rights to keep and bear arms) ပါပဲ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို ပိတ္ပင္မယ့္ ဥပေဒမ်ဳိးကို အေမရိကန္ ကြန္ကရက္က ဥပေဒ မျပဳႏိုင္ပါ။ ဥပမာ - ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆင္ဆာ (censor) ဥပေဒမ်ိဳး လုပ္ခြင့္ မရွိပါ။ လုပ္ခဲ့ရင္၊ တိုင္းသူျပည္သား တဦးတေယာက္ (Citizen) က ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းတခုက ေသာ္လည္းေကာင္း - အေျခခံဥပေဒ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒႏွင့္မညီ (Unconstitutional) လို႔ အစိုးရကို တရားစြဲခြင့္ ရွိပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ကို ဥပေဒနဲ႔ မပိတ္ပင္ႏိုင္ပါ။ လိုင္စင္ယူၿပီး လက္နက္ကိုင္ရမယ္လို႔ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း၊ အစိုးရက ဘယ္သူမွ လက္နက္ကိုင္ခြင့္ မရွိရလို႔ မပိတ္ပင္ႏိုင္ပါ။<br /><br />အခုလို - တရားမွ်တမႈရွိဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လူသားတဦး (သို႔) လူတစုက ဥပေဒထုတ္ၿပီး မတရားအုပ္ခ်ဳပ္မႈ မရွွိေစဖို႔ ဥပေဒနဲ႔ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ -ႏိုင္ငံ-အစိုးရ-အုပ္ခ်ဳပ္မႈ- စနစ္ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးတဲ့ - ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (Rule of Law) လို႔ တင္စားေခၚေဝၚၾကပါတယ္။<br /><br />ဥပေဒႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (Rule by Law) ဆိုတာဘာလဲ?<br />အာဏာရွင္စနစ္ကို အေျချပဳၾကတဲ့ စနစ္တိုင္း - သက္ဦးဆံပိုင္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ (Feudalism) - စစ္အာဏာရွင္စနစ္ (Military Dictatorship) - ဖက္ဆစ္စနစ္ (Fascism) - လက္ဝဲအာဏာရွင္စနစ္ (ဥပမာ ဆီးရီးယား Syria) - ပစၥည္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ (Dictatorship of the Proletariat) (ဝါ) ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ - တြင္မူ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတစု (သို႔) အာဏာရွင္ လူတဦးရဲ႕ ဆႏၵ - စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစဖို႔ ဥပေဒထုတ္၍လည္းေကာင္း၊ အမိန္႔အာဏာထုတ္၍လည္းေကာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါတယ္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အာဏာရွင္စနစ္တိုင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အာဏာစိုးမိုး တည္တံ့ေရးကိုသာ ရည္စူးၿပီး ဥပေဒေတြ ထုတ္ၿပီး အဲဒီဥပေဒေတြကို ကိုင္ကာ ဓားမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ပါလိမ့္မယ္။ ၾကိဳက္ရာဥပေဒေတြကိုထုတ္၊ ဒီဥပေဒေတြကိုကိုင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ကို Rule by Law, ဥပေဒနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းလို႔ ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဥပေဒကိုသံုးၿပီး မတရား အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရျဖစ္တဲ့ နအဖ စစ္အစိုးရဟာ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတိုင္း ၾကိဳက္ရာဥပေဒေတြကို ထုတ္ၿပီး၊ ျပင္ခ်င္သလိုျပင္ကာ သူတို႔အာဏာ တည္ၿမဲေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းေနပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမႈကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ …<br /><br />ေဒၚစုကို မတရားဖမ္းဆီး ေစာ္ကားတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ သူခိုးက လူလူ ျပန္ဟစ္ေနျခင္းပါ။<br /><br />ဒီပဲယင္းမွာ - အစိုးရရဲ႕ ေစခုိင္းခ်က္အရ ဒါမွမဟုတ္ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ ဒါမွမဟုတ္ အားေပးမႈအရ - ဉာဏ္နည္းတဲ့ လူမိုက္တစုက ေဒၚစုကို အသက္အႏၲရာယ္ေပးဖို႔ - စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ၊ ဥပေဒမရွိ မိုက္ကမ္းေစာ္ကား ရန္ျပဳ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံဆိုရင္ -လူတဦးက တျခားလူတဦးကို ေစာ္ကား႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ရင္ - ႐ိုက္ႏွက္မႈဥပေဒအရ အေရးယူကာ၊ ေစာ္ကားသူေတြကို ဖမ္းဆီးကာ တရားဝင္ ခံု႐ံုးတင္ရပါမယ္။ ခံု႐ံုးမွာလည္း သတင္းသမားေတြကို လြတ္လပ္္စြာ ၾကားနာခြင့္ျပဳကာ အျဖစ္မွန္ကို ကမၻာကို အသိေပးပါတယ္။ အျပစ္ရွိရင္ အျပစ္ရွိသူေတြကို အေရးယူႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ အျဖစ္မွန္ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ပြင့္လင္း၍ ထိန္ခ်န္မႈကင္းတဲ့ Transparency ဆိုတာက အေရးၾကီးလွပါတယ္။ အမႈကို လူသူေရွ႕မွာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခင္းျပလို႔ အျဖစ္အပ်က္၊ အမွားအမွန္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလြင္ေစႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />အျဖစ္မွန္ကို ရင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႔ အင္အားမရွိတဲ့ အာဏာရွင္တိုင္းဟာ - အမွန္ကိုဖံုးကြယ္ဖို႔ - သတင္းအေမွာင္ခ်ၿပီး၊ အမွန္တကယ္ အျပစ္ရွိသူ ငမိုက္သားေတြ၊ တာဝန္ရွိသူ အာဏာပိုင္ေတြကို မေဖာ္ထုတ္ဘဲ၊ မတရား အ႐ိုက္ခံရသူ၊ ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကို အျပစ္ဖို႔ - လြတ္လပ္မႈ ႐ုပ္သိမ္းကာ - အဓမၼ မတရား အက်ဥ္းခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />ေဒၚစုဟာ House Arrest လို႔ ေခၚတဲ့ မိမိအိမ္တြင္း အက်ဥ္းခ်မႈကို ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မဟုတ္ရပါ။ အစိုးရအာဏာနဲ႔ တဖက္သတ္ မတရားအက်ဥ္းခ်ခံရတဲ့ အက်ဥ္းသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဥ္းသမားတဦးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးမွာ အစိုးရရဲ႕ တာဝန္ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အစိုးရက တာဝန္လစ္ဟင္းလို႔သာ အျပင္လူတေယာက္ ေဒၚစုရဲ႕ အိမ္ဝင္းအတြင္း ဝင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ <br /><br />သတင္းတခ်ဳိ႕အဆိုအရ - ဒီအေမရိကန္ဟာ မႏွစ္က ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္မွာလည္း တၾကိမ္လာဖူးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေဒၚစုက အေတြ႔မခံခဲ့ပါ။ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိးဝင္းကတဆင့္ အာဏာပိုင္ေတြကို အသိေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီတၾကိမ္လည္း အေတြ႔မခံ၊ အသိေပးခ်ိန္မရခင္ သူဟာ အဖမ္းခံရပါတယ္။<br /><br />ေဒၚစုဟာ အတိုက္ခံေခါင္းေဆာင္၊ လက္ရွိ အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္မခံဘဲ၊ အနာခံ တိုက္ပြဲဝင္ေနသူ။ ဒါဆို အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္တဦး၏ တာဝန္ေက်ပြန္ၿပီလို႔ ဆိုရပါမယ္။ ေဒၚစုဟာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ သူ႔ကို အဓမၼမိန္႔ဆိုထားတဲ့ အိမ္တြင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဥပေဒေတြကို အသိအမွတ္ျပဳစရာ မလို။ ပိုၿပီး ထင္ရွားတာက ေဒၚစုဟာ အစိုးရသတင္းေပး မဟုတ္၊ အစိုးရဟာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာသံုးၿပီး လူတိုင္းကို အနံ႔ခံခိုင္းထားတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔ေပါင္းစံု ရွိေနလို႔ - အဲဒီအဖြဲ႔ေတြ အသံုးမက်တာက ေဒၚစုရဲ႕ အျပစ္မဟုတ္၊ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာသူကို တိုင္ၾကားဖို႔မွာ သူ႔တာဝန္လို႔ မယူဆႏိုင္ - မတရား အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾက ဆိုတဲ့အတိုင္း သတၱိရွိရွိ ဖီဆန္ျပခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္း။ ဒါ့ေၾကာင့္ တရားမဝင္တဲ့ ဥပေဒကို သိကၡာအက်ခံၿပီး လိုက္နာစရာမလို - ေဒၚစုမွာ ဥပေဒအရ အျပစ္မရွိလို႔ က်ေနာ္ ခံယူမိပါတယ္။ <br /><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ အခြင့္အေရးကို ယူတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံအေရးမွာ ေဒၚစုဟာ ဓူဝံၾကယ္ၾကီးနဲ႔ တူလွပါတယ္။ ခရီးသြားေတြဟာ ဓူဝံၾကယ္ၾကီးကိုၾကည့္ၿပီး လမ္းရွာၾကရသလို က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာလည္း ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ အလံမလွဲတမ္းဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဇြဲဲကို အားကိုးၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကရတယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေအာင္လံ မလဲရေလေအာင္ အဓမၼ အႏိုင္က်င့္ခံေနရရွာတဲ့ ေဒၚစုေနာက္မွာ အားလံုး ညီညီညာညာရပ္ၿပီး တသံထဲထြက္ႏိုင္ဖို႔ အလြန္ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ေဒၚစုအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ရင္း ညီညြတ္မႈကို တည္ေဆာက္ခြင့္ ရႏိုင္ပါတယ္။ <br /><br />ျပည္တြင္းအေျခအေနကလည္း အားမတန္လို႔ မာန္ေလွ်ာ့ထားရေပမယ့္ တျပည္လံုး ခံျပင္းမႈက တေန႔တျခား ၾကီးထြားလ်က္ ရွိပါတယ္။ စစ္အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ တဖက္စီးနင္း အႏိုင္က်င့္မႈကို ဝသီအရ က်င့္သုံးလာရင္ တခ်က္ကေလးမွားတာနဲ႔ ဝုန္းဆို ထေပါက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးနားလည္သူတိုင္း သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္ဆိုတာ မျငင္းႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥမွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အကိုင္အတြယ္မွားရင္ - ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုေနာက္မွာ မားမားမတ္မတ္ရပ္၊ အန္အယ္ဒီကို ပံ့ပိုးၿပီး၊ အားလံုး တသံထဲထြက္ဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။ <br /><br />စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ရွိေနသေရြ႔ စစ္အစိုးရဟာ ဥပေဒနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး Rule by Law ကို က်င့္သုံးေနဦးမွာပါ။<br /><br />ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္မွ ဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ Rule of Law ေခတ္ကို ေရာက္ၾကရမွာပါ။<br /><br />စနစ္မေျပာင္းမခ်င္း - မတရားမႈဆိုတာ ရွိေနၿမဲ - တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးလည္း ဆင္းရဲၿမဲ၊ ဆင္းရဲေနဦးမွာပါ။ စနစ္္ေျပာင္းခ်င္ရင္ (ညီ) မွ၊ အဖြဲ႔အစည္း ရွိမွ၊ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ရွိမွ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ ရွွိမွ (အလုပ္) နဲ႔ (တိုးတက္မႈ) progress ရွိၿပီး မတရားမႈကို မခံခ်င္သူေတြ၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္သူေတြ စုစည္းလာၾကၿပီး (အင္အား) ျဖစ္လာမွာပါ။ အင္အားရွိမွ တဖက္က သတိျပဳၿပီး အဖက္လုပ္လာမွာပါ။ ႐ိုင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္မေစာလိုက္ၾကပါနဲ႔။<br /><br />က်ေနာ္တို႔အားလံုး အႏွစ္ ၂ဝ လုပ္လာၾကတဲ့အတိုင္း ေဒၚစု လႊတ္လႊတ္ဆိုၿပီး၊ တေယာက္တေပါက္၊ တနယ္တၿမိဳ႕စီ၊ ဖင္လွန္ ေအာ္ေနၾက႐ံုနဲ႔ေတာ့ နအဖ စစ္အစိုးရက အေရးလုပ္မွာ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ အနစ္နာခံခဲ့တဲ့ ေဒၚစုအတြက္ က်ေနာ္တို႔အားလံုး အနစ္နာခံရင္း ေပးဆပ္ဖို႔ အလွည့္ေရာက္လာၿပီမို႔၊ ကိုယ္က်ဳိးနဲ႔ ကုိယ့္အတၱဆႏၵေတြကို ခဏေမ့ထားၾကၿပီး ေဒၚစု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားၾကရင္း ညီညြတ္မႈနဲ႔ အင္အားကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္းေဆာ္ေၾသာလိုက္ပါရေစ။<br /><br />ေဒၚစု လြတ္ေျမာက္ပါေစ။<br /><br />တိုင္းျပည္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ကေန လြတ္ေျမာက္ပါေစသား။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-71742052203310867642009-09-12T01:23:00.000-07:002009-09-12T01:48:09.269-07:00စစ္အေတြးအေခၚ- အႏုျမဴ လက္နက္ႏွင့္ နအဖလႈိဏ္ေခါင္း စစ္ပြဲသဏၭာန္ ( လႈိဏ္ေခါင္း ၁)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း <br />ေသာၾကာေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 24 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 17 နာရီ 18 မိနစ္ <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUL09/na-a-pha-.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUL09/na-a-pha-.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ စစ္တပ္တခု ဖြဲ႔စည္းပံု၊ ဗ်ဴဟာခ်ပံု၊ ပံုေဖာ္ေတြအားလံုးဟာ စစ္ေရးအေတြးအေခၚ Military Doctrine အေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးစစ္ (၁၉၃၇-၁၉၄၅) ခုႏွစ္က အေတြ႔အၾကံဳေပၚ မူတည္ၿပီး တ႐ုတ္တပ္နီေတာ္ဟာ ေမာ္စီတံုးရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္ပြဲ အေတြးအေခၚ People’s War Doctrine ကို လက္ခံက်င့္သံုးခဲ့တယ္။ ဒီအေတြးအေခၚရဲ႕ အေျခခံက ရန္သူကို က်ယ္ျပန္႔တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးရဲ႕ သဘာဝ အေနအထားနဲ႔ ၾကီးမားတဲ့လူဦးေရ အားသာမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေျပာက္က်ားစစ္နဲ႔ အႏိုင္ယူမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ ျဖစ္တယ္။<br /><br /><span id="fullpost"><br /><br /><br />ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းက စစ္တပ္အုပ္စိုးတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပတဲ့ တပ္မႉးမ်ား ညီလာခံဟာ အေရးပါတဲ့ အစည္းအေဝး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ က်င္းပတဲ့ တပ္မေတာ္ အစည္းအေဝးမွာ ထိုအခ်ိန္က ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ စန္းယုက တပ္မေတာ္စစ္ေရး အေတြးအေခၚသစ္ New Military Doctrine ကို လိုအပ္ရင္ ရွာေဖြသင့္ၿပီလုိ႔ တင္ျပလာပါတယ္။ ဒုစစ္ဦးစီခ်ဳပ္ (ေရ) ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေသာင္းတင္ ဦးစီးတင္ျပတာမွာ ေသာင္းက်န္းသူတုိက္ဖ်က္ေရး နည္းလမ္းနဲ႔ ဗ်ဴဟာ People Militia (အရပ္သားစစ္သည္) မ်ားကို သင္တန္းေပးေရးနဲ႔ ပညာေပးေရးတို႔ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီေဆြးေႏြးမႈမွာ ေသာင္းက်န္းသူ ႏွိမ္ႏွင္းေရးနဲ႔ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈ (အကယ္္၍ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား စစ္ပြဲၿပိဳခဲ့ေသာ္) တို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး သူရထြန္းတင္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို ႏိုင္ငံျခားသို႔ ေစလႊတ္ေလ့လာေစခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွစၿပီး “ျပည္သူ႔စစ္” (People’s War) ကို တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္ေရးအေတြးအေခၚ Military Doctrine အျဖစ္ခံယူခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ဒီျပည္သူ႔စစ္ စစ္အေတြးအေခၚရဲ႕ ေသာင္းက်န္းသူ ဆန္႔က်င္ေရး၊ စစ္ဆင္ေရးအပိုင္းကို ၁၉၆၆ ခု ဇႏၷဝါရီလကေန မတ္လအထိ ဗကပ တုိ႔ရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံေဒသတိုင္းမွာ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၈ ခု တပ္မေတာ္ အစည္းအေဝးမွာ အဓိက ေဆြးေႏြးခဲ့တာကေတာ့ ျပည္သူ႔စစ္ အေတြးအေခၚနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ျဖတ္ ၄ ျဖတ္ ဗ်ဴဟာပါပဲ။ တပ္မေတာ္ဟာ ေအာက္ျမန္မာျပည္နဲ႔ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းမွာ ျဖတ္ ၄ ျဖတ္နည္းကို သံုးခဲ့ေပမယ့္ အေနာက္ေျမာက္ေဒသမွာေတာ့ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းတုိက္ခုိက္တဲ့ သမ႐ိုးက်စစ္ (Mobile Convention) နဲ႔ ေျပာက္က်ားစစ္ကို သံုးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ေလေပၚကေန ဗံုးၾကဲမႈ၊ ေလေၾကာင္း ကာကြယ္မႈ၊ အေျမာက္နဲ႔ပစ္ၿပီး ကာကြယ္မႈတို႔အျပင္ ကတုတ္က်င္းတိုက္ပြဲ (Trench Warfare) ဟာ စစ္ဗ်ဴဟာရဲ႕ အေရးၾကီးတဲ့ က႑ကေန ပါဝင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။<br /><br />ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ လက္ခံခဲ့တဲ့ People’s War လို႔ေခၚတဲ့ ”ျပည္သူ႔စစ္” နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားက်ဴးေက်ာ္မႈကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေျပာက္က်ားစစ္ပြဲနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္အတြက္ တန္ျပန္သူပုန္ ဗ်ဴဟာစစ္ဆင္ေရးတို႔ဟာ ထုသံုးထု (Three Masses)၊ လူထု၊ အခ်ိန္နဲ႔ နယ္ပယ္ Population, Time and Space နဲ႔ “ပမာဏေလးရပ္“ (Four Strengths) လူထုအင္အား၊ ပစၥည္းအား အခ်ိန္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ Manpower, Material, Time and Morale တို႔အေပၚ အေျခခံပါတယ္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္ - က်ေနာ္ မၾကာခဏ ေရးျပခဲ့တဲ့ အတိုက္အခံေတြကို ေခ်မႈန္းတဲ့ေနရာမွာ Time and Space အခ်ိန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ နယ္ပယ္ - Political Space တို႔ကုိ ဗ်ဴဟာအျဖစ္ အသံုးျပဳတယ္ဆိုတာကို သတိရေစလိုပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ဆိုတာ စစ္ေတြး ေတြးၾကတာပါပဲ။)<br /><br />ဒါေပမဲ့ ဒီစစ္အေတြးအေခၚကို ခ်မွတ္တဲ့ အဲဒီကာလက ႏိုင္ငံျခားကေန က်ဴးေက်ာ္မႈကို ခုခံကာကြယ္ရာမွာ ဗ်ဴဟာက်က် ျငင္းဆိုမႈ Strategic denialနဲ႔ တန္ျပန္ထိုးစစ္ဆင္ႏိုင္္မႈ - counter-offensive Capability တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ထားျခင္း မရွိခဲ့ေသးပါဘူး။<br /><br />ေနာက္တဆင့္ စစ္ေရးအေတြးအေခၚကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း<br /><br />၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအၿပီး စစ္ေကာင္စီ (နဝတ) ကို ဖြဲ႔စည္းအၿပီး မၾကာခင္မွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လက္ရွိစစ္အေတြးအေခၚနဲ႔ ဗ်ဴဟာကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၿပီး စစ္တပ္ကို ေခတ္မီေအာင္ လက္နက္တပ္ဆင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚဟာ ႏိုင္ငံျခားက်ဴးေက်ာ္မႈ သို႔မဟုတ္ တဆင့္ခံ က်ဴးေက်ာ္မႈကို စိုးရိမ္ပူပန္မႈေၾကာင့္ပါ။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးအတြင္းမွာ ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္အတြင္းမွာ အေမရိကန္ ေရတပ္သေဘာၤေတြ ေရာက္ရွိေနတာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္မႈကို ေစာ္ကားျခင္းလို႔ စစ္ဗိုလ္ေတြက ယူဆၾကပါသည္္တဲ့။ ဒါ့အျပင္ စစ္အစိုးရဟာ နယ္ျခားေဒသမွာရွိတဲ့ သူပုန္ေတြကို ႏိုင္ငံျခား အင္အားၾကီး ႏိုင္ငံေတြက အင္အားျပည့္ေအာင္ ထူေထာင္ေပးၿပီး ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ စစ္အစိုးရသစ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ခိုင္းႏိုင္တာကိုလည္း စိုးရိမ္ပူပန္ၾကပါတယ္္တဲ့။ ဒါ့အျပင္္ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးအၿပီးနဲ႔ စစ္တပ္ကေန အာဏာသိမ္းအၿပီး ေပၚေပါက္ျပန္႔ႏွံ႔လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက ႏိုင္ငံျခားအကူယူၿပီး ႏိုင္ငံျခားကေန ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းေသာ္၎၊ ဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရ မတည္ၿငိမ္ရန္ေသာ္၎၊ ျပဳတ္က်ရန္အတြက္ေသာ္၎ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကတယ္လို႔ စစ္အစိုးရက ယံုၾကည္ေနၾကပါတယ္တဲ့။ ဒီျဖစ္ႏိုင္စရာ၊ ထင္စရာ အႏၲရာယ္ေတြေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ Siege mentality အဝိုင္းခံရေနၾကရသလို ခံစားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။<br /><br />ဒီလို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ျပည္ပကေန ဝင္ေရာက္္က်ဴးေက်ာ္ႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ ၾကီးမားလာတာနဲ႔အမွ် နဝတ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တပ္မေတာ္ကို ေခတ္မီတဲ့ စစ္လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္႐ံုသာမက စစ္အေတြးအေခၚ Military Doctrine ကိုပါ ေခတ္မီတိုးတက္လာေအာင္ ထပ္ဆင့္ျဖည့္စြက္ေစပါတယ္တဲ့။ ဒီစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ ၁၉၈၉-၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေတြမွာ ေလယာဥ္ပစ္ အေျမာက္ေတြနဲ႔ တင့္ကားအစီး ၆ဝ ကို ဝယ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ထိပ္တန္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚမွာလည္း ေမာ္စီတံုးရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ေတြးေခၚနည္းေတြဟာလည္း လႊမ္းမိုးလ်က္ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာလုိ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ေမာ္စီတံုးရဲ႕ လက္ေရြးစင္ စစ္အေၾကာင္း ေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔အတူ လင္ေျပာင္ရဲ႕ ျပည္သူ႔စစ္ People’s War နဲ႔ ေခ်ေဂြဗာရားရဲ႕ ေျပာက္က်ားစစ္ပြဲတို႔ဟာ ၁၉၆ဝ နဲ႔ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ေတြအတြင္းက မဆလစစ္ဗိုလ္ေတြအတြင္း အဖတ္အမ်ားဆံုး စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br /><br />၁၉၉၅ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္အတြင္း တပ္မေတာ္က ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ ပူးတြဲစစ္ဆင္ေရး ေလ့က်င္ခန္းကို က်င္းပခဲ့ၿပီး ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ စစ္ေရးအေတြးအေခၚျဖစ္တဲ့ “ျပည္သူ႔စစ္“ People’s War ကတဆင့္ တိုးတက္တဲ့ စစ္အေတြးအေခၚကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္္သန္းေရႊက “ေခတ္သစ္အေျခအေနေအာက္ရွိ ျပည္သူ႔စစ္“ People’s War Under Modern Condition လို႔ တရားဝင္ ခင္ပြန္းတပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေတြးအေခၚနဲ႔ နာမည္ကိုယ္တိုင္္က တ႐ုတ္ေတြဆီကေန ေျဗာင္ခိုးခ်ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚဟာ အရင္က ျပည္သူ႔စစ္မွာ မပါခဲ့တဲ့ ရန္သူကို ဗ်ဴဟာက်က် ျငင္းပယ္ျခင္း Strategic Denial နဲ႔ Counter Offensive Capabilities လို႔ ေခၚတဲ့ တန္ျပန္ထိုးစစ္၊ ဒီ ၂ ပိုင္းကို ထပ္ျဖည့္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္။ လူဗိန္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ စစ္တပ္က က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားစစ္တပ္ကို ပမာဏတိုက္ပြဲေတြမွာ မထိန္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္ ရပ္ရြာၿမိဳ႕နယ္တိုင္းနဲ႔ တျပည္လံုး အတိုင္းအတာအလိုက္ ေတာ္လွန္ေရး တပ္ဖြဲ႔ေတြဖဲြ႔ၿပီး ေတာ္လွန္ၿပီး ရန္သူကို အထိနာေစပါမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရန္သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အထိနာေစၿပီး ရန္သူ ေျခကုန္လက္ပန္းက်လို႔ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္မွ လိုအပ္တဲ့ (အင္အား) ကို စုၿပီး တန္ျပန္ထိုးစစ္ကို ဆင္ႏြဲလို႔ ရန္သူကို အမိႏိုင္ငံေျမကေန ေမာင္းထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ အေတြးအေခၚျဖစ္တယ္။<br /><br />အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အရင္က ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ျပည္တြင္းသူပုန္တို႔ကိုပဲ အသားေပးခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ျပည္ပရန္သူ (မွတ္ခ်က္ - အေမရိကန္လို႔ သေဘာေပါက္ပါ - စာေရးသူ) ကို ပိုအေရးေပးလာၿပီး တ႐ုတ္တို႔ရဲ႕ စစ္ေရးအေတြးအေခၚကို တိုက္႐ိုက္ခိုးယူၿပီး ျပည္ပရန္သူကို ပထမတင္းခံထား၊ တန္ျပန္ထိုးစစ္နဲ႔ အႏိုင္ယူမယ္ဆိုတဲ့ စစ္ေရးအေတြးအေခၚ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚမွာ ရန္သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ေျပာက္က်ား စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ တိုက္ဖ်က္ၿပီး ခုခံဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />႐ႈပ္ေထြးကုန္မွာစိုးလို႔ အေသးစိတ္ကို တင္ျပထားျခင္း မရွိပါ။<br /><br />ဒီအေတြးအေခၚကို စိတ္ဝင္စားသူေတြ ရွိခဲ့ရင္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ပထမပိုင္းက ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိး (Ph.D) ရဲ႕ Buliding the Tatmadaw, Myanmar Armed Forces Since 1948 ကို ဖတ္ရႈသင့္ပါတယ္။ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိးဟာ Australia National University (ANU) ကေန Ph.D ဘဲြ႔ကို ရခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးေနတဲ့ Nation Defense College မွာ တာဝန္ယူခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာေမာင္ေအာင္မ်ဳိးဟာ တခါတရံ မသိမသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ေဖးေဖးမမ တင္ပို႔ေလ့ရွိေပမယ့္ ပညာရွင္သက္သက္ မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ရင္ စာေပပညာရွင္ (Academic) ေတြၾကားမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အေၾကာင္းကို အသိဆံုးမွာ ေဒါက္တာ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိးလို႔ ဆိုရပါမယ္။ အေၾကာင္းမွာ အတြင္းသိျဖစ္လို႔ပါ။ စာေရးသူရဲ႕ အျမင္မွာ သူသိသမွ် မေရးရဲလို႔ အျပစ္မေရာက္႐ံုသာ ေရးႏိုင္ျခင္းလို႔ ယူဆပါတယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားပါရင္ သူ႔ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကို ဖတ္သင့္တယ္။ ANU ကေန ထုတ္တဲ့ သူ႔ေရးသားခ်က္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။ လက္ေတြ႔ရႈေထာင့္ကေန ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာဟာ ကိုယ္တုိင္ စစ္တိုက္လာသူ ျဖစ္႐ံုမက နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ တပ္ဖြဲ႔ေတြ အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိရွိသူပါ။ ဒါ့အျပင္ တ႐ုတ္ေရးရာကို ကြ်မ္းက်င္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဤပုဂၢိဳလ္ ၂ ဦးထံမွ စာေတြ႔လက္ေတြ႔ ႐ႈေထာင့္ ၂ ခုစလံုးကေန ၾကည့္ရႈေလ့လာသင့္တယ္လို႔ ထင္လုိ႔ပါ။<br /><br />စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဆီကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ မရလို႔လား။ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္လား မသိ၊ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိး မေရးခဲ့တာေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဥပမာ - စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အႏုျမဴစီမံကိန္းနဲ႔ အေဝးပစ္ ဒံုးပ်ံပညာ ရွာေဖြစုေဆာင္းျခင္းတုိ႔ကို လံုးဝ ခ်န္လွပ္ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ပထမ အီရတ္စစ္မွာ အီရတ္က ကူဝိတ္ကို သိမ္းၿပီး၊ ေနာက္တဆင့္ ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယားကို သိမ္းႏိုင္တာေၾကာင့္၊ ေဆာ္ဒီကို ကာကြယ္ဖို႔ အေမရိကန္မွာ ၂ ႏိုင္ငံ နားလည္မႈအရ တာဝန္ရွိတာေၾကာင့္ အီရတ္ကို ကူဝိတ္က ေမာင္းထုတ္ဖို႔ အေမရိကန္က ဝင္တိုက္ခဲ့ရတယ္။ ပထမဘုရွ္ (၄၁) က အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမို႔ ဆဒမ္ကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့ဘူး။ ဒါ အေမရိကန္ရဲ႕ တာဝန္မဟုတ္ပါ။<br /><br />ဒါထက္ ပိုအေရးၾကီးတာက အေမရိကန္ဟာ ကမၻာ့အင္အားၾကီးဆံုးနဲ႔ အႏုျမဴဗံုးပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံ။ ဒါေၾကာင့္ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ဗိုလ္က်တဲ့ အမႈ အထူးသျဖင့္ အႏုျမဴလက္နက္ ထုတ္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို ဗိုလ္မက်ရပါ။<br /><br />အေတြ႔အၾကံဳအားနည္းတဲ့ ဒုတိယဘုရွ္ (၄၃) လက္ထပ္မွာ အေလးအနက္ စဥ္းစားျခင္းမရွိဘဲ အီရတ္ကို ဒုတိယအၾကိမ္ ဝင္တိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီက်ဴးေက်ာ္မႈကို တရားဝင္မႈရွိေအာင္ Pre-emptive Doctrine ဆိုတဲ့ Weapon of Mass Destruction လို႔ ေခၚတဲ့ လူအမ်ားကို ေသေၾကေစႏိုင္တဲ့ အႏုျမဴလက္နက္နဲ႔ ဓာတုလက္နက္တို႔၊ အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမားအင္အားစုေတြဆီ မက်ေရာက္ေစေရးအတြက္ ၾကိဳတင္ကာကြယ္စစ္ကို ဆင္ႏဲႊႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ Doctrine ကို ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားက အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္ေရးဗိုလ္က်မႈရန္ကေန ကာကြယ္ဖို႔ဆိုၿပီး အႏုျမဴဗံုး ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေရးကို အားသြန္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ေျမာက္ကိုရီယားႏိုင္ငံမွာ စစ္သားဦးေရ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အင္အားရွိတဲ့ စစ္တပ္ရွိတယ္။ အႏုျမဴနည္းပညာေတြကို နားလည္ရရွိထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္က စကားေျပာတာကလြဲလို႔ ဘာမွ အေရးမယူႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္နဲ႔ မသင့္ျမတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အျမင္မွာ အေမရိကန္ စစ္ရန္က ကင္းဖို႔ အႏုျမဴလက္နက္ရွိမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ရလာတာေၾကာင့္ အီရန္ကလည္း အႏုျမဴဗံုးရဖို႔ အားသြန္ၾကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိတယ္။<br /><br />ဒါဟာ ဘုရွ္ (၄၃) ရဲ႕ ေပၚလစီရဲ႕ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈပဲ။ ဒီအေျခအေနမွာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔က ရလာတဲ့ ‘ေငြ’ ေတြနဲ႔ ရႊင္ျမဴးေနတဲ့ နအဖ စစ္အစိုးရဟာလည္း အႏုျမဴပိုင္ဆိုင္တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေရးအတြက္ စိတ္ကူးယဥ္လာပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ အႏုျမဴလက္နက္ ထုတ္ဖို႔ဆိုတာ ထင္သေလာက္၊ ေျပာသေလာက္ မလြယ္ကူလွပါ။<br /><br />အႏုျမဴရူပေဗဒ ပညာရွင္ Nuclear Physicists ေတြ လိုအပ္သလို ပိုအေရးၾကီးတာက ႏ်ဴကလီးယား အင္ဂ်င္နီယာေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ထုတ္ဖို႔ Uranium ယူေယနီယံနဲ႔ Plutonium ပလူတိုနီယံတို႔ကို သန္႔စင္ေစရပါတယ္။ Plutonium က သိပ္မတည္ၿငိမ္လွတဲ့အတြက္ Uranium ကို အသံုးမ်ားၾကပါတယ္။ Uranium ကို သန္႔စင္ရာမွာ U235 လို႔ ေခၚတဲ့ ယူေရနီယံ အိုက္ဆိုတုပ္ Uranium Isotope ဟာ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ သန္႔စင္မွ ဗံုးကို ထုတ္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ Uranium ကို သန္႔စင္ရာမွာ ၂၆ဝဝ ဒီဂရီအထိ အပူေပးၿပီး Centrifugal Force လို႔ ေခၚတဲ့ လည္ပတ္ရင္းက ရလာတဲ့ စြမ္းအားနဲ႔ Mass ကိုမွီၿပီး သန္႔စင္တဲ့ Uranium ကို ခြဲထုတ္ၾကရပါတယ္။ ဒီ Process လုပ္ငန္းစဥ္က မလြယ္ကူပါ။ ဒီသန္႔စင္တဲ့စက္ Centrifuge ေပါင္း ေထာင္ခ်ီလို႔ ဆက္စပ္တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ ဒီစက္ကိရိယာေတြ အပူလြန္လာတဲ့ ျပႆနာကို အီရန္က ရင္ဆိုင္ေနရလို႔ သူတို႔ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယား အစီအစဥ္ကို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေနာက္ကို ေရႊ႔ဆိုင္းလိုက္ရပါတယ္။<br /><br />အခုမွ ႏ်ဴကလီးယားပညာကို စလံုးေရစကေန သင္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြ ဒီပညာကို ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္ ေက်ာ္လႊားဖို႔ ကံေကာင္းရင္အနည္းဆံုး အႏွစ္ ၂ဝ ၾကာပါမယ္။ ကိုရီးယားက ကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္ ကင္အီစြန္းဟာ အေမရိကန္က ဂ်ပန္ကို အႏုျမဴဗံုးၾကဲၿပီးကတည္းက စိတ္ဝင္စားကာ အႏုျမဴပညာရရွိေရးကို ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အႏွစ္ ၆ဝ ေက်ာ္မွ အႏုျမဴဗံုးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဖာက္ခြဲႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။<br /><br />အႏုျမဴဗံုးဆိုတာ ေဖာက္ခြဲၿပီး႐ံုနဲ႔ မၿပီးပါ။ Delivery System လို႔ ေခၚတဲ့ အႏုျမဴဗံုးကို သယ္ေဆာင္မယ့္ လက္နက္လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗံုးကို ဒံုးပ်ံထိပ္ဖူးမွာ တပ္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ “က်ဳံ႕” တဲ့ ပညာ Minimize လုပ္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားက ဒံုးပ်ံပညာမွာ တတ္ကြ်မ္းတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္႔စင္ရာမွာ အခက္ေတြ႔တဲ့ ကိုရီးယားနဲ႔ ပါကစၥတန္တုိ႔ ပညာအလဲအလွယ္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။<br /><br />ပါကစၥတန္ရဲ႕ အႏုျမဴဗံုး ဖခင္ဟာ Metallurgist သတၱဳေဗဒပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး၊ ဥေရာပမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း Centrifuge သန္႔စင္တဲ့ စက္နဲ႔ ပညာကို ေကာင္းေကာင္း တတ္ကြ်မ္းလာတဲ့ ပညာရွင္ျဖစ္တာကိုး။<br /><br />အႏုျမဴဗံုး ပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဗံုးသယ္ေဆာင္တဲ့ ဒံုးပ်ံပညာ Rocket-Missile Technology ကို အခုကတည္းက ႐ုရွားနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားမွာ ဆည္းပူးေနပံုရပါတယ္။ ဒံုးပ်ံမွာ ၂ မ်ဳိး၊ ၂ စား ရွိပါတယ္။ တခုက ေျမျပင္ကေန ေလယာဥ္ပစ္တဲ့ ဒံုးပ်ံပါ။ ဒါက SAM Surface-to-Air Missile ဒါက ေလေၾကာင္း ကာကြယ္ေရးအတြက္ပါ။ ေနာက္ေျမျပင္ပစ္ ဒံုးပ်ံေတြ ရွိပါတယ္။ ဆိုဗီယက္က ဒံုးက်ည္ေတြကို SCUD လို႔ ေခၚၿပီး တာတို-တာလတ္ဒံုးပ်ံေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ Scud A (150km), Scud B (300km), Scud C (600km), Scud D (700km) ဆိုၿပီး Scud အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ ၁၉၇၉ နဲ႔ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္ေတြမွာ အီဂ်စ္ကေန Scud B ကို လက္ခံရရွိၿပီး Reverse Engineering လို႔ ေခၚတဲ့ ထုတ္လုပ္ၿပီး ပစၥည္းကေန ထုတ္လုပ္ပံုကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဒံုးပ်ံပညာကို ကူးယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ Hwasang-5 ဒံုးပ်ံကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ Hwasang-6 ကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ကီလိုမီတာ ၅ဝဝ အထိ ေရာက္ႏိုင္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး Rodong-1 ဒံုးပ်ံဟာ (1000km) အထိ ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။<br /><br />ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ သယံဇာတ ေပါမ်ားတဲ့ႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါ။ စီးပြးေရးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံလည္း မဟုတ္ပါ။ စစ္အင္အား ၾကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားေငြရဖို႔ ဘာမဆိုလုပ္မယ့္ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔ရဲ႕ ဒံုးက်ည္ေတြကို အီရန္၊ ဆီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ားနဲ႔ ယီမန္ႏိုင္ငံေတြဆီ Hwasong-5, Hwasong-6 ဒံုးပ်ံေတြကို ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ အီရန္ႏိုင္ငံက Hwasong-6 ဒံုးပ်ံကို တခါထုတ္လုပ္ၿပီး Shahab-2 လို႔ ေခၚပါတယ္။ အခု ေျမာက္ကိုရီးယားက Rodong-1 (Scud-D) ကို တည္ေထာင္ႏုိင္ၿပီး ကီလိုမီတာ ၁ဝဝဝ သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ Rodong ဒံုးပ်ံပ႐ိုဂမ္ကို အီရန္က ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿပီး Shahab-3 ဒံုးပ်ံအျဖစ္ ျပန္ထုတ္ေနတယ္။ ရွင္းတာက ေျမာက္ကိုရီးယားက ဒံုးပ်ံနည္းပညာကို ျဖန္႔ဖို႔ဝန္မေလးဘူး။ အစၥေရးလ္ (Israel) က ဖံုးၾကဲဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ ဆီးရီးယားက အႏုျမဴစက္႐ံုဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားက အကူအညီနဲ႔ ေဆာက္ခဲ့တာလို႔ တတ္သိပညာရွင္ေတြက စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံၾကားေငြမာ (hard-currency) ရရင္ၿပီးေရာ ဘာမဆိုလုပ္ဖို႔ ဝန္မေလးသူေတြကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားေတြပါပဲဲ။<br /><br />ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ သူတို႔ရဲ႕ ျပည္သူေတြကို ထမင္းဝေအာင္ မေကြ်းႏိုင္တာမို႔ ျပည္သူေတြ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံပါ။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ႏိုင္ငံျခားေငြနဲ႔ ေပးေခ်စရာမလိုဘဲ ဆန္စပါး၊ ပဲနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရနံ (သို႔မဟုတ္) ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း (ဘာတာ) စနစ္အရ ေပးေခ်ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ဒါ့ေၾကာင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားမွ ဒံုးပ်ံေတြဝယ္၊ ဒံုးပ်ံနဲ႔ အႏုျမဴပညာေတြကို ေျမာက္ကိုရီးယားဆီက လြယ္လြယ္ဝယ္ယူလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ နအဖ အစိုးရဟာ အႏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖိုကို ႐ုရွားေတြဆီက ဝယ္ယူၿပီး အႏုျမဴပညာကို ရွာေဖြေနစဥ္ ဒံုးပ်ံနဲ႔ ဒံုးပ်ံပညာကို ေျမာက္ကိုရီးယားကေန ဝယ္ယူဆည္းပူးထားၿပီး အႏုျမဴဗံုးအဆင့္ေရာက္လွ်င္ သယ္ေဆာင္ရန္ ဒံုးပ်ံေတြလည္း အဆင္သင့္ရွိၿပီေပါ့။<br /><br />အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပထဝီအေနအထားအရ - သံယံဇာတ - လူဦးေရအရ ႏိုင္ငံၾကီးတႏိုင္ငံ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ လြပ္လပ္ေရးရၿပီးကာစ ျပည္တြင္းစစ္ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့ ၾကားက - ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံေတြၾကားမွာ- ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံ၊ အလားအလာ အရွိဆံုး ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။ ထိုင္း-မေလးရွား-စကၤာပူ-အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံတို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ဆုတ္ယုတ္သြားတဲ့ ကာလမွာ တရွိန္ထိုး တိုးတက္လာၾကရာမွာ အခုကာလမွာေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကေတာင္ အေလးေပးဆက္ဆံရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ ရပ္တည္လ်က္ ရွိေနပါၿပီ။ အင္္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဆိုရင္ ဂ်ီ (၂ဝ) G (20) လို႔ ေခၚတဲ့ စီးပြားေရးအရ အေရးပါတဲ့ ကမၻာ့ထိပ္သီးႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံေနရပါၿပီ။ အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္ ျမန္မာမာစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈနဲ႔ စီးပြားေရးကိုင္တြယ္မႈ ကေမာက္ကမေတြေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံအျဖစ္ က်ဆင္းဆုတ္ယုတ္လ်က္ရွိပါတယ္။<br /><br />အမွန္က စီးပြားေရး တိုးတက္ေအာင္ျမင္လာပါမွ မိမိရဲ႕ ေဒသအတြင္း အင္အားၾကီးတဲ့၊ ႐ိုေသေလာက္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုဟာ ခ်ဴအင္လိုင္းနဲ႔ ေန႐ူးတို႔အၾကား ေစ့စပ္ေပးရသူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာပဲဲ။ ဘက္မလိုက္အုပ္စုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ ရခဲ့ဖူးတာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ ဆင္းရဲမႈ အေျခအေနေၾကာင့္ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံ အငယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေလာ (လာအို) နဲ႔ ကေမၻာဒီးယား ႏိုင္ငံေတြကေတာင္ ေဒသဆိုင္ရာ စည္းေဝးပြဲေတြမွာ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အေရးတယူ ေလးေလးစားစား မဆက္ဆံၾကေတာ့ပါဘူး။ ဉာဏ္နည္းၿပီး ေမာက္မာစိတ္ျပင္းတဲ့ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ျပည္သူေတြလည္း ထမင္းဝ၊ ႏုိင္ငံလည္း ဝံ့ၾကြားႏိုင္၊ လူ႐ိုေသ ရွင္႐ိုေသ ဘဝေရာက္ေအာင္ မၾကိဳးစားခ်င္ၾက။ တိုင္းျပည္ရတနာေတြကို ေရာင္းစားၿပီး စစ္တပ္ကို ၾကီးသထက္ၾကီးေအာင္ ေထာင္၊ အႏုျမဴလက္နက္ပိုင္ဆို္င္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္လ်က္ရွိၾကပါတယ္။<br /><br />တနည္းအားျဖင့္ လူမိုက္တို႔ အေတြးအတိုင္း လက္နက္အားကိုးနဲ႔ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ႏွိပ္စက္ေနရတာကို အားမရ၊ အႏုျမဴလက္နက္ကိုင္ၿပီး ေဒသအတြင္း လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္ (လူမိုက္) လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားလ်က္ရွိပါတယ္။<br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br />bnyein@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it<br /><br />အပိုင္း (၂) တ႐ုတ္ကို အတုယူခိုးခ်ေနေသာ နအဖ စစ္တပ္<br />အပိုင္း (၃) ျဖစ္ႏိုင္၊ မျဖစ္ႏုိင္္ ဆန္းစစ္ျခင္း<br /><br />အကိုးအကား<br /><br />- Building the Tatmadaw, Myanmar Armed Forces Since 1948 by Maung Aung Myo<br />- Unpublished paper of Maung Aung Myo<br />- ANU published papers by Maung Aung Myo<br />- Military Power of the People’s Republic of China, Annual report to Congress, Office of the Secretary of Defense.<br />- Theater Ballistic Missiles and China’s doctrine of ‘Active Defense’ by Martin Andrew, China Brief Volme:6, Issue:6<br />- Chinese Nulcear Forces and U.S. Nuclear war planning, Hans M Kristensen, Robert S. Norris, and Matthew G. McKinzie<br />- China Nuclear Forces: Operation, Training, Doctrine,Command, Control and Campaign Planning by Larry M. Wortzel<br />- China Nuclear Doctrine, Savita Pande, Research Fellow, IDSA Strategic Analysis<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-74851775124758126312009-09-12T01:15:00.000-07:002009-09-14T10:15:24.843-07:00Thinking outside the boxby Bo Kyaw Nyein <br />Sunday, 21 June 2009 15:01<br /><br />Although many Burmese do not want to admit it, the situation inside Burma is at a stalemate and, frankly speaking, no one has a good workable solution or strategy to overcome the current status quo. By silencing the voice of Daw Aung San Suu Kyi, the beloved national leader and democratic icon, the ruling Burmese military junta has been able to squash the momentum and hope for democracy in Burma. <br /><span id="fullpost"><br />Refining proven techniques used during the previous rule of General Ne Win, current junta Supremo General Than Shwe uses poverty, time and space as tools of suppression concerning the general public. When people are struggling for their own survival they do not have the time or means to finance political opposition, while the junta all the meanwhile slowly and methodically squeezes the “political space” available to the opposition. As time passes on, the opposition becomes depressed and hopeless. <br /><br />The military has even created a think-tank, the Office of Strategic Studies (OSS), to formulate and implement strategies to counter Western economic sanctions. The wooing of the triumvirate of China, India and ASEAN as well as promotion of the policies of constructive engagement and the so-called 7-step roadmap are all OSS products. <br /><br />It is the failure of the opposition, especially those in exile, not to have created a think-tank to study military thinking and formulate strategies and policies to counter political offenses initiated by the State Peace and Development Council (SPDC), the official name of today's Burmese military junta. The result of this critical shortcoming is obvious – the opposition still clings to an outdated strategy of pressuring the SPDC to come to the negotiating table via Western economic sanctions and the threat of UN Security Council action. <br /><br />However, the SPDC has insulated itself from such threats by securing the Chinese veto at the UN Security Council and has now even secured a Russian veto too as a means of providing insurance. While targeted sanctions are somewhat effective, the SPDC is using Singapore bank accounts under borrowed names to bypass American initiated banking restrictions. Further, they have somehow also managed to bypass Western visa restrictions, as evidenced by the presence of their family members visiting or residing in the United States and Europe. Meanwhile, the SPDC continues to reap the profits from the sale of natural gas to an energy hungry world. <br /><br />The United States, truthfully speaking, has no national interest in Burma and thus its support is reduced to rhetoric and a feel-good policy of supporting the opposition on moral grounds. The opposition does not seem to understand the reality that diplomacy has its limits in forcing an agreeable solution to Burma's political impasse. It has become clear to this author that the Burmese opposition does not have a winning “strategy” and the Americans do not have a “Burma Policy”. <br /><br />On the other hand, China, sharing a long border with Burma, definitely has a national interest in Burma. Burma has become a client, if not yet a vassal, state of China. The Chinese do not care who governs Burma as long as it serves China's interests. For both China and the SPDC, the status quo is deemed satisfactory and beneficial. <br /><br />With America preoccupied with wars in Iraq and Afghanistan and struggling to survive a global recession, the United States is in no position to extend much effective help to countries associated with minimal national interest. Taking advantage of the reduced American power projection, the Russians and Chinese are cementing their military relationship through the Shanghai Cooperation Organization. While American prestige has been declining, China’s economic and military power has been on the rise, with China's gross domestic product set to overtake America's in the near future. These global developments must boost the confidence of the military rulers in Burma. <br /><br />Thinking they have the upper hand against the opposition, the SPDC announced last year a forthcoming general election for 2010. Since this announcement, it has been a dilemma for the NLD in deciding whether to join or boycott the election. The key variable in the equation is “legitimacy”. <br /><br />The NLD was the winner of the 1990 election and can claim to have the mandate of the people and thus…legitimacy. The 2010 election is a clear attempt to erase the NLD's political legitimacy through another election. Knowing this intention, most Burmese are against the NLD joining the election, and those that think otherwise are commonly labeled as traitors. The problem is that there is no alternative solution but to stick to this "legitimacy" banner in opposing the military junta. The danger is that the SPDC will somehow successfully manipulate the results and as time progresses and future electoral cycles come to pass, the legitimacy and existence of the NLD will slowly fade into history. <br /><br />Not knowing how to tackle this election dilemma, the NLD has instead asked the SPDC to change the proposed constitution in an attempt to buy further time. Confident and arrogant, the SPDC has not even bothered to respond. The thinking among some NLD supporters is that the military government definitely desires legitimacy for the 2010 election and without NLD participation it will be hard for the global community to endorse the election results – relying on China to pressure the generals into some form of compromise. <br /><br />The common wisdom thus gravitates towards the NLD sitting out the 2010 election. Seeing no solution in sight, this author was previously of a similar position. But, after observing the recent developments in the Iranian election, the strategic thinking in pursuit of a democratic Burma has changed dramatically. <br /><br />First, it is doubtful if the SPDC really wants the NLD to join the 2010 election. This author believes that because the ruling dictators are military men, they think like soldiers. Every military must have a “battle plan” before every battle. The SPDC considers every situation as a “battle”. General Than Shwe is trained in psychological warfare and it is clear no one really comprehensively knows the plans for the 2010 election, except the military honcho himself. <br /><br />There are reasons to believe that General Khin Nyunt did want the NLD to join the election when he announced the 7-step roadmap soon after he was appointed Prime Minister. It was his OSS plan and he was the key architect – his credibility was on the line. But General Than Shwe’s thinking is very different from that of General Khin Nyunt’s. <br /><br />The SPDC knows the NLD's dilemma and it is possible that the SPDC attempted to set a trap for the opposition with the release of veteran NLD leader U Win Tin after nearly 20 years imprisonment. Was it a ploy to influence the NLD to stay out of the 2010 election? Everyone knows the hard-line stance of U Win Tin. <br /><br />Even if the SPDC can successfully manipulate the 2010 election, the legitimacy of the 1990 election is still valid by claiming the 2010 election rigged. But, if that is true, then why join the 2010 election at all? <br /><br />There are two main reasons why the SPDC has been able to suppress the opposition: <br /><br /> (1) The SPDC has been able to silence the voice of Daw Suu thru long term detention and isolation.<br /><br /> (2) The NLD inside the country and NCGUB in exile cannot build the necessary political infrastructure and initiate the needed political “ACTIONS” to keep the burning desire and momentum for freedom alive. <br /><br />If the NLD decided to join the 2010 election, the NLD should make two simple requests in line with the necessary requirements for participation in any election: <br /><br /> (1) The NLD should be given political space and permission to campaign for the election.<br /><br /> (2) Foreign observers, particularly from ASEAN, the EU and China should be invited to ensure a free and fair election. America should be left out of the equation for obvious reasons. <br /><br />If we observe the 2009 Iranian election, the crowd gets bigger and bigger and the momentum gets stronger and stronger as the campaign gets closer and closer to election day because Iranian voters, especially the young and women, started to see and feel the chance and hope for change. <br /><br />With election results announced only 12 hours after voting booths closed, young people became convinced the polling must have been rigged. As a result, they are now protesting even as the crackdown has already begun. If the hard line Iranian government gets tough and mishandles the crisis, it could easily anger and irritate the people – eventually reaching its apex with the realization of another "color" revolution. <br /><br />However, there is one major significant difference between Burma and Iran. While there is a certain section of the Iranian population, especially among the rural poor and relatively uneducated, who disproportionately support President Ahmadinejad, the overwhelming majority of the Burmese population dislikes, if not outright despises, the Burmese generals. Even some members of the armed forces are against the generals. <br /><br />Daw Aung San Suu Kyi is still the iconic figure. She is still the symbol of defiance, change and hope. <br /><br />This author can say with certainty that if NLD participates in the 2010 election, the people will vote again for the NLD, if not because of Daw Suu simply because people will vote against the ruling junta. General Than Shwe realizes this and this is the reason he does not want the NLD's participation. If the NLD correctly reads the ground situation and enters the 2010 election, the whole game plan will be changed for the SPDC – they will be forced to cheat, further angering the people. <br /><br />Meanwhile, continuing to pursue such a scenario, the global community can then shame election observers from ASEAN and China. And if the SPDC still stubbornly refuses to listen to the international community's advice as usual, a split could occur between SPDC and its sponsers.<br /><br />However, if the NLD does not participate in the election they lose by default. <br /><br />There is yet another sensitive issue to be considered. One of the key concerns for China is “stability” on its southern border. China wields enormous power over most of the ethnic leaders in northern Burma, especially the Wa. <br /><br />The Wa possess the largest non-state army within Burma and are armed with modern weaponry supplied by the Chinese. One of the SPDC's plans for the 2010 election is to integrate the armies of ceasefire groups into border guards. Wa leadership is rumored to be resisting this push. If the Wa succeed in resisting this SPDC plan, others such as the Kachin will also surely resist. Then, it will be back to square one and the renewal of another round of armed conflict cannot be ruled out. <br /><br />If the opposition is able to add more instability to the mix with mass demonstrations, it will certainly hurt China’s interest. China does not want refugees pouring in and the UN setting up refugee camps inside China. As a result, there could arise a tipping point where China and ASEAN leaders come to their senses and say enough is enough. <br /><br />If China opts not to exercise its UN Security Council veto and if Singapore ceases its economic support and banking facilities, the SPDC will definitely be left in a very difficult position. Concurrently, if opposition leaders are smart enough to organize efficient demonstrations (not an easy task) and create another "color" revolution, we can shoot for the stars and go for complete regime change. If not, the crisis can create an environment for negotiations. <br /><br />Like it or not, the reality is that the opposition is presently dead in the water with no proper infrastructure, organization or strategy at its disposal. It is time to smell the coffee, take a risk, and change the plan. <br /><br />Do we want to see Daw Aung San Suu Kyi as the 21st century's Mandela or another Dalai Lama. <br /><br />For starters, the NCGUB should wisely allocate their resources by trying to send young freedom fighters from inside the country to Iran to go and observe and learn from the latest street fighting, instead of wasting resources on NGOs writing useless transition plans rejected by almost every member of the Burmese opposition. <br /><br />Every Burmese freedom fighter who is interested and who can afford it should go to Iran and learn. Much has changed since the 8888 uprising. We should learn how Iran youth who are fighting on the streets and in cyber space, shutting down propaganda machines and government websites alike. <br /><br />It is time to move from passive non-violence to active non-violence, and fight to win. Otherwise, history will condemn our generation. <br /> <br />(Bo Kyaw Nyein is the youngest son of U Kyaw Nyein, one of the leaders during the Independence movement and a member of Aung San’s cabinet, later becoming Deputy Prime Minister during the government of U Nu. Bo Kyaw was in turn one of the leaders during the U Thant uprising, subsequently spending five years in prison. He is an independent writer and observer working for democracy in Burma and writing for Mizzima as well as American online media. He can be reached at bnyein@gmail.com.) <br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-88198230714932689322009-09-10T01:03:00.000-07:002009-12-30T22:05:40.805-08:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUt-kySaI/AAAAAAAAAaM/bZYAn9n6fYw/s1600-h/G+W+Bush.jpg" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 332px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUt-kySaI/AAAAAAAAAaM/bZYAn9n6fYw/s400/G+W+Bush.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418486450548263330" /></a><br /><br />GW Bush & Bo Bo Kyaw Nyein<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUnwJ2ZMI/AAAAAAAAAaE/12VCGtFvqFk/s1600-h/DSC00009.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUnwJ2ZMI/AAAAAAAAAaE/12VCGtFvqFk/s400/DSC00009.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418486343597974722" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUihrVIXI/AAAAAAAAAZ8/XlCdAl9eyq8/s1600-h/DSC00006.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUihrVIXI/AAAAAAAAAZ8/XlCdAl9eyq8/s400/DSC00006.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418486253812523378" /></a><br /><br /><br />ကူမင္းေစ်းတြင္<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUHWzBxcI/AAAAAAAAAZc/XGTVrx3B9DE/s1600-h/DSC00002.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUHWzBxcI/AAAAAAAAAZc/XGTVrx3B9DE/s400/DSC00002.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418485787035551170" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUd5j1nGI/AAAAAAAAAZ0/bBBEuf0NVkU/s1600-h/DSC00005.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUd5j1nGI/AAAAAAAAAZ0/bBBEuf0NVkU/s400/DSC00005.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418486174324202594" /></a><br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ ၊ ဦးဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္ ၊ ေဒါက္တာလွေက်ာ္ေဇာ္<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUYmIm1hI/AAAAAAAAAZs/ORZ_TE75450/s1600-h/DSC00004.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJUYmIm1hI/AAAAAAAAAZs/ORZ_TE75450/s400/DSC00004.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418486083210368530" /></a><br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJT9fm9siI/AAAAAAAAAZU/Z50p-jXHIMA/s1600-h/106.JPG" target="_blank"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SzJT9fm9siI/AAAAAAAAAZU/Z50p-jXHIMA/s400/106.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418485617602179618" /></a><br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္ ရွန္ဟိုင္းတြင္<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="http://www.bokyawnyein.com/search/label/%E1%80%93%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%95%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8">ဦးေက်ာ္ၿငိမ္ႏွင့္ မိသားစုဓာတ္ပံုမ်ား</a>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-71722219278317781502009-09-09T22:30:00.000-07:002009-09-17T04:14:23.457-07:00တ႐ုတ္ကို အတုယူခုိးခ်ေသာ နအဖ စစ္တပ္ ( လႈိဏ္ေခါင္း ၂)ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />စေနေန႔၊ ၾသဂုတ္လ 01 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 19 နာရီ 07 မိနစ္ <br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUL09/junta-copy-china.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUL09/junta-copy-china.jpg" border="0" alt="" /></a><br />ဒံုးပ်ံလက္နက္မ်ားႏွင့္ အႏုျမဴဗံုးပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရလာေသာ ႏိုင္ငံသည္ ထိုအႏုျမဴဒံုးပ်ံမ်ားအား လံုၿခံဳစြာ ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္ မေတာ္တဆ ပစ္ခတ္မႈေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူဆိုးဗိုလ္ခ်ဳပ္ (Rogue-General) (သို႔) ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးဦးက ႐ူးၿပီး ပစ္မိန္႔မေပးႏိုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရန္ တာဝန္ရွိလာပါသည္။ အေမရိကန္စနစ္တြင္ အေမရိကန္သမၼတကပဲ ပစ္မိန္႔ေပးႏိုင္ပါသည္။<span id="fullpost"> ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္သမၼတအနီးတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ကုတ္ (code) မ်ား သယ္ေဆာင္ထားသည့္ စစ္ဗိုလ္တဦး အၿမဲရွိေနရပါသည္။ <span id="fullpost">လူႏွစ္ဦး ၿပိဳင္တူဖြင့္မွ အႏူျမဴလက္နက္မ်ားကို လက္နက္တပ္ဆင္ႏိုင္ပါသည္။ အေမရိကန္စနစ္မွာ အႏုျမဴလက္နက္မ်ားကို ကုန္းမွပစ္ရန္၊ ေရမွပစ္ရန္၊ ေလမွပစ္ရန္ဆိုၿပီး ခြဲထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကည္းတပ္ ေရတပ္ ေလတပ္ပိုင္ အႏုျမဴလက္နက္မ်ားရွိသလို ကိုယ့္ဆိုင္ရာဌာနအတြက္ (Research & Development) ဟုေခၚသည့္ သုေသသနျပဳမႈႏွင့္ ေဖာ္ထုတ္တည္ေဆာက္မႈကို ဆိုင္ရာဌာနမ်ားက ဦးစီးေဆာင္ရြက္ရပါသည္။<br /><br />တ႐ုတ္စနစ္္တြင္မူ အႏုျမဴလက္နက္အားလံုးသည္ Second Artillery Corp ဒုတိယ အေျမာက္တပ္အစု ေအာက္မွာရွိပါသည္။ အႏုျမဴလက္နက္အတြက္ သုေတသနႏွင့္ ေဖာ္ထုတ္မႈ၊ လက္နက္တပ္ဆင္မႈ၊ ျဖန္႔ေဝမႈအားလံုးသည္ ဤဌာနေအာက္တြင္ ရွိပါသည္။ နအဖ စစ္ဗို္လ္ခ်ဳပ္မ်ား ခိုးခ်ထားေသာ စစ္အေတြးအေခၚ Military Doctrine ျဖစ္သည့္ ေခတ္သစ္အေျခအေနေအာက္ရွိ ျပည္သူ႔စစ္ People’s War Under Modern Condition အရ အကယ္၍ ရန္သူစစ္တပ္မ်ား ဝင္တုိက္ခဲ့လွ်င္ ခံစစ္ျဖင့္ တင္းခံၿပီး၊ ေျပာက္က်ားစစ္ျဖင့္ ရန္သူ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ေခ်မႈန္းကာ ရန္သူအား တန္ျပန္ထိုးစစ္ျဖင့္ တိုင္းျပည္မွ ေမာင္းထုတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအေတြးအေခၚအရ ရန္သူမ်ား၏ ထိုးစစ္ကို တင္းခံရာ၌ တ႐ုတ္စစ္သည္ႏွင့္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ဆံုး႐ႈံးမႈ အနည္းဆံုးျဖစ္ရန္Tunnel-War-Fareဟုေခၚေသာလႈိဏ္ေခါင္းတူးစစ္ဆင္ေရးကို ထည့္သြင္းေဖာ္ထုတ္ၾကပါသည္။<br /><br />ယခုေခတ္ကို information-age သတင္းအသိပညာ ေခတ္ဟု ေခၚပါသည္။ ရန္သူ၏ အေနအထား၊ ကိုယ့္တပ္မ်ား၏ အေျခအေနကုိ တိုက္ပြဲကိုဦးစီးရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ခ်က္ခ်င္းသိရွိႏိုင္၍ အဆံုးအျဖတ္ အမိန္႔ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ စစ္အေတြးအေခၚသစ္တခုမွာ Network Centric Warfare ဟု ေခၚပါသည္။ ကြန္ျပဴတာ တခုႏွင့္ တခု ဆက္သြယ္ထားသည္ကို Network သတင္းကြန္ယက္ ဟု ေခၚသည္။ ဤသတင္းကြန္ယက္ကို ဗဟိုျပဳေသာ စစ္တိုက္နည္းဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။<br /><br />ယခင္က စစ္တပ္တခုတြင္ အေရးၾကီးဆံုးမွာ Command & Control ဟု ေခၚပါသည္။ ယခုေခတ္စနစ္တြင္ Command, Control, Communication, Computers and Intelligence (C4I) System စနစ္ဟု ေခၚပါသည္။ ဥပမာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္က ဌာနခ်ဳပ္မွ အမိန္႔ကို ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာသို႔ အမိန္႔ေပးရာတြင္ ေရဒီယိုကိုသာ သံုးၾကရပါသည္။ ရန္သူက ၾကားျဖတ္နားေထာင္ေသာ္ နားမလည္ႏိုင္ရန္ Military Code ဟု ေခၚေသာ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ စကားဝွက္စနစ္ကို သံုးရပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္က အေမရိကန္ဖက္က ဂ်ပန္တို႔၏ စစ္သံုးစကားဝွက္လို ေဖာက္ႏိုင္၍ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဦးစီးတိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရာမာမိုတို၏ ေလယာဥ္ပ်ံကို ပစ္ခ်ကာ ကလဲ့စားေခ်ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္တို႔က အေမရိကန္ နာဗါဟို ရက္ဒ္အင္ဒီယန္း American-Navaho-Red-Indian မ်ားကို ပစိဖိတ္စစ္မ်က္ႏွာတြင္ အသံုးျပဳခဲ့ရာ ဂ်ပန္တို႔က ဘာေျပာေနမွန္း မသိၾကပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ေျမာက္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ၾကီးစိုးစဥ္က ၎တို႔၏ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ အင္ဒိုနီးရွား ကြန္ျမဴနစ္ႏွင့္ အျခားကြန္ျမဴနစ္မ်ား ေလ့လာရန္ ေရာက္ရွိေနရာ အခ်ဳိ႕စစ္ပြဲမ်ားတြင္ အင္ဒိုနီးရွားလို ဆက္သြယ္ၾကရာ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ဖူးသည္ဟု ကြန္ျမဴနစ္ ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ႏိုင္ငံျခားသားသတင္းသမားတဦးက ျပန္ေျပာဖူးပါသည္။<br /><br />ယေန႔ေခတ္တြင္ Encryption ဟုေခၚေသာ သိပၸံနည္းအရ တီထြင္ထားေသာ စကားဝွက္ကို Data Transmission ဟု ေခၚေသာ သတင္းပို႔ေဆာင္ခ်က္တြင္ ထည့္သြင္းထား၍ လံုၿခံဳေသာ ဆက္သြယ္မႈ Secure Transmission စနစ္ကို သံုးၾကပါၿပီ။ ဆက္သြယ္ရာတြင္ ေဝဟင္မွ Satellite ၿဂိဳလ္တုမ်ားမွလည္းေကာင္း၊ တခုႏွင့္တခု ဝါယာႏွင့္ ဆက္သြယ္၍လည္းေကာင္း အသံုးျပဳၾကပါသည္။ တခုႏွင့္တခု ဝါယာႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာတြင္ Fiber Optic Cable မ်ားကို အသံုးျပဳၾကရပါသည္။ ဥပမာ - ေလယာဥ္ပစ္စနစ္မ်ားတြင္ က်ဴးေက်ာ္လာေသာ ေလယာဥ္ကို ေရဒါ (Radar) စခန္းမ်ားက ၾကိဳတင္သိရွိႏိုင္၍ ပစ္မွတ္ကို ေရဒါက ေလယာဥ္ပစ္ ဒံုးပ်ံမ်ားကို သတင္းေပးပို႔ရပါသည္။ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ပစ္မွတ္ကိုခ်ိန္၍ သတင္းပို႔ရသျဖင့္ တခ်ဳိ႕ေလယာဥ္ပစ္စနစ္မ်ားတြင္ ဆက္သြယ္မႈမွာ Fiber Optic Cable မ်ားျဖစ္သလို C4I စနစ္တြင္လည္း ဤေကဘယ္မ်ားကိုပင္ အသံုးျပဳရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကဘယ္မ်ားကို လံုၿခံဳေသာ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားတြင္ သြပ္သြင္းထားတတ္ပါသည္။<br /><br />ဒုတိယအီရပ္စစ္ပြဲမျဖစ္ခင္အီရပ္တို႔၏စစ္သံုး-Fiber-Optic-Cable မ်ားကိုတပ္ဆင္ခဲ႕သူမ်ား မွာတ႐ုပ္ ကုမၸဏီမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႕ဒုတိယအီရပ္စစ္ပြဲအျပီး တ႐ုတ္စစ္တပ္ကျပန္လည္သံုးသပ္မႈျပဳရာတြင္ အားနဲ ခ်က္မ်ားကိုေကာင္းေကာင္းသံုးသပ္ႏိုင္ခဲ႕သည္။ Fiber Optic Cable လိုင္းမ်ားလံုျခံဳေရးကိုသေဘာေပါက္ခဲ႕ ၾကသည္။<br /><br />က်ေနာ္သည္ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို ျမန္မာျပည္မွ ရခဲ့၍ ဘြဲ႔လြန္ကို အေမရိကားမွရကာ ဆက္သြယ္ေရး က႑တြင္ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အေတြ႔အၾကံဳရခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီဗီဘီ DVB TV က နအဖ၏ လိႈဏ္ေခါင္း (Tunnel) မ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ DVB က ရရွိထားေသာ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ားတြင္ နအဖတို႔ု၏ Fiber Optic Cable ေျမပံု ပါရွိပါသည္။ အဆင့္ဆင့္ ျမန္မာတျပည္လံုး Fiber Optic Cable မ်ား ခ်ရန္ ျပထားေသာ ေျမပံုျဖစ္သည္။ အရပ္သားဆက္သြယ္ေရးတြင္လည္း Fiber Optic Cable ကို သုံးေလ့ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ျပင္ပကိုဆက္သြယ္ထားေသာ ဆက္သြယ္ေရးလင္ခ့္ (Link) သည္ ကမၻာ့အဆင့္အတန္းႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ လြန္စြာေႏွးပါသည္။ ဂ်က္ေလယာဥ္ေခတ္တြင္ ႏြားလွည္းႏွင့္ ခရီးသြားသည့္အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးသည္။ စစ္တပ္အတြက္သံုးေသာ ဆက္သြယ္ေရး Network မွာ သီးသန္႔္ျဖစ္ပါသည္။<br /><br />Fiber Optic Cable ခ်ရေသာ စရိတ္မွာလည္း မေသးလွပါ။ နအဖ အစိုးရသည္ ၎တို႔၏ Fiber Optic Cable Network တခ်ဳိ႕ကို လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေစရန္ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားထဲတြင္ ခ်ထားရန္စီစဥ္ေနပံုရသည္။<br /><br />ေမာင္ေအာင္မ်ဳိး၏ စာအုပ္ ဒုတိယအခန္းျဖစ္ေသာ စစ္ေရးအေတြးအေခၚႏွင့္ ဗ်ဴဟာအခန္း၏ ေနာက္ဆံုးေကာက္ခ်က္တြင္ -<br /><br />While the Tatmadaw continue to train its troops in anti-guerrilla warfare for counter-insurgency , it has been taking necessary measures for “ guerrilla warfare ” and “ tunnel warfare to deal with external threat - ဟုဆိုထားပါသည္။<br /><br />ဆိုလိုသည္မွာ ျပည္တြင္းအႏၲရာယ္အတြက္ တန္ျပန္ေျပာက္က်ား စစ္ဆင္ေရးကို တပ္မေတာ္တြင္ ဆက္လက္၍ သင္တန္းပို႔ခ်ျပင္ဆင္ေနေသာ္လည္း ျပည္ပအႏၲရာယ္အတြက္ ေျပာက္က်ားစစ္ႏွင့္ လႈိဏ္ေခါင္းစစ္အတြက္ လိုအပ္ေသာ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို တခ်ိန္ထဲမွာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ထားပါသည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ နအဖ စစ္အစိုးရသည္ ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးတြင္ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ား တူး၍ ႏိုင္ငံျခားမွ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ခုခံရန္ ေငြအကုန္အက်ခံ၍ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္။<br /><br />ေမာင္ေအာင္မ်ဳိး၏ အဆိုအရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ Electronic warfare ႏွင့္ Information Warfare လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ သတင္းစစ္ပြဲကိုလည္း စိတ္ဝင္စားသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ကြန္ျပဴတာမ်ားသည္ မရွိမျဖစ္ေသာ ကိရိယာမ်ား ျဖစ္သလို ဆက္သြယ္ေရးသည္ လြန္စြာအေရးၾကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခတ္ေပၚ ဗံုးတခုမွာ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ဖ်က္ရန္မဟုတ္ဘဲ Electromagnetic radiation ေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား အလုပ္မလုပ္ ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ electromagnetic bomb (e-bomb) ဟုေခၚပါသည္။<br /><br />ထို႔ျပင္ ယၡဳေခတ္တြင္ ဗံုးမ်ားသည္ေလထဲမွအရမ္း ၾကဲျခသည္႕ဗံုးမ်ားမဟုတ္ေတာ႔ပါ။ Precision Bomb ဟုေခၚေသာ ပစ္မွတ္ကိုတိတိက်က်ပစ္ႏိုင္ေသာဗံုးမ်ား ျဖစ္သည္ ထိေရာက္မႈရွိရန္ GPS (Global Positioning System) ျဂိဳလ္္တုမွ တဆင္႕အသံုးျပဳၾကရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႕ GPS ျဂိဳလ္္တုႏွင္႕ဆက္သြယ္မႈ ကိုဖ်က္စီးေသာ GPS Jammer စစ္သံုးပစၥည္းမ်ားေပၚလာပါသည္<br /><br />စစ္ေလယဥ္မ်ားပ်ံသန္းရာတြင္ Ground Control ဟုေခၚေသာ ေျမျပင္မွ ရန္သူ႔ေလယဥ္မ်ားကိုေရတာႏွင္႕ရွာ၍ ထိန္းေၾကာင္းေပးရပါသည္။ အေမရိကန္ေလတပ္တြင္ဤစံနစ္တခုလံုးကိုေလယဥ္ေပၚတင္ထားေသာ AWAC (Airborne Warning And Control System) ေလယဥ္ မ်ားရွိပါသည္ ထို႔ေၾကာင္႕ AWACS Jammer မ်ားေပၚ လာပါသည္ <br /><br />Information Warfare ဆိုသည္မွာရန္ သူ႔ Network အတြင္း ဝင္၍ သတင္းစုေဆာင္းျခင္း - သတင္းမွားေပးျခင္း၊ အမိန္႔အမွားေပးျခင္း ဖ်က္ဆီးျခင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္ - ႐ႈပ္ကုန္မည္ျဖစ္၍ အေသးစိတ္ မရွင္းသည္ကို ခြင့္ျပဳပါ)<br /><br />ဤအတြက္ေၾကာင့္ နအဖ စစ္အစိုးရသည္ ကြန္ျပဴတာဘြဲ႔ေပးထားေသာ စစ္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ ေပးထားေသာ စစ္ေက်ာင္းမ်ားကို ထူေထာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္စမ္းသည့္အေနျဖင့္ အတိုက္အခံ သတင္းဌာန ဝက္ဆိုက္မ်ားကို မၾကာခဏ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။<br /><br />မၾကာေသးခင္က တ႐ုတ္ျပည္ဟိုင္နန္ကၽြန္းတြင္ ေရငုပ္သေဘာၤမ်ား သိုေလွာင္ရန္ ေရေအာက္လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားကို အေမရိကန္တုိ႔က သိရွိခဲ့ၾကရ၍ ပြက္ေလာ႐ိုက္ခဲ့ပါသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ကလည္း တ႐ုတ္ပံုစံကို ကူးယူ၍ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားတူးကာ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာစစ္တပ္ကလည္း တ႐ုတ္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ပံုစံကို အတုခိုး၍ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိပါသည္။<br /><br />အတိုက္အခံသတင္းဌါနမ်ားလက္ခံရရွိခဲ႕ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊမန္း၏ေျမာက္ကိုရီးယားလွ်ိ႕ဝွက္ခရီးမွတ္တမ္းတြင္ လည္း ျမန္မာစစ္တပ္က GPS Jammer ႏွင္႕ AWACS Jammer မ်ားကိုစိတ္ဝင္စားေၾကာင္းေဖၚျပခဲ႕ပါသည္<br /><br />လက္ရွိ ျမန္မာစစ္တပ္၏လႈိဏ္ေခါင္းစီမံကိန္းသည္ပထမအဆင္႕မွ်ပင္ရွိပါေသးသည္။ Command And Control Centers အမိန္႔ေပးႏွင္႕ကြပ္ကဲမႈဌါနမ်ား ၊ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္မ်ားႏွင္႕ Logistic ျဖည္႕စီးမႈမ်ား အတြက္သာ ရွိပါေသးသည္။ ေဖါက္ထားသည္႕လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားမွာက်င္းေျမာင္း၍ကြန္ကရစ္အထူမွာမေျပာပေလာက္ပါ။ တ႐ုတ္ႏွင္႕ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ကဲ႕သို႔ စစ္ေလယ်ဥ္မ်ားပါသိုေလွာင္လိုပါက စက္ၾကီးမ်ားအကူႏွင္႕နက္နက္ က်ယ္က်ယ္တူးရပါမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊမန္း၏ေျမာက္ကိုရီးယားလွ်ိ႕ဝွက္ခရီးမွတ္တမ္းအရျမန္မာစစ္တပ္ကစက္ၾကီး မ်ားကိုကိုင္တြယ္ႏိုင္ရန္သင္တမ္းေပးျပီးျပီ၊စက္ၾကီးမ်ားကိုမဝယ္ရေသးဟုေဖၚျပထားပါသည္။ ေနာက္အဆင္႔ေတြ အတြက္ျပင္ဆင္ထားသည္မွာထင္ေပၚပါသည္။<br /><br />DVB၏အဆိုအရ လက္ရွိလႈိဏ္ေခါင္းမ်ားအတြက္ အသံုးစရိတ္မွာ အေမရိကန္ေးဒၚလာ (၉) ဘီလ်ံ (သန္း၉ဝဝဝ) ေက်ာ္သည္ဟုဆိုပါသည္။ ဤသတင္းသာမွန္ခဲ႕သည္ရွိေသာ္<br /><br />ျပည္သူေတြဆင္းရဲတြင္းနက္ေနေသာကမၻာ႕အဆင္းရဆံုးႏိုင္ငံတခုျဖစ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ သည္လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားအတြက္ဤမွ်ေငြျဖဳန္းရက္သည္မွာအံံ႕ၾသစရာပင္<br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br /><br />bnyein@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it<br /><br />(မွတ္ခ်က္္္) စစ္အေတြးအေခၚကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ားအတြက္သာ<br /><br />တ႐ုတ္္စစ္တပ္ကခိုးခ်ထားတဲ႕ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕စစ္ေရးအေတြးအေခၚဟာမ်ိုးဆက္ (၂) ခုေလာက္ေနာက္က်က်န္ ရစ္ခဲ႕ပါျပီ။ တ႐ုတ္ရဲ႕အေတြးအေခၚက တိုင္ဝမ္ျပသနာေၾကာင္႕အေမရိကန္နဲ႔ထိပ္တိုက္ေတြ႔ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆ ထားပါတယ္။ တိုင္ဝမ္ကိုအေျခခံတဲ႕အတြက္ Local Wars ဆိုတဲ႕အသံုးအႏႈံးကိုေရြးသံုးထားပါတယ္။<br /><br />တ႐ုတ္ၾကီးကတိုးတက္လာတဲ႕စစ္ေရးလက္နက္ေတြအေပၚမွီျပီး၎တို႔ရဲ႕စစ္ေရးအေတြးအေခၚေတြကို တိုးတက္ သတ္မွတ္ခဲ႕ပါတယ္<br /><br />Local wars under high-tech conditions ကေန<br /><br />Local wars under the condition of Informationalization လို႔ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ႕ပါျပီ<br /><br />ျမန္မာစစ္တပ္က<br /><br />Under Modern Conditions ပဲဲရွိပါေသးတယ္<br /><br />တ႐ုတ္ေတြရဲ႕စစ္ေရးအေတြးအေခၚကို လႊမ္းမိုးထားတဲ႕အေေတြးတခုကလည္း ေမာ္စီတံုး ေျပာသြားတဲ႕<br /><br />You fight your way and I fight my way<br /><br />မင္းနည္းနဲ႔မင္းတိုက္<br /><br />ငါ႕နည္းနဲ႔ငါတိုက္မယ္<br /><br />ဆိုတဲ႕ အေတြးျဖစ္တယ္ လို႔လည္းဆိုၾကပါတယ္<br /><br />တိန္ေလ်ာက္ပိန္လမ္းညႊန္သြားတာကိုေတာ႕<br /><br />24 Character Strategy - တ႐ုတ္ အကၡရာ (၁၂) ခု ဗ်ဴဟာလို႔အမည္တြင္ခဲ႕ပါသည္တဲ႕<br /><br />အဂၤလိပ္လိုကေတာ႕<br /><br />Observe calmly; secure our positions; cope with affairs calmly; hide our capabilities and bide our time; be good at maintaining a low profile; and never claim leadership<br /><br />ဗမာလိုေတာ႕<br /><br />ေအးေအးျငိမ္ျငိမ္ ၾကည္႕ျမင္သံုးသပ္ပါ<br /><br />ငါတို႔၏နယ္ေျမအေနအထားလံုျခံဳပါေစ<br /><br />ကိစၥမ်ားကိုေအးေအးျငိမ္ျငိမ္ကိုင္တြယ္ပါ<br /><br />ငါတို႔၏ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခ်က္ကို ဖံုးကြယ္ထားျပီး အခ်ိန္ကိုဆြဲကစားပါ<br /><br />လူမသိေအာင္ ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္ေနႏိုင္မႈမွာ ထက္ျမက္ပါေစ<br /><br />ဦးေဆာင္မႈကိုဘယ္ေသာအခါမွေနရာယူမေၾကာ္ျငာပါနဲ႔<br /><br />ဒါေၾကာင္႕တ႐ုတ္ၾကီးက စစ္အင္အားကိုတေျဖးေျဖးတိုးခ်ဲ႕ျပီး တခ်ိန္မွာ စစ္မတိုက္ရဘဲ တိုင္ဝမ္ကို သိမ္းသြင္းပါလိမ္႕မယ္။ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ရဲ႕ အေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးမားပံုက ေၾကာက္စရာပါေပ။ တ႐ုတ္ၾကီးက ေဟာင္ေကာင္ကိုျပန္လည္သိမ္းပိုက္အျပီး တႏိူင္ငံထဲမွာစံနစ္(၂)ခု One Country (2) systems ဆိုတဲ႕ေပၚလစီ ကိုခ်မွတ္က်င္႕သံုးခဲ႕ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကမၻာ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္တ႐ုတ္ၾကီးကေဟာင္ေကာင္မဲ ႏွင္႕ (၂) မဲရေန ပါသည္။<br /><br />အခ်ိန္နဲ႔အႏိုင္ယူျပီး တုိင္ဝမ္ကိုသိမ္းသြင္းျပီးရင္ တိုင္ဝမ္မဲပိုလာပါမည္၊ တိုင္းျပည္တျပည္၊ မဲ (၃) မဲႏွင္႕ လူလည္ လုပ္ပါလိမ္႔မည္။ <br /><br />ကိုးကား<br /><br />Building the Tatmadaw, Myanmar Armed Forces Since 1948 by Maung Aung Myo<br /><br />Unpublished paper of Maung Aung Myo<br /><br />ANU published papers by Maung Aung Myo<br /><br />Military Power of the People’s Republic of China, Annual report to Congress, Office of the Secretary of Defense.<br /><br />Theater Ballistic Missiles and China’s doctrine of ‘Active Defense’ by Martin Andrew, China Brief Volme:6, Issue:6<br /><br />Chinese Nulcear Forces and U.S. Nuclear war planning, Hans M Kristensen, Robert S. Norris, and Matthew G. McKinzie<br /><br />China Nuclear Forces: Operation, Training, Doctrine, Command, Control and Campaign Planning by Larry M. Wortzel<br /><br />China Nuclear Doctrine, Savita Pande, Research Fellow, IDSA Strategic Analysis<br /><br />Report on General Shwe Mann secret trip to North Korea</span><br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-23809008960994239802009-09-09T22:08:00.000-07:002009-09-12T01:07:54.401-07:00တ႐ုတ္ကို အတုခိုးခ်ေသာ နအဖ စစ္တပ္ - (လႈိဏ္ေခါင္း ၃)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ 03 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 14 နာရီ 42 မိနစ္ <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/AUG09/junta-copy-china21.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/AUG09/junta-copy-china21.jpg" border="0" alt="" /></a><br />ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္စဥ္းစားစရာ<br /><br />ဤ ေခတ္မီ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ေခတ္မီ တပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ရန္မွာ လြယ္ကူသည့္ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ <br /><span id="fullpost"><br />စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္႐ံုႏွင့္ မရပါ။ သံုးတတ္ေအာင္ ေနာက္ဆံုးေပၚ အတတ္ပညာမ်ားကို တတ္ေျမာက္႐ံုႏွင့္မရ - ကၽြမ္းက်င္ရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ပစၥည္းဆိုသည္မွာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရပါတယ္။ လြယ္ေသာကိစၥမဟုတ္ပါ။ ထိုင္းႏွင့္ တင္းမာခ်ိန္ ထိုင္းမွ F15 ေလယာဥ္မ်ား ျမန္မာေလပိုင္နက္ထဲဝင္လာသည္ကို မသိလုိက္ၾကရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းကို အံတုႏုိင္ရန္ ေလယာဥ္ပစ္ SAM Surface to Air Missiles မ်ားႏွင့္ ဆိုဗီယက္လုပ္ သံုးၿပီးသား MIG-29 မ်ားကို ျမန္မာစစ္တပ္က ဝယ္ယူခဲ့သည္။ ယေန႔ MIG29 ေလယာဥ္ ဘယ္ႏွစ္ွစီး ႐ုတ္တရက္ ထပ်ံႏိုင္ေသာ အေျခအေနရွိပါသလဲ။ ထို႔ျပင္ MIG-29 ေလယာဥ္မ်ားသည္ အလြန္ေလး၍ ေလာင္စာဆီအလြန္စားပါသည္။ တိုက္ေလယာဥ္ ေမာင္းသမားဆိုသည္မွာ လက္ရည္တက္ေအာင္ အစဥ္မျပတ္ အေမာင္းက်င့္ရပါသည္။ ထို႔ျပင္ Dog Fight ဟု ေခၚေသာ တိုက္ေလယာဥ္ခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေသာ္ ယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ႏိုင္ရန္ Dog Fight နည္းနာမ်ားကို သင္ၾကားေလ့က်င့္ရပါသည္။ MIG29 မ်ားႏွင့္ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဓာတ္ဆီအကုန္မခံ၍ လည္းေကာင္း၊ အျပင္တြင္ ဓါတ္ဆီေရာင္းစားေနရ၍ လည္းေကာင္း မွန္မွန္ပင္ မပ်ံႏိုင္ပါ။ ထိုနည္းတူ SAM ဆိုသည္မွာလည္း တိတိက်က် ျဖစ္ႏိုင္ရန္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ က်င့္ၾကရပါသည္။ SAM မ်ားကို ေလ့က်င့္ရာမွာလည္း ကုန္က်စရိတ္ မေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင္ ေငြကုန္ခံ၍ ဝယ္ထားေသာ SAM မ်ားႏွင့္ MIG-29 ေလယာဥ္မ်ားမွာ ဟန္သာရွိ၍ တကယ္ထိေရာက္မႈမရွိဟု နားလည္သူပညာရွင္မ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါသည္။<br /><br />နအဖ စစ္တပ္သည္ လက္နက္မရွိေသာ ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ရန္ႏွင့္ သူပုန္မ်ားကို တုိက္ရန္ အဆင့္ပဲရွိပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ၾကိတ္တိုက္လာသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္၍ သူပုန္ႏွင့္တုိက္ရာတြင္ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည္မွာ အမွန္ပင္။ သို႔ေသာ္ ၾကည္းတပ္၊ တင့္ကားတပ္ ၊အေျမာက္တပ္ ေလယာဥ္တပ္ စုေပါင္းညိႇႏႈိင္း၍ တပ္မအလိုက္ တိုက္ရေသာ တနည္းအားျဖင့္ လက္နက္အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားေသာ စစ္တပ္ခ်င္း တိုက္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳ မရွိပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမႈထမ္းခဲ့ေသာ အေမရိကန္ စစ္သံ္မႉးတဦးႏွင့္ ဤအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးဖူးပါသည္။ Low Intensity warfare ဟု ေခၚေသာ သူပုန္ႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ဳိးတြင္ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည္။ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္တပ္ခ်င္း ရင္ဆိုင္တုိက္ရသည့္ တိုက္ပြဲမ်ဳိး မတိုက္တတ္ဟု ဆိုပါသည္။<br /><br />၁၉၉၅ ၊ ၁၉၉၇ ႏွင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ေျပာင္းလဲလာေသာ စစ္ေရးအေတြးအေခၚကို စမ္းသပ္ရန္ ၾကည္း ေရ ေလ စုေပါင္းေလ့က်င့္ပြဲကို လုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ တပ္မ ၅ ခုေအာက္တြင္ တပ္သား ၃ဝဝဝဝ ေက်ာ္ ပါဝင္၍ 76mm, 105mm, 120mm, 155mm အေျမာက္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ အာမတ္ကားႏွင့္ တင့္ကား ၃ဝဝ ေက်ာ္ ေလယာဥ္အုပ္စု ၆ စု ေရယာဥ္ အစီး ၃ဝ ေက်ာ္ ပါဝင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ေလ့က်င့္ေၾကာင္း မၾကားရေတာ့ပါ။ ထိုင္းစစ္တပ္ဆိုလွ်င္ Cobra ဟုေခၚေသာ ပူးတြဲစစ္ဆင္ေရးကို အေမရိကန္ စစ္တပ္နဲ႔ မွန္မွန္္ပူးတြဲ ေလ့က်င့္ၾကသည္။<br /><br />စုစည္းခိုင္မာ ေလ့က်င့္မႈ အားေကာင္းေသာ စစ္တပ္ျဖစ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းမႈႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ လုိအပ္ပါသည္။ က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အင္အားေကာင္းဆံုးအခ်ိန္မွာ ဗကပတို႔ အားေကာင္းေသာ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္မ်ားဟု ထင္မိသည္။ ျပည္ပမွ အႏၲရာယ္ကို ရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မဆလပါတီက တာဝန္ယူခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအားလံုးကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား တိုင္းမႉးမ်ားကသာ ျခယ္လွယ္ခြင့္ရသျဖင့္ လာဘ္စားခြင့္ ပိုမိုရရွိလာၾကရာ စာရိတၱလည္း ပိုမုိပ်က္စီးလာၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တာဝန္ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ မိမိတပ္ ဖြဲ႔စည္းေရး၊ ေလ့က်င့္ေရး အဆင္သင့္ျဖစ္ေရးတုိ႔တြင္ စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ မိမိ ရာထူးရွိသည့္ကာလတြင္ ရသမွ်စားထား ဆိုသည္မွာ လက္ရွိ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ က်င့္စဥ္ျဖစ္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စကၠဴေပၚတြင္ စစ္တပ္အင္အား ရွိေသာ္လည္း ယခု နအဖ စစ္တပ္တြင္ တပ္ရင္းအင္အားမွာ တခ်ဳိ႕တပ္မ်ားတြင္ တဝက္ပင္မရွိပါ။ စစ္တိုက္မထြက္ခင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားကအတင္း လူလိုက္စုေနရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ စည္းကမ္းပ်က္၍ တပ္ရင္း ဖြဲ႔စည္းပံု ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေနပံုကို ၾကားသိရသည္မွာ ယံုႏိုင္စရာ္ပင္မရွိပါ။<br /><br />စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပား၊ စည္းကမ္းမရွိ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုပ်က္ သင္ၾကားအားနဲလ်က္ရွိေသာ နအဖစစ္တပ္သည္ လက္နက္မရွိေသာ ျပည္သူႏွင့္ ညီညြတ္မႈမရွိ၍ အင္အားမရွိေသာ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားကိုသာ ဗိုလ္က်ႏိုင္ပါမည္။ လက္နက္အားသာ၍ ေလ့က်င့္မႈ အားေကာင္းေသာ Professional Army တကယ့္စစ္တပ္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းအား ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ေရတပ္မေတာ္သည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေရတပ္ကိုပင္ မယွဥ္ႏိုင္ပါ။ တ႐ုတ္မွေဆးသုတ္ၿပီး ညာေရာင္းထားေသာ သေဘာၤမ်ားမွာလည္း Armour ဟု ေခၚေသာ သံခ်ပ္ကာ အစြမ္းမရွိၾကပါ။ က်ည္တခ်က္ထိလွ်င္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ေပါက္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ နအဖ တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ားကို မေျပာႏွင့္ လက္ရွိ ”ဝ” တပ္ကိုပင္ ႏိုင္ေအာင္ တုိက္ႏိုင္မည့္အေျခအေန ရွိပံုမရပါ။<br /><br />အေမရိကန္၏ စြမ္းအား<br /><br />တ႐ုတ္တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးအေတြးအေခၚ (Military Doctrine) ကို အေမရိကန္စစ္တပ္က ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ တ႐ုတ္တို႔၏ Tunnel Warfare လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေလ့လာထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ေရမေတာ္ကTunnel Warfare Center ကို Chinalake, California တြင္၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ အီရတ္စစ္ပြဲတြင္ ဆဒန္ဟူစိန္၏ ကြန္ကရစ္ဘန္ကာမ်ားကို ၿဖိဳခြဲရန္ GBU (28) ကို ထြင္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ယခုပို အစြမ္းထက္ေသာ GBU-43/B Massive Ordnance Air Blast Bomb (MOAB) ကို လက္ဝယ္ရွိေနပါၿပီ။ သာမန္အားျဖင့္ ေလယာဥ္မွပစ္ေသာ ဗံုးသည္ 2000lb (ေပါင္ ၂ဝဝဝ) ဆိုလွ်င္ပင္ အၾကီးဆံုးမွ်ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ BLU-02B/C-130 ဗံုး- အတိုေကာက္ - Daisy Cutter ဟု ေခၚေသာ ဗံုးသည္ 15,000lbs (ေပါင္၁၅,ဝဝဝ) ရွိပါသည္။ ယခု MOAB ဟု ေခၚေသာ ဗံုးသည္ (22,600lbs) ရွိ၍ (18,700lbs) သက္သက္မွာ ရမ္းအားျဖစ္သည္။ ေပ ၄၅ဝ (သို႔) Nine City Blocks ကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ Tactical Nuclear Weapons ဆိုသည္မ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ဤလက္နက္မ်ားမွာ အရြယ္အားျဖင့္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ကို ၾကဲခဲ့သည့္ အႏုျမဴဗံုးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ယခုအခါတြင္ Precision Guidance ဟု ေခၚသည့္ ပစ္မွတ္ကို တည့္တည့္ထိေအာင္ ပစ္ႏိုင္ေသာ စနစ္မ်ား တည္ရွိေနပါၿပီ။ ထို႔ျပင္ 2nd Generation Precision Bombs ဟု ေခၚေသာ လက္နက္မ်ားသည္ ပစ္ၿပီးမွ ပစ္မွတ္ကို ေျပာင္းႏိုင္သည့္ စြမ္းအား ရရွိေနပါၿပီ။ ယၡဳ MOAB ဗံုးသည္ Precision Guidance ဗံုးျဖစ္သည္။ တလံုးဆိုတလံုးထိေရာက္စြာပစ္ႏွတ္ကိုထိႏိုင္စြမ္းရွိသည္။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ အေမရိကန္ကသာ တကယ္တုိက္ခုိက္လာပါေသာ္ နအဖ လႈိဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။<br /><br />ထို႔ေၾကာင့္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ လြဲမွားစြာ ျဖဳန္းတီးေနသည္ကို နအဖ စစ္တပ္မွ စစ္ဗိုလ္မ်ားကို သိေစခ်င္ပါသည္။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/AUG09/junta-copy-china22.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/AUG09/junta-copy-china22.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />မိမိတပ္ကို ဖ်က္မည့္ ကက (ၾကိဳင္)<br /><br />ယေန႔ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ လႊမ္းမိုးမႈသည္ ၾကီးစိုးလာကာ ယဥ္ေက်းမႈ (Culture) သဖြယ္ ျဖစ္လာပါသည္။ တပ္မမႉးကေတာ္သည္ မိမိခင္ပြန္း လက္ေအာက္ရွိ တပ္ရင္းမႉးကေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားႏိုင္႐ုံမက တပ္ရင္းမႉးမ်ားကိုပင္ ခိုင္းႏိုင္လာပါသည္။ ထိုနည္းတူ တိုင္းမႉးကေတာ္က လက္ေအာက္ခံ တပ္မမႉးကိုပါ ခိုင္းႏိုင္သည့္ စ႐ိုက္အက်င့္ ျဖစ္လာပါသည္။ တပ္တြင္ အပို Chain of Command ဆင့္ကဲဆင့္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ အပို ပါဝင္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကက(ၾကည္း) ႏွင့္ အၿပိဳင္ ကက(ၾကိဳင္) ဟု တပ္ထဲတြင္ ေျပာင္ေလွာင္ ေခၚေျပာလာၾကသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ ဤသတင္းမွာ မည္မွ်မွန္ကန္သည္ကို အတတ္မေျပာႏိုင္ပါ။ မွန္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ တပ္ထဲတြင္ စာရိတၱသာမက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စည္းကမ္းအပိုင္းတြင္ပါ ယိုယြင္းလာျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စည္းကမ္းပ်က္လာေသာ စစ္တပ္မ်ား၏ စြမ္းအားသည္ စကၠဴေပၚတြင္သာ ၾကည့္ေကာင္းၾက၍ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔တိုက္ၾကၿပီဆိုလွ်င္ တခ်ဳိးထဲ ထြက္ေျပးၾကပါလိမ့္မည္။<br /><br />စစ္တပ္တြင္ ”စိတ္ဓာတ္” သည္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲတြင္ ေျမာက္ဘက္မွ တပ္သားမ်ားႏွင့္ ေတာင္ဘက္မွ တပ္သားမ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ လြန္စြာ ကြာျခားၾကပါသည္။ ေတာင္ဘက္မွ စစ္ဗိုလ္မ်ားက တကယ္လက္ေတြ႔တြင္ မရွိေသာ စစ္သားမ်ားကို စာရင္းလိမ္ျပ၍ လစာထုတ္ေနသူမ်ားျဖစ္ရာ -ဘယ္မွာစြန္႔စား ဝံ့မွာလဲ? တခ်ိန္က စတုတၱအၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဆဒမ္၏ တပ္မ်ားသည္ ပထမ အီရတ္စစ္ပြဲတြင္ လက္နက္ခ် အည့ံခံခဲ့ၾကသည္မွာ လူျမင္စရာပင္ မေကာာင္းပါ။ စိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေပၚ မူတည္ပါသည္။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္၍ ႐ိုးသားမႈကို အေျခခံေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးစီးခဲ့ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ ယေန႔ နအဖ တပ္မေတာ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ ယေန႔စစ္တပ္ႏွင့္ စစ္သားတို႔ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္စီးေနပံုမွာ ယံုႏိုင္စရာ မရွိပါ။<br /><br />AOC Artillery Operation Command<br /><br />လက္ရွိျပည္တြင္းမွ စစ္ဗိုလ္တဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ ျမန္မာစစ္တပ္တြင္ အေျမာက္တပ္ပြဲ Artillery Operation Command - AOC ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။ နအဖ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ Military Operation Command - MOC - စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ (စကခ) ၊ Regional Operation Command - ROC ေဒသကြပ္ကဲမႈစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဆိုတာမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ ၎တို႔မွာ တပ္မမ်ားျဖစ္သည္။ ROC သည္ အင္အားမျပည့္ေသာတပ္္မဟုဆိုႏိုင္ပါသည္။<br /><br />စစ္တကၠသိုလ္ DSA တြင္ ပထမ စုစည္း ပညာသင္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုး ၾကည္းတပ္၊ ေရတပ္၊ ေလတပ္ကို ေရြးခ်ယ္၍ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို ခြဲထုတ္ေပးပါသည္။ ယခု စစ္တပ္တကၠသိုလ္တြင္ AOC အတြက္ ဗိုလ္သပ္သပ္ ခြဲထုတ္ေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ မည္မွ်အထိ ဤ သ္တင္း မွန္ကန္သည္ကို မသိရပါ။ အကယ္၍ မွန္ကန္ခဲ့ေသာ္ နအဖ စစ္တပ္သည္ တ႐ုတ္တို႔၏ ပံုစံျဖစ္ေသာ အႏုျမဴလက္နက္အားလံုးကို ဒုတိယ အေျမာက္တပ္အစု (2nd Artillery Corps) ေအာက္တြင္ ထားသကဲ့သို႔ AOC ေအာက္တြင္ ထားဖြယ္ရွိပါသည္။ SAM မ်ားႏွင့္ SCUD ဒံုးပ်ံမ်ားႏွင့္ နည္းပညာကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ေသာ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းမႈကို အရင္ၾကိဳဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။<br /><br />နအဖ စစ္တပ္ေရြးသည့္ လမ္း<br /><br />နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ တ႐ုတ္တို႔ကို အေဖေခၚရာမက တ႐ုတ္တို႔၏ စစ္ေရးအေတြးအေခၚႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတို႔ကိုပါ ခိုးခ်လ်က္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္တပ္မေတာ္ကို နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာပံုမေပၚပါ။ တိန္ေလွ်ာက္ပိန္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး ေျပာင္းလဲခဲ့သလို - တ႐ုတ္တပ္မေတာ္သည္လည္း ေျပာင္းခဲ့ပါျပီ။ေမာ္စီတုံးလက္ထက္္ က ”အာဏာ” သည္သာ အဓိကျဖစ္၍ - တ႐ုတ္တပ္မေတာ္ကို ”ႏိုင္ငံေရး” မွန္ကန္မႈအတြက္ အေ႐းေပးခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္တပ္မေတာ္သည္ စစ္သားသက္သက္ စစ္တပ္ျဖစ္ေသာ Professional Army မျဖစ္ခဲ့ရပါ။ နအဖနည္းတူ တ႐ုတ္စစ္တပ္က စီးပြားေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၾကရပါသည္။ တ႐ုတ္စစ္တပ္ပိုင္ ကုမၸဏီ အမ်ားအျပား ရွိပါသည္။ စစ္တပ္စစ္သား ဆိုသည္မွာ စစ္ေရးတခုတည္းသာ ထူးခၽြန္ေအာင္ စူးစူးစိုက္စိုက္ အခ်ိန္ေပး ေလ့က်င့္ရပါၿပီ။ လိုအပ္ေငြ ဘတ္ဂ်က္ကို အစိုးရက ခ်မွတ္ေပး ႏိုင္ပါၿပီ။ ယခု တ႐ုတ္စစ္တပ္သည္ Professional စစ္တပ္ျဖစ္ေရးကို ေရွး႐ႈလ်က္ ရွိပါသည္။<br /><br />တိန္ေလွ်ာက္ပိန္၏ ဉာဏ္ပညာၾကီးမႈႏွင့္ လမ္းညႊန္မႈေၾကာင့္ လက္ရွိ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးသည္ တဟုန္ထိုး ေအာင္ျမင္လ်က္ရွိသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကို ကိုင္စြဲထားေသာ္ျငားလည္း တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ျခစားမႈ Corruption ရွိေသာ္လည္းတိုးတက္မႈကိုထိခိုက္သည္အထိေပၚေပၚထင္ထင္မျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ႕သို႔ ယဥ္ေက်းမႈအဆင္႕ အျဖစ္လက္ခံသည္႕အေျခအေနဆိုးအထိမေရာက္။တိုးတက္မႈ၏ေနာက္တဆင့္္(Next-Phase)တြင္ျပႆနာရွိ ႏိုင္ေသာ္ လည္း တိန္ေလွ်ာက္ပိန္ကအစ - ဒီျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ရမည္ကုိ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။<br /><br />တ႐ုတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကလည္း တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ႏွင့္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးကိုသာ ဦးစားေပးလာၾကသည္။ တကယ္ တ႐ုတ္ရာဇဝင္ကို ျပန္ေလ့လာလွ်င္ တ႐ုတ္တုိ႔ကို အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္တို႔က အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ့သည္မွာ မခံခ်င္စရာပါေပ။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိၾကသည္။ စိတ္ရွည္ၾကသည္။ လူ႔အခြင့္အေရး မ်က္စိႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ (မူ) မရွိၾကပါ။ သို႔ေသာ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္ စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ထူေထာင္ - စစ္တပ္ကို ထူေထာင္ၿပီး ေရရွည္ တျဖည္းျဖည္း ဝါးၿမိဳမည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္က အေမရိကန္က ထိုင္ဝမ္ကို မထိနဲ႔ ေပၚလစီကို က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ၁၉၉ဝ ႏွစ္ဦးစ သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္အထိ အေမရိကန္ေလယာဥ္တင္ သေဘာၤကိုလြတ္၍ ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ယေန႔ အေျခအေန ေျပာင္းသြားၿပီး၊ တ႐ုတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးက အေမရိကန္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေျပာခဲ့သည္။ အရင္က ခင္ဗ်ားတို႔ ထိုင္ဝမ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ႏိုင္လို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတာ၊ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခဲ့သည္။<br /><br />အေမရိကန္ေရတပ္တြင္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာသည္ အဓိကက်သည့္ တိုက္စစ္လက္နက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာကို ကာကြယ္ရန္ ေရငုပ္သေဘၤာႏွင့္ အျခားသေဘာၤမ်ား ၿခံရံ၍ Squadron သေဘၤာ အုပ္စုအျဖစ္ တည္ရွိသည္။ Aegis System ဟု ေခၚေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေရေပၚေရေအာက္ သေဘၤာမ်ားကို ေရဒါျျဖင့္ ရွာေဖြ၍ ခံစစ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားၾကရသည္။ အေမရိကန္တို႔က လံုၿခံဳၿပီဟု ယူဆခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ အစပိုင္းေလာက္က တ႐ုတ္ ေရငုပ္သေဘၤာတစင္းက အေမရိကန္ေတြ မသိေအာင္ကပ္ကာ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာနားကပ္၍ ေရေပၚ-ေပၚျပခဲ့သည္။ အေမရိကန္ေရတပ္မွာ ဆူညံသံမ်ား ထြက္လာသည္။ တ႐ုတ္စစ္တပ္၏ တုိးတက္မႈပင္ ျဖစ္သည္။<br /><br />ဤသို႔ တ႐ုတ္စစ္တပ္ တုိးတက္လာသည္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရ ခ်မ္းသာလာသည္ႏွင့္အမွ် ကာကြယ္ေရးအတြက္ ေငြသံုးလာႏိုင္သည္။ တရားဝင္ တ႐ုတ္၏ စစ္ဘတ္ဂ်က္မွာ ၆ဝ ဘီလ်ံ (သန္းေပါင္း ၆ ေသာင္း) ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္၏ ခန္႔မွန္းခ်က္က ဘီလ်ံ ၈ဝ ဟု ထင္သည္။ အေမရိကန္၏ ကာကြယ္ေရး ဘတ္ဂ်က္မွာ ဘီလ်ံ ၅ဝဝ ေက်ာ္သည္။ အီရတ္ႏွင့္ အာဂတန္စစ္စရိတ္တို႔ မပါ ပါ။ ကမၻာတြင္ ဒုတိယ အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ထို႔အျပင္ တ႐ုတ္စစ္တပ္တြင္ အျခားတာဝန္မ်ား မရွိ။ စစ္တပ္ထူေထာင္ေရးသာ ျဖစ္သည္။<br /><br />ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ (အာဏာ) ေလာဘၾကီးၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စိီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ အားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက အုပ္စိုးထားသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေ႐းလည္း တကယ္နားမလည္။ အမိန္႔အာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္လိုသည္။ စီးပြားေရးတြင္လည္း လက္ညိႇဳးထုိးေရာင္းခ်ရန္သာ သိသည္။ စီးပြားေရးအေၾကာင္း နားမလည္။ လာဘ္ယူရင္း ေပ်ာ္ေမြ႔လာၾကရာ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ လူမႈေရးတြင္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ စစ္တပ္တည္ေထာင္ေရး တခုထဲကို အေရးမေပးႏိုင္။ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ျပားလာသည္ႏွင့္အမွ် တုိင္းျပည္ႏွင့္အတူ စစ္တပ္ပါ ပ်က္စီးလာခဲ့ၿပီ။ ဘယ္ပညာမဆုိ စာေတြ႔တခုႏွင့္ မရပါ။ လက္ေတြ႔ လိုပါသည္။ အေတြ႔အၾကံဳဆုိတာ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စစ္တပ္ၾကီးစိုးရာ ႏိုင္ငံျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အရပ္ဘက္တြင္ လုပ္ခြင့္ မရရွိျခင္းေၾကာင့္ အေတြ႔အၾကံဳမရွိ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လုိအပ္ေသာ အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္သည့္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား မေမြးထုတ္ႏိုင္ပါ။ အားလံုး စစ္ဘက္ကၾကီး အာဏာနဲ႔ ဦးေဆာင္ဖို႔ ၾကိဳးစားလွ်င္ အလယ္ေခါင္တြင္ အဆံေခ်ာင္ဖို႔ မ်ားပါသည္။ေငြေတြကုန္ၿပီး အလဟႆျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါသည္။<br /><br />နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကေတာ့ ဒီအထိ နက္နက္ ေတြးခ်င္ပံုမရပါ။ ေငြႏွင့္ အာဏာသံုး၍ ဘာမဆိုရမည္ ထင္ပံုရပါသည္။ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါ။ ေျမာက္ကိုရီးယားလို ျပည္သူေတြသာငတ္ - ကမၻာ့ခ်ဥ္ဖတ္ႏွင့္ အႏုျမဴဗံုးၾကီးကိုင္ၿပီး ငတ္ေနၾကမည့္အျဖစ္ကို ျမင္ေယာင္ပါေသးသည္။<br /><br />တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ၊ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အရွိကို အရွိအတိုင္း ျမင္ႏိုင္ၿပီး လိုအပ္သလို သံုးသပ္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။<br /><br />၆၂ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မေမ့ႏိုင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သတိရလုိက္ပါပိ။<br /><br />တိုင္းျပည္ခ်စ္ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုတမ္းတမိျခင္းပါ<br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br />Bnyein@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it<br /><br />ကိုးကား<br /><br />Building the Tatmadaw, Myanmar Armed Forces Since 1948 by Maung Aung Myo<br /><br />Unpublished paper of Maung Aung Myo<br /><br />ANU published papers by Maung Aung Myo<br /><br />Military Power of the People’s Republic of China, Annual report to Congress, Office of the Secretary of Defense.<br /><br />Theater Ballistic Missiles and China’s doctrine of ‘Active Defense’ by Martin Andrew, China Brief Volme:6, Issue:6<br /><br />Chinese Nulcear Forces and U.S. Nuclear war planning, Hans M Kristensen, Robert S. Norris, and Matthew G. McKinzie<br /><br />China Nuclear Forces: Operation, Training, Doctrine, Command, Control and Campaign Planning by Larry M. Wortzel<br /><br />China Nuclear Doctrine, Savita Pande, Research Fellow, IDSA Strategic Analysis<br /><br />Report on General Shwe Mann secret trip to North Korea<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-76910962178428631032009-09-09T22:01:00.000-07:002009-11-08T11:04:41.345-08:00ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမိသားစု<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVk3AhQFI/AAAAAAAAAVM/0VTR7UIMvLA/s1600-h/007.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVk3AhQFI/AAAAAAAAAVM/0VTR7UIMvLA/s400/007.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5401810001039802450" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVa0b11CI/AAAAAAAAAVE/K-C5-s-RrHs/s1600-h/006.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVa0b11CI/AAAAAAAAAVE/K-C5-s-RrHs/s400/006.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5401809828550399010" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVxj2lIpI/AAAAAAAAAVc/7HwkjkNeQ4Y/s1600-h/PHOTO2(2).jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 261px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVxj2lIpI/AAAAAAAAAVc/7HwkjkNeQ4Y/s400/PHOTO2(2).jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5401810219236139666" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVr6Dp0GI/AAAAAAAAAVU/c14AvJBZAF4/s1600-h/PHOTO1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 327px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_HmjH31zAcpU/SvcVr6Dp0GI/AAAAAAAAAVU/c14AvJBZAF4/s400/PHOTO1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5401810122117337186" /></a>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-30750877958548076202009-09-09T21:59:00.000-07:002009-09-09T22:01:10.367-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၁)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 24 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 10 နာရီ 48 မိနစ္<br /><br /><br />ႏိုင္ငံေရးစစ္ပြဲ<br /><br />အပို္င္း (၁)<br /><br />နိဒန္း <br /><br />လူ႔ေလာကမွာ အခြင့္အေရးဆိုတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ မရပါဘူး။ ေဒၚစုရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အမႈကိစၥဟာ လူအမ်ားကို စုစည္းေပးႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုကို က်ားကန္ေပးထားပါတယ္ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔ေတြေရာ၊ ေထာက္ခံေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြေရာ၊ ကိုယ့္တာဝန္ဟာ ဘာလဲ၊ ကိုယ့္အလုပ္ဟာဘာလဲ ဆိုတာကို ဂ႐ုျပဳမိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဂ႐ုမျပဳမိၾကလို႔ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးေပၚတိုင္း အဆင္သင့္ မျဖစ္ဘဲ အခြင့္အေရးေတြ လက္လြတ္ခဲ႔ၾကရတာ အမ်ားၾကီးပါ။ <br /><span id="fullpost"><br />လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို သိမွ အႏၲရာယ္ကိုေရွာင္၊ ေအာင္ျမင္မႈကို ေမွ်ာ္ကိုးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္။ လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို သိမွ မိမိတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွပါ။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွ ၊ မိမိတို႔ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတာကို သိမယ္။ ျပင္ဆင္မႈရွိမွ အခြင့္အေရး ေပၚလာရင္ - ေအာင္ပြဲအတြက္ - တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္မယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွ မိမိတို႔ ေရြးရမယ့္ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ကို ေဖၚထုတ္ႏိုင္ေတာ့မွာေပါ့။<br /><br />End-Game လို႔ ေခၚရမယ့္ - ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲအဆင့္ - ေအာင္ပြဲခံမယ့္ ပြဲအစီအစဥ္ (Game Plan) ကိုသိမွ ဗ်ဴဟာ (Strategy) နဲ႔ Battle Plan စစ္ပြဲအစီအစဥ္ကို ဆြဲႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။<br /><br />လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲလို႔ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ စစ္သားတေယာက္အတြက္ - စစ္ပြဲဆိုတာ - ႏိုင္တာနဲ႔ - ရႈံးတာပဲ ရွိတယ္၊ စစ္ပြဲကို - သေရ - မတိုက္လိုၾကပါ။<br /><br />လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲလို႔ ျမင္တတ္ရင္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ ကိုယ္ေနရာနဲ႔ကိုယ္ တာဝန္ယူ ႏိုင္တဲ့၊ တာဝန္ယူရမယ့္၊ ေတာ္လွန္ေရး စစ္သားေတြခ်ည္းပါပဲ။<br /><br />လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအေပၚ က်ေနာ့္အျမင္<br /><br />ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ၿပီဆုိရင္ အျပင္မွာ ဆူၾကပူၾက၊ ငုိၾကယိုၾက၊ စစ္အစုိးရကုိ တစ္တစ္ခြခြ ဆဲဆုိၾက၊ အားမရရင္ အခ်င္းခ်င္း လွည့္ရန္လုပ္၊ ၿပီးရင္ ဝုန္းဆုိ ေတာက္၊ ဘုန္းဆုိ ၿငိမ္းသြားတတ္တာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဂန္ဘာရီကုိ လႊတ္ပါဦး၊ ကုလသမဂၢ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ဝင္ပါေတာ့လား၊ အေမရိကန္ ဝင္ပါေတာ့လား စသျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ အားကိုးၾကတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဆႏၵေစာၿပီး ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္ ျဖစ္ၾကကုန္ေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ အျပင္က လႈပ္ရွားမႈသက္သက္ကုိ ၾကည့္ရင္ စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြ ျမင္ရတတ္ပါတယ္။ <br /><br />“ေဒၚစုကို လႊတ္ေပး”၊ “အခု အျမန္ေတြ႔” ဆုိခဲ့တာေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ေဒၚစုက ၁၉ ႏွစ္မွာ ၁၃ ႏွစ္ အက်ဥ္းခံၿပီး ေရွ႕က ရဲရဲၾကီး နအဖကုိ အာခံျပခဲ့တယ္။ ေဒၚစုက ေျပာခဲ့ရွာတယ္၊ “ရွင္တုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး က်မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေဆာ္ၾသ တုိက္ပြဲဝင္ၾကပါ” Please use your freedom to promote our freedom လို႔ ေတာင္းဆိုခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက မိမိတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သုံးၿပီး တုိက္လုိက္ၾကတာ တုိင္းျပည္အတြက္ထက္ ဘယ္သူ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေရးဆုိတာသာ မ်ားပါတယ္။ အဲလိုမ်ဳိး သဲသဲမဲမဲ တုိက္လုိက္တာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ပဲ။<br /><br />ႏုိင္ငံျခားကုိ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး Development နဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေစ့စပ္ေရး Reconciliation ေတြကုိ တြင္တြင္သုံးၿပီး ႏုိင္ငံျခားသားေတြအၾကိဳက္ ပေရာဂ်က္ Project ေတြ တင္ေနၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ မုိးထဲေလထဲ အက်ပ္အတည္း ၾကံဳလာေတာ့ နအဖကုိ ရင္ဆုိင္စရာ အင္အား၊ အခ်ိတ္အဆက္-ကြန္ယက္္ Network တည္ေထာင္မထားေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း၊ ဘာေျပာရမွန္း မသိၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ျမန္မာေတြက ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ေဒၚစုကုိ ဗန္းျပ၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က Constitution ေရးျပနဲ႔ အလုပ္ကို ျဖစ္လို႔။ ပညာတတ္ အေယာင္ေဆာင္တခ်ဳိ႕က So called Third force လုိ႔ ေခၚရမယ့္ ျပည္တြင္း ပညာတတ္အုပ္စုနဲ႔ ေပါင္းၿပီး သင္တန္းေပးျပၾကနဲ႔ ကုိယ့္ဂြင္နဲ႔ကိုယ္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ Sand Castle လုိ႔ ေခၚတဲ့ သဲနဲ႔ နန္းေတာ္ၾကီး တည္ေဆာက္ထားၾကေတာ့ တကယ္ ေရတက္ လာေတာ့ ေမ်ာပါ ကုန္ၾကပါေရာ။<br /><br />နအဖ ဆုိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဟာ ေတာ္လြန္းလွလုိ႔ မဟုတ္ပါ။ နအဖ ဘက္မွာ တုိင္းျပည္ ဘ႑ာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အစုိးရ ယႏၲရားရွိတယ္။ အာဏာနဲ႔ စည္းစိမ္အတြက္ဆုိ အေဖ အေမပါ သတ္မယ့္ ေခတ္သစ္ အဇာတသတ္ လက္သစ္ေတြကုိ ေမြးထားတယ္။ ဉာဏ္မရွိတဲ့ ၾကံဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္ဆိုတာေတြကုိ ေျမႇာက္ေပးထားတယ္။<br /><br />ေကာင္းၿပီ - ေဒၚစု အၿငိဳးခံရၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ဘာလုပ္ႏုိင္ၾကသလဲ?။ ဘာေၾကာင့္ အေစာ္ကားခံရတယ္ ထင္သလဲ?။ အမ်ားစုဟာ ႏုိင္ငံျခားကုိပဲ လက္ျဖန္႔ေတာင္းခ်င္ၾကတယ္။ ေရေပၚဆီ ႏုိင္ငံေရး Elite Politics ကုိပဲ အားသန္ၾကတယ္။ ေနရာေတြ ယူထားၿပီး တုိင္းျပည္နာမည္ သုံးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက ရေပါက္ရလမ္းေတြ လုမွာ စုိးတာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ အဝင္မခံၾကဘူး။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာက လူတုိင္းပါဝင္ႏုိင္ရမယ္၊ အဂၤလိပ္လို Inclusive ေပါ့။ သီးသန္႔ သီးျခား Exclusive မဟုတ္ပါ။ ေရြးေကာက္ခံ အမတ္ MP ျဖစ္္မွ ဦးေဆာင္ရမယ္ဆုိေတာ့ အျပင္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ ေဆာင္ရြက္လုိတဲ့ အေဝးေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလုံးဟာ ဦးေဆာင္မႈ မရွိၾကဘဲ ဝါးအစည္းေျပသလုိ တေယာက္တေပါက္ အခ်င္းခ်င္း တုိက္ၾကခိုက္ၾက ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ဒါကုိပဲ တခ်ဳိ႕မွာ (ငါ) ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနၿပီလုိ႔ ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။<br /><br />ႏုိင္ငံေရးမွ ေနရာ လုိခ်င္ရင္ တာဝန္ ဆုိတာကုိ သိရပါမယ္။ ေနရာယူထားတဲ့ သူတုိင္းရဲ႕ တာဝန္ဟာ ဘာလဲ? ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ အဆုံးသတ္ေရး အားလုံး စစ္ကြ်န္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ေရး မဟုတ္ဘူးလား?<br /><br />အစုိးရ - ယႏၲရား တခုလုံးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး လူ ၄ သိန္းေက်ာ္ စစ္တပ္ကို ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ဆုိတာ အင္အား မရွိဘဲ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ လူ ေတြ မစုစည္းဘဲ အင္အား ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ (တူညီတဲ့ခံစားမႈ) (တူညီတဲ့ယုံၾကည္မႈ) ရွိတဲ့ လူ ေတြ စုစည္း လာမွ အင္အား ဆိုတာ ေဖာ္ေဆာင္လို႔ ရပါမယ္။ တဦးခ်င္း-တဦးခ်င္း ခံစားခ်က္ရွိၾကေပမယ့္ တသီးတျခား စီ ရွိေနရင္ အင္အား မျဖစ္ဘူး။ ဒီခံစားခ်က္ျခင္းတူတဲ့ လူေတြကုိ စုစည္းဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက စည္း႐ုံးဖုိ႔ လုိပါတယ္။<br /><br />(လူ) ေတြကုိ စည္း႐ုံးရာမွာ<br /><br />လူ ေတြကုိ စည္း႐ုံးရာမွာ ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ (ဝါ) Objective ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တင္ျပႏုိင္ရမယ္။ မိမိ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဘယ္လုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ ဆုိတာကုိ ရွင္းျပမယ့္ ဗ်ဴဟာ strategy ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒီဗ်ဴဟာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ ဘာေတြလုိသလဲ။ တာဝန္ယူမယ့္ လူေတြ အဆင့္ဆင့္လုိမယ္၊ အဆင့္ဆင့္ ဦးေဆာင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြလုိမယ္၊ Logistic လုိ႔ ေခၚရမယ့္ ပစၥည္း အေဆာက္အအံုေတြ လုိမယ္။ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဖုိ႔ ေငြ လုိမယ္ေပါ့။ ဒီလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ဘယ္လုိ ျဖည့္ဆည္းမလဲ၊ ဘယ္လုိေဖာ္ထုတ္မလဲ ဆုိတဲ့ Plan အစီအစဥ္ေတြ လုိမယ္။ ဒီလုိ စနစ္တက် အကြက္စိတ္စိတ္ ျပင္ဆင္မႈ ရွိမွ ပါဝင္ သူေတြကလည္း ေအာင္ျမင္မယ္ ဆုိတာကုိ ယံုၾကည္လာၿပီး ပါဝင္မႈ ဟာ ၾကီးထြားလာႏုိင္မွာေပါ့<br /><br />ျပည္တြင္း NLD မွာလည္း သက္ၾကားအုိ စီအီးစီ CEC ေတြရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က ငါတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ မရွိရင္ ငါတုိ႔ NLD ပါတီ ၾကီးထြားၿပီး ဒီမုိကေရစီ ရေအာင္တုိက္မယ္ေဟ့ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိ၊ မရွိ ေဝခဲြရ ခက္လာတယ္။ ေဒၚစု ျပန္လာရင္ ျပန္အပ္ႏိုင္ဖို႔ NLD ကုိ ထိန္းသိမ္းထား႐ုံသက္သက္၊ မလႈပ္မရႈပ္ မျပဳတ္ဆုိတဲ့ မဆလ ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း NLD အသက္ရႉ မရပ္ရင္ ေတာ္ၿပီ။ NLD မတရားအသင္း ေၾကညာမခံရရင္ ေတာ္ၿပီလုိ႔ သေဘာထား ပုံရတယ္။ (မွတ္ခ်က္ - ဦးဝင္းတင္ကုိ ဒါထက္ ဦးေဆာင္ခြင့္မျပဳတာ စဥ္းစားရ ခက္တယ္။)<br /><br />ျပည္ပမွာ NCGUB ကေရာ? ဒီမုိကေရစီရရင္ NCGUB ကုိ ဖ်က္ပစ္မွာပါ။ ၁၉၉ဝ Mandate လုပ္ပိုင္ခြင့္ ကုိ ရေအာင္ ထိန္းရမယ္ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ကမၻာလည့္ၿပီး အစည္းအေဝးပြဲေတြ တက္၊ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေတြ လုပ္၊ ေရဒီယုိ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေပးနဲ႔ မိမိတုိ႔ တာဝန္ဘာလဲ? ငါဘာလုပ္ရမယ္? ဆုိတာ ေမ့ေနပံုပါပဲ။<br /><br />ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးၾကည့္ရင္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားကုိ စည္း႐ုံးျပီး တက္ၾကြတဲ့ အင္အားျဖည့္မယ့္ အဖြဲ႕အစည္း တည္ေထာင္တဲ့ Grass Root ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္မဝင္စားၾကဖူး။<br /><br />သက္တန္႔ေပၚမွာထုိင္ၿပီး ေလလႈိင္းေပၚက အၿပိဳင္အဆုိင္ အင္တာဗ်ဴးေပးၾကတဲ့ Elite Politics လုိ႔ ေခၚတဲ့ (ေရေပၚစီ) ႏုိင္ငံေရးကုိပဲ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။<br /><br />ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ အဖြဲ႕အစည္းကင္းမဲ့တဲ့၊ စည္း႐ုံးေရး မပါတဲ့ 'သတင္း အလဲအလွယ္' ႏုိင္ငံေရးဘဝကုိ က်ဆင္းသြားရတယ္။ Breaking News လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေနာက္ဆုံးေပၚ သတင္းေပးႏုိင္သူက မ်က္ႏွာရွိတယ္၊ သိရင္ လည္း မေျပာနဲ႔ဦး၊ သိခ်င္ရင္ ငါ့ဆီ လာၾကေပါ့။<br /><br />ဘယ္သူကမွ စစ္အာဏာရွင္ ပေပ်ာက္ေရးကုိ မၾကိဳးစားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆုံး ေဒၚစု တေယာက္ပဲ အားကုိးရာ ျဖစ္လာရတာေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲ႔ အင္အား ဟာ ေဒၚစုတေယာက္အေပၚ ေရာက္သြားေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေဒၚစု၊ ေဒၚစုဟာ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္သြားၿပီး နအဖ စစ္ဗုိလ္ေတြကုိ ကူညီေထာက္ပံ့ရာ ျဖစ္သြားတာေပါ့။<br /><br />ေဒၚစုတေယာက္သာ အင္အား ဆုိရင္ ေဒၚစုကုိ ဖယ္ရွားလုိက္႐ုံနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ အရွိန္ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ေဒၚစုကုိ ဖမ္း၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ ဦးတင္ဦး ဦးဝင္းတင္တုိ႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဖမ္းဆီးလုိက္ေတာ့ NLD က အခြံပဲ က်န္တယ္တယ္ ။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပ<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကုိ အဂၤလိပ္လက္က အႏိုင္ရေအာင္ တုိက္ခုိက္ႏုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္တစုဟာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ဘဝမွာ စတင္စုစည္းမိခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ အဂၤလိပ္အလုိေတာ္ရိ ေက်ာင္းသားေတြလက္ထဲက လုယူႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိႏု၊ ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကုိသန္းေဖတုိ႔ကုိ ကုိအုန္းက ဆုံဆည္းေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ေရးျပခဲ့တယ္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ ကုိႏုနဲ႔ ကိုေအာင္ဆန္းကုိ ေက်ာင္းထုတ္ခဲ့ရာက ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ မစၥတာရာရွစ္ နဲ႔အတူ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒီ ေက်ာင္းသား သပိတ္ကတဆင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ေျခစုံပစ္ဝင္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဘဝကေန ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္၊ အဲဒီကမွတဆင့္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကရတယ္။ ဒီအဆင့္ဆင့္ ကာလမွာ ကုိေအာင္ဆန္းကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဒီကမွ ဖဆပလ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာရၿပီး ေနာက္ဆုံးၿပိဳင္ဘက္မရွိ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကုိရေအာင္ ဦးေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့လုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီး ေပၚေပါက္လာတာပါ။ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဘၾကီးဘေဖလုိ လက်္ာႏုိင္ငံေရးသမားၾကီးေတြ၊ ကရင္မ်ဳိးခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရွမ္းမ်ဳိးခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စတဲ့ အလႊာအသီးသီး ေဒါင့္အသီးသီးက သူ႔ကြ်န္မခံလုိသူေတြ အားလုံးကုိ ဖဆပလထဲကုိ ဆြဲေခၚၿပီး ဖဆပလကုိ အင္အားတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအင္အားကုိ အားယူၿပီးမွ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကုိ ရင္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးခဲ့တာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဗ်ဴဟာ Strategy က ရွင္းတယ္၊ ျပတ္သားတယ္။ ဒုိ႔မွာ အဖြဲ႕အစည္းရွိတယ္၊ ဒုိ႔မွာ အင္အားရွိတယ္၊ ဒုိ႔ေနာက္မွာ လူထုရွိတယ္၊ ဒုိ႔နဲ႔ ေဆြးေႏြး၊ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးေပး၊ ရရင္ရ - မရရင္ခ် ဆုိတဲ့ ဗ်ဴဟာပဲ။ ေဆြးေႏြးပြဲဆုိတာ (အင္အားနဲ႔) (အက်ဳိး) ရွိမွ ထိေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ အင္အားက အဖြ႔ဲအစည္းက လာတာ၊ ျပည္တြင္းက လာတာ။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အင္အား တည္ေဆာက္စဥ္မွာ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ိဳး ၾကဳံခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဂ်ပန္အေျပး၊ အဂၤလိပ္ အဝင္မွာ ျမန္မာေတြကုိ ကြ်န္ဆက္လုပ္ဖုိ႔ အၾကံနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြဟာ စကၠဴျဖဴစာတမ္းၾကီးကို ယူလာၿပီး အဓမၼ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဉာဏ္နဲတဲ့ အဂၤလိပ္ ျဗဴ႐ုိကရက္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ေရေပၚဆီ Elite Politics ကုိသာ နားလည္တဲ့ ျမန္မာအလိုေတာ္ၾကီး တခ်ဳိ႕က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ဂ်ပန္ေခတ္က လူသတ္မႈနဲ႔ တရားစြဲၿပီး ႏုိင္ငံေရးအရ ရွင္းဖို႔ ၾကိဳးစားၾကေသးတယ္။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေနာက္မွ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီးရွိတယ္။ ဖဆပလ အေနာက္မွာ လူထု စစ္တပ္နဲ႔ လက္နက္ေတြ ရွိတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ထိရင္ ဆူပူမႈျဖစ္မယ္၊ ဆူပူမႈျဖစ္ရင္ အဂၤလိပ္မွာ စစ္တပ္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ အထူးသျဖင့္ ေမာင့္ဘက္တန္ရဲ႕ ကန္႔ကြက္မႈေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံဟာ ေရွ႕ဆက္ မတုိးရဲဘူး။<br /><br />ေဒၚစုနဲ႔ NLD<br /><br />ေဒၚစု ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ဝင္လာပုံနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ မတူဘူး။ ေဒၚစု အားယူစရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အရွိန္က က်ားကန္ေပးထားတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ စိတ္ထား၊ သေဘာထား၊ ေဒၚစုရဲ႕ ႐ိုသားေျဖာင့္မတ္မႈ Honesty ၊ သံမဏိ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္ ကမၻာမွာ အေလးစားခံရတဲ့ ဒီမုိကေရစီပုံရိပ္ Democracy Icon ျဖစ္လာတာေပါ့။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ စမ္းသပ္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ သီဟို႒္ႏုိင္ငံ ဂႏၲီ အစည္းအေဝးပြဲအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္ ေရတပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေမာင့္ဘက္တန္က “စစ္တပ္ထဲမွာ ေနမွာလား၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္မွာလား” လုိ႔ ေမးလာတယ္္။ သခင္သန္းထြန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကို ကစားျပီး ၾကားက တက္ထုိင္မွာလို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဂိုရွယ္ (ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္) က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ႏုိင္ငံေရးထဲ မဝင္ထုိက္၊ စစ္ဖက္မွာပဲ ေခါင္းေဆာင္ထုိက္တယ္လို႔ အခုိင္အမာပဲ သူ႔လုိအင္ကုိ တင္ျပပါတယ္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္- စာမ်က္ႏွာ ၃၉၃ ဦးသိန္းေဖျမင့္၏ စစ္အတြင္းခရီးသည္ကို ညြန္းပါသည္။)<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရာဇဝင္အရွိန္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ Honesty ေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ မၾကာခင္မွာပဲ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ခံယူခ်က္ ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ ကမၻာကပါ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကံဆိုးတာကေတာ့ ေဒၚစုရဲ႕ အရွိန္နဲ႔ ၾသဇာဟာ တမဟုတ္ခ်င္း မိုးထိေအာင္ ေလွကားေထာင္ တက္သြားေပမယ့္ NLD ဖြဲ႔စည္းမႈနဲ႔ က်န္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လိုက္မမီခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ဆြတ္ခူးခဲ့ရတယ္ေပါ့။<br /><br />ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူရဲေကာင္းကိုးကြယ္တဲ့ အက်င့္ ရွိတာေၾကာင့္ ေဒၚစုအလံကို ေထာင္ၿပီး ေဒၚစုဋီကာကို ဖဲြ႔ေနၾကရတာနဲ႔၊ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စနစ္ Organization and System ကို က်စ္လစ္ေအာင္ မထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ရလဒ္က ေဒၚစုက ေကာင္းကင္ေပၚ ဝုန္းဆို တက္သြားၿပီး အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲြ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျမေပၚမွာ ကားယားၾကီး က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနကိုသိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေဒၚစုကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တာနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စနစ္မွာ အင္အားမေတာင့္တင္းေသးေတာ့ စစ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ထိုးစစ္ကို ခံႏိုင္ဖို ့ (ခံစစ္) အဆင္သင့္ မရွိဘူးေပါ့။<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ က်စ္လစ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စနစ္ရွိမွ နအဖ က ဖိႏွိပ္ထိုးႏွက္လာတာကို ဘယ္လိုခံမယ္၊ ဒို႔ လူ ေတြကို ဘယ္လိုထိန္းမလဲ? ဘယ္လိုသင္တန္းေပးမလဲ? ဘယ္ဗ်ဴဟာ strategy နဲ႔ ေရွ႕ကို ခ်ီတက္မလဲ? လူငယ္လူသစ္ေတြကို ဘယ္လိုစုေဆာင္းမလဲ? ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း ရွင္သန္ဖို႔၊ ထုိးစစ္ကို ခံႏိုင္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္မွာေပါ့။ (လူ) ရွိမွ လိုအပ္တဲ့ (အလုပ္) ေတြကို လုပ္ႏိုင္မွာေပါ့။ က်ေနာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက NLD ဆိုတာ ေဒၚစု၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးဝင္းတင္တို႔ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား အဖမ္းခံေနရတာေတာင္ လႈပ္ရွားမႈ ရွိေနတဲ့ Active & Effective Organization ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။<br /><br />အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ ၁ဝ ႏွစ္ထက္ ပိုၿပီး မရွိသင့္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ၿပီး သမၼတတေယာက္ဟာ ၂ ခါထက္ပို အေရြးမခံရဘူးလို႔ သတ္မွတ္္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သေဘာတူ နားလည္တဲ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာလည္း တ႐ုတ္အေျခခံဥပေဒမွာ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဟာ သက္တမ္း ၂ ခါပဲ အေရြးခံရမယ္လို႔ ထည့္သြင္းျဖည့္စြက္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခု 4th Generation ၄ ဆက္ေျမာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဦးေဆာင္လ်က္ရွိတယ္။ ၅ ဆက္ေျမာက္ ေခါင္းေဆာင္ 5th Generation ေတြကို ေရြးထားၿပီးၿပီ။ ဒုသမၼတ (Xi-Jinping) ဟာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္မွာ သမၼတျဖစ္လာမယ္။ ဒီလထဲက ပါတီအစည္းအေဝးမွာ 6th Generation အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါဟာ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းက စနစ္ပဲ။ <br /><br />အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ထိပ္မွာ အသစ္အသစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘဲ ပိတ္ထားရင္ အဂၤလိပ္လို Lethargic ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ျဖစ္ၿပီး၊ အဖြဲ႔အစည္းက်စ္လစ္မႈ ေလ်ာ့ပါးလာပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ စစ္ေကာင္စီမွာ ပါခဲ့တဲ့ မူလလူ ဘယ္ႏွေယာက္ က်န္ေတာ့လဲ? ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ေမာင္ေအးတို႔ပဲ က်န္တယ္ မဟုတ္လား။ နဝတ ကေန နအဖ တျဖစ္လဲမွာေတာင္ ထိပ္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ မဟုတ္လား။ အာဏာရွင္စနစ္မွာေတာင္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မႈမွာ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရတယ္။ (အရွင္ထားရတယ္) (အေသမထားဘူး) ကြာတာကေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္မွာ စနစ္ တည္ၿမဲေရးအတြက္ လူလဲၿပီး ခိုင္းစားတာပါ။ ေကာင္းတဲ့ စနစ္မွာေတာ့ လူလဲၿပီး အဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ရတာပါ။ ဒါဟာ Organization Evolution အဖြဲ႔အစည္းတခု တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္ျခင္းပဲ။<br /><br />NLD မွာေတာ့ ေဒၚစုကို ျပန္အပ္ဖို႔ ထိုင္ေစာင့္ရင္း ထိပ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ အသိေပးမယ့္သူ ရွိပံုမေပၚဘူး။ ရလဒ္က ထိပ္မွာပိတ္ေနေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ရွင္သန္မႈ ရွိခ်င္ရင္ေတာင္ ေလ်ာ့နည္းသြားတာေပါ့။ ေရေတာင္ စီးဆင္းမႈရွိမွ အင္အားျဖစ္ရတယ္၊ ရွင္သန္ရတယ္ မဟုတ္လား။ ေရေသဆိုရင္ အင္အား မရွိႏိုင္သလို ၾကာရင္ ေရေတာင္ အပုပ္နံ႔ ထြက္လာတာပဲ။<br /><br />နအဖ က NLD ကို တျဖည္းျဖည္း အမွည့္ေျခြ ေျခြတဲ့နည္းကို သံုး၊ အခ်ိန္ကို လက္နက္အျဖစ္ သံုးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တျဖည္းျဖည္း အင္အားေလ်ာ့နည္းလာရင္ လူ႔သဘာဝအရ စိတ္ဓာတ္ က်ဆင္းလာၾကမယ္။ ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာၾကမယ္။ ဒီေတာ့ ပါဝင္မႈနည္းလာရင္ အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ပ်က္သထက္ ပ်က္လာဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ မွ်မွ်တတ ေျပာရရင္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဆန္႔က်င္ရတယ္၊ အတုိက္အခံ လုပ္ရတယ္ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး။ နည္းနည္းေလး ျဖစ္တာနဲ႔ ဖမ္း၊ ေထာင္ထဲထည့္၊ ႐ိုက္ႏွက္ညႇဥ္းဆဲဖို႔ ဝန္မေလး၊ လက္ရဲဇက္ရဲ အစိုးရေအာက္မွာ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု သတၱိနဲ႔ အာမခံဝံ့ဘူး ဆိုတာကို နားလည္ရမွာပါ။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံံု စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ခံရမယ္ဆိုတာကို သိရက္နဲ႔ အာခံရဲသူေတြ အေလးျပဳရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို စြန္႔စားဝ့ံတဲ့ လူေတြရဲ႕ စြန္႔စားမႈဟာ အက်ိဳးရွိတဲ့ စြန္႔စားမႈပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒီလူူေတြရဲ႕ စြန္႔စားမႈဟာ ေနာက္လူ စြန္႔စားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (Hope & Inspiration) ေပးဖို႔ လုပ္ရပ္ျဖစ္သင့္တယ္။ စြန္႔စားၿပီး ေထာင္ထဲ သြားေနရ႐ံုဆိုရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ စြန္႔စားလိုသူေတြအတြက္ အဓိပၸာယ္ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဳိးရွိတဲ့ စြန္႔စားမႈ ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ရွိရမယ္။ (Plan) စီစဥ္မႈ ရွိရမယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ (Objective) ရွိရမယ္။ ဒီလို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ (Leadership) ရွိမွ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းကို ဗီဇအရည္အခ်င္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ ပညာအရည္အခ်င္း အေတြ႔အၾကံဳ အသက္ ကလည္း ပိုင္းျခားေပးပါတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ပညာေလး နည္းနည္းတတ္လာရင္၊ စဥ္းစားတတ္လာရင္ စြန္႔စားမႈကေလးကို ေတြေဝတတ္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ အသက္ကေလး နည္းနည္း ရလာရင္ အတြယ္အတာေလးေတြ ဖက္လာေတာ့ တံုးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ေလ်ာ့နည္းလာတတ္ပါတယ္။ အသက္ရလာေလေလ၊ စြန္႔စားစိတ္ ေလ်ာ့ပါးလာတတ္ပါတယ္။ ၄ဝ၊ ၅ဝ၊ ၆ဝ ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ၇ဝ၊ ၈ဝ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ မတူႏိုင္ေတာ့ပါ။<br /><br />က်ေနာ္ဟာ လက္ရွိ CEC ေတြကို အဓိပၸာယ္မဲ့ လက္လြတ္စပယ္ မေဝဖန္လိုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီကိုယံုရင္ အျမင္ကို အျမင္အတိုင္း ေဖာ္ျပရဲတဲ့ သတၱိရွိရပါမယ္။ ေဒၚစုဟာ ဖန္ဆင္းရွင္ တန္ခို္းရွင္ မဟုတ္ပါ။ သတၱိရွိတဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ျပင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္၊ လူသားတေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစု တေယာက္ထဲရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔၊ စြန္႔စားမႈတခုထဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ မရႏိုင္ပါ။ ေဒၚစုကို ပံ့ပိုးဖို႔ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကတဆင့္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းက လူထုကို လက္ေတြ႔ ဦးေဆာင္ရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အားမလို အားမရ ျဖစ္မိလို႔ မိမိအျမင္ကို ႐ိုးသားစြာ တင္ျပရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ ဆႏၵအတိုင္း တင္ျပရရင္ CEC မွာ NLD ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဦးဝင္းတင္ကို ေပးအပ္ၿပီး (အသက္အရ) ၄ဝ တန္း၊ ၅ဝ တန္းေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္သင့္တယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာၿပီျဖစ္တဲ့ လူၾကီးပိုင္းက တ႐ုတ္ျပည္မွာလို CEC ကို ထိန္းေက်ာင္း (Guide) လုပ္ေပးမယ့္ ပါတီလူၾကီး (Party elders) ေတြအျဖစ္ ရပ္တည္သင့္တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ပညာ (Wisdom) နဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ တက္ၾကြမႈကို ေပါင္းစပ္ႏိုင္ခဲ့ရရင္ အင္အား ပိုျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္မိလို႔ပါ။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-70727143656697046192009-09-09T21:58:00.000-07:002009-09-09T21:59:37.890-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၂)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 24 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 18 နာရီ 32 မိနစ္<br /><br /><br />ေတာ္လွန္ေရးသမားႏွင့္ ပညာတတ္ ႏုိင္ငံေရးသမား<br /><br />လူ႔သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ခိုင္မာအျမစ္တြယ္ေနတဲ့ စနစ္တခုကေန ေနာက္စနစ္တခုကို ေျပာင္းတဲ့အခါ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔မကင္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေျပာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရး၊ တ႐ုတ္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ အေမရိကန္ ေတာ္လွန္ေရးတုိ႔ကို ၾကည့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စနစ္တခု ေျပာင္းဖို႔ တိုက္ပြဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ လိုအပ္တယ္လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။<br /><br />ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကိုၾကည့္ရင္ ကိုေအာင္ဆန္း အမႉးျပဳတဲ့ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရးဟာ အဓိက။ မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူမယ္။ ေထာင္ကိုလည္း မေၾကာက္၊ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္ကို လက္နက္ ကိုင္တုိက္ရမွာကိုလည္း မေၾကာက္ေပ။ ဒီအတိုင္းပါပဲ တ႐ုတ္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေမာ္စီတံုးဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ ပညာပိုတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ပညာအရွိန္ေၾကာင့္ ပိုမို ေတြးေခၚပိုင္းျခားလာတတ္လို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလာက္ မျပတ္သား အႏိုင္ယူလိုစိတ္ မရွိၾကေတာ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ ဟိုသီအိုရီ၊ ဒီသီအိုရီေတြကို ညႊန္းကာ ေတြေဝတတ္လာပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ရန္သူကို မေခ်မႈန္းလို႔ မျဖစ္ရင္ ေခ်မႈန္းရမယ္။ လိုအပ္ရင္ ကိုယ့္လူကိုလည္း စြန္႔စားခိုင္း ရမယ္။ စြန္႔လႊတ္အဆံုးခံစရာရွိရင္ စြန္႔ရဲရေပမယ္။ တခ်ဳိ႕ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ ေၾကာင့္ ျပတ္သားရက္စက္ရမယ့္ အမႈေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုတယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားလား၊ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားလား?<br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သူရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ အျပည့္ရွိတဲ့ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ Hybrid ႏွစ္ဖက္စလံုးပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္လို႔ တည္ေဆာက္ေရးကာလမွာ ပညာတတ္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္တယ္။<br /><br />ေတာ္လွန္ေရးသမား ကိုေအာင္ဆန္း<br /><br />၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအၿပီး ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုအၿပီးမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈေနရာ ရလာၾကတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကိုသိန္းေဖတို႔က ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးထဲ ေရာက္သြားၿပီး၊ သခင္ျမလို လူၾကီးေတြနဲ႔ ေပါင္းမိၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ယူဂ်ီ (UG) - ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔မိၾကေတာ့ သခင္ျမ၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုဗေဆြ၊ ကိုဗဟိန္း၊ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက်္ာ) နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ေခါင္းေဆာင္ေတြေပါ့။ ဒီအဖြဲ႔ကပဲ ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္ကို လႊတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကိုေအာင္ဆန္းမွာ ဝါဒစြဲ မရွိဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ပဲ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ဖို႔ လက္နက္ကိုင္ဖို႔လည္း ဝန္မေလးဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြဆီက အကူအညီ ယူခဲ့ၾကရတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္မဆန္ခဲ့။ လက္ေတြ႔က်တယ္။<br /><br />ပညာတတ္ႏိုင္ငံေရးသမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း<br /><br />ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး အဂၤလိပ္ဝင္ေတာ့ အဂၤလိပ္နဲ႔ ေစ့စပ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမယ္။ မရမွ ခ်မယ္ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာ Strategy ကို ဖဆပလ ဆူပရင္းေကာင္စီ၊ အခုေခတ္ေတာ့ စီအီးစီက ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကို သြားမယ္ဆုိတဲ့ ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ဟာ တဖက္က လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရးအတြက္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးရသလို တဖက္က တုိင္းျပည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ထြက္(၂ဝဝ၉)တဲ့ တကၠသိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈမွတ္တမ္း၊ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ ေဆြးေႏြးပြဲမွတ္တမ္းေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။<br /><br />ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီး လူသိပ္မသိလုိက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးကို တင္ျပပါရေစ။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ ေဆြးေႏြးပြဲ သြားၾကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဖဆပလဥကၠ႒၊ ဖဆပလရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အတုိင္ပင္ (Advisor) အေနနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရမွာ ေသခ်ာၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဓနသဟာယ Common-Wealth အတြင္း ေနလို၊ မေနလို စဥ္းစားၾကရမယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖဆပလအစိုးရ ရမယ့္ ဝင္ေငြနဲ႔ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႔ 'လိုေငြ' မမွ်တာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က သိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္ကို မုန္းေပမယ့္ ပညာတတ္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ဓနသဟာယအတြင္းေနပါက တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ရမယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔က ပညာတတ္မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လို႔ သေဘာက်ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ဖဆပလက အဂၤလိပ္ကို ေရာင္းစားတယ္လို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို တိုက္ခိုက္လ်က္ရွိတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီရဲ႕ ဥကၠ႒ သခင္ျမက ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ရဲ႕ တိုက္ကြက္ထဲဝင္သြားမယ္ကို စိုိးရိမ္တာေၾကာင့္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က သခင္ျမကို ေလးစားတာေၾကာင့္ ဆက္မေဆြးေႏြးၾကေတာ့။ ရလဒ္က တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးမွာ ရႏုိင္သေလာက္ အခြင့္အေရးကို မသံုးခဲ့ၾကရ။ ဒါေတာင္ ကိုလံဘိုစီမံကိန္းနဲ႔ ရသေလာက္ ပညာေတာ္သင္ေတြ ေစလႊတ္ခဲ့ရတယ္။ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပါ။<br /><br />တ႐ုတ္ျပည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တိုးတက္မႈအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ပညာရွင္ေတြကို ကာကြယ္ခဲ့သူမွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၄ ေယာက္ဂိုဏ္းက ခ်ဴအင္လုိင္းကို မဲလို႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။<br /><br />ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ (Oxford)၊ ဟားဗတ္ (Harvard) တကၠသိုလ္တို႔ဟာ တုိင္းျပည္ထူေထာင္ရာမွာ၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပညာတတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ရာမွာ နာမည္ေက်ာ္တယ္။ Idealism လို႔ ေခၚတဲ့ အေတြးအေခၚဆုိင္ရာ ယူဆခ်က္ေတြနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ဒီမိုကေရစီထူေထာင္ၿပီးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြျဖစ္လို႔ ေတြးခ်င္တိုင္း ေတြးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာမက္ေမာလို႔ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ကိုယ္ျပန္ကြ်န္လုပ္ဖို႔၊ သတ္ျဖတ္ဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့ ဖက္ဆစ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ လက္တဖက္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ လူမိုက္တို႔ကို ရင္ဆုိင္ရသလုိ ရွိတာေၾကာင့္ တဖန္ ႐ႈံးၿပီးသား ျဖစ္တယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လမ္းစဥ္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕လမ္းစဥ္ ဘာကြာသလဲ?<br /><br />တကယ္တမ္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလတို႔ ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း (သို႔) နည္းပရိယာယ္က အၾကမ္းမဖက္တဲ့ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အေျဖရွာျခင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က ဝါဒ ကိုလည္း မကိုင္စြဲထားသလို အေတြးအေခၚ (Idealism) ကုိလည္း မတြယ္ဖက္ထားဘူး။ အစီအစဥ္ A က အင္အား နဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္။ အစီအစဥ္ B က မေပးမွ၊ မရမွ ခ် မယ္။ ခ် ႏိုင္ေအာင္လည္း ျပင္ဆင္ ထားတယ္။ အားသာတာကေတာ့ စစ္ၿပီးကာစမို႔ 'လူ' နဲ႔ 'လက္နက္' က ရွိေနၿပိီးသား။ ဒီေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ အေျဖရွာရတာက အေတြးအေခၚ ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္။ လက္ေတြ႔ဘဝကို နားလည္လို႔ ျဖစ္တယ္။ မလိုဘပ္ဘဲနဲ႔ အသက္ေတြကို မစေတးလို။<br /><br />ေဒၚစုက ေဆြးေႏြးမႈလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခဲ့ရာမွာ အေတြးအေခၚ (Idealism) ကို ယံုၾကည္လို႔ ျဖစ္တယ္။ Non Violence အယူဝါဒကို လက္ခံလို႔ ျဖစ္တယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အား Strength မွာ 'ရ' ရမယ္ဆိုတဲ့ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ (Determination & Iron Will) ၊ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းေျဖာင့္မတ္မႈ (Honesty) တို႔ ျဖစ္လို႔ ဒီစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ လူထု ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရယူခဲ့တယ္။<br /><br />ေဒၚစုဟာလည္း ဖေအတူသမီး။ သတိၱ၊ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ႐ိုးသားမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ လူထု သာမက ကမၻာကပါ ေလးစားေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ လူထု ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို အင္အား အျဖစ္ သံုးလ်က္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီးကို အင္အား ျဖည့္ခဲ့တယ္။ လူထု အင္အား ကို ျပၿပီး၊ ဖဆပလကို ဦးစီးၿပီး တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္။ ပထမအဆင့္မွာ ဘုရင္ခံက ဖဆပလကို ေနရာမေပး။ သူ႔လူေတြနဲ႔ အစိုးရဖြဲ႔ၿပီး စကၠဴျဖဴစာတမ္းကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ ဖဆပလက လူထုသပိတ္နဲ႔ 'အား' ျပခဲ့တာေၾကာင့္ ဘုရင္ခံပါ လစ္ေျပးခဲ့ရတယ္။<br /><br />ေဒၚစုလက္ထက္မွာ လူထု အင္အား ကို စု႐ံုးခြင့္ ေကာင္းစြာ မရခဲ့။ အားကိုးစရာ အဖြဲ႔အစည္း (NLD) ကို ေကာင္းစြာ ထူေထာင္ခြင့္ မရ။ ကမၻာ့လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို 'အား' ယူၿပီး စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးခုိင္းရေတာ့တယ္။<br /><br />စစ္အစိုးရက လိမၼာပါးနပ္စြာ အာဆီယံ၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယနဲ႔ ႐ုရွားတုိ႔ကို 'အား' ယူၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံတို႔ရဲ႕ ဖိအားေပးမႈကို ပိတ္ဆို႔ခဲ့တယ္။<br /><br />ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္မ်ား ကုန္သြားတယ္။ နအဖ က 'အခ်ိန္' ကို 'လက္နက္' အျဖစ္ သံုးခဲ့တယ္။<br /><br />ေဒၚစုအလံ ေထာင္ထားသူ၊ က်န္ခဲ့သူ၊ ေနရာယူထားသူေတြက အရည္အခ်င္း အျပည့္အဝနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးႏုိင္လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေရေပၚဆီ ႏိုင္ငံေရး (Elite Politics) ဘက္ ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။<br /><br />ေဒၚစုဟာ အိႏၵိယက ဂႏၶီ Ghandi ၊ ေတာင္အာဖရိက မန္ဒဲလား Mandela တုိ႔လို လူေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ Hope ေပးလို႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈ (Inspiration) ေပးႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္။<br /><br />ေဒၚစုကို ၾကည္ညိဳေလးစားလို႔ ပါဝင္လာသူေတြကို ဆီးၾကိဳလို႔ ေနရာေပးၿပီး အင္အားစုရမယ္က NLD နဲ႔ NCGUB တို႔ ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြက ထိပ္မွာ ပိတ္ေနလို႔၊ အဝင္မခံလို႔ လူထု အင္အား မေပၚခဲ့၊ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ၾက။<br /><br />လူထု အင္အားေဖာ္ဖို႔ အားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစား လႈပ္ရွားမႈ Grass-Root Movement လိုအပ္ပါတယ္။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ လူငယ္ေတြ ဦးစီးၾကပါ။ ျပည္ပမွာ Top Down အထက္ေအာက္ပံုစံကို အားမကိုးဘဲ Bottom Up ေအာက္ကေန အထက္ပံုစံကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး အလုပ္ျပႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၾကပါ။<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-25584463356587208152009-09-09T21:56:00.000-07:002009-09-09T21:57:34.561-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၃)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />စေနေန႔၊ ဇြန္လ 27 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 12 နာရီ 22 မိနစ္<br /><br />သံတမန္ေရးရာဆုိတာ ကန္႔သတ္မႈ ရွိပါတယ္<br />၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္တုန္းက တၾကိမ္၊ နာဂစ္မွာ တၾကိမ္၊ အခု ေဒၚစုကို တရားစြဲဆုိရာမွာ တၾကိမ္၊ ျပည္တြင္းမွာ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္တုိင္း ျပည္ပမွာ ကုလမဂၢ ဝင္ပါေတာ့လား၊ အေမရိကန္ ဝင္ပါေတာ့လား စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ၾကီးထြားတတ္ပါတယ္။ မီဒီယာေတြမွာလည္း အသံေတြ ဆူညံတတ္တာေၾကာင့္ သံတမန္အေၾကာင္းနဲ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြကို ေဆြးေႏြးပါရေစ။ ဒီအပိုင္းက အထဲက ပရိသတ္ကို ပိုရည္စူးတာပါ။ အေၾကာင္းက က်ေနာ္နဲ႔ မိသားစုခ်င္း ရင္းႏွီးတဲ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိခဲ့တဲ့ မဆလအစိုးရက ျပန္ေခၚလုိ႔သာ ျပန္လာရလု႔ိ ပါရဂူဘြဲ႕မရခဲ့ေပမယ့္ ပါရဂူအဆင့္ရွိတဲ့ ပညာတတ္တေယာက္နဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုရတဲ့အခါမွာ ယူအန္ (UN) က ဘာလုပ္ေနလဲလို႔ ေမးတာ ၾကံဳဖူးလို႔ပါ။<br /><span id="fullpost"><br />UN ဆုိတာက ႏုိင္ငံတုိင္းကို ျပႆနာေပၚတုိင္း ဝင္မစြက္ဖက္ႏုိင္ပါဘူး။ ကုလသမဂၢရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ေစခိုင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္ရတာပါ။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ တခ်က္လႊတ္အာဏာ Veto Power ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံ ၅ ႏုိင္ငံကို ၾကီး ၅ ၾကီးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ ၅ ႏုိင္ငံကပဲ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ အၿမဲပါဝင္ၿပီး က်န္ႏုိင္ငံေတြက အလွည့္က်သာ ပါဝင္ရပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ႏုိင္ခဲ့တဲ့ မဟာမိတ္ေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဆိုဗီယက္နဲ႔ ေနာက္မွ တ႐ုတ္ ပါလာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဗီတိုအာဏာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက သေဘာမတူဘဲ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရပါ။<br /><br />ကိုရီးယားစစ္မွာပဲ ဆိုဗီယက္ကိုယ္စားလွယ္ ေရခ်ဳိးခန္းအသြားမွာ မဲခြဲခဲ့လို႔ UN က ကိုရီးယားမွာ ဝင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ (မွတ္ခ်က္ - ထို္စဥ္က တ႐ုတ္ မပါေသးပါ။ ထိုင္ဝမ္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကပါေသးတယ္။) ယူဂိုဆလပ္ႏုိင္ငံ ကြဲထြက္သြားၿပီး ေဘာ့စနီးယားစစ္ပဲြမွာ ဆိုဗီယက္ဗီတိုကို UN မွာ မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ UN အျပင္ဘက္က ေနတိုး NATO အေနနဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဝင္စြက္ဖက္ခ့ဲၾကရတာပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ UN မွာ ျပႆနာတခုကို တင္ခ်င္ရင္ ၾကီး ၅ ၾကီးထဲက တႏုိင္ငံက မကန္႔ကြက္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ UN မွာ ကိုယ္ပိုင္စစ္တပ္မရွိပါ။ UN အဖြဲ႕ဝင္ေတြဆီက တပ္ကို ေတာင္းခံရပါတယ္။ ထို႔အတြက္ UN ပါဝင္ကိုင္တြယ္လာဖုိ႔ ကမၻာ့အင္အားၾကီး ႏုိင္ငံၾကီးေတြအၾကား ႏုိင္ငံေရးကို နားလည္ရပါမယ္။<br /><br />ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးမွာ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ဆိုၿပီး ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ က်င့္သံုးေသာ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဆိုၿပီး ကမၻာၾကီးဟာ ၂ ျခမ္းကြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ ႐ုရွားၿပိဳကြဲၿပီး ကမၻာမွာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ က်ဆံုးသြားအၿပီး တ႐ုတ္ကလည္း တိန္ေရွာင္ပိန္ရဲ႕ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး အေျပာင္းအလဲ ၾကားကာလျဖစ္ေနေတာ့ ကမၻာ့အင္အားၾကီး မဟာအင္အားၾကီး ဆူပါ ပါဝါအျဖစ္ အေမရိကန္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အီရတ္စစ္မွာ အေမရိကန္က Smart Bombs လို႔ေခၚေသာ အစြမ္းထက္တဲ့ ဗံုးေတြသံုးၿပီး စစ္အင္အားျပခဲ့ရာ အေမရိကန္ရဲ႕ အရွိန္ဟာ ကမၻာမွာ ၾကီးမားခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ဆိုဗီယက္ေတြဟာ ယဲ့လ္ဆင္ လက္ထက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္စီးပြားေရးစနစ္မွ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးအေျပာင္းမွာ GDP စုစုေပါင္း ထြက္ကုန္ဟာ ၄ဝ % မွ် ခြ်တ္ၿခံဳက်သြားပါတယ္။ အေမရိကန္ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက တခ်ီတည္း ေျပာင္းရမယ္။ Shock Treatment ဆိုၿပီး ဖိအားေပးလမ္းညႊန္ခဲ့ပါတယ္။ အရက္နဲ႔ တြဲဖက္ေနတတ္တဲ့ ယဲ့လ္ဆင္ကလည္း ႏုိင္ငံပိုင္ လုပ္ငန္းၾကီးမ်ားကို အလကားေပးသေလာက္နီးနီး ေရာင္းခဲ့ရာ ေတဇတုိ႔လို ေခတ္ေပၚသူေ႒းၾကီးေတြ ေပၚလာၿပီး စီးပြားေရး ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အစိုးရမွာ ေငြမရွိေတာ့ ဆိုဗီယက္စစ္တပ္မွာလည္း ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ စစ္အင္အားကို ေလ်ာ့ရေတာ့ စစ္တပ္လည္း တပ္ပ်က္လုနီးပါး ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ဒီိလုိ ႐ုရွားႏုိင္ငံ ကြ်မ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကမၻာမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ တႏုိင္ငံပဲ ဆူပါပါဝါ ႏုိင္ငံအျဖစ္ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဆိုဗီယက္အင္ပါယာၾကီး ၿပိဳကြဲခ်ိန္မွာ အေရွ႕ဥေရာပ ႏုိင္ငံေတြကလည္း ခြဲထြက္ကာ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို ႐ုရွားႏုိင္ငံဟာ ၿပိဳကြဲနိမ့္က်ခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေပၚလစီ ေဖာ္ထုတ္သူတခ်ဳိ႕က အရင္က ၿပိဳင္ဘက္ကို အၿငိဳးနဲ႔ႏွိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေၾကာင္းအက်ဳိး အားလုံးေပါင္းလုိက္ေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္တဲ့ ႐ုရွား မ်ဳိးခ်စ္ Nationalists ေတြက အေမရိကန္အေပၚ စိတ္နာၾကတယ္။<br /><br />ဒါကုိ အေသးစိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သင္ခန္းစာ ယူေနတာကေတာ့ တ႐ုတ္ၾကီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ၾကီးက တခ်ီထဲနဲ႔ မရမ္းဘူး။ ေျဖးေျဖးခ်င္းလွမ္းၿပီး ေစ်းကြက္စနစ္ကုိ ေျပာင္းတယ္။ တိန္ေလွ်ာက္ဖိန္ မွာခဲ့တဲ့ စကားမွာ ေက်ာက္ခဲေတြကို ေသခ်ာနင္းျပီး ေခ်ာင္းကုိျဖတ္ပါ လို႔ ဥပမာေပးပါတယ္။ crossing the river by feeling the stones.<br /><br />ယဲ့လ္ဆင္ရဲ႕ သတၲမ သတ္တမ္းအၿပီးမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး အသက္ႏုေသးတဲ့ အရင္က KGB ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ပူတင္ က သမၼတျဖစ္လာတယ္။ ပူတင္က မ်ဳိးခ်စ္၊ ဒိအျပင္ လူငယ္ပီပီ ၾကမ္းတယ္၊ သြက္တယ္၊ လက္ျမန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပူတင္က အေခ်ာင္ရထားတဲ့ သူေ႒းေတြရဲ႕ ကုမၸဏီအခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္သိမ္းၿပီး ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးကုိ ျပန္ကုိင္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ပူတင္ကုိ ယွဥ္ရဲသူေတြကို ကုမၸဏီလည္း သိမ္း၊ ေထာင္ပါခ်ပစ္လုိက္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ေဝဖန္သူေတြကေတာ့ အာဏာရွင္ဆန္တယ္လုိ႔ ေဝဖန္ၾကတာေပါ့။ ပူတင္ လက္ထက္မွာ ႐ုရွားေတြရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ျပန္ၿပီး ဦးေထာင္လာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္မွာ ကမၻာ့ေရနံေစ်းေတြ ေခါင္ခိုက္ေအာင္ တက္ေနေတာ့ ႐ုရွားရဲ႕ စီးပြားေရး အရွိန္ဟာတက္လာတယ္။ ေရနံႏုိင္ငံေတြ စုစည္းထားတဲ့ OPEC အဖြဲ႔အျပင္မွာ ေဆာ္ဒီၿပီးရင္ ႐ုရွားက ေရနံအထြက္ဆုံးပဲ။ ထုိ႔ျပင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ Natural Gas မွာ ႐ုရွားက နံပါတ္ ၁ ပဲ။ (မွတ္ခ်က္ ျမန္မာႏုိင္ငံက နံပါတ္ ၁၁ မွာ ရွိပါတယ္)။ အေနာက္ဥေရာပက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းအထက္ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ကုိ ႐ုရွားက ဝယ္ယူရပါတယ္။ ႐ုရွားေတြအေပၚစြမ္းအင္အတြက္မွီခိုိလာရတယ္။<br /><br />႐ုရွားေတြ ကြန္ျမဴနစ္ စံနစ္ကအေျပာင္း ယဲ့လ္ဆင္ရဲ႕ ဖ႐ုိဖရဲ ကာလမွာ အေမရိကန္ေတြ လူပါးဝ ထားတာကို ႐ုရွားမ်ဳိးခ်စ္ေတြက မေမ့ဘူး။ ဒိအျပင္မွာ ေနတိုး NATO က ဝါေဆာစာခ်ဳပ္ Warsaw Pact ပ်က္္သြားတာေတာင္၊ ရန္သူမရွိေတာ့တာေတာင္၊ ထပ္မံတုိးခ်ဲ႕လာေနတယ္။<br /><br />သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္မွာ ေဘာ့စနီးယားနဲ႔ ဆာဗီးယားကုိ ဝင္စြက္ထားတာကုိလည္း ႐ုရွားက ၾကည့္မရဘူး။ ဆာ့ဖ္လူမ်ဳိးေတြက Serbs ေတြက ႐ုရွားနဲ႔ လူမ်ဳိးတူေတြကုိး။ အခုလဲ အေမရိကန္က ဒုံးပ်ံကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ဒုံးပ်ံ Anti Ballistic Missiles ေတြကုိ ပုိလန္နဲ႔ ခ်က္စ္မွာ တပ္ဆင္ဖုိ႔ အစီအစဥ္အတြက္ ျငင္းခံုေနၾကတယ္။ အခုလက္ရွိ ႐ုရွားသမၼတဟာ ပူတင္ရဲ႕ လူစာရင္း။ ဥပေဒအရ ပူတင္က ဆက္အေရြးမခံႏုိင္လုိ႔ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဆင္းလုပ္ၿပီး ဥပေဒျပင္ဆင္ၿပီး သမၼတ တခါထပ္ျပန္ အေရြးခံမယ္လုိ႔ အတြင္းသိေတြက ယူဆၾကတယ္။ လက္ရွိ႐ုရွားမွာ ပူတင္ကုို လူၾကိဳက္မ်ားတယ္။<br /><br />တ႐ုတ္ၾကီးက သိပ္လည္တယ္။ အေမရိကန္ကုိ ရန္မရွာေသးဘူး။ အႏွစ္ ၃ဝ ေက်ာ္ေက်ာ္ အေမရိကန္နဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး အေမရိကားကုိ တ႐ုတ္လုပ္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းပစၥည္းေတြ တြင္တြင္တင္ပုိ႔ၿပီး အေမရိကန္အလုပ္႐ုံ စက္႐ုံေတြ ပိတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးမွာ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြ ေပၚလာေတာ့ တ႐ုတ္ေတြ အလုပ္ရ ေငြေပါလာတာေပါ့။ အေမရိကန္ေတြက ေငြေနာက္လုိက္ၿပီး စြတ္ဝယ္၊ တ႐ုတ္ကလည္း နင္းကန္ပို႔ ဆုိေတာ့ တ႐ုတ္မွာ ႏုိင္ငံျခားေငြေတြ မတရား ပုိေနတာေပါ့။ အေမရိကန္အစုိးရက လုိေငြ (Deficit) အတြက္ ေခ်းဖုိ႔ ထုတ္ေရာင္းရတဲ့ TBill လုိ႔ေခၚတဲ့ Treasury Bills ေတြကုိ တ႐ုတ္က ဝယ္ေတာ့ အတုိးလည္းရၿပီး၊ အေမရိကန္ရဲ႕ အေၾကြးရွင္ ၿမီရွင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာတယ္။ အေမရိကန္က တ႐ုတ္အေပၚ TBill ေဒၚလာ ၇၆၃.၅ ဘီလ်ီယံံ ( ၁ ဘီလီယံ= ၁ဝဝဝ သန္း) ဖိုး အေၾကြးတင္လ်က္ရွိတယ္။ အေမရိကန္ စီပြားေရးဝန္ၾကီးက ပီကင္းမွာ အေမရိကန္ TBills ေတြကုိ တ႐ုတ္ကဆက္ဝယ္ဖုိ႔ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးေနရတယ္။<br /><br />ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံဟာ ေငြရွိမွ စစ္တပ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္တယ္။ ေငြက ဝင္ေငြေကာင္းမွ၊ စီးပြားေရးေကာင္းမွ ေငြ ရွိမွာကုိး။ တ႐ုတ္စစ္တပ္ဟာ လူဦးေရ အမ်ားဆုံး စစ္တပ္ျဖစ္ေပမဲ့ စစ္ပစၥည္းမွာ ေခတ္မမီလွေသးဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္မွာကတည္းက တ႐ုတ္စစ္တပ္ကုိ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီက အုပ္စိုးထားတယ္။ တ႐ုတ္ ဒုစစ္ေသနာပတိက Peng Dehuai က စစ္သားပီသတဲ့ စစ္တပ္ Professional Army ျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ေမာ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တာေၾကာင့္ အျဖဳတ္ခံရၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက ဦးထုပ္ၾကီးေတြေဆာင္းၿပီး လူထုအေရွ႕မွာ အႏိွပ္စက္ခံရတယ္။ အခုမွ တ႐ုတ္က ေငြရွိလာမွ Professional Army ကုိ ထူေထာင္လာၾကတာပါ။<br /><br />အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ေရတပ္ဟာ အရင္က ကမ္းေျခေစာင့္ေရတပ္ အသြင္ပဲ ရွိတယ္။ အခုမွ ပင္လယ္ျပာေရတပ္ Blue Water Navy ကမၻာကုိ ျဖန္႔ႏုိင္တဲ့ ေရတပ္အျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းလ်က္ရွိတယ္။ တ႐ုတ္က ၿဂိဳဟ္တု Satellite ကုိ ေျမျပင္က ပစ္ခ်ျပႏုိင္ခဲ့သလုိ အခုေလယာဥ္တင္ သေဘာၤ Air Craft Carrier ေဆာက္ေနၿပီ။ အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္သုံးစရိတ္ဟာ ဘီလ်ံ ၅ဝဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ဥေရာပႏုိင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးေတြ အားလုံးေပါင္းရဲ႕ စစ္စရိတ္ထက္ မ်ားတယ္။ အခု ဒုတိယ တ႐ုတ္က ဘီလ်ံ ၈ဝ ေက်ာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ အာကာသ Space နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုန္က်စရိတ္ေတြ မပါေသးဘူး။ တ႐ုတ္က စစ္အသံုးစရိတ္ မ်ားလာတာ ထင္ရွားတယ္။<br /><br />အေမရိကန္က အီရတ္ကုိ ဝင္အသိမ္းၿပီးမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္အင္အား တိုိးခ်ဲ႕မႈကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွား ေပါင္းၿပီး ရွန္ဟုိင္းအတူ ပူးေပါင္းေရးအဖြဲ႔ Shanghai Cooperation Organization SCO ကို အားျဖည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ၆ ႏုိင္ငံ ပါဝင္တဲ့ SCO ဆိုတာက တ႐ုတ္၊ ႐ုရွားနဲ႔ အရင္ ဆုိဗီယက္အင္ပါယာဝင္ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ကုိ စြဲေခၚၿပီး ဖြဲ႔ထားတဲ့ အဖြဲ႔ပါ။<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ လကမွ (ေမလ ၂ဝဝ၉) သီရိလကၤာမွာ အစုိးရက Tiger ေတြလုိ႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ တမီလ္က်ားသူပုန္ေတြကုိ အႏုိင္ရၿပီး အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့တဲ့ သူပုန္ထမႈကုိ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီ က်ားသူပုန္ ေခါင္းေဆာင္ဟာ အင္မတန္ ရက္စက္တယ္။ က်ားသူူပုန္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အစိုးရတပ္ေတြ ဝုိင္းထားတုန္း အစုိးရတပ္ေတြ ဗုံးၾကဲတာေၾကာင့္ အရပ္သားေတြ ေသရပါတယ္ဆုိတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ထြက္လာၿပီး ဒီမုိကေရစီ က်င့္သုံးတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိ ဖိအားေပးလာတယ္။ ခ်က္ခ်င္း တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွားက သီရိလကၤာအစုိးရကုိ ရွန္ဟုိင္းအုပ္စု အစည္းအေဝးကုိ ေဆြးေႏြးဘက္ Dialogue-Partner အေနနဲ႔ တက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ တ႐ုတ္ေကာ ႐ုရွားကပါ ခ်ီးက်ဴးသဝဏ္လႊာေတြ ေပးပုိ႔ခဲ့တယ္။<br /><br />ဒုတိယ အီရတ္စစ္ပြဲ မတုိင္ခင္မွာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံဟာ တဦးတည္းေသာ ဆူပါပါဝါအျပင္ စစ္အင္အား အၾကီးဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆူပါပါဝါထက္လြန္တဲ့ ဟိုင္ပါပါဝါ Hyper power ဆိုၿပီး တံခြန္လြင့္ ႏုိင္ခဲ့တာေပါ့။ ႏုိင္ငံေရးမကြ်မ္းတဲ့ သမၼတ ဘုရွ္ Bush က အီရတ္ကုိ ဝင္သိမ္းၿပီး လြယ္လြယ္နဲ႔ ၿပီးမယ္ထင္ခဲ့တာ အီရတ္ေတြက ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ က်ဴးေက်ာ္လာတာကုိ မခံႏုိင္ဘဲ ေတာ္လွန္ေတာ့ အေမရိကန္စစ္တပ္က မျပင္ထားတဲ့ စစ္ပြဲကုိ ဆင္ႏြဲရေတာ့ ေသၾကပ်က္စီးမႈေတြ မ်ားကုန္ျပီး ရပ္လို႔မရ ျဖစ္ေရာ။ စစ္ေရးအရ Hyper Power အဆင့္က ျပဳတ္က်တာေပါ့။ 2007 ခုႏွစ္ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း Economic Crisis လည္းျဖစ္ေရာ အေမရိကန္ရဲ႕ အရွိန္နဲ႔ သိကၡာဟာ ထပ္ျပဳတ္က်တာေပါ့။<br /><br />ေရနံႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး<br />ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးအၿပီးမွာ အေမရိကန္ သမၼတ ရူဗ္စဗဲ့လ္ Roosevelt နဲ႔ ေဆာ္ဒီဘုရင္ ေဆာ့ဒ္ Saud တုိ႔ ေတြ႔ၿပီး ေဆာ္ဒီေတြက ေရနံေပးမယ္၊ အေမရိကန္က လုံၿခဳံေရးေပးဖုိ႔ ကတိျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရနံကုိ အေမရိကန္ ေဒၚလာနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္ ဒီေန႔အထိ လုပ္ၾကရၿပီး အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေဆာ္ဒီက ေရနံေစ်းကုိ ထိန္းခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ကလည္း စည္းမရွိ၊ ကမ္းမရွိ ေရနံေစ်း ေပါေပါနဲ႔ ရလုိ႔၊ တရေဟာ ပစ္ဝယ္ခဲ့တယ္။ လက္ရွိေခတ္ဟာ ေရနံေခတ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။ ေရနံကုိ အဓိက သုံးတာ ၃ မ်ဳိး ရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္တဲ့ စက္႐ုံေတြလည္ဖုိ႔ရယ္၊ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ ကား၊ ေလယာဥ္၊ သေဘာၤ စတာေတြ ေမာင္းဖုို႔ရယ္၊ Industrial By Product လုိ႔ေခၚတဲ့ စက္မႈပစၥည္း ထုတ္လုပ္ရာမွာ သုံးတယ္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမ်ားတာနဲ႔ စက္႐ုံေတြလည္ဖုိ႔ လွ်ပ္စစ္လုိတယ္။ ၂၁ ရာစုအဝင္မွာ အႏွစ္ ၂ဝ ၾကီးထြားလာတဲ့ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယရဲ႕ စက္႐ုံေတြလည္ဖို႔ ေရနံေတြ ပုိလုိအပ္လာတယ္။ ေရနံဆုိတာ အခုလုိမွ အခုသြားတူးလုိ႔ မရပါ။ ေရနံတြင္း တတြင္းေပၚဖုိ႔ အနည္းဆုံး ၅ ႏွစ္ၾကာၿပီး အရင္းအႏွီး မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရနံဟာ Finite Number လုိ႔ေခၚတဲ့ တေန႔တာ ထြက္တဲ့ (အတိအက်) အရည္အတြက္ ေရနံစည္ (Barrel) ပဲ ရွိပါတယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ (Demand) က မ်ားလာသလို အေမရိကန္က သုံးစြဲမႈ Consumption ကုိ မေလွ်ာ့ေတာ့ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာ ေရနံဟာ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းခ်က္ (Supply and Demand) မမွ်တာေၾကာင့္ ေစ်းအဆမတန္ တက္လာပါတယ္။<br /><br />ကမၻာေပၚမွာ ေဆာ္ဒီက ေရနံအမ်ားဆုံးရွိလို႔ ထုတ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ေရနံေစ်းကြက္ကို လႊမ္းမုိးထားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ေရနံရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ လုိက္ေပါင္း - လုိက္စုရတာေပါ့။ <br /><br />ေရနံကုိ မီး႐ႈိ႕ရင္ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္ (CO2) ထြက္တယ္။ ဒါက ေလထုကုိ ညစ္ညမ္းေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္တဲ့ စက္႐ုံေတြကို သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ Natural Gas သုံးတဲ့ စက္႐ုံေတြအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရနံေခတ္ကမွ သဘာဝဓတ္ေငြ႔ေခတ္ဆီ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းေနၾကတယ္။ ကမၻာမွာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ရွိႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြအထဲမွာ ႐ုရွားက ပထမ၊ အီရန္က ဒုတိယ၊ ျမန္မာက အဆင့္ ၁၁ ရွိပါတယ္။ သဘာဝဓတ္ေငြ႔ေတြကို ပုိက္လုိင္းနဲ႔သယ္ - ဒါမွမဟုတ္ LNG (Liquefied Natural Gas) လုိ႔ေခၚတဲ့ သဘာဝဓတ္ေငြ႔ကုိ အားေပးၿပီး အရည္အျဖစ္ ေျပာင္းၿပီးမွ ေရနံတင္ သေဘာၤေတြလုိ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔တင္ သေဘၤာၾကီးေတြနဲ႔ သယ္ယူ ေရႊ႔ေျပာင္းႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ႐ုရွား-အီရန္-ကာဇတ္စတန္ ပုိက္လုိင္း ၃ လုိင္းသြယ္တဲ့ အစီအစဥ္လုပ္ခဲ့တယ္။<br /><br />သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ ျမန္မာ<br />တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးနဲ႔ တုိးတက္ေရး စီမံကိန္းမွာ ပထမ အေရွ႕ျခမ္း၊ အလယ္ျခမ္းေနာက္မွ အေနာက္ျခမ္းကို တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔စီမံကိန္း ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိတဲ့ ရွန္ဟုိင္းတုိ႔၊ ေဘဂ်င္း (Beijing) တုိ႔ဟာ ကမၻာ့အဆင့္မီ ၿမိဳ႕ၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ စက္႐ုံေတြဟာလည္း တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိတာေၾကာင့္ ေရနံတင္ သေဘာၤေတြဟာ တ႐ုတ္အေရွ႕ကမ္းမွာ စုိက္ၾကရတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္အလယ္ပုိင္းနဲ႔ ေတာင္ပုိင္းကုိ တ႐ုတ္ျပည္အေရွ႕ျခမ္းက ပုိ႔ရင္ မုိင္ ၃ဝဝဝ ေက်ာ္ ေဝးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ေရနံကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ရခုိင္ျပည္နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ကေန ပုိက္နဲ႔ ယူနန္ ျပည္နယ္ကုိ ပို႔ၿပီး၊ အဲဒီကေနတဆင့္ အလယ္ပုိင္းကို ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္မွာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကုိ တ႐ုတ္က တည္ေဆာက္ေပးေနတာေပါ့။ နအဖ က ရတဲ့ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔က တ႐ုတ္အတြက္ မေျပာပေလာက္ဘူး။ <br /><br />အေရွ႕အလယ္ပုိင္းနဲ႔ အာဖရိကေရနံေတြ အားလုံးဟာ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းကို ေရာက္ဖုိ႔ မာလကၠာေရလက္ၾကား Strait of Malacca က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ျဖတ္ရတယ္။ တကယ္လို႔ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ စစ္ေရးအရ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရင္ အေမရိကန္ရဲ႕ ေရတပ္မေတာ္ ၇ ဟာ မာလကၠာေရလက္ၾကားကို ပိတ္ခဲ့ရင္ တ႐ုတ္မွာ ျပႆနာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ေရနံေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံကတဆင့္ ယူနန္ကုိ တင္ရင္ မာလကၠာကုိ ျဖတ္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေရးအရ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္အတြက္ အခရာက်တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။<br /><br />တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးဟာ အလယ္ပုိင္း တုိးတက္ေရးအတြက္ ေရကာတာေတြေဆာက္၊ လမ္းေတြေဖာက္နဲ႔ စီးပြားေရး စီမံကိန္းေတြ လုပ္လ်က္ရွိတယ္။ တ႐ုတ္မွာ (Internal-Migration) လုိ႔ေခၚတဲ့ ျပည္တြင္းေရႊ႔ေျပာင္းမႈ ရွိတယ္။ အလုပ္ရွားတဲ့ အလယ္ပုိင္း၊ အေနာက္ပုိင္းက လူေတြက တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ပိုင္းကုိ ေျပာင္းၾကေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြမွွာ ျပည့္က်ပ္ၿပီး လူမႈေရးျပႆနာေတြ တက္လာတာေပါ့။ ဒါကုိေျဖရွင္းဖုိ႔ အလယ္ပုိင္းကုိ ဖိျပီးထူေထာင္ေနရတာ အလယ္ပုိင္း တုိးတက္လာရင္ လိုအပ္မယ့္ ေရနံကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံကတဆင့္ တင္ပို႔ရမွာေပါ့။ တခါ ထုတ္ကုန္ေတြကို ဧရာဝတီျမစ္က သယ္ခ်ၿပီး ျမန္မာဆိပ္ကမ္းေတြက တင္ပုိ႔ရင္ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းကို တင္ပုိ႔ရတာထက္ သက္သာႏုိင္တာကုိး။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ သဘာဝ အေနအထားအရ ျမန္မာျပည္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး ေခတ္မီတုိးတက္မႈမွာ အတုိင္းအတာ တခုအထိ အေရးပါေနရတာေပါ့။ ဒီျပင္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံေတြက တုိးတက္လာေလ၊ တ႐ုတ္အတြက္ ေစ်းကြက္ တုိးခ်ဲ႕ဖုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ေနရာေကာင္းလာျဖစ္တာေပါ့။ ထိုင္းႏုိင္ငံထဲကုိ တာခ်ီလိတ္ မယ္ဆုိင္ကတဆင့္ တ႐ုတ္ပစၥည္းေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာကို ၾကည့္ပါ။ <br /><br />ဒါကုိသိတဲ့ နအဖအစုိးရက တ႐ုတ္ဖဲကုိ ဆြဲကိုင္ႏိုင္တာေပါ့။<br /><br />အကုိင္မတတ္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရးကြ်န္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ Nationalist တေယာက္အေနနဲ႔ ရတက္မေအးစရာပါ။ <br /><br />စြမ္းအင္လုံၿခံဳေရး (Energy Security) <br />အိႏၵိယနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံေတြမွာ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ က်င့္သုံးခဲ့လုိ႔ ၂ ႏုိင္ငံစလုံး မြဲေတခဲ့ရတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးလာမွ တုိးတက္လာၾကတယ္။ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံေတြလည္း ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သုံးလာေတာ့ တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် စြမ္းအင္ထုတ္ဖုိ႔ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေတြ လုိလာတယ္။ လိုအားနဲ႔ ထုတ္ႏုိင္အား မမွ်တတာေၾကာင့္ ၂၁ ရာစုအစမွာ စြမ္းအင္လုံၿခဳံေရး Energy Security ဆုိတာကုိ စသုံးလာၾကတယ္။ အီရန္က အႏုျမဴလက္နက္ရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ကြန္ကရက္က အီရန္ကုိကူရင္ စီးပြားေရး ျဖတ္ေတာက္မႈျပဳ Economic Sanctions လုပ္မယ္ဆုိၿပီး ဥပေဒ ထုတ္ခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္က သဘာဝ ဓတ္ေငြ႔ လုိတာေၾကာင့္ အီရန္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ပေရာဂ်က္ကို ေငြအား၊ လူအား ကူညီခဲ့တယ္။ အေမရိကန္က ဒီေန႔အထိ တ႐ုတ္ကုိ အျပစ္မေပးရဲဘူး။ ထုိနည္းတူ အေမရိကန္နဲ႔ ျပင္သစ္ ကုမၸဏီေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပါဝင္တာကုိ မပိတ္ပင္ႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ လက္ေတြ႔ စြမ္းအင္လုံၿခံဳေရး ျပႆနာပဲ။ နအဖ အစုိးရကုိ က်န္တာေတြ ပိတ္ပင္ေပမယ့္ စြမ္းအင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆုိး ျဖစ္ကုန္ေရာ။ နအဖကုိ ကူညီေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြကုိၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ႐ုရွား၊ ကုိရီးယား၊ ဂ်ပန္နဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံက ကုမၸဏီ အကုန္ပါၾကတာပဲ။<br /><br />ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီမွာ ႏုိင္ငံအက်ဳိးက အဓိကပဲ<br />ႏိုင္ငံတိုင္း ႏုိင္ငံတုိင္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒေပၚလစီကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးရာမွာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံ အက်ဳိးကုိပဲ အဓိက ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထာဝရ မိတ္ေဆြ၊ ထာဝရ ရန္သူဆိုတာ မရွိဘူး။ အက်ဳိးတူပဲရွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတာ မဟုတ္လား?<br /><br />ဒီသေဘာတရားကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာက နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြပဲ၊ ရာဇပုလႅင္ကုိ ေသနတ္အားကုိးနဲ႔ အတင္း တက္တုိင္ထားၾကေတာ့ ရာဇပရိယာယ္အေၾကာင္း နားလည္ရမွာေပါ့ --- အာဏာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္တာကုိး။<br /><br />နားမလည္တာက က်ေနာ္တုိ႔ အတိုက္အခံေတြဘဲ<br />ရွင္းတာက အေနာက္ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြအတြက္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးဟာ အဲဒီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ ဘာမွ ထိေရာက္မႈမရွိဘူး။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ ျမန္မာ့အေရးကုိ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ ေဒၚစုေၾကာင့္ သက္သက္ပဲ။ ေဒၚစုရဲ႕ သတိၲနဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ယုံၾကည္မႈကုိ ေလးစားေသာအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ရရွိေရးအရ မွန္ကန္မႈဘက္က လုိက္လုိ႔ Morality နဲ႔ Human Rights အတြက္ သက္သက္ ကူညီအားေပးတာပဲ ရွိတယ္။<br />ဒါေၾကာင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဖိအားေပးတယ္ဆုိရာမွာ အတို္င္းအတာ Limited ရွိတယ္။ သံတမန္နည္းနဲ႔ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဖိအားေပးတယ္။ မရရင္ တုိင္းျပည္အလုိက္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ လုပ္တယ္။ မရရင္ အားလုံးပါေအာင္ ကုလသမဂၢမွာတင္ၿပီး လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈလုပ္မယ္။ ေနာက္ဆုံးမရမွ စစ္အင္အားနဲ႔ ဝင္တုိက္မယ္ေပါ့။ ဒါက အီရတ္ကိစၥမွာ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက လုပ္ခဲ့တယ္။ အဆင့္ဆင့္ ဖိအားေပးၿပီးေနာက္ဆုံး အေမရိကန္က ဝင္တုိက္ၿပီး ဆက္ဒန္ကုိ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တာပဲ။<br /><br />အီရတ္က ေဆာ္ဒီၿပီးရင္ ဒုတိယေရနံ အထြက္ဆုံးႏုိင္ငံ အီရတ္။ အီရတ္ က ကူဝိတ္ကိုသိမ္း အျပီး ေဆာ္ဒီကုိ ပါသိမ္း ပုိက္ႏိူင္တဲ႕ရန္ရွိတာေၾကာင္႕ပထမ အီရက္စစ္ပြဲျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ အီရတ္မွာ ေရနံရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အက်ဳိးအတြက္ ဝင္တုိက္ရတာ။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေမရိကန္အတြက္ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိပါ။<br /><br />ဆူဒန္ႏုိင္ငံ ဒါဖါ (Darfur) မွာ ဆူဒန္အစုိးရဟာ ျမန္မာ နအဖေတြထက္ ရက္စက္တယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြကုိ ႏွိပ္စက္႐ုံမက ကၽြန္အျဖစ္ ေရာင္းစားခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ အသင္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေဟာလိဝုဒ္နာမည္ေက်ာ္ မင္းသမီးေတြ ဝုိင္းေအာ္တာေတာင္ အေမရိကန္က စစ္သားတေယာက္မွ မကူဘူး။ ထုိနည္း၎ပဲ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးမွာ စစ္ေရးအတြက္ မစြက္ဖက္ႏုိင္ဘူး။ ကုလသမဂၢ - UN မွာေတာင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကုိ စီးပြားေရး (Sanction) ဆန္ရွင္လုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ နအဖက ဗီတုိအာဏာရွင္ တ႐ုတ္အျပင္ အရံအျဖစ္ ႐ုရွားကို ကုိင္တားတယ္။<br /><br />အေရွ႕မွာ ေဖာ္ျပထားသလုိ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာဝ အေနအထားအရ တ႐ုတ္အတြက္ အေရးပါတယ္။ တ႐ုတ္အက်ဳိးကုိ ေဆာင္ႏုိင္တယ္။ ဒီအတြက္ နအဖက တ႐ုတ္ကုိ ေပါင္း၊ တ႐ုတ္ဖဲကုိ ကုိင္ၿပီး အိႏိၵယကုိ တခါကုိင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သယံဇာတေတြကုိ ေရာင္းၿပီး အာဆီယံႏုိင္ငံအဖြဲ႔ ASEAN ကုိ ကုိင္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယ၊ အာဆီယံ သုံးပြင့္ဆုိင္ကုိ ေထာင္ယူၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ သံတမန္ ဖိအားနဲ႔ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ လုပ္တယ္။ အခု တ႐ုတ္ကုိ အားကုိးရတာမ်ားေတာ့ ႐ုရွားဆီကေန စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ အႏုျမဴနည္းပညာဝယ္ၿပီး တ႐ုတ္ကုိ Balance လုပ္ဖုိ႔နဲ႔ UN က အပုိ ဗီတုိရေအာင္ ႐ုရွားကုိ ေပါင္းခဲ့တယ္။ ႐ုရွားကလည္း ေရနံေငြေတြနဲ႔ အင္အားေတာင့္လာေတာ့ အေမရိကန္ကုိ ဂလန္ကဆန္လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ေပါ့။<br /><br />မႏွစ္က ေနာက္ဆုံး UN မွာ ျမန္မာ့ကိစၥတင္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ တ႐ုတ္ေရာ၊ ႐ုရွားကပါ ဗီတုိနဲ႔ ပယ္ခ်ခဲ့တယ္။ ပုိရွက္စရာ ေကာင္းတာက NCGUB ကစကတည္းက UN ႐ုံးဖြင့္ထားတယ္။ လူတေယာက္ကုိ တာဝန္ေပးထားတယ္။ ႐ုံးတခုလုံးနဲ႔ လူေတြရွိတာေတာင္ မန္ဒဲလား (Mandela) ရဲ႕ ေတာင္အာဖရိက အစုိးရကုိ နအဖ ဆြဲသြားတာကုိ မသိလုိက္ဘူး။<br /><br />သံတမန္အေရးကုိ တကယ္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ သံတမန္ စကားေျပာ (ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္) ေျပာနည္းတတ္ရတယ္။ UN စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ သိရမယ္။ Wine & Dine လုိ႔ေခၚတဲ့ သံတမန္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အေရးပါတဲ့ လူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႔၊ ရင္းႏွီးေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္။ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔ အဂၤလိပ္စကား ျပင္သစ္စကားေျပာ ကြ်မ္းရမယ္။ စာဖတ္ရမယ္။ ကုိယ့္ကုိ ေလးစားေအာင္ ေျပာႏုိင္ရမယ္။ ေတြ႔သမွ်လူကုိ ၿပဳံးျပၿပီး ကူၾကပါေျပာ႐ုံနဲ႔ မရဘူး။<br /><br />နအဖ ဘက္က လ်င္တယ္။ UN မွာ အဂၤလိပ္ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ သံတမန္ေတြကုိ ထားတယ္။ ဦးဝင္းမရ တုိ႔လုိ စိန္ေပါလ္ကေအာင္တဲ့ အဂၤလိပ္စကား ေကာင္းတဲ့ လူေတြကုိ UN မွာ ထားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံးက သံတမန္ေတြကို John Hopkins တုိ႔လုိ နာမည္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ဘြဲ႔လြန္သင္တန္းေတြ ပုိ႔တယ္။ ေနာက္ဆုံး UN မွာ ကိစၥေပၚေတာ့ ဥေရာပမွာ သံအမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဦးဝင္းမရနဲ႔ ဒါဂ်ီလင္ကေအာင္တဲ့ ဖိလစ္ပုိင္က သံအမတ္ ဦးေသာင္းထြန္းတုိ႔ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၃ ေယာက္နဲ႔အတူူ နယူးေယာက္မွာ လနဲ႔ခ်ီထားၿပီး စည္း႐ုံးတုံ႔ျပန္ခဲ့တယ္။<br /><br />Targeted Sanctions လုိ႔ေခၚတ့ဲ နအဖ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဒင္းတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ တပည့္ေတြကုိ ဗီဇာ မေပးဖုိ႔နဲ႔ ႏုိင္ငံျခား ဘဏ္အေကာင့္ Account မဖြင့္ႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ပင္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲတာနဲ႔ ပတ္သက္္ရင္ နယူးေယာက္က (Clearing House) လုိ႔ ေခၚတယ္။ စိစစ္လဲလွယ္ ေပးရတယ္။ နအဖက SWIFT လုိ႔ေခၚတဲ့ ဥေရာပ Network ကုိသုံးၿပီး ဒီစိစစ္မႈကုိ ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ SWIFT Network ထဲမွာ အေမရိကန္ ဘဏ္ၾကီးေတြ ပါတယ္။ တခါ စကၤာပူမွာ နာမည္အငွားနဲ႔ Account ဖြင့္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနၾကျပန္တယ္။ ဗီဇာပိတ္ေနပါတယ္ ဆုိတဲ့ၾကားက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ သားသမီး ေဆြမ်ဳိးေတြ အေမရိကားနဲ႔ ဥေရာပမွာ အႏွံ႔ပဲ။<br /><br />နအဖ က အာဏာရွိေတာ့ ေငြရွာႏိုင္တယ္။ ေငြနဲ႔ အာဏာရွိေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကို ဝယ္ယူႏုိင္တာေပါ့။ နအဖ ကုိ က်ားကန္ေပးေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ပညာရွင္ေတြ အေျမာက္အျမား ရွိတယ္။ <br /><br />ဂ်ပန္မွာလည္း နအဖက အလယ္အလတ္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ကုန္သည္ၾကီးမ်ား အသင္းကုိ ေပါင္းထားၿပီး နအဖ အက်ဳိးအတြက္ ဂ်ပန္အစုိးရဆီက အကူအညီရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ ျမန္မာေတြဟာ အတက္ၾကြဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အုပ္စုေတြမ်ားၿပီး ထိေရာက္တဲ့ ဖိအား ဂ်ပန္အစုိးရကုိ မေပးႏုိင္ဘူး။ တႏွစ္ တႏွစ္ ဂ်ပန္က Phd ပါရဂူ ၄ဝ ေလာက္ ျမန္မာအစုိးရအတြက္ ထုတ္ေပးေနတယ္။ အစုိးရဘက္က ေထာက္ခံခ်က္မရဘဲ ေက်ာင္းတက္ခြင့္နဲ႔ စေကာလားရွစ္ မရဘူး။<br /><br />NGUB အေဝးေရာက္အစုိးရ ကUN မွာလည္း လူရွိတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးလည္း ရွိတယ္။ ေပၚလစီနဲ႔ ဗ်ဴဟာ Strategy ဆုိတာ နားမလည္ ဦးေဆာင္မႈမေပးႏုိင္ေတာ့ ကမၻာအႏွံ႔ ျမန္မာေတြရွိလ်က္နဲ႔ ဘယ္ကို ဦးတည္ရမွန္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိၾကေတာ့ လူမ်ားၿပီး ပြဲမစည္ ျဖစ္ရတာေပါ့။<br /><br />NLD အပါအဝင္ က်ေနာ္တုိ႔ အတုိက္အခံေတြအားလံုး သတိမမူမိတာ ရွိတယ္။ အဲဒါက ႏုိင္ငံျခား၊ အထူးသျဖင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကို အားကိုးလြန္းေတာ့ တ႐ုတ္ဘက္ကၾကည့္ရင္ အတုိက္အခံဆုိတာ အေမရိကန္လူ။ အေနာက္ဘက္ ဒီမိုကေရစီတို႔ရဲ႕ ေနာက္လိုက္၊ သူတို႔ အာဏာရရင္ ငါတို႔အက်ဳိးယုတ္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတဲ့ (အျမင္) ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ ေပၚလစီက လွတယ္။ ေခတ္သစ္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေမာ္ေခတ္ကလို (မူ) ကုိ အေသမကိုင္ထားဘူး။ ရန္မလိုဘူး။ Confrontational မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ ေအးေအးေလး တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး တုိးတက္ေအာင္လုပ္။ တျဖည္းျဖည္း စီးပြားေရးနဲ႔ အႏုိင္ယူတာပဲ၊ လူလည္ၾကီးေတြပါ။<br /><br />အေမရိကန္နဲ႔ တ႐ုတ္မတူတာက အေမရိကန္က စြာတယ္ Aggressive ျဖစ္တယ္။ လူပါးဝတယ္ Arrogant ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္က ညင္သာတယ္။ လူပါးမဝဘူး။ ပုခံုးဖက္ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း မ်ဳိတာပဲ။ မွ်မွ်ျပန္ၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္ကို တခ်ိန္က အေနာက္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဂ်ပန္တုိ႔က မတရားအႏုိင္က်င့္ၿပီး မတရား ေစာ္ကားခဲ့ၾကတယ္။ Boxer Revolution ေဘာက္ဆာ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကို ဖတ္ၾကည့့္ပါ။ အဂၤလိပ္ေတြက Dog & Chinese Not Allowed ေခြးႏွင့္ တ႐ုတ္ေတြ မဝင္ရဆိုၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မွာ တ႐ုတ္ေတြအေပၚ လူပါးဝခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေတြဟာ အေနာက္တိုင္း၊ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ေတြကို အေပၚစီးက မဆက္ဆံဘူး။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္လိုမႈလည္း မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတုိက္အခံေတြ အထူးသျဖင့္ NLD က တ႐ုတ္ၾကီး အျမင္မွန္ေရာက္ေအာင္ ေပၚလစီခ် ၾကိဳးစားသင့္တယ္။ ဒီမိုကေရစီရရင္လည္း တ႐ုတ္နဲ႔ နယ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္အစိုးရမဆို သင့္ျမတ္ေအာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လူနည္းစုအဖြဲ႔ေတြဟာ တ႐ုတ္ၾသဇာ မကင္းဘူး။<br /><br />NCGUB ဆိုတာ အေဝးေရာက္ အစိုးရဆိုေပမယ့္ တ႐ုတ္နဲ႔ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရး မရွိဘူး။ က်ေနာ္ သိရသေလာက္ အေမရိကန္ေတြ အထင္လြဲမွာစိုးၿပီး တ႐ုတ္ကို မဆက္ဆံရဲဘူးတဲ့။ NLD (LA) က ဦးညိဳအုန္းျမင့္ တေယာက္ပဲ တ႐ုတ္နဲ႔ Relationship ဆက္ဆံေရး ရွိတယ္။<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-90622951606299094482009-09-09T21:50:00.000-07:002009-09-17T04:15:53.689-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း အပိုင္း (၄)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 01 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 15 နာရီ 14 မိနစ္<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power1.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />ကမၻာ့အင္အားၾကီးမ်ားႏွင့္ သံတမန္နည္းလမ္း<br />တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္တို႔ ျမန္မာျပည္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေပၚလစီခ်ပံု၊ ေပၚလစီကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပံုေတြကို နားလည္ဖုိ႔ လိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ နအဖ အေပၚ ၾသဇာ အရွိဆံုးက တ႐ုတ္။ ဒါေတာင္ တ႐ုတ္ၾကီးေျပာသမွ်ကို နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နားေထာင္တာ မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္မပါရင္ မျဖစ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ဟာ အေရးၾကီးဆံုး။ ဒီ ၂ ႏိုင္ငံ ပူးေပါင္းအေျဖရွာမွ အေျဖရဖို႔၊ တုိးတက္ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္တာကိုး။ ဒါက အျပင္က ဖိအား၊ အတြင္းက ဖိအားမပါဘဲလည္း အေျဖမရႏုိင္ပါ။ အတြင္းဖိအားကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွ အတြင္းအျပင္ ဖိအားႏွစ္ဖက္ ညႇပ္ကိုင္မွ နအဖ ကို (ကိုင္) ႏုိင္စရာ ရွိပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />တ႐ုတ္တုိ႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဟာ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ဆုိေပမယ့္ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြကို ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အေတာ္ေပးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေစတယ္။ ေပၚလစီကို ဗဟိုက ခ်တယ္။ ဒီေပၚလစီခ်ၿပီးရင္ ေပၚလစီအရ ဘာလုပ္ႏုိင္တယ္၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာကို ေဘာင္ခတ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီ ေဘာင္ထဲမွာရွိရင္ ျပည္နယ္ အစိုးရေတြက အေကာင္အထည္ေပၚတာပဲ။ ျမန္မာအေရးဆိုရင္ ေဘက်င္းက ေပၚလစီ ကို္င္တယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာက်ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ယူနန္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေၾကာင့္ ယူနန္က ကုိင္တြယ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ အထူးသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားေတြေရာ၊ အတုိက္အခံေတြေရာေပါ့။<br /><br />ကိုင္တြယ္တဲ့ ယူနန္က အရာရွိေတြက လံုျခံဳေရးေအဂ်င္စီေတြမွာ လုပ္တယ္။ အားလံုးလိုလို ဗမာစကား ေျပာတတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း ခဏခဏသြားတယ္။ နအဖ ဘက္က လူေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းသိသလို အတိုက္အခံဘက္က လူေတြအေၾကာင္းလည္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ေပက်င္းမွာ ေပၚလစီခ်တဲ့ ‘လူ’ က မဆလ ေခတ္က သံအမတ္္ေဟာင္း၊ ဗမာလို တတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းကြ်မ္းတယ္။ ဒီလူကိုမွ တ႐ုတ္ တတ္သိပညာရွင္ Think Tank ပါေမာကၡေတြကမွ ေဘးက ဝိုင္းရံေပးထားတယ္။ တ႐ုတ္စနစ္က ေဒါင္လုိက္ Vertical ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ ကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္လာရင္ ဒီအေပၚမွာပဲ အဆင့္ဆင့္ ရာထူးတက္သြားတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ ေပၚလစီကို ေျပာင္းခ်င္ရင္ အခ်ိန္ယူရမယ္။ တ႐ုတ္က ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းေလ့မရွိဘူး။ တ႐ုတ္က တ႐ုတ္အက်ဳိးကိုပဲ ၾကည့္တယ္။<br /> <br />အေမရိကန္ဘက္ကတာ့ ပါဝင္သူေတြမ်ားတာေၾကာင့္ ပုိရႈပ္ေထြးတယ္။ အေမရိကားမွာ ေပၚလစီကုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစုိးရက ခ်ရေပမယ့္ ကြန္ကရက္က ပုိက္ဆံဘတ္ဂ်က္ကုိ ခ်ေပးရတာေၾကာင့္ အစုိးရကုိ ေငြနဲ႔ ညႇစ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ Power of the Purse နဲ႔ ထိန္းကြပ္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီးနိတ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္က အေရးပါတဲ့ အမတ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။ သမၼတ ဘုရွ္ သတ္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရီပတ္္ဘလီကင္ပါတီက ဒုတိယ အာဏာအရွိဆုံး ဆီနိတ္အမတ္က ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈကုိ ေလးစားၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးကုိ ေမြးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနက ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးဆုိရင္ လက္ေရွာင္တဲ့သေဘာ လက္လႊတ္ထားခဲ့တယ္ေပါ့။ ဆီးနိတ္ရဲ႕ ဘတ္ဂ်က္လ်ာထားေရး ေကာ္မတီ Senate Appropriations Committee မွာ ဒီ ဆီနိတ္တာက အေရးပါအေရာက္ေရာက္သူ လူၾကီး။ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံး အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ကို အတည္ျပဳေပးရတဲ့ Appropriation Sub Committee for Foreign Relation မွာ ဥကၠ႒။ ဒီအရွိန္ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးဟာ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံးကေန ကြန္ကရက္က သိမ္းပုိက္လုိက္တယ္လို႔ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Bi-partisan လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီမုိကရက္ေရာ ရီပတ္ဘလီကင္္ ပါတီက ကြန္ကရက္ အမႈထမ္းေတြပါဝင္တဲ့ အစုအဖြဲ႔တခုျဖစ္လာတယ္။ Burma Group ဆုိၿပီး လူသိမ်ားတယ္။ ဒီအဖြဲ႔မွာ ျမန္မာေတြကို ေငြေထာက္ပံ့ေနတဲ့ National Endowment For Democracy - NED က လူရယ္၊ ကြန္ကရက္က အမႈထမ္းေတြရယ္၊ ရီပတ္ဘလီကင္ပါတီက ေလာ္ဘီရစ္ Lobbyist တေယာက္ရယ္၊ ဒီမုိကရက္ဘက္က ေလာ္ဘီရစ္တေယာက္ရယ္နဲ႔ ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကအဖြဲ႔ေတြကုိ ကူညီေထာက္ပံ့ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုက လူၾကီးတဦးပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအေနနဲ႔ ဒီအဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ပါတယ္။<br /> <br />ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီအဖြဲ႔ဟာ ၾသဇာရွိတယ္။ ကိုင္ထားတယ္။ ရီပတ္ဘလီကင္ ေလာ္ဘီရစ္ဟာ ဆီးနိတ္တာၾကီးရဲ႕ တပည့္ရင္းတေယာက္၊ လူေတာ္တေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအဖြဲ႔ဟာ ေပၚလစီပုိင္းထက္စာရင္ လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ Activist အပုိင္း ကိုပုိအေလးထားတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္။ <br /><br />ေခါင္းေအးတဲ့ လူေအးေတြလည္း ပါၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္ေတြလုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို မကြ်မ္းက်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ Understanding the SPDC Generals ဆုိတာနဲ႔ ေပၚလစီစာတမ္း ဆုိတာေတြကို ဒီအဖဲြ႔က လူတခ်ဳိ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြးရင္း စဥ္းစားႏုိင္ေအာင္ ေရးျပခဲ့တာပါ။ <br /><br />ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးကုိ ေဆာင္ရြက္တယ္၊ (ေငြ)လုိတယ္ဆုိရင္ ဒီအဖြဲ႔နဲ႔ မကင္းဘူး။ အေဝးေရာက္ အစုိးရဆုိတာေရာ၊ ဒီမုိကေရစီအတြက္ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔တုိင္း ဒီအဖြဲ႔ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရတယ္။ ဆီနိတ္တာအမတ္မင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီပဲယင္း ျဖစ္တယ္၊ ေရႊဝါေရာင္ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ စိတ္ဝင္စားၿပီး ျမန္မာျပည္အတြက္ ေငြ သတ္မွတ္ေပးေပါ့။ ဒီေငြကို NED က ေဝေပးေပါ့။ ဆီနိတ္တာအမတ္မင္းက Burma-Group ကို အားကုိးတယ္။ တခါ ဒီအဖြဲ႔က ဘယ္အဖြဲ႔ကုိ ဘယ္ေလာက္ကူသင့္တယ္ ဆိုတာကုိ စဥ္းစားၾကၿပီး NED ကတဆင့္ ေငြေပးတာေပါ့။ NED က တုိက္႐ုိက္ေပးတာရွိသလုိ IRI (International Republican Institute) နဲ႔ DRI (Direct Relief International) က ပေရာဂ်က္ အလုိက္ေပးတယ္။ DRI က ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ သင္တန္းကုိ အေရးေပးတယ္။ IRI ကေတာ့ တီးမယ္၊ ေဆာ္္မယ္ဆုိရင္ ပုိၾကိဳက္တယ္။ ရီပတ္ဘလီကင္ဘက္က ေလာ္ဘီရစ္က IRI က လာတာ။ ေနာက္ NED မွာ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး Labor Unions ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာရယ္ အထူးပေရာဂ်က္မ်ားဆုိၿပီး ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ FTUB က ၿပိဳင္ဘက္မရွိတာေေပါ့။ အလုပ္သမား ကိုတာ Quota ကရတာကုိး။ <br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power2.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Burma Group က လူေတြက စိတ္ရင္းမွန္ၾကပါတယ္။ ေစတနာ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအုပ္စုေတြက အရာဝင္ေလာက္ေအာင္၊ အထင္ၾကီးေလာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ အထူးသျဖင့္ အေဝးေရာက္ အစုိးရလုိ ျမန္မာေတြကို ကုိယ္စားျပဳရမယ့္အဖြဲ႔က ပုိက္ဆံေတာင္းတာက လြဲလုိ႔ ဘာမွ Input မေပးႏုိင္ဘူး။ ဥပမာတခုက အထည္စက္႐ုံေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္က တားျမစ္ပိတ္ဆို႔မႈ Sanction ဥပေဒကုိ ေရးခဲ့တယ္။ ျမန္မာေတြကုိ အထင္မၾကီးလုိ႔ မေမးတာလား။ ဘာမွ အကူအညီမေပးႏုိင္မွန္းသိလုိ႔ မေမးတာလားေတာ့ အတတ္မသိပါ။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ ထမင္းစားၾကရင္း ရီပတ္ဘလီကင္က ေလာ္ဘီရစ္က ဒါ ငါေရးတာပဲ။ နအဖက ရေနတဲ့ သန္း ၃ဝဝ-၃၅ဝ ကုိ ပိတ္ခ်င္တာ အဓိကပဲလုိ႔ ဆုိလာတာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား ဒီဂဏန္းကုိ ဘယ္ကရသလဲ? လုိ႔ ေမးမိတယ္။ အေမရိကန္ ပညာရွင္ တေယာက္ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးက ရတာလုိ႔ ဆုိလာတယ္။<br /><br />ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က သူညႊန္းတဲ့ ပညာရွင္ နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီဂဏန္းဘယ္ကရသလဲလုိ႔ ေမးမိတယ္။ သူက ငါ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့ အထည္စက္႐ုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး စက္႐ုံတခုမွာ အထည္ ဘယ္ေလာက္ထြက္သလဲ? စသည္ျဖင့္ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေမၻာဒီးယားက ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး အဲဒီ ကိန္းဂဏန္းေတြကတဆင့္ တြက္ယူၾကည့္တာ Extrapolate လုပ္တာလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီသန္း ၃ဝဝ ကုိ ျမင္ေတာ့ နအဖေတာ့ သန္း ၃ဝဝ ရေနၿပီလုိ႔ ထင္စရာရွိတာေပါ့။ နအဖကုိ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္နဲ႔ အထည္စက္႐ုံေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပိတ္ဆို႔အေရးယူတဲ့ Sanction ဥပေဒထုတ္လိုက္ေတာ့ စက္႐ံုေတြ အပိတ္ခံရၿပီး အလုပ္သမားေတြ အလုပ္မရွိ၊ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ နအဖ က ပုံၾကီးခ်ဲ႕ၿပီး အျပစ္တင္ တိုက္ခိုက္လာေတာ့ အတုိက္အခံေတြ အျပစ္တင္ခံရၿပီး အေမရိကန္ေတြလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။<br /> <br />ျဖစ္သင့္တာက အေဝးေရာက္ အစုိးရအဖြဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းတခုခုကျဖစ္ေစ ေလ့လာသံုးသပ္ သုေတသန Research လုပ္ထားရင္ နအဖကုိ ဆက္ေၾကးေပးရတာ ဘယ္ေလာက္ရာခုိင္ႏႈန္း၊ အရင္းအႏွီးလုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ လည္ပတ္ေငြ Operation ကုန္က်ေငြက ဘယ္ေလာက္၊ Consequence လုိ႔ေခၚတဲ့ <br />ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ေတြက ဘာဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးမွ စဥ္းစဥ္းစားစား ေရးခဲ့ရင္ ေျခလွမ္းမမွားဘူးေပါ့။ အေမရိကန္အစိုးရက နအဖအတြက္ အဓိက ဝင္ေငြမ်ားတဲ့ စြမ္းအင္ကုိေတာ့ မပိတ္ရဲၾကဘူး။ <br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ Burma Group က ေရရွည္အက်ဳိး၊ ေရတုိအက်ဳိး၊ ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔ ဗ်ဴဟာခ်ၿပီး သြားသင့္တယ္။ ဒါေတြက ျမန္မာေတြဘက္က လုပ္ထားသင့္တယ္၊ ဒါေတြဟာ ငါတုိ႔ အေမရိကန္ဘက္က လုပ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ Burma Policy ရွိသင့္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာနကလည္း Policy-Review လုိ႔ေခၚတဲ့ အစည္းအေဝးပြဲေတြ ခဏခဏ လုပ္ေပမယ့္ က်ေနာ္သိရသေလာက္ တိက်တဲ့ Burma Policy ဆုိတာ မရွိဘူး။ တုိတုိေျပာရရင္ Burma Policy ဆိုတာက ေဒၚစုနဲ႔ NLD ကုိ ေထာက္ခံ၊ ျပည္တြင္းမွာ ျပႆနာေပၚရင္ UN မွာ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ေျပာ၊ UN ကုိယ္စားလွယ္လႊတ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစား၊ တ႐ုတ္ၾကီးက UN မွာ ဗီတိုနဲ႔ ပယ္လုိက္ရင္ တခါ ေနာက္ျပန္လန္သြား။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္၊ ေဒၚစုလည္း အသက္ေတြၾကီး၊ ေနာက္လုိက္ေတြလည္း ေအာ္ၾကဆဲၾကနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ေမာၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး ဘာဆက္လုပ္ၾကရမယ္မွန္း သိပုံမေပၚဘူး။ <br /> <br />အမွန္အတုိင္း ျမင္တတ္္ရင္ အေမရိကန္ေတြလည္း ျမန္မာေတြနဲ႔အတူတူ ေဒၚစုကုိ ေလးစားတာ ၾကည္ညိဳတာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ နအဖ အေပၚ မုန္းတီးစိတ္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ စိတ္ခံစားမႈ ေနာက္ကုိ လုိက္ကုန္ၾကတယ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္။ အေမရိကန္ေတြရဲ႕ အဓိကအားနည္းခ်က္က သူေ႒းသား ေတြးသလုိ (ေငြ)ရွိရင္ အားလုံးရမယ္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ အေမရိကန္က ေထာက္ပံ့တယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ အစုိးရ ေျပာင္းဖုိ႔၊ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖုိ႔ မလုံေလာက္ပါဘူး။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power3.jpg" border="0" alt="" /></a><br />အေမရိကန္ေတြကုိ က်ေနာ္ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံအက်ဳိးအတြက္ နအဖကုိ အတုိက္အခံ လုပ္ေနၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ Principle (မူ) သက္သက္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕သတၱိကုိ ေလးစားလုိ႔သာ ကူညီေနၾကတာကုိး။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြက ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးလုိအပ္ခ်က္ကုိ နားမည္ဘဲ နအဖကုိ ဆန္႔က်င္ဖို႔သက္သက္သာ ဆန္႔က်င္ေနၾကတာကုိး။ အဂၤလိပ္လုိ Opposing for the sake of opposing လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ငါတုိ႔ လိုခ်င္္တာ ငါတုိ႔ရည္မွန္းခ်က္က ‘ဒါ’၊ ‘ဒီ’ ေရာက္ေအာင္ ‘ဘာ’ ေတြလုိတယ္၊ ‘ဘယ္’ လုိ ျပင္ဆင္ထားရမယ္။ ‘ဘယ္သူ႔’ ကုိ ‘ဘာ’ အတြက္ အကူအညီေတာင္းမယ္ဆုိတဲ့ ပလန္ (plan) ၊ Logistic (လုိအပ္ခ်က္)နဲ႔ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ေတြမွ မရွိၾကတာ။<br /><br />မ်က္စိမွိတ္ၿပီး နအဖကုိ ဆဲေနၾကၿပီး ဆန္႔က်င္ဖုိ႔သက္သက္ ဆန္႔က်င္ၾကတာေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ ရွိတယ္။ အတုိက္အခံေတြက နအဖေဟ့ ဆုိရင္ မေပးနဲ႔၊ မေျပာနဲ႔ မရဘူး ဆုိတာပဲ သိၾကတယ္။ အဂၤလိပ္လို ေျပာရင္ေတာ့ Isolate လုပ္တယ္၊ ဝိုင္းက်ဥ္တယ္္ေပ့ါ။ တခါ နအဖကလည္း အတုိက္အခံကုိ ႏုိင္ငံေရးျဖတ္ ၄ ျဖတ္နဲ႔ တုိက္ခုိက္လာေတာ့ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ Vacuum လုိ႔ ေခၚတဲ့ ‘ေလဟာနယ္’ ျဖစ္လာတယ္။ အတုိက္အခံေတြဘက္မွာ နားလည္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရွင္ေတြမရွိ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနားလည္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး (Administrator) ေတြမရွိ၊ စီးပြားေရးနားလည္တဲ့ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြမရွိနဲ႔ ခ်ဳိ႕ယြင္းလာလုိက္တာ မနက္ျဖန္ စစ္အစုိးရ ျပဳတ္က်သြားရင္ အစားထုိးမဲ့သူေတြ မရွိေတာ့ ေလဟာနယ္ Vacuum ျဖစ္လာၾကတာေပါ့။ <br /><br />က်ေနာ္တုိ႔က ပညာေလးနည္းနည္းတတ္္၊ အေတြ႔အၾကံဳ နည္းနည္းရလာၾကေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေပ ၃ ေသာင္းအထက္က ၾကည့္တတ္္ၿပီလုိ႔ ဘဝင္ျမင့္ခဲ့ၾကတယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြေတာ့ မသိပါ။ သမၼတ ဘုရွ္ (Bush) နဲ႔ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြေတြ႔တဲ့ ထမင္းစားပြဲမွာ က်ေနာ္ မ်က္စိပြင့္ အျမင္မွန္ရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အစုိးရ အေျပာင္းအလဲပဲ ၾကည့္္ၾကတာ။ စူပါ ပါဝါလုိ႔ ေခၚတဲ့ ႏုိင္ငံၾကီးေတြက အေျပာင္းအလဲေက်ာ္ၿပီး ဘယ္သူ၊ ဘယ္လုိ အုပ္ခ်ဳပ္မွာလဲဆုိတာကိုပါ ၾကည့္ၾကရတာ။ အီရတ္မွာ ဆဒမ္ဟူစိန္ျပဳတ္က်ၿပီး အခုထိ ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္တာကုိ သင္ခန္းစာယူၿပီး အေမရိကန္က ဒီ Vacuum ကုိ ဘယ္လုိေက်ာ္မလဲဆုိတာ ေတြးပူပုံရတယ္။ ဒါ ေပ ၆ ေသာင္း အထက္က အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတာပါ။ အေမရိကန္က Vacuum လုိ႔ သုံးတယ္။ တ႐ုတ္က တည္ၿငိမ္မႈ Stability လုိ႔ သုံးတယ္။ ဒါကုိမျမင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔က ကုိယ့္အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္ျမႇင့္ဖုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဝုိင္းကူဝုိင္းျမႇင့္တင္ဖုိ႔ မစဥ္းစားၾကဘူး။ မင္းက ဒါ ရတယ္၊ ငါက ဒါ မရဘူး၊ မင္းက ဘာေကာင္လဲဆုိၿပီး အတၱစိတ္ေတြ မႊန္ေနၾကတာနဲ႔ ကြဲၿပဲေနၾကတာ ’လူ’ ရွိၿပီး ‘အင္အားမရွိဘူး’၊ လူေတာ္လူေကာင္းကုိ မေမြးႏုိင္ၾကဘူး။ ေနရာဆက္ခံရမယ့္ ေနာက္ လူငယ္စု Next Generation ကို မေမြးႏုိင္ၾကဘူး။ ေနရာ ဖယ္မေပးခ်င္ၾကဘူး။ ကုိယ့္အက်ဳိးထက္ ေက်ာ္ၿပီး ပုိအေရးၾကီးတဲ့ တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ိဳးကို မၾကည့္ႏုိင္ၾကဘူး။ <br /><br />တခ်ဳိ႕က ဖိလစ္ပုိင္အျဖစ္ကုိ ၾကည့္ၾကၿပီး ျမန္မာရာမုိ႔ Burmese Ramos ကုိ ရွာၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း မညီဘဲ အင္အား မတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကရင္ ဘယ္စစ္ဗုိလ္က အတုိက္အခံဘက္ကို အထင္ၾကီး ေလးစားၿပီး၊ နအဖ ကို ဆန္႔က်င္ရဲမွာလဲ? <br /><br />ဒါေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ၾကီးေတြ ဘယ္လုိေတြးသလဲ။ သူတုိ႔အက်ဳိးက ဘာလဲ။ ငါတုိ႔ ရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲ။ ငါတုိ႔ဘက္က ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမလဲ။ ဘယ္လုိ ညီညြတ္မႈ တည္ေဆာက္ၾကမလဲ။ ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ ဆြတ္ခူးဖုိ႔ ဗ်ဴဟာခ်ႏုိင္ရမယ္။ ဗ်ဴဟာရွိမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိမယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈရမွ လူေပါင္းစုံ ပါလာမယ္။ ဒီေတာ့မွ အင္အားရွိမယ္။ အင္အားရွိမွ လူေတြ ထပ္ပါလာမယ္။ ဒါမွ အင္အားၾကီးလာမယ္။ အင္အားၾကီးလာမွ နအဖက၎၊ တ႐ုတ္က၎ သူတုိ႔အက်ဳိးကုိ ၾကည့္ၿပီး ေဆြးေႏြးလာမွာေပါ့။ ဒါဟာ လူတုိင္းပါဝင္တဲ့ ေအာက္ေျခလူထု Grass Root ကုိ စည္း႐ုံးၿပီး ‘အင္အား’ ထူေထာင္တဲ့ နည္းပဲ။ ဒါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလကုိ ထူေထာင္ၿပီး လူထုနဲ႔ ‘အင္အား’ တည္ေဆာက္သြားတဲ့ နည္း၊ ေမာ္စီတုံးနဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ‘အင္အား’ ထူေထာင္သြားတဲ့ နည္းပဲ။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power4.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 646px; height: 190px;" src="http://mizzimaburmese.com/images/NewsPhotos/JUN09/world-power4.jpg" border="0" alt="" /></a><br />လက္ရွိ အတုိက္အခံ (အင္အား) က ဘယ္မွာလဲ။<br /><br />လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အင္အားက ‘လူထုအင္အား’ မဟုတ္ဘူး။ လူထုၾကီးက ေဒၚစုနဲ႔ NLD ကို ေထာက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD ဆိုတာ ဖဆပလလုိ အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္ဘူး။ ထုေထာင္းခံရလို႔ ေၾကမြေနတယ္။ အင္အားက ေခါင္းေဆာင္ (ေဒၚစု) ဆီမွာပဲ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံတာ ေဒၚစုရဲ႕ သတိၱနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ ျပင္းထန္မႈအေပၚ ေလးစားေထာက္ခံတာ။ ျမန္မာ့အေရးကို ေထာက္ခံတာထက္ ပုဂိၢဳလ္အေရးအရ ေထာက္ခံတာ။ ေဒၚစုကလည္း တခါ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အင္အားကိုသုံးၿပီး နအဖက ေဆြးေႏြးလာေအာင္ ေတာင္းဆုိရတာ။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ အင္အားက အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ကုလသမဂၢကတဆင့္ ဖိအားေပးမႈအေပၚ ေရာက္သြားတယ္။<br /><br />တနည္းအားျဖင့္ တကယ့္ အင္အားမဟုတ္၊ အငွားအင္အားသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြအဖုိ႔ အင္အားေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ ကုိယ့္အက်ဳိးမပါေတာ့ ဟန္လုပ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနရတာ၊ တကယ့္ လက္ေတြ႔ မပါဘူး။ နအဖက တ႐ုတ္ၾကီးကုိ အေဖေခၚၿပီး၊ ပါပါၾကီးဆုိၿပီး တ႐ုတ္အရိပ္ေအာက္ ခုိလုိက္ေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ သက္သက္ စစ္အင္အားကုိ မသုံးႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ <br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပလက လူထုေထာက္ခံမႈကို ရေအာင္ယူ၊ ေအာက္ေျခလူထု ‘Grass Root’ ကုိ စည္း႐ုံးၿပီး ဖဆပလကုိ ‘အား’ ျဖည့္ၿပီးမွ Elite Politics လုိ႔ ေခၚတဲ့ ထိပ္ပုိင္းမွာ ဆင္ ဆင္ခ်င္း စီးခ်င္းထိုးတာ။ ေဒၚစုရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ ေဒၚစုရဲ႕ သတိၱ၊ ေဒၚစုရဲ႕ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ေဒၚစုက ဝုန္းဆုိ ဆင္ေပၚ ေရာက္သြားၿပီး လူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေပမယ့္ ေနာက္မွာ အဖြဲ႔အစည္းအင္အားမရွိဘဲ Elite Politics လုိ႔ ေခၚတဲ့ ဆင္ေပၚမွာ စီးခ်င္းထုိးၾကရတာ။ စီးခ်င္းထုိးေတာ့လည္း Idealism ကုိ ဆြဲကုိင္ထားမိေတာ့ လက္တဖက္နဲ႔ စီးခ်င္းထုိးရသလုိ ကုိယ့္ဘက္က တပန္းရႈံးတာေပါ့။ ဒီအေျခအေနမွာ ေဒၚစုေနာက္က လူေတြ - ျပည္တြင္းမွာ NLD CEC ၊ ျပည္ပမွာ NCGUB - က ေအာက္ေျခလူထုကုိ စည္း႐ုံးၿပီး အင္အားေထာင္ရမယ့္အစား သူတို႔ကလည္း ဆင္ေပၚမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ ကြ်ဲစီးၿပီး Elite Politics ကုိပဲကစားဖုိ႔ပဲ ၾကိဳးစားေနၾကေတာ့ ေဒၚစုေနာက္မွာ လူထုၾကီးရွိလ်က္နဲ႔ ‘အင္အား’ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ၾကဘူး။ ရင္နာစရာပါ။ <br /><br />ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကုိ တကယ္ေလးစားရင္၊ ေဒၚစုကို တကယ္ခ်စ္ရင္၊ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ‘အင္အား’ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ ေဒၚစု ေကာ္ေဇာပ်ံၾကီး စီးၿပီး ေကာင္းကင္ေပၚက ဆင္းလာ၊ ဒီမုိကေရစီလက္ေဆာင္ ယူလာတဲ့ေန႔ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနလုိ႔ မရဘူး။ နအဖ က မေပးခ်င္လုိ႔ မေပးတာ မေပးရေအာင္ တ႐ုတ္ၾကီးကုိ အားယူထားတာ။ NLD နဲ႔ မေျပာခ်င္လုိ႔ မေျပာတာ။ မေျပာရေအာင္ NLD နဲ႔ အတုိက္အခံဟူသမွ်ကုိ ျဖတ္ ၄ ျဖတ္ နဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားတာ။ <br /><br />ေကာင္းၿပီ၊ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ..<br /><br />ေရႊဝါေရာင္မွာ ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျပလုိက္တယ္။ အခု ေဒၚစုကုိ ဖမ္းျပလုိက္တယ္။ တကမၻာလုံးက မေက်နပ္ၾကဘူး။ ပါးစပ္နဲ႔ ဝုိင္းကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ Sanctions ကုိ ထပ္တင္းက်ပ္ၾကတယ္။ နအဖ ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ထိခုိက္မလဲဆုိတာ တြက္ၾကည့္ရေအာင္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အဓိက ထြက္ကုန္က ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ပဲ၊ င႐ုပ္၊ ေရထြက္နဲ႔ လယ္ယာထြက္ကုန္ (၆ ဘီလ်ံ) ၊ စြမ္းအင္ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔က အၾကမ္းအားျဖင့္ ၂ ဘီလ်ံရတယ္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ လယ္ယာထြက္ကုန္ပစၥည္းကုိ လူသန္း ၅၅ သန္းက စားၿပီး က်န္တာကို ေရာင္းၿပီး ေဝစားၾကရတယ္။ စြမ္းအင္ဝင္ေငြကုိ စစ္တပ္ေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြ စည္းစိမ္ရစ္ဖို႔သာ သံုးစားၾကတယ္။ က်န္တာက ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ဝင္ေငြေတြပါ။ ဘယ္အေနာက္ႏုိင္ငံကမွ စြမ္းအင္ ပိတ္ဆို႔မႈ Sanctions မလုပ္ဘူး။ လုပ္လည္း ဝယ္မယ့္သူေတြ တပုံၾကီး။ ကမၻာမွာ စြမ္းအင္မေလာက္ဘူး။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ စီးပြားေရးငယ္ကြ်န္ေတြကုိ ဘဏ္ေတြကတဆင့္ ကုိင္တယ္။ ကသိကေအာက္ ျဖစ္တာ အမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၾကားပြဲစား နာမည္ေတြသုံးၿပီး စကၤာပူက ၾကားခံေပးထားတယ္။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ အသုံးမပ်က္ဘူး။ ဒါကုိ ပိတ္လုိက္ရင္ အာရပ္ေတြ ရွိေသးတယ္။ Dubai မွာ ေရႊ႔ၿပီး ၾကားပြဲစား သုံးမယ္။<br /><br />(မွတ္ခ်က္။ စာေရးသူသည္ Targeted Sanction ကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ ေထာက္ခံသူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ Sanctions ေၾကာင့္ နအဖ ကုိ ေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ တရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚလာႏုိင္မည္ဟု မယုံၾကည္၊ စိတ္ကူးမယဥ္ေစလုိ၊ လက္ရွိအေျခအေနကို အရွိကိုအရွိွိအတုိင္း ျမင္ေစလုိသည္။) <br /><br />အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ Sanctions တခုထဲနဲ႔ မရႏုိင္လို႔ အားလုံးပါဝင္ဖို႔ UN လုံၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရး ေတာင္းဆုိၿပီဆုိပါစုိ႔။ တ႐ုတ္ဗီတုိအာဏာကုိ မေက်ာ္ႏုိင္။ နအဖ က ႐ုရွားကို ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္ထပ္ ဗီတိုတခုေတာင္ ေဆာင္ထားေသးတယ္။ ေရွ႕ဆက္မတုိးႏုိင္ေတာ့။ UN အေထြအေထြ အတြင္းေရးမႉး ဘန္ကီမြန္းက ဂမ္ဘာရီကုိ လႊတ္မယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊက အေတြ႔ေတာင္မခံ။ ဗုိလ္ေက်ာ္ဆန္းက တရားေဟာၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ နအဖ ထက္ ဆိုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ရွိေသးတယ္။ ဇင္ဘာေဘြ၊ ဆူဒန္နဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားက အႏုျမဴဗုံး ေဖာက္ျပလုိက္ေသး။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ ဘာလုပ္ႏုိင္သလဲ။ ကန္႔ကြက္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ၾက။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊတုိ႔ အားတက္စရာေပါ့။ <br /><br />ဒါေၾကာင့္ Diplomacy has Limit သံတမန္နည္းဆုိတာ ကန္႔သတ္ခ်က္ ရွိပါတယ္လို႔ ဆုိခဲ့တာပါ။ သံတမန္ နည္းတခုထဲ (အားမကုိးဖုိ႔) တင္ျပရျခင္းပါ။ သံတမန္နည္း တခုထဲနဲ႔ အစုိးရ မေျပာင္းႏုိင္ပါ။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-50055350752686034922009-09-09T21:48:00.000-07:002009-09-17T04:16:34.012-07:00၂၀၀၉ ႏုိင္ငံေရးစစ္တမ္း အပိုင္း (၅ )ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />ၾကာသပေတးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 09 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 14 နာရီ 09 မိနစ္<br /><br /><br /><br />ဗ်ဴဟာ ေပၚလစီ စမ္းစစ္ခ်က္<br /><br />က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈ အားနည္းခ်က္တခုမွာ “မူ” သို႔မဟုတ္ ေပၚလစီထက္ “လူ” ကို ခင္တြယ္တာ “ပို” ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုက အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ဝါဒ Non-Violence ကုိ ဦးစားေပးတယ္ဆိုတာနဲ႔ လူတိုင္း အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ဝါဒီေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။ ေဒၚစုနဲ႔ ပတ္သက္တယ္ ထင္ရင္ပဲ “ရလဒ္” ကို မဆန္းစစ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ဝါဒဆိုတာ ခံယူခ်က္၊ ေပၚလစီ မဟုတ္ပါ။ <br /><br />အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ဝါဒအေပၚ အေျခခံၿပီး ေစ့စပ္ေရးလမ္းေၾကာင္း ေပၚလစီကို ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ကုလသမဂၢ ယူအင္ - UN ကိုခ်ည္း အားကိုးေန၍ မရႏိုင္ပါဘူး။ <br /><span id="fullpost"><br />အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈနဲ႔ ဖိအားေပး၊ ကုလသမဂၢက လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီမွာ ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီး ရာဇသံေပးလို႔ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို စည္းေဝးဝိုင္းအတြင္း ဆြဲေခၚဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာ အႏွစ္ ၂၀ ရွိၿပီပဲ။ <br /><br />ေပၚလစီ ေဖာ္ေဆာင္မႈမွာ အားနည္းတာလား၊ ေပၚလစီကိုယ္တုိင္က အားနည္းတာလား၊ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ ဆန္းစစ္ဖို႔ သတိမရွိခဲ့ၾကဘူး။ <br /><br />နအဖ က “အခ်ိန္” ကို ရတဲ့နည္းနဲ႔ ဆြဲ၊ “အခ်ိန္” ကို လက္နက္အျဖစ္ သံုးခဲ့တာ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာေတာ့ “လူ” ေတြလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်၊ တိုင္းျပည္လည္း မြဲသထက္မြဲ၊ ျမန္မာျပည္သားေတြလည္း တကမၻာလံုး ျပန္႔ၾကဲကုန္၊ ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဟာလည္း ေထာင္ထဲေရာက္ကုန္ၿပီ။ <br /><br />နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ အလွည့္က်နည္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ သယံဇာတေတြကို ေရာင္းစားရင္း ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝၿပီး၊ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ ၾကီးထြားလာ႐ံုမက အႏုျမဴလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းလ်က္ရွိတယ္။ <br /><br />နအဖ က ျပည္တြင္း အတိုက္ခံေတြကို အႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ၿပီလို႔ ယူဆပံုရတယ္။ ေနာက္တဆင့္ ေရနံနဲ႔ ဓာတ္ေငြ႔ကရတဲ့ ေငြေတြနဲ႔ စစ္အင္အားကို ခ်ဲ႕ကာ ေဒသဆိုင္ရာ စစ္အင္အားၾကီးႏိုင္ငံ ျဖစ္ရေအာင္ ခ်ီတက္လ်က္ရွိတယ္။ <br /><br />မၾကာခင္ အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္းမွာ စစ္အစိုးရဟာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြသာမက အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသတခုလံုးကိုပါ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ပါလိမ့္မယ္။ အားလံုးအတြက္ ျပႆနာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ <br /><br />ေဒၚစုရဲ႕ ျပႆနာ<br /><br />က်ေနာ့္အျမင္အရ ေဒၚစုကုိ ထိပ္တန္းကုိ တင္ပုိ႔လုိက္တာ ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ယံုၾကည္ခ်က္အျပင္ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ဝါဒ Non-Violence ကုိ ထိပ္တန္းတင္လာတဲ့အတြက္ အေနာက္ႏုိင္ငံက တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြ Activists ေတြ အၾကိဳက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုဘယ္ဆုရေအာင္ ဝိုင္းထမ္းတင္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ ဒီဆုၾကီးေၾကာင့္ ကိုင္ထားတဲ့ ဝါဒကုိ ပစ္ပယ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီနည္းနဲ႔ နအဖ ကုိ တုိက္လို႔မရေၾကာင္း သိရင္ေတာင္ ဒီလမ္းက ေသြဖည္ဖုိ႔ အခက္ျဖစ္ေနတယ္။ Activists ဆုိတာ တာဝန္ယူမႈ မရွိဘူး။ အေရြးခံရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေပၚလစီကုိင္သူ Policy makers ေတြရဲ႕ တာဝန္ကုိး။ <br /><br />ေဒၚစုက ဘာသာေရးၾကည္ညိဳစိတ္ ျပင္းပုံရတယ္။ ဂ်ပန္က ပညာရွင္တေယာက္က ေဒၚစုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၿပီး ျပန္ေရးျပထားတဲ့ အထဲမွာ ေဒၚစုဟာ ဘာသာေရးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး “ အမွန္တရား” က “ မေကာင္းမႈအမွား” ကုိ ေက်ာ္လႊား အႏုိင္ယူမယ္လုိ႔ ျမင္ပုံရတယ္လုိ႔ သုံးသပ္ထားတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ အာဏာနဲ႔ စည္းစိမ္အတြက္ဆုိရင္ “ဘာသာ” လည္း မရွိ၊ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး ခ်စ္စိတ္လည္း မရွိ၊ တုိင္းျပည္ကုိ ေရာင္းစားရမွာလည္း မေၾကာက္တဲ့ မိစၦာဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကို “အမွား”၊ “အမွန္” တခုထဲနဲ႔ အႏုိင္ယူဖုိ႔၊ ေမတၱာသစၥာနဲ႔ပဲ အႏုိင္ယူဖုိ႔ဆိုတာ လက္ေတြ႔က်ပါ့မလားလို႔ ေမးစရာရွိတယ္။ <br /><br />စတာလင္တို႔၊ ေမာ္စီတံုးတုိ႔ဆုိတာ အာဏာအတြက္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြကုိ သန္းေပါင္း ဆယ္ဂဏန္းမက သတ္ခဲ့ၾကတဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ အာဏာလက္ကုိင္ ဘဝနဲ႔ ေသဆံုးသြားၾကေတာ့ သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ ေသသြားၾကၿပီး အခုမွ ရာဇဝင္က တျဖည္းျဖည္း ေဖာ္လာၾကရတာပဲ။ အာဏာရွင္ဆုိတာ ဆန္႔က်င္႐ုံနဲ႔မရ ေတာ္လွန္မွ ရတာကိုး ။ ေမာ္စီတံုးေျပာသြားသလို အာဏာဆိုတာ ေသနတ္ေျပာင္းဝက လာတယ္ဆိုတာကို တ႐ုတ္ေတြဆီက နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက လက္ခံ ဆည္းပူးထားပံုရတယ္။ <br /><br />ေဒၚစုဟာ စိတ္ေကာင္း ရွိလြန္းတယ္။ မိခင္စိတ္ ရွိလြန္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မရက္စက္ခ်င္ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ခြင့္လႊတ္ခ်င္တယ္။ ဒိအျပင္ ကိုယ့္လူငယ္ေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္၊ ျပတ္ျပတ္သားသား မစြန္႔လႊတ္ မစေတး ရက္ဘူး။ <br /><br />စိတ္ေကာင္းရွိတဲ ့ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ဝါဒကုိ ယုံၾကည္မႈျပင္းတဲ့ ေဒၚစုကုိ က်ေနာ္ နားလည္တယ္။ သူ အနာခံ ဆန္႔က်င္ျပတာကုိ ေက်းဇူးလည္း တင္တယ္။ အေမရိကားမွာ သမၼတၾကီး ျငင္းဆုိခြင့္ Plausible Deniability ရွိေအာင္ တခါတရံ သမၼတကုိ တမင္အသိမေပးဘဲ ေအာက္က လုပ္ရတာေတြ ရွိတယ္။ ဒီလုိပဲ ေဒၚစုကို ဒီမုိကေရစီ ပုံရိပ္အျဖစ္ လူေတြ တက္ၾကြလာေအာင္ ႏႈိးေဆာ္ေပးႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ Inspirational-Leader အျဖစ္ ထိပ္မွာတင္ထားၿပီး၊ မလုပ္မျဖစ္တဲ့ Grass-Root ေအာက္ေျခလူတန္းစား စည္း႐ုံးေရးနဲ႔ အင္အား တည္ေဆာက္ဖုိ႔က က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးရဲ႕ တာဝန္ျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဒီ “အင္အား” နဲ႔ ေတာေျခာက္ၿပီး၊ အေျဖရွာၿပီးေတာ့မွ ထိပ္မွာေနာက္ဆံုး ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚစုပဲ “အေျဖရွာ” ရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ကို ေဒၚစုသာ ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ Only Daw Suu can walks the last mile လို႔ က်ေနာ္ အခါခါ ေရးျပခဲ့တာေပါ့။ <br /><br />“အင္အား” မတည္ေဆာက္ႏုိင္သေရြ႔၊ ေတာမေျခာက္ႏုိင္သေရြ႔၊ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဟန္ေဆာင္ၿခိမ္းေျခာက္္လုိက္၊ လုိအပ္ရင္ တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွားက ဗီတုိနဲ႔ ဟန္႔တားလုိက္၊ နအဖ က အတုိက္အခံ ဟူသမွ်ကို ဖမ္းၿပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာင္ထဲမွာ ထည့္ထားလုိက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုိဆြဲ၊ “အခ်ိန္” ကုိ လက္နက္အျဖစ္ အသုံးျပဳၿပီး ကုိမင္းကိုႏုိင္တုိ႔လည္း ႏွစ္ ၆ဝ ေက်ာ္၊ ေဒၚစုလည္း ႏွစ္ ၈ဝ ေက်ာ္ ေရာက္ကုန္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး သဘာဝ တရားအရ တျဖည္းျဖည္း ခႏၶာေၾကြကုန္ၾကမယ္။ <br /><br />စိတ္ဓာတ္က်စရာမဟုတ္ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္တတ္ဖုိ႔သာ လုိပါတယ္။<br /><br />လက္ရွိအေျခအေနမွာ အတိုက္အခံဟာ ‘အားနည္းတယ္’။ ဒါကို စိတ္ဓာတ္က်စရာ မလုိပါ။ ဘာေၾကာင့္ အားနည္းသလဲဆုိတာကို ၾကည့္ျမင္တတ္ရင္ ဘယ္လုိ ‘အားရွိ’ ေအာင္ လုပ္မလဲဆုိတာကုိ ‘အေျဖ’ ရွာရမယ္။ End Game ဆုိတဲ့ ေနာက္ဆုံး ရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲဆုိတာကုိ သိရမယ္။ သိမွ ‘ဗ်ဴဟာ’ ကို ျပင္ခ်င္ရင္ျပင္၊ ျဖည့္စြက္္ခ်င္ရင္ ျဖည့္စြက္္ေပါ့။ ‘လုိခ်င္’ တဲ့ စိတ္ ရွိဖုိ႔ လိုတယ္။ လုိလွ်င္ၾကံဆ နည္းလမ္းရတာေပါ့။ <br /><br />ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ<br /><br />ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းကစလုိ႔ ဒီကေန႔အထိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမုိင္းကို ၾကည့္ရင္ ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြ၎၊ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္ဝင္စားသူေတြ အမ်ားစုဟာ ျပႆနာတခုျဖစ္ရင္ ဝုန္းဆုိ ေကာက္႐ုိးမီးလို ထေတာက္ၾကၿပီး၊ စိတ္အလုိလုိက္တတ္ၾကတယ္။ ေရတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆူၾကပူၾက ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ေသြးေအးသြားရင္ ဖုတ္ဆို ျပဳတ္က်၊ စိတ္ဝင္စားမႈ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ၿပီး၊ စိတ္အလုိလုိက္ Emotional ျဖစ္တတ္္ၾကတယ္။ လူအုပ္မ်ားလာရင္ လူအုပ္စိတ္ဓာတ္ Mob Mentality ဝင္လာၿပီး တေယာက္ေယာက္က ထေအာ္လုိက္ရင္ “ေဟ့လာ … ေမာင္႐ုိးဝါး” ဆုိၿပီး ထလုိက္သြားတတ္္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ဖ႐ုိဖရဲနဲ႔ လူအုပ္ေနာက္ ပါသြားတတ္ၾကတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဟာ ေသြးေအးေအးနဲ႔ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီး အစီအစဥ္ “ပလင္” ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တဆင့္ၿပီး တဆင့္၊ ေျခလွမ္း တခ်က္ၿပီး တစ္ခ်က္ ေျခလွမ္းညီညီ မလွမ္းတတ္ၾကဘူး။ ဒါက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ (အားနည္းခ်က္)ပဲ။ <br /><br />ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေတြးပုံက လူထုလႈပ္ရွားမႈ၊ လူထုတုိက္ပြဲ အတင္းဝင္၊ အတင္းတက္၊ အတင္းေအာ္ၾကေပါ့။ <br /><br />စစ္သားဆုိတာ<br /><br />စစ္သားဆုိတာက စစ္သား ‘စ’ ျဖစ္တဲ့ေန႔မွာပဲ ‘လြတ္လပ္ခြင့္’ ကုိ တံခါးေပါက္မွာ ထားခဲ့ရၿပီ။ ခုိင္းတာလုပ္၊ ေစရာသြား၊ ျပန္မေျပာနဲ႔ဆုိတဲ့ သံမဏိစည္းကမ္းကုိ လုိက္နာရၿပီ။ ေရာမေခတ္ကတည္းက စစ္သားဆုိတာ ‘စုစည္းမႈအဖြဲ႔’ နဲ႔ အားယူတာပဲ။ တဦးခ်င္းမဟုတ္၊ အဖြဲ႔နဲ႔ တုိက္ရတာကုိး။ တပ္စု တပ္စိပ္ တပ္ခြဲ တပ္ရင္း တပ္မဟာ တပ္္မ တပ္မအုပ္စု တပ္မေတာ္ဆုိၿပီး ‘အစု’ နဲ႔ တုိက္တာ။ <br /><br />စစ္သားဆုိတာ စစ္ပြဲမျဖစ္ခင္ကတည္းက Battle-Plan လုိ႔ေခၚတဲ့ စစ္ပြဲအစီစဥ္ (Plan) ရွိတယ္။ Logistic လို႔ ေခၚတဲ့ ေထာက္ပံ့မႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းထားရမယ္။ Training လုိ႔ ေခၚတဲ့ ျပင္ဆင္မႈသင္တန္းေတြ ရွိရတယ္။ Reinforcement လုိ႔ ေခၚတဲ့ တပ္ျဖည့္မႈေတြကုိ နားလည္ရတယ္။ Intelligence လုိ႔ ေခၚတဲ့ ၾကိဳတင္ေထာက္လွမ္းၿပီး ရန္သူ႔သတင္း ရွိေနရမယ္။ Objective လုိ႔ ေခၚတဲ့ မိမိသိမ္းပုိက္ရမယ့္ ရည္မွန္းခ်က္၊ ဗ်ဴဟာ Strategy ။ ေနာက္ဆုံး ဆုတ္ရရင္ Exit-Strategy ဆုိတဲ့ ထြက္ေပါက္ေတြ အားလုံးကုိ စဥ္းစားထားရမယ္။ ဒါ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္တိုင္း မသိမျဖစ္သိရမယ့္ အေျခခံအခ်က္ေတြပဲ၊ စစ္ပညာအရင္းခံပဲဲ။ ဒါေၾကာင့္စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ အားသာခ်က္က ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ အစီအစဥ္ (Plan) နဲ႔ တိုက္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ စိတ္ထဲေပၚတဲ့အတုိင္း စိတ္ဆြဲေဆာင္ရာေနာက္ မလိုက္ႏိုင္၊ လိုက္ခြင့္ မရွိပါ။ <br /><br />စစ္ပြဲအစီအစဥ္ ရွိၿပီးတာေတာင္ မလံုေလာက္ေသးပါ။ War Games လုိ႔ ေခၚတဲ့ ၂ ဖက္ ၂ သင္း ဖြဲ႔ၿပီး၊ တုိက္ၾကည့္ရပါတယ္။ ဒါမွ Logistic လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ဗ်ဴဟာ Strategy ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြ ‘ေပၚ’ လာၿပီး ျပင္ႏိုင္တယ္။ စစ္ပြဲတပြဲမွာ ရန္သူအငိုက္မိေအာင္ လွ်ပ္တျပက္ တုိက္ႏိုင္္တာဟာ အေရးအၾကီးဆံုးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေျခာက္ခါ ညာလွမ္းဆိုသလို တဖက္ကို ဟန္ျပၿပီး၊ ပရိယာယ္သံုးရတာကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ရတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ Deception ဆိုတာေပါ့။ <br /><br />စစ္ပြဲတခုမွာ Logistic (ေထာက္ပံ့ေရး) မႏုိင္ဘဲ ေအာင္ျမင္ဖို႔ သိပ္ခက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္တာနဲ႔ Logistic အေၾကာင္း နားလည္ရပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာပဲ Professional လုိ႔ ေခၚတဲ့ တကယ္အလုပ္လုပ္ဖူးတဲ့ အတတ္ပညာရွင္ ျဖစ္လာရင္ Logistic ကို အရင္ေမးၾကတာပဲ။ လက္ရွိ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား အမ်ားစုဟာ တာဝန္ၾကီးၾကီးယူရတဲ့ Responsible အလုပ္ေတြ မလုပ္ဖူးၾကဖူးဘူး (အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြပါ)။ လက္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳ မရွိၾကဘဲ၊ တသက္လံုး ‘ေအာ္’ လာၾကေတာ့ ‘လိုခ်င္’ တာပဲ သိၾကတယ္။ ‘လုိအပ္’ တာကို နားမလည္ၾကဘူးလုိ႔ ျမင္မိတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ‘ျပည္ပ’ မွာ က်င္လည္ေနၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကပါ။ ‘အေရးၾကီးၿပီေဟ့’ ဆိုတာကို တြင္တြင္ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာအေရးၾကီးတာလဲ၊ ဘာေတြ ‘လို’ သလဲ၊ ဘာေတြ ‘ျပင္’ ထားရမွာလဲ၊ ဘယ္လုိ ‘ေအာင္ပြဲ’ ခံမွာလဲ၊ ‘တိုက္ကြက္’ က ဘာလဲ၊ ‘ဆုတ္ကြက္’ က ဘာဆိုတာ မပါၾကဘူး။ တေယာက္ေယာက္က အေရးၾကီးၿပီဆို အားလံုးက သံေယာင္လိုက္ၿပီး အေရးၾကီး ကုန္ၾကေရာ။ ၾကာေတာ့ တကယ္ အေရးေပၚလာတာေတာင္ လူအမ်ားစုက မယံုေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါ လက္ေတြ႔ပကတိ ျဖစ္ရပ္ပါ။ <br /><br />ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ အားသာခ်က္က Diversity လို႔ ေခၚရမယ့္ လူေပါင္းစံု ပါဝင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဘက္ေပါင္းစံုက ၾကည့္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ထူေထာင္တဲ့ (Day-2) လုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့ ပံုမွန္ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလ (Day-1) ကာလမွာက်ေတာ့ ဒီ Diversity က အားနည္းခ်က္ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ <br /><br />စစ္ဗိုလ္မွာ ၃ မ်ဳိး ၃ စား ရိွတယ္။ ေရွ႕တန္းမွာ စစ္တို္က္ေတာ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ - ဥပမာ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာတို႔၊ ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရြမ္းမဲလ္၊ အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မက္အာသာတို႔လိုေပါ့။ စစ္တပ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကိုသိၿပီး၊ စစ္တပ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ - ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္္ေမာင္ (ဆိုရွယ္လစ္)၊ အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မာရွယ္တို႔လိုေပါ့။ ေရွ႕တန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ေအာင္ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ထူေထာင္ျဖည့္ဆည္းေပးရတာ။ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနားလည္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ - ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေကာလင္းပါဝဲလ္တို႔လိုေပါ့။ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္လိုက္စားၿပီး စစ္တပ္ထူေထာင္ဖို႔ ေငြနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြရေအာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ပလူးၿပီး၊ စစ္တပ္ဘတ္ခ်က္အတြက္ ‘ေငြ’ ရွာရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေပါ့။ <br /><br />ဒီမိုကေရစီ မတည့္တံ့ေသးတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္း စစ္တပ္ရဲ႕ အာဏာသိမ္းမႈ အႏၲရာယ္နဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္တယ္္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေတာခိုေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ စစ္တပ္ရဲ႕ေနရာနဲ႔ အရိွန္က ပိုၾကီးထြားလာတာေပါ့။ တ႐ုတ္ျဖဴအႏၲရာယ္ၾကံဳရေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႕ အရွိန္က ၾကီးသထက္ ၾကီးလာတာေပါ့။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကာလမွာ ႏိုင္ငံေရး အကြြက္ျမင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဦးႏု၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္သန္းထြန္းစတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုေက်ာ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးကို အုပ္စီးႏုိင္ခဲ့သလဲ။ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ ၾကြယ္တာခ်င္း တူၾကရင္ေတာင္ စစ္သားဆိုတာက စိတ္ရွည္တယ္။ ၾကိတ္ၾကံထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ရိွတယ္။ ပရိယာယ္နဲ႔ လွည့္ျဖားမႈ Deception ရိွတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို လွည့္ကစားၿပီး ကိုယ့္လက္ကို ကိုယ္မျပခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဦးႏုက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းခံရတဲ့ ညမွာ ဗိုလ္ေနဝင္း သိရဲ႕လား၊ ဗိုလ္ေနဝင္း သိရင္ ၿပီးမွာပဲဆိုၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။ ဗိုလ္ေနဝင္းက အေစာၾကီး ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာနဲ႔ ေရၾကည္အိုင္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ လံုးခ်င္းအိမ္ေတြ ၾကိဳေဆာက္ထားတာ ဦးႏု မသိလိုက္ဘူး။ အခ်ိန္ယူၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီးမွ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ အႏိုင္ယူသြားတာ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလို Emotion စိတ္ဆႏၵေစာတာ မပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစီအစဥ္ Plan မရိွတတ္တဲ့ စိတ္ဆႏၵေနာက္ လိုက္တတ္္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို အစီအစဥ္္နဲ႔ စည္းကမ္းရိွတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အာဏာသိမ္းႏိုင္ခဲ့တာ။ <br /><br />ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ (ေတြးပံု) (ေတြးနည္း) ကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ၿပီး၊ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ႏိုင္တာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ (အားသာခ်က္) ပဲ။ <br /><br />အခု စစ္တပ္အုပ္စိုးတဲ့ ေခတ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကလည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေတြးသလို၊ ေတြးႏိုင္ရမယ္။ <br /><br />ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲ တိုက္သလို ႏိုင္ငံေရး စစ္ပြဲသဏၭာန္ တိုက္ႏိုင္ရမယ္။ <br /><br />ဒီလိုတိုက္ႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ စစ္ဗ်ဳဟာနဲ႔ စစ္သားစိတ္ဓာတ္၊ စစ္သားဉာဥ္ကို ေလ့လာဆည္္းပူးသင့္တယ္။ <br /><br />ေမာ္စီတံုးဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မဟုတ္ေပမဲ့ စစ္ဗ်ဴဟာကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားပဲ။ ခ်ဴအင္လိုင္း၊ တိန္ေလွ်ာက္ပိန္တို႔လည္း စစ္ဗ်ဴဟာကို နားလည္တဲ့၊ စစ္တပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ကြန္မင္ရွင္နာ Political Commissioners ေတြပဲ။ ခ႐ူးရွက္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာလည္း လိုအပ္လို႔ စစ္တိုက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားပဲ။ စစ္ဗိုလ္ေတြေတာင္ ႏိုင္ငံေရး နားလည္ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ စစ္ဗ်ဴဟာ နားမလည္ႏိုင္ရမွာလဲ? <br /><br />ဒါေပမဲ့ ခက္တာက လက္ရိွ စစ္တပ္ကို ေတာ္လွန္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့ လူအမ်ားစုက စစ္တပ္အေၾကာင္း စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတဲ့ လူတခ်ဳိ႕ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ ေမာင္ေအး အားၿပိဳင္ေနၾကတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင့္လူ၊ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူ မတဲ့ဘူးဆိုတဲ့ ‘အတင္း’ နဲ႔ ‘အဖ်င္း’ ေနာက္ လိုက္ၾကတာ မ်ားတယ္။ တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုက ဘယ္လုိ၊ ထိပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ‘အာဏာ’ ကို ဘယ္နည္းနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားတာလဲ။ စနစ္ System က ဘယ္လို၊ Form ပံုသဏၭာန္က ဘယ္လိုဆိုတာကို အေရးမထားၾကဘူး။ <br /><br />ျမန္မာေတြထဲမွာ စနစ္တက် သတင္းစုေဆာင္းတဲ့ Source သတင္းဆံုခ်က္ မရိွဘူး။ ရလာတဲ့သတင္းကို စိတ္ခံစားမႈမပါဘဲ ရိွတဲ့ Data သတင္းသက္သက္္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး အရွိကို အရွိအတိုင္း ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့ ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္သူ Analyst မရိွဘူး။ အမွန္တကယ္ ၾကည့္တတ္္ရင္ Direct Source လို႔ ေခၚတဲ့ တိုက္႐ိုက္ သတင္းေပးႏိုင္သူ မရိွဘူး။ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက သတိရိွတယ္။ ဘယ္သူမွ အဝင္မခံဘူး။ သူတို႔ေနာက္လိုက္ေတြ၊ ကပ္ဖားေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြ ေျပာတာကို တဆင့္ခံၾကားၿပီး ပံုၾကီးခ်ဲ႕ၾကည့္ေနၾကတာ။ အဂၤလိပ္လို႔ Proxy လို႔ ေခၚပါတယ္။ တိုက္႐ိုက္သိတာ တေယာက္မွ မရိွပါ။ တဆင့္စကား တဆင့္ပြားၿပီး လူတတ္္ၾကီးေတြ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ နအဖ ဘက္က တမင္လုပ္ၾကံၿပီး ‘အပင္း’ ထည့္တာေတြကလည္း ခဏခဏပဲ။ တၾကိမ္က လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားေနတဲ့ အေရးပါတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္က Brigadier General ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ဟာ Major General ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထက္ ရာထူးၾကီး ပါတယ္ဆိုၿပီး အတင္းျငင္းတယ္။ က်ေနာ္ ဘာျပန္ျငင္းရမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြၾကားမွာ စစ္တပ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ နားလည္မႈ၊ ေလ့လာမႈ၊ စိတ္ဝင္စားမႈ ခ်ဳိ႕ယြင္းေနေသးတယ္ ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာပါ။ <br /><br />နအဖ ဘက္က ေဒၚစုကို အေသးစိတ္ ေလ့လာထားတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ ေတြးပံုေတြးနည္း၊ ေဒၚစုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ အေနအထား Psychological Profile၊ ေဒၚစုရဲ႕ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို အေသအခ်ာ ေလ့လာျပဳစုထားတယ္။ ဒါ့အျပင္ National Defense College လို႔ ေခၚတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္မယ့္ သူေတြကို ေရြးၿပီး၊ ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္မွာ NLD ကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ၊ NLD အားသာခဲ့ရင္ ဘယ္လုိ ကိုင္တြယ္မလဲ ဆိုတာကို စစ္ပြဲတိုက္ပြဲသဏၭာန္ War Game လုပ္ၾကတယ္။ နအဖ က စစ္သားေတြပီပီ စစ္ပညာရွင္ ရွင္စူး Shin Tsu ေျပာခဲ့တဲ့ Know thy Enemy သင့္ရန္သူအေၾကာင္းကို သိပါေစ ဆိုတာကို မေမ့ဘူး။ အတိုက္အခံကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ရန္သူနဲ႔ စစ္တိုက္ရသလို သေဘာထားဆက္ဆံ၊ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတယ္။ <br /><br />က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဘက္က ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား စစ္တပ္အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားလို႔ ေလ့လာထားတာ ရိွၾကသလဲ ျပန္ေမးၾကည့္ၾကပါ။ လက္္တဖက္နဲ႔ ေရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလူနည္းစုထဲမွာပဲ ဘယ္ႏွေယာက္က အတင္းနဲ႔ အဖ်င္းကို သတင္းနဲ႔ မေရာဘဲ စနစ္တက် စိတ္ျဖာသံုးသပ္ႏိုင္ပါသလဲ။ ဘယ္ဟာက ‘အတင္း’၊ ဘယ္ဟာက ‘သတင္း’ ဆိုတာ ကို ခြဲစိတ္ႏိုင္ၾကရဲ႕လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ ေတြးေတာပံုေတြးေတာနည္း၊ ဘယ္ဟာကို အေလးေပးတယ္၊ ဘယ္ဟာကိုေတာ့ အေရးမေပးဘူး။ သူ႔ရဲ႕ Psychological-Profile ဘယ္လို ဆိုတာေတြကို ျပဳစုထားၾကသလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဆက္ဆံဖူးတဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးဖူးၾကသလဲ။ သံတမန္ေတြဆီက ၾကားတဲ့ စကားနဲ႔ တဆင့္ Proxy ေတြက ေျပာတာေတြကိုပဲ နားစြင့္ၿပီး ပံုၾကီးခ်ဲ႕ေနၾကရတယ္ မဟုတ္လား။ တခါတခါ အခ်င္းခ်င္း လႊင့္လိုက္တာကပဲ သတင္းျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္လာတယ္ မဟုတ္လား။ <br /><br />ဒါေၾကာင့္ အတိုက္အခံေတြၾကားမွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ငေပါၾကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္ေအးက ‘ငမူး’ ဒီ ႏွစ္ေယာက္ အားၿပိဳင္ေနၾကတယ္။ စသျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္ ပံုရိပ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္ရႉးကိုယ္ပတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ ပကတိအေနအထားကို ယုတိၱက်က် မျမင္ခ်င္ေတာ့၊ မျမင္တတ္္ ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သန္းေရႊၾကီးေတာ့ ေၾကာက္ေနၿပီ။ သန္းေရႊၾကီး ဒုကၡေတြ႔ေနၿပီဆိုၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာကို စိတ္ခံစားမႈ Emotion နဲ႔ ေရာၿပီး ယံုလိုက္ၾက၊ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကေတာ့ ရန္သူကို အရိွကို အရိွအတိုင္း မျမင္ၾကဘဲ၊ ျပင္ဆင္မႈ မလုပ္ခဲ့ၾက။ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲျဖစ္တိုင္း ကိုယ့္ဘက္က အဆင့္သင့္မျဖစ္ၾကဘဲ အခြင့္အေရးေတြ ဆံုး၊ အခ်ိန္ေတြကုန္ၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးလည္း ‘စစ္ကြ်န္’ ဘဝက မလြတ္ဘဲ၊ မြဲသထက္ မြဲကုန္ၾကတာေပါ့။ <br /><br />က်ေနာ့္အျမင္ကို တင္ျပရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ‘ငေပါ’ မဟုတ္ပါ။ ပညာတတ္ အေတြးအေခၚရိွတဲ့ ‘လူေတာ္’ လည္း မဟုတ္ပါ။ တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ ‘မ်ဳိးခ်စ္’ လည္း မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အာဏာမက္တဲ့၊ အာဏာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့၊ အာဏာကို ထိန္းႏိုင္တဲ့ ‘အာဏာရွင္’ သက္သက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးကို အေတြ႔အၾကံဳရိွတဲ့ လူေတြ႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို နားလည္တဲ့၊ လမ္းေပၚက တုိက္ပြဲအေၾကာင္းကို နားလည္တဲ့ Street Smart လူလည္တေယာက္ပဲ။ ဗ်ဳဟာ Strategy ကို နားလည္တဲ့ ဗ်ဳဟာမႉးေကာင္း Good Strategist လို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္တယ္။ <br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ သူ႔အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ အာဏာရွင္တိုင္း က်င့္သံုးရမယ့္ Manipulation & Exploitation by power ဆိုတဲ့ အာဏာသံုးၿပီး လူေတြကို ဘယ္လို အသံုးခ်ရမယ္၊ ၾကိဳးကိုင္ရမယ္ ဆိုတာကုိ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ နည္းပရိယာယ္နဲ႔ အာဏာရွင္က်မ္းကို ေက်ခဲ့ပံုရတယ္။ ကိုယ့္အင္အားမရိွခင္ ေရေျမြလို ၿငိမ္ေနၿပီး အဆိပ္ရိွတာ မျပနဲ႔၊ ပိုင္မွ တခ်ီထဲ ထေပါက္လိုက္တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔ကို ‘ဝ’ ေအာင္ အသံုးခ်ၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုေတာင္ ျပန္ကိုင္ႏိုင္တာ ငေပါ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္ရန္သူေတြက ကုိယ့္ကို ေလွ်ာ့တြက္ေအာင္ အထင္ေသးေအာင္ ‘ေန’ ႏိုင္တာ ‘ပညာရပ္’ တခုပဲ။ <br /><br />အာဏာရွင္စနစ္မွာ အာဏာရွင္မွန္ရင္ အဓိကဟာ အၿမဲသတိရိွရမယ္၊ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနရမယ္၊ ႏိွပ္ကြပ္စရာရွိရင္ လက္မေႏွးရဘူး၊ ရက္စက္ႏိုင္ရမယ္။ စတာလင္ေသာ္၎၊ ေမာ္စီတံုးေသာ္၎ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ထူေထာင္ေရးကုိ အခ်ိန္ျပည့္ အေလးထားၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါက ခ်ဴအင္လိုင္းရဲ႕ တာဝန္။ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေမာ္ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အကုန္မသိဘူး။ အကုန္မေျပာ။ အားလံုးအႏၲရာယ္ရိွေအာင္ ‘လုပ္’ ထားၿပီး တဖက္နဲ႔တဖက္၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ‘အားၿပိဳင္’ ခိုင္ထား။ ‘အလုပ္’ ေပးထားတာ။ ဒါမွ အာဏာ လုဖို႔၊ ၾကံဖို႔ အခ်ိန္ မရိွေအာင္ လုပ္ထားတာ။ ေမာ့္ အစီအစဥ္ကို ေမာ္ တေယာက္ပဲ သိတာ။ ေမာ္ဟာ သူ႔လူေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ လူတိုင္းကိုလည္း အေတြ႔မခံ၊ ေတြ႔ခ်င္ရင္ ခြင့္ေတာင္းေနရတာ။ <br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကို ေလ့လာရင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ေတြ႔ခ်င္တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကို မေတြ႔ရပါ။ ‘ေခၚ’ မွ ေတြ႔ရပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၾကည့္ရင္လည္း ဘယ္သူမွ ဘာ ‘လုပ္’ မယ္ဆိုတာ တိတိက်က် မသိၾကပါ။ ဟိုဝန္ၾကီးကို တမ်ဳိးခိုင္း၊ ဒီဝန္ၾကီးကို တမ်ဳိးခိုင္း၊ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မ်က္ႏွာသာေပးလိုက္၊ ဟိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးလိုက္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ခိုင္းထားတာပါ။ အာဏာကို နားမလည္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုရင္ အကြက္မွားတာနဲ႔ ‘နာ’ ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊပဲ သိတယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆတယ္။ <br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ‘မွား’ တဲ့ အကြက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအမွားေတြကိုလိုက္ ‘နင္း’ ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္မႈ မရိွတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္ခံေတြရဲ႕ ‘အားနည္း’ ခ်က္ သက္သက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ‘အတို’ ခ်ဳပ္ရရင္ - <br /><br />* ရန္သူကို နားလည္ပါ Know your Enemy<br />* ရန္သူ ေတြးသလို၊ ေတြးပါ<br />* စစ္ပြဲတပြဲလို (ျပင္ဆင္) ထားပါ<br />* စစ္သား (ေတြး) နည္းကုိ သိပါေစ<br />* စစ္သားျဖစ္မွေတာ့ လူသတ္ရမွာကို မေၾကာက္တာေၾကာင့္ စိတ္ပုတီးဆြဲၿပီး တိုက္၍ မရပါ<br />* စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ရင္ဆိုင္ခ်င္ရင္ ‘အႏိုင္’ ယူရမွာကို လက္တြန္႔၍ မရပါ<br />* ျပင္ဆင္မႈ ရွိၾကပါေစ<br />* ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲအျဖစ္ ျမင္ၾက၍ ဗ်ဴဟာ ရွိပါေစ<br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-34127091954507195682009-09-09T21:46:00.000-07:002009-09-09T21:48:38.835-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၆)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 15 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 21 နာရီ 18 မိနစ္<br /><br /><br /><br />လိုအပ္ခ်က္ကို ဆန္းစစ္ျခင္း - Needs Analysis<br /><br />တိုက္ပြဲတပြဲကို မတိုက္ခင္ျဖစ္ေစ အစီအစဥ္တခကို ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ျဖစ္ေစ (လိုအပ္မႈ) Needs (သို႔) Requirements ေတြကို ဆန္းစစ္ရပါမယ္။ ဒါမွ ျဖည့္ဆည္းမႈ Logistics နဲ႔ သင္တန္း Training ေတြကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြက အႏွစ္ ၂ဝ ၾကာ လက္ရွိ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ေနၾကေပမယ့္ မိမိတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ဆန္းစစ္ျခင္း မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ‘လိုအပ္’ တာကို မသိရင္ ‘ျဖည့္ဆည္းမႈ’ နဲ႔ ‘ျပင္ဆင္မႈ’ မရွိႏိုင္တာေၾကာင့္ ‘တိုးတက္မႈ’ နဲ႔ ‘ေအာင္ျမင္မႈ’ မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ဒါရဲ႕ ရလဒ္က စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားမႈၾကီးဟာ ဦးတည္ခ်က္ မရွိဘဲ ထိေရာက္မႈမရွိ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ရပ္ကအခ်ိန္ၾကာလာေတာ႕ ယံုၾကည္နဲ႔ေမွ်ာ္လင္႕မႈေတြေလ်ာ႕ရဲလာတာေပါ႕<br /><span id="fullpost"><br />လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မၾကိဳက္တာ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္နီးပါး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ‘အမ်ား’ က ‘မၾကိဳက္’ ၾကတာ ထင္ရွားပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အပံ့ ေပးေနတဲ့ အစိုးရ ယႏၲရားထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္တပ္ထဲမွာေတာင္ လက္ရွိအာဏာရွင္စနစ္ကို ‘မႏွစ္ၿမိဳ႕’ သူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ေအာက္မွာ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရ ယႏၲရားရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြမွာ ‘အင္အား’ ရွိတယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရႏိုင္တယ္၊ ဒါေၾကာင္႕ (မလႈပ္) ရဲၾကဖူးေပါ႕။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြမွာ စံနစ္တက် ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ (Organized Movement) မရွိၾကဘူး။ အေဝးေရာက္ အစိုးရအဖြဲ႔ဆိုတာ ၅ ေယာက္အဖြဲ႔ကေန - အႏွစ္ ၂ဝ ၾကာမွ ဝိုင္းေျပာၾကလြန္းလို႔ ၇ ေယာက္ အဖြဲ႔ ျဖစ္လာရတယ္။ NLD မွာ ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိေပမယ့္ CEC ေတြက လႈပ္ရွားခြင့္နဲ႔ ဦးေဆာင္မႈ မေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ စကၠဴေပၚဖြဲ႔စည္းမႈ အဆင့္သာသာပဲ ရွိပါတယ္။ ယေန႔တိုင္ လက္ေတြ႔မွာ နယ္တိုင္းနယ္တိုင္း ၿမိဳ႕နယ္ ရပ္ကြက္အထိ လူ ရွိတာ NLD ပဲ ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ‘လူငယ္’ အပိုင္းမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ထိပ္ပိုင္းက အစိုးရိမ္လြန္တာေၾကာင့္ အားလံုး ဝါးလံုးကိုင္ၿပီး ကင္းေစာင့္ေနၾကရသလိုျဖစ္ေနတယ္။<br /><br />၈၈ ေတာ္လွန္မႈၾကီးအၿပီးမွာ လူငယ္ေတြ အုပ္လိုက္ၾကီး ျပည္ပကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ၾကီးကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ၾကီး ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းကြဲ သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီအုပ္စုၾကီးဟာ တိုင္းျပည္အသီးသီးကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ားဆံုးကေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္ေနၾကတယ္။ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္က ဖုိ႔ဝိန္း (Ft Wayne) ၿမိဳ႕ဟာ ျမန္မာရြာလို႔ ေျပာလို႔ရေအာင္ ျမန္မာေတြ မ်ားပါတယ္။ ဒီလို စုစည္းလာတဲ့ ေဒသမွာ အင္အား တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ ေကာင္းတာေပါ့။ အင္အား တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ ကြဲေနလိုက္ၾက႐ုံမက တဖြဲ႔နဲ႔တဖြဲ႔၊ တဦးနဲ႔တဦး ရန္ေဆာင္တိုက္ခိုက္ေနလိုက္ၾကတာ ျမင္ရက္စရာမရွိပါ။<br /><br />ထို႔နည္းတူစြာ ျမန္မာေတြရွိတဲ့ ဝါရွင္တန္ ဒီစီမွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ နယူးေယာက္မွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဂ်ပန္မွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ မေလးရွားမွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ျမန္မာေတြရွိရင္ အကြဲဇာတ္လမ္းေတြက ရွိစၿမဲပဲ စိတ္မေကာင္းစရာ။<br /><br />ဘာေၾကာင့္ (ကြဲ) ၾကတာလဲ?<br /><br />က်ေနာ္ ဉာဏ္မီသေလာက္ ဉာဏ္ကေလးနဲ႔ သံုးသပ္ၾကည့္ႏိုင္တာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈမွာ- patronage လို႔ေခၚတဲ့ ဆရာေမြး၊ တပည့္ေမြး အက်င့္က ၾကီးစိုးလ်က္ရွိေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္းေလး အေတာင္ေပါက္လာရင္ အစြမ္းျပခ်င္ၾကတယ္။ ငါတတ္ျပီ ငါ ‘ဆရာ’ ဆိုတာကို လူသိေအာင္ လက္ခေမာင္း ခတ္ျပခ်င္ၾကတယ္။ တပည့္ေတြကလည္း ‘ငါ့ဆရာ’ ကို မထိနဲ႔ ဆိုတဲ့ မာန္ေတြဝင္ ကြဲကုန္ၾကေရာ။ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈဟာ - ငါ ဆိုတဲ့ မာန္ေတြ၊ အီကို (Ego) ေတြနဲ႔ ဖုံုးလႊမ္းလ်က္ရွိတယ္။ လူဆိုတာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိၾကသလို၊ အားသာခ်က္ ဆိုတာလည္း ရွိၾကစၿမဲပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ထူးခြ်န္တာေလးေတြ ရွိၾကၿပီး အဖြဲ႔အစည္းတခု လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း (Community) တခုမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အသံုးဝင္တဲ့ ေနရာကေလးေတြ ရွိတယ္။ လူတိုင္း ပါဝင္ကြက္လပ္ျဖည့္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သတိ မရွိၾကဘူး။ သူကလည္း ဆရာ၊ ငါကလည္း ဆရာ၊ ဟိုကလည္း ဆရာ၊ ဒီကလဲဆရာ-ဆရာ အခ်င္းခ်င္း ‘ငါ’ ဆိုတဲ့ မာန္၊ မာနေတြနဲ႔ ကြဲလိုက္၊ ၿပိဳင္လိုက္၊ တိုက္ခိုက္လိုက္ၾကေတာ့ ပုဂၢဳိလ္ေရး တိုက္ပြဲေတြကတဆင့္ အုပ္စု တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ၾကၿပီး စုစည္းလို႔မရၾကေတာ့ - ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈၾကီးကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။<br /><br />က်ေနာ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ထပ္္ဆိုဝါးတဲ့ အက်င့္တခုက ေသြးဆူလြယ္တယ္။ တဦးနဲ႔ တဦး ခြင့္လႊတ္ၿပီး နားလည္းေပးတဲ့ အက်င့္မရွိဘူး။ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြကိုၾကည့္ရင္ အမ်ားအားျဖင့္ ခြင့္လႊတ္တယ္။ ေသြးေအးတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ Tolerant ျဖစ္တယ္ ေျပာရမွာေပါ့။ က်ေနာ္ ကိုယ္ႏႈိက္လည္း စိတ္ျမန္တယ္။ ေသြးဆူလြယ္တယ္။ တခါတခါ စိတ္ဆိုးၿပီး - ဆဲဆိုၿပီးမွ ေဘးက ထိုင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ‘သတိ’ ဝင္လာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ရွက္မိတယ္။ ဘယ္လူမ်ဳိးကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ကို အတုယူသင့္တယ္လို႔ ထင္လို႔ပါ။ ဂ်ပန္ေတြဟာ အင္မတန္စည္းကမ္းရွိတယ္။ ဝိရိယရွိတယ္။ သန္႔ရွင္းမႈကို ၾကိဳက္တယ္။ ဒါေကာင္းေသာ အက်င့္ေတြမို႔ အတုမယူသင့္ဘူးလား?<br /><br />ငါ ဆိုတဲ့ မန္မာနၾကီးၿပီး ေသြးဆူလြယ္တဲ့ ျမန္မာေတြ ဖြဲ႔စည္းမႈမရွိဘဲ အခ်င္းခ်င္းကြဲေနၾကတာ ဘယ္ထူးဆန္းပါ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပင္ကိုစိတ္သေဘာထားက စလို႔ ျပင္ဖို႔ သတိရွိၾကဖို႔ စဥ္းစားသင့္တယ္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အရည္အခ်င္းရွိၾကပါတယ္။<br /><br />လူတဦးရဲ႕ လက္ေတာင္ အတိုအရွည္ ရွိၾကတာပဲ။ လူတဦးနဲ႔တဦး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာခ်င္း ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲ။ တခ်ဳိ႕က စည္း႐ုံးေရးေကာင္းတယ္။ တခ်ဳိ႕က အေတြးေကာင္းတယ္။ တခ်ဳိ႕က ကာယအားေကာင္းတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဉာဏအား ေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္၊ ကိုယ့္အားသာခ်က္ကို သိရင္ အဖြဲ႔အစည္းရွိရင္ ကိုယ္စြမ္းသမွ် ကိုယ္အားျဖည့္ေပးရင္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းဟာ ၾကီးထြားအားသန္လာမွာေပါ့။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ အားလံုးက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္၊ ဥကၠ႒ လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အဖြဲ႔ေတြ၊ ဥကၠ႒ေတြမ်ားၿပီး က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္လည္း စစ္ကြ်န္ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ဘယ္လြတ္ပါေတာ့မလဲ။<br /><br />လူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ ရွိၾကတယ္။ ဒါ ရွက္စရာမဟုတ္ပါ။ ဥပမာ က်ေနာ့္ဆီမွာ ပညာတတ္ အက်င့္ဆိုးရွိတယ္ လူတေယာက္ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းသက္သာ တြဲေခၚရွင္းလင္းျပၿပီး စည္း႐ုံးႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး မရွိဘူး။ က်ေနာ္ စိတ္မရွည္ဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ မခံခ်င္ဘူး။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း၊ ဦးဝင္းခက္၊ ကိုမိုးသီးတို႔ဟာ ဒီေနရာမွာ ကၽြမ္းတယ္။ စည္း႐ုံးဖို႔ဆို တညလံုး မိုးလင္းေပါက္ စိတ္ပါလက္ပါ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ ေအာင္ေျပာႏိုင္တယ္။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားပါလာဖို႔ဒီလို စည္း႐ုံးေရးသမားေကာင္းေတြ လိုအပ္တာေပါ့။ က်ေနာ္က ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆို နည္းနည္းမွ ဝန္မေလးဘူး။ တခ်ဳိ႕က အားနာတတ္တယ္။ ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆို မလိုလားဘူး။ က်ေနာ္က ေတြေဝမေနတတ္ဘူး။ ဆံုးျဖတ္ရဲတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဘာမဆို ဆံုးျဖတ္ရမွာ ကိုေၾကာက္တယ္။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ ကိုယ့္အားသာခ်က္ေတြသိရင္ ကိုယ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းက ‘က’ ၾက႐ုံပဲ ရွိတာေပါ့။ လူတိုင္း ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကမယ့္အစား ကိုယ္ႏိုင္ရာက အားျဖည့္ၾကရင္ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း ၾကီးထြား ေအာင္ျမင္လာရင္ ေရျမင့္ရင္ ၾကာတင့္သလို ကိုယ္လည္း အေရးပါလာၾကမွာေပါ့။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အဖြဲ႕အစည္းဆိုတာ စစ္တပ္ ဘဲရွိတာေၾကာင္႕ က်ေနာတို႔ အမ်ားစုဟာ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ အဖြဲ႕စည္း အတြင္း အလုပ္မလုပ္တတ္ၾကဖူးလို႔ျမင္မိတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းကို ဂုဏ္ယူတာ သစၥာရွိ တာေတြကို သေဘာ မေပါက္ၾကဖူးလို႔ ထင္မိတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္မတဲ႕တာနဲ႔ အဆင္မသင္႕တာနဲ႔ ခြဲထြက္ၾကဖို႔ စဥ္းစားၾကျပီ။<br /><br />ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးမွာ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ဟာ ရာတူးကဖယ္ရွား ခံရေပမဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚသစၥာမပ်က္ ဖူး။ ေမာ္စီတံုးက အေရးယူေပမဲ႕ သူ႔ကိုကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ အျဖစ္ကမထုတ္ျပစ္တာကိုဘဲ ေက်နပ္ေနတယ္။ ဒါအ ဖဲြ႔အစည္းအေပၚသစၥာရွိတာ ကိုယ္႕အဖြဲ႕အစည္းကို ေလးစားတာ ဂုဏ္ယူတာ။<br /><br />လက္ရွိဗမာစစ္တပ္ကို ေလ႕လာၾကည္႕ရင္လည္း စစ္ဗိုလ္လူထြက္္အမ်ားစုဟာ လက္ရွိနအဖစစ္ဗိုလ္ေတြကို မုန္းရင္မုန္းမယ္ မိခင္အဖြဲ႕အစည္း စစ္တပ္ ကိုမမုန္းၾကတာေတြ႔ရတယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ လူေတြကိုေလ႕လာၾကည္႕ပါ။ ABSDF မွာေခါင္းေဆာင္ခဲ႕ၾကတဲ႕ အတူတူအေသခံတိုက္ခဲ႕ၾကပါတယ္ ဆိုတဲ႕လူေတြ လက္ရွိ ABSDF ကို ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျပန္ပန္႔ပိုးၾကပါသလဲ။ လက္ရွိ အေမရိကားမွာ ABSDF ကို လက္နက္ကိုင္ေတြဆိုျပီး ေက်ာင္းသားစစ္တပ္အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္းေတြဆိုရင္ ဟန္႔တားမႈရွိတာေတြ ေတြ႔ျမင္လာ ရတယ္္။ (ဥပမာ။ ။ ဂရင္းကပ္(ဒ္) Green Card ကေန Citizen စစ္တီဇင္ မတိုးေပးခ်င္ဖူး။ Refugee ကေန ဂရင္းကပ္(ဒ္) ကိုတိုးေပးဖို႔အျငင္းခံရတာ ေတြရွိေနတယ္။ က်ေနာ္က ကိုယ္႕အလုပ္မဟုတ္ေပမဲ႕ မခံခ်င္လို႔ ဒါကိုလူစုျပီး အေမရိကန္ကြန္ကရက္မွာ ေလာဘီ လုပ္ဖို႔က်ေနာ္ ေလးစားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ (၂) ဦးကိုတီးေခါက္ၾကည္႕မိတယ္။ အခ်ိန္မရွိပါဖူးအကိုရာတဲ႕။ အဲသလိုမ်ဳိးေတြျဖစ္ေတာ့ မိခင္ဖြဲ႕အစည္းကို မခင္တြယ္ေတာ႕ဖူးေပါ႕။<br /><br />ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ဖို႔ ဖြဲ႔စည္းမႈ စနစ္ရွိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ရွိမွျဖစ္မယ္။ ျဖစ္ရေအာင္ သေဘာထား ေရာ အျမင္ပါ ေျပာင္းဖို႔လိုတယ္မဟုတ္လား။<br /><br />ဒီေနရာမွာ ထပ္ျဖည္႔ခ်င္တာက အားလံုးညီညြတ္တဲ႕အဖြဲ႕ၾကီးေဖၚေဆာင္ရမယ္လို႔ဆိုလိုရင္းမဟုတ္ရပါ။ နံမည္ ေက်ာ္ၾကားတဲ႕အဖြဲ႕ပင္ျဖစ္စရာမလိုပါ။ အလုပ္ျဖစ္တဲ႕ ေစတနာမွန္တဲ႕ လူစုတစု ကစရင္း အလုပ္မွန္ခဲ႕ရင္ အရွိန္ရလာမွာပါ။<br /><br />ေငြ…ေငြ…ေငြ<br /><br />ဘယ္လႈပ္ရွားမႈ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္း ဘယ္ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ မဆို ‘ေငြ’ မရွိဘဲ မရပါ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႕ အဓိက အမွားက ‘ေငြ’ အတြက္ ႏိုင္ငံျခားက (Donor) အလႉရွင္ေတြကို မွီခိုအားထားေနၾကတာပဲ။ ၾကာေတာ့ လုပ္သင့္တာ မလုပ္ႏိုင္ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ တခ်ဳိ႕က ပေရာဂ်က္မီွခိုသူေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ တခ်ဳိ႕က ေငြမရွိေတာ့ ေယာင္ ၆ဝ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒို႔အျပင္ ဒိုနာဆိုတာက သူ႔အက်ိဳး၊ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ေတြရွိစျမဲမို႔ ဒါေတာ႕မလုပ္ရ၊ ဒါေတာ႕မထိရဆိုတဲ႕ ကန္႔ သတ္ခ်က္ေတြ ရွိျပန္တယ္ေလ။<br /><br />ဒိအျပင္ အတိုင္ပင္ခံပညာရွင္ Consultant ေတြ ၊ ေလာဘီရစ္ ေတြကအေပၚကျဖတ္စားၾကျပန္ေတာ႕ တကယ္အလုပ္လုပ္ဖို႔ေငြက မေလာက္မငွဘဲ၊ က်န္ေတာ႕တာ ပါ။ တကယ္လက္ေတြ႔မွာ နံမည္ပ်က္ေကာင္း႐ုံဘဲ က်န္ေတာ႕တာပါ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ က်န္တာေတြ အခ်ိန္ၿဖံဳးတာထက္ ‘ေငြ’ ကို ရွာႏိုင္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းမႈ ရွိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို အေရးေပးသင့္တယ္။ ကိုယ္ေငြကိုယ္ရွာႏိုရင္ ကုိယ္ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္သက္သက္ သံုးႏိုင္တာေပါ႕။<br /><br />ျမန္မာေတြအတုယူစရာ<br /><br />ကမၻာတလႊမ္း ျပန္႔ၾကဲေနၾကတဲ႕ တမီလ္လူမ်ဳိးေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တမီလ္တိုက္ဂါး Tamil Tiger ေတြကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့တယ္ စစ္တပ္ကို ေထာင္ႏိုင္႐ုံမက ေရတပ္၊ ေလတပ္ကိုပါ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ထို႔နည္းတူစြာပဲ ကပ္ဒ္ Kurds လူမ်ဳိးေတြဟာ PKK ကို ထူေထာင္ႏိုင္တယ္။ နီေပါ(လ္) Nepal က Maoist ေမာ္ဝါဒီ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာလည္း တကမၻာလံုးရွိေနၾကတဲ့ ေဂၚရခါးေတြဆီက ေငြေကာက္ခံၿပီး ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ႏိုင္႐ံုမက အခု - အစိုးရပါဖြဲ႔ႏိုင္ၿပီ။ (မွတ္ခ်က္ Tamil Tiger ေတြေနာက္ဆံုးအေရးမလွျဖစ္ရတာက ေျမျပင္ကေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင္႕ပါ)<br /><br />က်ေနာ္တို႔ဗမာေတြ တေယာက္ေပါက္စီ တဖြဲ႕စီေအာ္ေနၾကမဲ႕အစား ဒီလူမ်ိဳးဒီအုပ္စုေတြ ဘယ္လို ေငြေကာက္ခံ ၾကသလဲ။ ဘယ္ပံုနဲ႔ဖြဲ႕စီးၾကသလဲဆိုတာကို ေလ႕လာျပီး ေငြေကာက္ခံႏိုင္ခဲ႕ရင္ ဗမာေတြကိုယ္႕ႏိုင္ငံအက္ိ်ဳး ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ရင္ ပိုမထိေရာက္ႏိုင္ဖူးလား။<br /><br />၈၈ က စလို႔ အခုထိ နယ္စပ္ကေန တကမၻာလံုးျပန္႔ကုန္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ နည္းမွမနည္းေတာပဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့၊ စနစ္ရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း Organized & Systematic Organization ကို မဖြ႔ဲႏိုင္ဘူး။ ဖြဲ႔ရမွန္းလည္း မသိတာေၾကာင့္ တေယာက္တေပါက္ ေအာ္ၾက၊ ငိုၾက၊ ဆဲၾကနဲ႔ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ‘အလုပ္’ မရွိၾကဘူး ‘မလုပ္’ တတ္လို႔ ‘အလုပ္’ မရွိၾကတာပါ ႏိုင္ငံလိုက္ ႏိုင္ငံလိုက္၊ ၿမိဳ႕လိုက္ ၿမိဳ႕လိုက္ စံနစ္တက် ေငြစုၿပီး ဒီလူေတြက စံနစ္တက် အဖြဲ႔တဖြ႔ဲ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္ ေငြေတြ ဘယ္ေလာက္ စုမိၾကမလဲ။ ေငြရွိရင္ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။<br /><br />ေငြရွိရင္ ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။<br /><br />ဥပမာ- ျပည္တြင္းမွာ စိတ္ဓာတ္ျပင္းတဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ NLD လူငယ္ေတြ ရွိတယ္။ ဒီလူေတြ လႈပ္ရွားဖို႔ ေငြ လိုတယ္။ စည္း႐ုံးဖို႔ ေငြ လိုတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈ သင္တန္းေတြေပးဖို႔ ေငြ လိုတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးလိုက္ရင္ ေျပးဖို႔ ေငြ လိုတယ္။<br /><br />လက္ရွိ ျပည္တြင္းမွာ UG လုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ ‘လိုအပ္မႈ’ နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ နည္းလြန္းတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ တကယ္လုပ္ရင္ ေနာက္က ေထာက္လွမ္းေရးကို ဘယ္လို ေျခရာေဖ်ာက္မွာလဲ။ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ၾကမွာလဲ။ Safe House လို႔ေခၚတဲ့ လံုၿခံဳတဲ့ ေနရာ ဘယ္လို ဖန္တီးမလဲ။ Network ကြန္ယက္ကို ဘယ္လို ေဖာ္ေဆာင္မလဲ။ ဘယ္လို လူေတြကို ဘယ္လို စည္း႐ုံးမလဲ။ ဘယ္မွာ ရွာမလဲ။ ေထာက္လွမ္းေရး သူလွ်ဳိေတြကို္ဘယ္လိုေရွာင္မလဲ။ ဘာေတြသတိထားရမွာလဲ။ အဆင့္ဆင့္ဘယ္သူေတြကလမ္းညြန္ခ်က္ေပးမွာ လဲ။ ဒီလိုအပ္တဲ႔ ပညာေတြကို ဘယ္လို၊ ဘယ္သူက၊ ဘယ္မွာ သင္တန္းေပးမွာလဲ။ ဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ျပင္ဆင္မႈေတြ အမ်ားၾကီး လိုပါတယ္။ ဒါေတြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ လူ၊ အဖြဲ႔အစည္း၊ ေငြ မရွိဘဲ မရပါ။<br /><br />ယူဂ်ီ ကြန္ယက္ (UG network) ကိုေဖၚေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာေျပာေတာ႕လြယ္ေပမဲ႕ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ စိတ္ဓါတ္အျပင္ လိုအပ္တာေတြအမ်ားအျပားရွိတာေၾကာင္႕ အခက္အခဲေတြၾကားကေဖၚေဆာင္ရမွာပါ။<br /><br />ယူဂ်ီကြန္ယက္ကို္ေထာင္ႏိုင္ရင္ေတာင္ အဖမ္းခံရရင္ ဘာေျပာမယ္ ဘာမေျပာဘူး၊ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္လိုဆိုတာေတြ တေယာက္မိရင္ တၿပံဳလံုးမေပၚေအာင္ ဘယ္လို ျဖတ္မယ္ဆိုတာေတြဟာ Profession Training သင္တန္းမေပးဘဲ မရႏိုင္ပါ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ UG လက္ေတြ႔ ျပတ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီဘဲ။ လိုအပ္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဆီက အေတြ႔အၾကံဳေတြ ျပန္ယူၿပီး ေပါင္းလုပ္ရမွာပဲ။<br /><br />ႏိုင္ငံအစိုးရေတြက ကူညီမႈမရႏိုင္ရင္ေတာင္ ေငြ ရွိရင္ ဒီအတတ္ပညာေတြကို ပို႔ခ်တဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ႕ ပညာ ရွင္ေတြကို ရွာယူလို႔ရပါတယ္္။<br /><br />ကိုယ့္ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း စနစ္တက် အဖြဲ႔အစည္း ဖြဲ႔ၿပီး၊ ေငြ မရွာႏိုင္ရင္ က်ေနာ္တို႔အားလံုး စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကတဲ႕အဆင္႕က ေက်ာ္ႏိုင္စရာမရွိပါ။<br /><br />လက္ေတြ႔က်က် သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္<br /><br />(၁) NLD CEC နဲ႔ NCGUB တို႔က ဝိုင္းေဝဖန္႐ုံနဲ႔ ဆင္းေပးမလား - မဆင္းဘူး (မွတ္ခ်က္-ရာဇဝင္ သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္တာ တပိုင္းေပါ့)<br />(၂) ပေရာ့ဂ်က္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေကာ ေဝဖန္လို႔ ရပ္သြားမွာလား - မရပ္ဘူး<br />(၃) ငိုၾက၊ ႐ိုၾက၊ ဝိုင္းဆဲၾက႐ုံနဲ႔ နအဖ က ဒီမိုကေရစီ ေပးမွာလား - မေပးဘူး<br />(၄) အဖြဲ႔စည္းမရွိဘဲ ‘အင္အား’ ရွိမလား - မရွိဘူး<br /><br />ဒါေၾကာင့္ ရွိၿပီးသား အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိပါေစ။ သူ႔လမ္းနဲ႔ သူသြားၾကလိမ့္မယ္။ အဖြဲ႔အစည္း ဆိုတာထက္ Network ဆို ရင္ပိုမွန္လိမ့္မယ္။ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ လူသိစရာ မလိုပါ။ လူစုၿပီး ရွာရတဲ့ ေငြနဲ႔ ျပင္ဆင္ - အထဲမွာ UG နည္းနဲ႔ လူစု - အေရးၾကံဳရင္ - အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ လူထု အင္အားျပႏိုင္ရင္ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္လာရမွာေပါ့။<br /><br />(အင္အား) ၾကီးရင္ တခါထဲရွင္း။<br />(အင္အား) မျပည့္စံုရင္ (ေဆြးေႏြး) ပြဲနဲ႔ အေျဖရွာေပါ့။<br />(အင္အား) ရွိလာရင္ NLD ကိုဝိုင္းရံေပးႏိုင္တယ္၊ ေဒၚစုလည္း (အား) ရွိတာေပါ့။<br /><br />(မွတ္ခ်က္ - မတတ္သာလို႔ပေရာဂ်က္ဝင္လုပ္ေနရတဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္ လူေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိၾကပါတယ္။ ေစတနာ မွန္လို႔ တိုးတက္မႈရွိလာရင္ လူေကာင္းေတြ စုလာၾကမွာပါ။)<br /><br />ဘဲဥ အစရွာမရ<br /><br />က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဟာ ဘဲဥအစရွာမရသလို ဘယ္က ‘စ’ ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ နအဖကို ဆဲဆို႐ုံနဲ႔ ဘာမွ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို သတိရွိပံု မရၾကဘူး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း ‘စ’ ဖို႔ဆိုတာ ‘အသိ’ ရွိရင္ေတာင္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ မလြယ္ကူလွပါ။ ျမန္မာ အမ်ားကို စည္း႐ုံးဖို႔ဆိုတာ ၃ ေယာက္ ရွိရင္ေတာင္ တဖြဲ႔ထဲ ျဖစ္ဖို႔ထက္ ၃ ဖြဲ႔ ျဖစ္ဖို႔က မ်ားတာကိုး။ တဖက္ကလည္း မလြယ္လို႔ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ လုပ္စရာ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ လြယ္လို႔လုပ္ရမွာမဟုတ္ လိုအပ္လို႔ မလုပ္မျဖစ္ လို႔လုပ္ရမွာပါ<br /><br />က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဟာ အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ခဲ႕ၿပီ၊ အခုထိ ေတာ္လွန္မႈကို မစရေသးဘူး။ ဘယ္ဗ်ဴဟာနဲ႔ ဘယ္လမ္းကို လိုက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္အတြင္းမွာ တိုးတက္မႈ အင္အားရွိေအာင္ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတာကို မစဥ္းစားရေသးဘူး အစမရွိရင္ အဆံုးမေျပာနဲ႔ တိုးတက္မႈေတာင္ မရွိႏိုင္ဘူးေပါ့။<br /><br />အားရင္ စစ္ဗိုလ္ေတြကိုပဲ ဆန္႔က်င္ဖို႔သက္သက္ ဆန္႔က်င္ေနၾကရင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ တည္ၿမဲေနဦးမွာပဲ။<br /><br />ေကာင္းၿပီ၊ ခင္ဗ်ား သိပ္တတ္ေနရင္ ဝင္လုပ္ဝင္ဦးေဆာင္ပါလားလို႔ ေမးလာရင္ -<br /><br />က်ေနာ့္မွာလည္း အဂၤလိပ္လို Dilemma လို႔ေခၚတဲ့ လုပ္ခ်င္ေပမဲ႕ ေဝခြဲရခက္တဲ့ ျပႆနာ ရွိတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ဟာ ဒီကေန႔အထိ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ ကူညီႏိုင္သေလာက္ ကူညီခဲ့တယ္။<br /><br />အထူးသျဖင္႕ လူငယ္ေလးေတြကို အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ အသိ ေဝမွ်ခဲ႕ ခ်င္တာကက်ေနာ္႕ေစတနာ အရင္းခံပါ။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဘယ္သူ႔ဆီကမွ တျပားတခ်ပ္မွ မေတာင္းခဲ့ဘူး ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။<br /><br />က်ေနာ္ မေသခင္ ကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ေက်းဇူးရွင္ အေဖၾကီးကို က်ေနာ္တတ္သမွ် ကူညီခဲ့ၿပီလို႔ တိုင္တယ္ရင္း စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ အသက္ထြက္သြားခ်င္တယ္။<br /><br />ေနာက္တခ်က္က ျမန္မာတခ်ဳိ႕ဟာ Capacity လို႔ေခၚတဲ့ အသိဉာဏ္နည္းၿပီး ဝါဒဆြဲေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ပုဂၢဳိလ္စြဲေၾကာင့္လည္းေကာင္း အေဖနာမည္ တခုတည္းနဲ႔ ပုဂၢိဳရ္ေရး တိုက္ခိုက္ခ်င္ၾကတယ္ က်ေနာ့္အားနည္းခ်က္က ရင္ဆိုင္မႈ Confrontation ကို မေၾကာက္တတ္တာဘဲ ဒီအေျခမွာ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္တာထက္ ပုဂၢဳိလ္ေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏြဲေနရတာနဲ႔ အလကား အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွာကို မလိုလားဘူး မိမိေနရာ မိမိနံမည္ ‘ရ’ ဖို႔ထက္ တိုင္းျပည္အတြက္ ‘အက်ဳိး’ ရွိမယ့္ ‘အလုပ္’ မ်ဳိး (ပို) ျဖစ္ေျမာက္ေစခ်င္တယ္။<br /><br />ခင္ဗ်ား ေၾကာက္သလားေမးလာရင္ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရတာကို မေၾကာက္ ေငြေၾကး အရႈပ္အရွင္း ပုဂၢဳိလ္ေရး တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း အေသသတ္ေနၾကတဲ့ တြင္းနက္ထဲကို ခုန္ခ်မိမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္တာအမွန္ပဲ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္း ႏိုင္ငံေရးကို ေရွာင္ခဲ့တာပါ။ ဒါကို သတၱိနည္းတယ္လို႔ အျပစ္တင္ရင္လည္း ခံရမွာပဲ ဒါ က်ေနာ္ အ႐ုိးသားဆံုး ဝန္ခံျခင္းပဲ<br /><br />တဖက္ကလည္း အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ မလုပ္ရင္ တိုးတက္မႈ အားမၾကီးႏိုင္ဖူး ဆိုတာကို နားလည္ပါတယ္။<br /><br />ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္အက်ိဳးျပဳႏိုင္တာ ရွိပါတယ္ ။<br /><br />ဘယ္အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘယ္ကြန္ယက္မဆို လူတဦးခ်င္း အလြန္အၾကြံမျဖစ္ရေအာင္ စည္းကမ္းနဲ႔ဦးေဆာင္လမ္းစဥ္ ေတြရွိရပါတယ္။ အေျခခံမူနဲ႔ေဘာင္ခပ္ေပးထားမွ အစြမ္းကိုမေရာက္ဘဲ တိုးတက္မႈနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာေတြရွိ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာေတြမွာ ကူညီရင္း၊ က်ေနာ္ ကိုယ္ႏိုင္တဲ႕ အပိုင္းကဝင္ပံ႕ပိုးရဖို႔ ဝန္မေလးပါဖူး။<br /><br />ေနာက္တခု အားလံုးကိုစဥ္းစားေစခ်င္တာက တကယ္ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္သပ ဆိုရင္ အေဝးကေအာ္ေနၾက႐ုံနဲ႔ မရႏိုင္ပါဖူး။ ျပည္တြင္းမွာ အေျချပဳမွ အလုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ျပည္တြင္းမွာ ယူဂ်ီကြန္ယက္မရွိဘဲ ဘယ္သူမွ မလႈပ္ရွား မရွင္သန္ ႏိုင္ပါဖူး ဘာလုပ္လုပ္ ေငြ မရွိဘဲနဲ႔ မရႏိုင္ပါ။<br /><br />ဒါကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္တဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေငြ ရေပါက္အားလံုး ကိုခ်ဳပ္ ကိုင္ထားျပီး လူေတြ႐ုံးကန္ေနရမွ - ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ႏိုင္ေအာင္္ စီစဥ္ထားတာပါ။<br /><br />ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ျပန္႔ေနၾကတဲ႕ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြ ဝင္ေငြကိုယ္စီရွိၾကတဲ႕ ဗမာျဖစ္ျဖစ္ ဗမာႏိုင္ငံသားျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ႏိုင္ငံကိုယ္႕ျပည္သားေတြ ဒီေလာက္ဆင္းရဲ ျပီး စစ္ဖိနပ္ေအာက္က စစ္ကၽြန္ဘဝက လြပ္ေျမာက္ေစခ်င္တဲ႕ ဆႏၵမရွိၾကေတာ႕ ဖူးလား။<br /><br />စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က မလြတ္သ၍ က်ေနာ္တို႔အားလံုး တိုင္ျပည္ေရာလူမ်ိဳး ပါ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနဦးမွာပဲ။<br /><br />ျမန္မာျပည္ထဲမေျပာနဲ႔၊ နယ္စပ္ (သို႔) နီးစပ္တဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေနရ တာေတာင္ ထိေတြ႔မႈခ်င္း မတူပါ။<br /><br />တိုးတက္တဲ႕ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ႕ အသီးအပြင္႔ေတြကိုခံစားရင္း သာယာမႈေတြကို အျပီးအပိုင္ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ ေသးရင္ေတာင္၊ ကိုယ္႕ႏိုင္ငံကိုယ္လူမ်ိဳး မကြယ္ေပ်ာက္ေရး အတြက္ လူတိုင္းမွာတာဝန္ ကိုယ္စီရွိ တယ္ဆိုတာသတိရွိၾကရင္ အားလံုးစုျပီး ေငြ ရွာၾက။ ေနာက္တဆင္႕ (၆)လ၊ တႏွစ္၊ နယ္စပ္လာျပီး ကူၾကနဲ႔။ ေတာ္လွန္ေရး အစ ရွာရရာက အရွိန္ရလာျပီး လူေတြပါလာတာကို က်ေနာ္မေသခင္ မွာျမင္လိုတာ က်ေနာ္႕ ဆႏၵပါ။<br /><br />က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံစစ္ကၽြန္ဘဝမွ လြပ္ေျမာက္ရ ပါေစေသာဝ္<br /><br />ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း<br />bnyein@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it<br /><br />၂၀၀၉ ႏုိင္ငံေရး စစ္တမ္း - (အပိုင္း ၅ )<br />၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - (အပိုင္း ၄)<br />၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၃)<br />၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၂)<br />၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၁) <br /><br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5055038987480700866.post-82349026822427482672009-08-24T19:31:00.000-07:002009-09-17T04:13:52.985-07:00၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း -(၇)ေဆာင္းပါး<br />ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း <br />တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ 17 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 20 နာရီ 25 မိနစ္<br /><br /><br />နက္နက္နဲနဲ ေတြးၾကည့္ရင္ ဗ်ဴဟာဆိုတာ ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ပြဲတခု၊ စစ္ပြဲတပြဲရဲ႕ အ႐ႈံးအႏိုင္ကို အဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္တာမို႔ အေရးပါတဲ့ က႑မွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားက ဗ်ဴဟာဆိုတာ တြင္တြင္ ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗ်ဴဟာဆိုတာကို နားလည္တဲ့အပိုင္းမွာ (အျပင္)ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ၾကပါတယ္။ အျမင္ဆိုတာကလည္း ေလ့လာအား၊ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ပညာအေျခခံေပၚ မူတည္တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတာမို႔ အျမင္ကိုေပးတဲ့ (ဉာဏ္ပညာ) အပိုင္းကို အရင္ေဆြးေႏြးပါရေစ။<br /><span id="fullpost"><br />ဒုတိယပိုင္းအေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ဗ်ဳဟာေတြ ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ရသလဲ၊ မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ဗ်ဴဟာေတြ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ရသလဲ ဆိုတာေတြ ဆက္ေဆြးၿပီးမွ၊ က်ေနာ္ျမင္တဲ့ ဗ်ဴဟာကို ေနာက္ဆံုး ေဆြးေႏြးတင္ျပပါရေစ။ အျမင္နဲ႔ အသိဉာဏ္ကို အခ်ိန္ယူ အက်ယ္ခ်ဲ႕ ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။<br /><br />လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ေမြးကတည္းက ဗီဇ အေျခခံေလးေတြ ကြာျခားမႈ ရွိၾကပါတယ္။ ကိစၥတခု အေပၚယံေၾကာ ေတြးတဲ့ လူရွိသလို ကိစၥတခုကို အခ်ိန္ယူေလ့လာၿပီးမွ ႏႈိက္ႏႈိက္ခြ်တ္ခြ်တ္၊ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားတဲ့လူမ်ဳိး ရွိၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဉာဏ္ေကာင္းတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ဉာဏ္ထိုင္းတယ္၊ တခ်ဳိ႕က အလြတ္က်က္တာကို အားသန္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ေဝဖန္ပိုင္းျခားမႈမွာ အားသန္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ေျပာသမွ် ယံုလြယ္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ဟာကိုယ္ နားလည္လက္ခံၿပီးမွ ယံုခ်င္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ဂဏန္းသခ်ၤာမွာ ေတာ္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ဘာသာစကားမွာ အားသန္တယ္၊ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ဗီဇ အဖံုဖံုလို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။<br /><br />ဒီေမြးရာပါ ဗီဇေလးေတြကို အေျခခံၿပီး က်ေနာ္တို႔ အမ်ားစုဟာ အတန္းပညာကို သင္ၾကားၾကတယ္။ အတန္းပညာမွာလည္း အေျခခံ အထက္တန္းေက်ာင္းအဆင့္၊ ေကာလိပ္အဆင့္ (Intermediate) ၊ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔အဆင့္ ဘြဲ႔လြန္အဆင့္ (Master) ၊ ပါရဂူ (Ph D) အဆင့္ ဆိုတဲ့ ပညာအရည္အခ်င္း အဆင့္ဆင့္ ရွိျပန္တယ္။ ပညာရွာတဲ့အရြယ္ၿပီးေတာ့ ဥစၥာရွာတဲ့အရြယ္မွာ အလုပ္လုပ္ၾကရင္း ဥစၥာရွာၾကတာေပါ့၊ ဒီ ဥစၥာရွာတဲ့အရြယ္ အလုပ္လုပ္ၾကရင္းမွာ ဘဝလက္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳကို ရရွိၾကပါတယ္။ ဒီအေျခခံျဖစ္တဲ့ ပညာနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝ အေတြ႔အၾကံဳကို ေပါင္းမွ မိမိရပ္တည္ရတဲ့ ဘဝအေျခခံအေပၚ မူတည္ၿပီး၊ ဒီဘဝ ဗဟုသုတအေပၚ အေျခခံၿပီး၊ အျမင္နဲ႔ ခံယူခ်က္ဆိုတာကို တည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္။ အျမင္နဲ႔ ခံယူခ်က္ဟာလည္း အခ်ိန္နဲ႔ လက္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကံဳ Real Life Expirer ေပၚ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ တခါတရံ ငယ္ငယ္က အျမင္နဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳရလာတဲ့ လူၾကီးအရြယ္အျမင္ ကြာျခားႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />မ်က္မျမင္ ၆ ေယာက္ဟာ မိမိကိုင္တြယ္မိရာ ဆင္းရဲခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းကိုမီၿပီး ဆင္ေကာင္ၾကီးကို ပံုသ႑ာန္ဖြဲ႔ၾကသလို၊ က်ေနာ္တို႔ လူသားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေပၚမွာ အေျခခံၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ အျမင္ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကတာမို႔ အေျခခံမတူရင္ အျမင္မတူညီႏိုင္ၾကပါ။<br /><br />`ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို တၿပိဳင္တည္းၾကည့္ရင္ေတာင္ မိမိတို႔ရဲ႕ အသိဉာဏ္ပညာ အေျခခံေပၚမူတည္ၿပီး ခံစားခ်က္ခ်င္း မတူႏိုင္သလို အဓိပၸာယ္ေဖာ္တာျခင္းလည္း တဦးနဲ႔တဦး ကြာျခားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္၊ တင္ျပခ်က္တခုကို အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳ အေျခခံေပၚမူတည္ၿပီး Understanding နဲ႔ အဓိပၸာယ္ေဖာ္ေဆာင္မႈ Interpratation ျခင္း ကြာျခားႏိုင္ၾကပါတယ္။<br /><br />`က်ေနာ္ အရင္က တင္ျပခဲ့ဖူးသလို ေျမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းထဲက အျမင္နဲ႔ လမ္းေပၚက အျမင္၊ သစ္ပင္ေပၚက အျမင္၊ ဆယ္ထပ္တိုက္ေပၚက အျမင္၊ ေလယာဥ္ေပၚက အျမင္၊ အာကာသက အျမင္ခ်င္း မတူႏိုင္ၾကပါ။ ”႐ႈျမင္တဲ့ေနရာ” ခ်င္း မတူရင္ ” အျမင္” ခ်င္း မတူညီႏုိင္ၾကသလို၊ အေျခခံ ”အျမင္” ခ်င္း မတူရင္ ”အျမင္” ခ်င္း ကြာျခားႏုိင္ပါတယ္။ အေျခခံဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ”အသိဉာဏ္” ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးတာ အရင္းျမစ္ sources (၂) ခု ရွိပါတယ္။ ”ပညာ” နဲ႔ ”အေတြ႔အၾကံဳ” ပါ။ အတန္းပညာ (သို႔) စာအုပ္ထဲကပညာ (Book Knowledge) ရွိေပမယ့္ (လက္ေတြ႔) မပါရင္ အဓိပၸာယ္ (မရွိ) ဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဥပမာ - စာအုပ္ကိုင္ၿပီး ကားေမာင္းတတ္တယ္ ထင္ေနတဲ့ လူလိုေပါ့။ အတန္းပညာ မျပည့္စံုေပမယ့္ (လက္ေတြ႔) နဲ႔ အသိဉာဏ္ရၿပီး ေအာင္ျမင္႐ံုမက ကမၻာမွာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိတခ်ဳိ႕က အသိဉာဏ္ပညာရွိမႈ (Wisdom) ဟာ အေတြ႔အၾကံဳကေန လာတယ္လို႔ ဆိုၾကတာေပါ့။<br /><br />*မရွိသင့္ပါ*<br /><br />အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ကြာျခားခ်က္မွာလည္း အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ေျပာတာ၊ ယံုခုိင္းတာလုပ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ေခါင္းထဲ႐ိုက္သြင္းၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ Critical Thinking လို႔ေခၚတဲ့ အေတြးအေခၚတခု၊ အျမင္တခုကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာၿပီးမွ လက္ခံယံုၾကည္မႈကို အားေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့(အျမင္)က အမွန္-ငါ့အျမင္နဲ႔လြဲရင္ (ရန္သူ)၊ ငါနဲ႔ အျမင္မတူသူေတြဟာ သစၥာေဖာက္ တိုက္ခိုက္ထား ဆုိတာေတြဟာ Critical Thinking ကို နားမလည္သူေတြပါပဲ။<br /><br />အျမင္မတူႏိုင္ဘူးဆိုတာ အျမင္မတူရင္ေတာင္ ေဝဖန္သံုးသပ္တင္ျပႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီအခ်က္၊ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ အျမင္မတူတာ၊ ကြာဟခ်က္က ဘာဆိုတာ သံုးသပ္တင္ျပႏိုင္ရပါမယ္။ ”အျမင္” ကို မၾကိဳက္တာနဲ႔ ”လူ” ကို မၾကိဳက္၊ လူကို မၾကိဳက္တာနဲ႔ အျမင္ကို မၾကိဳက္၊ လူနဲ႔ အျမင္ကို မၾကိဳက္တာနဲ႔ (ေနရာမေပးနဲ႔) တိုက္ခိုက္ထား ဆိုတာေတြဟာ အာဏာရွင္စနစ္ေတြ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ”မဆလ” စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအေနနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို အေမြခံရရွိထားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္အျမင္ကို တင္ျပရရင္ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ အျပင္ဘက္မွာ Absolute Truth ဆိုတဲ့ (လံုးဝ) အမွန္ဆိုတာ ရွားပါတယ္။ Relative Truth ဆိုတဲ့ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္ (အမွန္) တရားကပဲ ပိုရွင္သန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Relative Truth နယ္ပယ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ငါ့ (အျမင္) ကပဲ အမွန္ျဖစ္ရမွာလဲ။<br /><br />ေနာက္တေခတ္ လူငယ္ေလးေတြ စဥ္းစားႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေဆြးေႏြးပါရေစ။<br /><br />*ပညာ* *<br /><br />ပညာရွာတဲ့ ပထမအရြယ္မွာ က်ေနာ္တို႔အားလံုး တတ္စြမ္းသမွ်နဲ႔ အေျခအေနေပးသမွ် ပညာရွာၾကရတာေပါ့။ မသိရင္ ဘြဲ႔ေလးတခုရလာၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ဘဝင္ေလးၾကြလာစရာေပါ့။ တကယ္တမ္းသိရင္ ပါရဂူ Ph.D Level မွာေတာင္ ေက်ာင္းဆုိတာ လိုအပ္မယ့္ အေျခခံကိရိယာ Tools ကိုပဲ သင္ေပးလိုက္တာပါ။ Ph.D အဆင့္မွာေတာင္ အေျခခံသုေသသန Research လုပ္ေအာင္ Dissertation Thesis ေရးခိုင္းလုိက္တာပါ။ တကယ့္ပညာက အလုပ္ထဲေရာက္မွ တကယ္လုပ္ရင္း လိုအပ္လို႔ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ဝင္စားလို႔ျဖစ္ေစ မိမိဘာသာ ေလ့လာမႈနဲ႔ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ လုပ္ကိုင္မႈကမွ တတ္လာရပါတယ္။ အလုပ္မရွိရင္ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာကို စမ္းသပ္ခြင့္ Apply လုပ္ခြင့္မရွိရင္ စာေတြ ဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖတ္ မၿပီးျပည့္စံုႏုိင္ပါ။ လုပ္သက္ေလးရလာမွ စာေတြ႔ကို လက္ေတြ႔က ျဖည့္ဆည္းေပးသြားၿပီး Confidence လို႔ေခၚတဲ့ မိမိကိုယ္ကို မိမိယံုၾကည္မႈ ရလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတိုခ်ဳံးေျပာရရင္ (၁) အတန္းပညာ၊ (၂) လက္ေတြ႔ (အလုပ္မွ) ပညာ၊ (၃) ဆည္းပူးပညာ ဒီ ၃ ခု ေပါင္းမွ - ပညာအျပင္ (ဉာဏ္) နဲ႔ (အသိ) အဂၤလိပ္လို Experience & Knowledge Wisdom ရလာတယ္။ ဒီက ရလဒ္ အေျခခံ Experience & Knowledge Wisdom ရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို မူတည္ၿပီး “အျမင္” ကို ရလာပါတယ္။<br /><br />*အျမင္*<br /><br />စစ္တပ္တခုမွာ တပ္ၾကပ္အရာခံ ဗိုလ္ Non-commissioned Officer (NCO) နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ Commissioned Office ကြာျခားသလို တိုးတက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတြမွာ Blue Collar နဲ႔ White Collar အလုပ္သမားခ်င္း ကြာျခားၾကျပန္တယ္။ စစ္တပ္တခုမွာ NCO ေတြဟာ အလြန္အေရးပါေပမယ့္ တာဝန္ယူရတဲ့ အဆင့္က်ေတာ့ မတူၾကပါ။ တပ္စု၊ တပ္စိပ္၊ တပ္ခြဲေတြအတြင္းမွာ NCO ေတြဟာ အေရးပါေပမယ့္ တပ္ခြဲတပ္ရင္းေတြကို ဦးစီးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ရတာက ဗိုလ္ၾကီး၊ ဗိုလ္မႉး၊ ဒုဗိုလ္ၾကီးေတြပဲ လက္ရွိျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဗိုလ္မႉးၾကီးျဖစ္မွ တပ္ရင္း (၂)၊ တပ္ရင္း (၃) ကို ကိုင္တိုက္ရတဲ့ ဗ်ဴဟာမႉး ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ျဖစ္မွ တပ္မမႉးျဖစ္တာကိုး။ တပ္မမႉးရဲ႕ အဆင့္ - တပ္မမႉးရဲ႕ တာဝန္ - တပ္မမႉးရဲ႕ အျမင္ဟာ - တပ္ၾကပ္အရာခံဗိုလ္ေတြရဲ႕ (အျမင္) နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးေပါ့။ ထမ္းရတဲ့ တာဝန္ခ်င္းမွ မတူတာဘဲ။<br /><br />ထိုနည္း၎ပဲ အရပ္သားဘက္မွာလည္း Blue-collar အလုပ္သမားဆိုတာ လက္ေတြ႔တတ္ကြ်မ္းမႈမွာ လိုအပ္အေရးပါေပမဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္မွာ တာဝန္ယူရတဲ့ White-collar အလုပ္သမားတေယာက္နဲ႔ (အျမင္) ခ်င္း မတူၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာလည္း အဆင့္တာဝန္ယူရတဲ့အေပၚ မူတည္ၿပီး (အျမင္) ခ်င္း ကြာႏုိင္တာပဲေပါ့။ ဒီေနရာမွာ အထူးသတိျပဳေစခ်င္တာက တေယာက္က တေယာက္ထက္္သာတယ္လို႔ မဆိုလို၊ ခြဲျခားလိုျခင္း မဟုတ္။ ရာထူးအဆင့္ - တာဝန္ယူရမႈ အေပၚမူတည္ၿပီး (အျမင္) ကြဲႏုိင္တာကို ဆိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ လက္ေတြ႔ - အေတြ႔အၾကဳံႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ဥပမာ ေပးပါရေစ။ အေမရိကားမွာ - အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ဟာ လက္ေတြ႔ အေတြ႔အၾကဳံနဲ႔ အရည္အခ်င္းေပၚမူတည္ၿပီး - အင္ဂ်င္နီယာ, Sr. Engineer, Principal နဲ႔ ေနာက္ဆံုး Architect ဆိုတဲ့ အဆင့္ေတြ ရွိပါတယ္။ Architect အဆင့္ေရာက္ရင္ End-to-End , System အစက အဆုံးအထိ Design လုပ္ရပါတယ္။ Design Engineer ဆိုတာက Component တစိတ္တပိုင္းပဲ Design လုပ္ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အဆင့္ျမင့္လာရင္ Consultant အဆင့္ေပးပါတယ္။ ဒါဟာ အင္ဂ်င္နီယာ Technical ဘက္မွာ ေနခ်င္ရင္ေပါ့။ Technical မွာပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္ လိုက္ခ်င္ရင္ Engineering မန္ေနဂ်ာ၊ Consultant မန္ေနဂ်ာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တာေပါ့။<br /><br />က်ေနာ္ အလုပ္ဝင္ဝင္ျခင္း Entry level job မွာ အင္ဂ်င္နီယာ၊ အဲဒီကတဆင့္ Consultant ၊ ဒီကမွ Consultant manager ဆိုၿပီး တဆင့္တဆင့္ ရာထူးတက္လာခဲ့ၿပီး ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္ အေတြ႔အၾကဳံရေတာ့ HP မွာ Architect ရာထူးကို ရခဲ့ပါတယ္။ ပထမေေတာ့ ရာထူးေလးရလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးၿပီး ဘဝင္ျမင့္မဲ့မိတာေပါ့။ အခက္ခဲဆံုး ဒီဇိုင္းတာဝန္ယူရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး ျဖစ္ၿပီကိုး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ အရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီတုန္းက ၿပိဳင္ဘက္ - က်ေနာ္တို႔ ဆက္သြယ္ေရးက႑ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုမွာ ထိပ္တန္းက ရွိေနတဲ့ ကုမၸဏီရဲ႕ အရာရွိၾကီးတေယာက္ ဖိတ္ေခၚတာနဲ႔ သြားေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဘဝင္ကေလးနဲ႔ ေခါင္းတေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္က ရဲရဲေတာက္ ေျပာရဲလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ငါရာထူးတက္ၿပီ၊ မင္း ငါ့ေနရာကို ယူ၊ ငါ့လက္ေအာက္မွာ လုပ္၊ မင္း လုပ္ႏုိင္မလားလို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္။ ဘဝင္ကေလးနဲ႔မို႔ ငါးခူၿပဳံးၿပံဳးၿပီး စိတ္ထဲမွာေတာ့ မင္းေတာင္လုပ္ႏုိင္တာ ငါလည္း ရတာေပါ့လို႔ ထင္လံုးၾကီးခဲ့တယ္။ ကြာတာက အရင္က အင္ဂ်င္နီယားလုပ္ငန္းပဲ တာဝန္ယူရတာ။ Product ထုတ္ကုန္တခုလံုး တာဝန္ယူရတဲ့အခါ တခါမွ မကြ်မ္းခဲ့တဲ့ Manufacturing ဆိုတာပါလာတယ္။ ဆက္တိုက္ Supply Chain ဆိုတာ ပါလာတယ္။<br /><br />ေလယာဥ္ ကုမၸဏီတခုဟာ ဓာတ္ဆီေစ်း အတက္အက်ကို ခံႏိုင္ဖို႔ ဓာတ္ဆီကို Hedge လုပ္ရသလို က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ တႏွစ္လံုးသံုးမယ့္ Logic Chip ေတြကို ၾကိဳဝယ္ရတယ္။ Documentation က ဘာေတြ ေဖာ္ျပရသလဲ? ဆိုၿပီး ေမးလာတယ္။ Marketing က ေစ်းသတ္မွတ္ဖို႔ Marketing Program ေတြ လုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုလာၿပီး Sales က ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေတာ့ ပို႔မွာလဲ? ဝယ္သူေတြ သိခ်င္ေနၿပီ၊ လူ လႊတ္ပါဦးတဲ့။ PR က သတင္းဂ်ာနယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ပါဦးနဲ႔ အရူးမီးဝိုင္းသလို ဖင္မႏုိင္ဘဲ ပဲၾကီးဟင္း ေသာက္မိသလို ခံစားရတယ္။<br /><br />အေမရိကန္က ကုမၸဏီအမ်ားအျဖင့္က (လူ)ကို ေရြးၿပီး တာဝန္ေပး၊ လႊတ္ေပးလိုက္တာပဲ။ မႏိုင္ရင္ အလုပ္ထုတ္ခံရမွာေပါ့။ က်ေနာ္မွာ အားသာခ်က္တခု ရွိတာက မတတ္ရင္ မတတ္ဘူးေျပာဖို႔ ဝန္မေလးဘူး - မႏိုင္ရင္ မႏုိင္ဘူး၊ လက္ခံဖို႔ မေၾကာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္လို ရာထူးရွိတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳရင့္တဲ့ လူကို ထမင္းစားဖိတ္ၿပီး အၾကံေတာင္းရတယ္ ဆရာတင္ရတယ္။ ဒီလူက လမ္းျပေပးတာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ႏုိင္ႏိုင္နင္းနင္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ မတတ္ရင္ တတ္တဲ့သူကို ေခၚရွင္းျပခိုင္းရတယ္။ လက္လႊဲႏိုင္မယ့္ လူေတာ္ေတြကို ေရြးခန္႔ရတယ္။ သူမ်ားေတြေျပာတာ နားေထာင္ရတယ္။ အကုန္တတ္စရာမလို။ မိမိသိသင့္တာကိုပဲ ေရြးေလ့လာရတယ္။ မဆိုင္တာကို အခ်ိန္ကုန္မခံနဲ႔ စသည္စသည္ျဖင့္ေပါ့။<br /><br />ေလာကမွာ ဆရာလည္း လိုတယ္၊ ယံုရမယ့္ တပည့္လည္း လိုတယ္။ လက္ရွိအဆင့္ဟာ ေနာက္တက္မယ့္ အဆင့္အတြက္ ျပင္ဆင္ျခင္းပဲဆိုတာ နားလည္လာတယ္။ အဓိက ပညာရလိုက္ကေတာ့ ငါ ဘာမွမသိပါလား။ ငါဟာ ဘာမွ မဟုတ္ပါလားဆိုတဲ့ “သတိ” တရား ရလာရပါတယ္။ တတ္ေလ၊ ဖတ္ေလ ငါ ဘာမွ မတတ္ေသးပါလား။ ေလ့လာစရာေတြ မကုန္ႏုိင္ပါလားဆိုတာ သေဘာေပါက္လာရတယ္။ ဆရာဝန္ျဖစ္ေစ၊ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေစ ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးကို နားလည္ရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာတယ္။ P & L လို႔ ေခၚတဲ့ အရႈံးအျမတ္ကို တာဝန္ယူရရင္ စီးပြားေရး နားမလည္လို႔ မရေတာ့ပါ။<br /><br />*အဆင့္မတူ - အျမင္မတူရင္ - ဗ်ဴဟာ မတူပါ * *<br /><br />ဒီေနရာမွာ “အဆင့္”ဆိုတာ ခြဲျခားလိုတဲ့ ဆႏၵမဟုတ္ေၾကာင္း သတိျပဳေစလိုပါတယ္။ ရာထူးအဆင့္ မတူရင္ “အျမင္” မတူ၊ တာဝန္ယူရတာခ်င္း မတူတာေၾကာင့္ “အျမင္” မတူရင္ (ဗ်ဴဟာ) မတူတာကို ဆိုလိုတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ကုမၸဏီကို High-Tech Company အဆင့္ျမင့္ အတတ္ပညာကုမၸဏီလို႔ ေခၚပါတယ္။ “အတတ္ပညာ” Technology ဟာ အေရးၾကီးပါတယ္။ က်ေနာ့္အဆင့္ က်ေနာ့္တာဝန္ဟာ က်ေနာ့္ Product ထုတ္ကုန္ က်ေနာ့္ေစ်းကြက္မွာ ထိပ္တန္းျဖစ္ေရး ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကုမၸဏီဟာ က်ေနာ္ Product အတြက္ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ ဒီ့အျပင္ သန္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ရင္းၿပီး ဒီအတတ္ပညာအတြက္ ကုမၸဏီတခုကို ဝယ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္အဆင့္၊ က်ေနာ့္တာဝန္၊ က်ေနာ့္အျမင္က ၾကည့္ရင္ ေက်နပ္စရာေပါ့။ သန္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ရင္းၿပီးမွေတာ့ ကုမၸဏီက ဒီအတတ္ပညာ Technology ကို ေက်နပ္စိတ္ခ်လို႔ ယူဆႏုိင္တာေပါ့။ က်ေနာ္ရဲ႕ ေဖာက္သည္ Customers ေတြကိုလည္း ဒီအတုိင္း အာမခံေပးခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ အဆင့္ကၾကည့္ရင္ - ဒီ Technology ကို အသိအမွတ္မျပဳရင္ ေဖာက္သည္ေတြက ဒီအတတ္ပညာ Technology ကို ၿပိဳင္ဘက္ေတြဆီက ဝယ္ရင္း ၿပိဳင္ဘက္ေတြဝင္လာၿပီး အဓိကထုတ္ကုန္ Product ရဲ႕ အေရာင္းက်မွဆိုလို႔ ေငြအကုန္ခံၿပီး မိတ္မပ်က္ရေအာင္၊ ေဖာက္သည္ေတြ တျခားမေရာက္ေအာင္ “ကြက္လပ္” ျဖည့္ထားတာ။<br /><br />High-Tech ေစ်းကြက္မွာ Technology အသစ္ ထြက္ေပၚလာရင္ Technology ကို တည္ေဆာက္ရင္း အားလံုးကို လိုက္နာရမယ့္ “စံ” Standard ကို ေဖာ္ထုတ္ရင္း Product ကို တည္ေဆာက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ Technology နဲ႔ ေနာက္ Technology ၿပိဳင္ၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကုမၸဏီဟာ ထိပ္တန္းမွာ ရွိတာေၾကာင့္ ဒီ Technology ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကတဲ့ Forum ေတြမွာ ၾသဇာရွိတယ္။<br /><br />တေန႔ က်ေနာ္တို႔ဘိုးေတာ္က က်ေနာ့္ Boss ကို ေခၚၿပီး၊ မင္းတို႔ Technology ကို သတ္လိုက္လို႔ အမိန္႔ေပးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးေတာ္အဆင့္က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကုမၸဏီကို ဘယ္ Technology နဲ႔ သြားမယ္၊ သြားသင့္တယ္။ ၿပိဳင္ဘက္ Technology ကို ဝင္မသံုးရင္၊ ဝင္မရင္းဘဲ ၾသဇာမရွိႏုိင္၊ ၾသဇာရွိမွ ဖ်က္ပစ္ႏုိင္တာပဲ။<br /><br />၂ဝ ရာစုအစမွာ အေမရိကန္ၿမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားသံုးတဲ့ Train လို႔ ေခၚတဲ့ ရထားေတြ ေခတ္စားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားကုမၸဏီ ဘိုးေတာ္ေတြနဲ႔ ေရနံကုမၸဏီ ဘိုးေတာ္ေတြ ေပါင္းၿပီး ဖ်က္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကားမွာ Public Transport လို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ားသံုး လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး စနစ္က သိပ္ညံ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သြားသြား ကားရွိမွ ျဖစ္တယ္။ ဒါမွ ကားေရာင္းရမယ္၊ ဓာတ္ဆီေရာင္းရမယ္ေပါ့။<br /><br />၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ေတြမွာ အာရပ္ေတြက ေရနံအေရာင္းပိတ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အေမရိကားကို ညႇစ္ေတာ့ လူေတြက မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး Alternative Energy လို႔ ေခၚတဲ့ ေရနံထြက္ပစၥည္းမဟုတ္တဲ့ (ေလာင္စာ) ကို ရွာေဖြလာၾကတယ္။ တခါထဲ ေရနံဆီကုမၸဏီၾကီးေတြက ဒီကုမၸဏီအငယ္ေလးေတြကို အတင္းလိုက္ဝယ္ၿပီး- ေခ်မႈန္းပစ္လိုက္ၾကတာ အခု ၂ဝဝဝ ေက်ာ္မွာ - တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏိၵယတို႔ တိုးတက္လာၿပီး ေလာင္စာမေလာက္မင ျဖစ္မွ အခု Alternative Energy တျခားေလာင္စာကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာေနၾကရတယ္။ အႏွစ္ ၃ဝ လႊမ္းမိုးထားတဲ့ ေရနံကုမၸဏီၾကီးေတြရဲ႕ ဗ်ဴဟာရဲ႕ ရလဒ္ေပါ့။<br /><br />ကုမၸဏီတခုထဲမွာေတာင္ - က်ေနာ့္အဆင့္နဲ႔ ဘိုးေတာ္အဆင့္ မတူတာေၾကာင့္ (အျမင္) မတူဘဲ “ဗ်ဴဟာ” ပါ ကြဲထြက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ့္ Boss ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္၊ Engineering Boss ရယ္ ဒီ ၃ ေယာက္ပဲ အသိေပးပါတယ္။ ကိုယ့္ခေလးကို ဖ်က္ခ်ဖို႔ မိဘက အဓမၼ အမိန္႔ေပးသလိုပဲ ခံစားရတယ္။ ၃ ညေလာက္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ့္ Boss က ေလာကမွာ (အစြဲ) မထားဖို႔၊ ဒီအတတ္ပညာၿပီးရင္ ေနာက္အတတ္ပညာဆိုတာ လာမွာပဲ။ အေရးၾကီးတာ Technology ကို အေျချပဳ ၿပီးအစကအဆံုး Product တခုလံုးကိုထုတ္လုပ္ႏိူင္တဲ့ နည္းပညာနဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံ မင္းရၿပီ။ အဓိကက ငါတို႔ကုမၸဏီ ေအာင္ျမင္ရင္ ငါတို႔ Stocks ေတြ ေစ်းတက္မယ္။ ငါတို႔ ခ်မ္းသာမႈ တိုးပြားမယ္။ စီးပြားေရး လုပ္တယ္၊ လုပ္ငန္းလုပ္တယ္ဆိုတာ အရင္းရွင္နယ္ပယ္မွာ (အျမတ္) ရဖို႔ပဲလို႔ ႏွစ္သိမ့္ရွာတယ္။ တဖက္က ကိုယ့္လူေတြ၊ ကိုယ့္ေဖာက္သည္ေတြ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္၊ ေဖာက္သည္မပ်က္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရေပမယ့္ တဖက္မွာ ေသဒဏ္ အေပးခံထားရတာကိုလည္း သိေနတယ္။ တပ္မပ်က္ေအာင္ ခံစစ္ကိုႏုိင္မွ စစ္ဗိုလ္ေကာင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔က သင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။ “ဗ်ဴဟာ” ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ခံစားမႈနဲ႔ရင္းၿပီး (သိ) ခဲ့ရတာပါ။ တခါတရံ အလုပ္တခုထဲမွာပဲ အဆင့္မတူေတာ့ရင္ (အျမင္) ဟာ ေျပာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ့္ အကိုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာဝန္ဘြဲ႔ရခဲ့ၿပီး အေမရိကားမွာ Ph.D ဘြဲ႔ရျပန္ကာ ပါေမာကၡ ျဖစ္လာပါတယ္။ က်ေနာ္က Corporate America လို႔ေခၚတဲ့ နယ္ပယ္မွာ ၾကီးထြားရတယ္။ က်ေနာ့္အကိုက Academic လို႔ေခၚတဲ့ ပညာတတ္နယ္ပယ္မွာ ၾကီးထြားရတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ညီအကို ၂ ေယာက္ဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာသာ (အျမင္) တူၾကတာ။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံေရးမွာေတာ့ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္းပဲ။ အေမရိကန္ ပညာေရးစနစ္မွာ University တကၠသိုလ္ေတြေအာက္မွာ College ဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။ College of Medicine, College of Engineering, College of Education ေဆးေကာလိပ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ေကာလိပ္၊ ပညာေရး ေကာလိပ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒီေကာလိပ္တခုစီကို Dean ဆိုတာက အုပ္ခ်ဴပ္ရပါတယ္။ ဗမာလိုေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဴပ္လို႔ ေခၚမယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္စဥ္က ေဆးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ဆိုၿပီး ခြဲထားတာကိုး။ အေမရိကားမွာေတာ့ တကၠသိုလ္ေတြက အမ်ားၾကီး ရွိၾကတာကိုး။<br /><br />က်ေနာ့္အကိုဟာ ပါေမာကၡဘဝမွာ စာသင္တာရယ္၊ အားရင္ သုေတသနလုပ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ပါေမာကၡဆိုတာ အဂၤလိပ္လို Ivory Tower လို႔ေခၚတဲ့ စင္ျမင့္ေပၚက လူေတြ လက္ေတြ႔ ဘာနားလည္လို႔လဲလို႔ အျငင္းပြားၾကရင္ မတရားအႏိုင္ယူေျပာေလ့ရွိတယ္။ သူကလည္း ျပန္ေျပာေပါ့။ သူက Dean ပါေမာကၡခ်ဴပ္ျဖစ္ေတာ့ ဘတ္ဂ်က္ကိုင္လာရၿပီး ကိုယ့္ေကာလိပ္၊ ကိုယ့္ဘတ္ဂ်က္အတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႏုိင္ငံေရး Office Politics ပါလာၿပီ။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမႉး Governor office က အုပ္ခ်ဴပ္သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံလာရၿပီး လူေတြ ဌားရတယ္။ လူေတြကို အလုပ္ျဖဳတ္ရတယ္။ လက္ေတြ႔ျပႆနာေတြ ရင္ဆိုင္လာရၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ပါေမာကၡနဲ႔ ပါေမာကၡခ်ဴပ္ အဆင့္မတူေတာ့တာေၾကာင့္ (အျမင္) ပါ ေျပာင္းလာတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခံစားမႈနဲ႔ (အျမင္) ကို သူ ခံစားတတ္လာတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ အခုလို လက္ေတြ႔ျဖစ္စဥ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး တင္ျပတာကို တခ်ဳိ႕က ဒီလူၾကီး ေလွ်ာက္ၾကြားေနတယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ (အျမင္) ဆိုတာ အေျခခံပညာ၊ ေနာက္ခံ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ေလ့လာမႈအားအေပၚ မူတည္တာေၾကာင့္ (ျမင္) ႏုိင္သေလာက္သာ (ျမင္) ၾကတာမို႔ အျပစ္မေျပာႏိုင္ပါ။ က်ေနာ့္ေစတနာရင္းက ေနာက္ေခတ္ Critical Thinking ကို နားလည္ေစခ်င္တယ္။ အျမင္ (က်ယ္) ေစခ်င္တယ္။ လက္ေတြ႔သင္ခန္းစာဆိုတာက (ေငြ) နဲ႔လည္း ဝယ္ယူလို႔ မရပါဘူး။ စာသင္ခန္းထဲမွာ (သင္) ယူ႐ုံနဲ႔ မၿပီးျပည့္စုံႏိုင္ပါဘူး။ B school လို႔ေခၚတဲ့ Business School ေတြမွာ Case Study အေနနဲ႔ ေလ့လာၾကတာ ရွိေပမယ့္ မိုးထဲေလထဲ အခက္အခဲၾကားမွာ ႐ုန္းကန္ၿပီး ရလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ (အသိ) နဲ႔ အရိပ္ေအာက္မွာ စာအုပ္ထဲကရတဲ့ (အသိ) မတူၾကပါ။ လက္ေတြ႔ပါမွ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ဆိုတာကို လူငယ္ေလးေတြကို သိေစခ်င္တာပါ။<br /><br />*(အျမင္) မတူရင္ (ဗ်ဴဟာ) မတူပါ*<br /><br />အျမင္မတူရင္ ဗ်ဴဟာမတူဘူး ဆိုတာကို လက္ေတြ႔ျဖစ္စဥ္တခုနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး တင္ျပေဆြးေႏြးပါရေစ။<br /><br />အခြင့္အေရးေပၚတယ္ ဘာလုပ္မလဲ?<br /><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ အခြင့္အေရးေပၚရင္ - ဘယ္လို အက်ဳိးရွိေအာင္ အသံုးခ်မလဲ? ဆိုတာကို စဥ္းစားတတ္ရမယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခၚတယ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဘာေၾကာင့္ လက္ခံတာလဲ? စကားေျပာၾကည့္မွ ရန္သူ႔သေဘာထားကို သိမယ္။ ေအာင္ျမင္ရင္ အျမတ္၊ မေအာင္ျမင္ရင္လည္း အဆက္သြယ္ျပတ္ေနတဲ့ ပဲခူး႐ိုးမကလူေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ေနတဲ့လူေတြ ျပန္ေဆြးေႏြးခြင့္ရမယ္။ ဒါက ေပၚလာတဲ့ အခြင့္အေရးကို နုိင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္တာပဲ။ သခင္သန္းထြန္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ရန္သူ႔မ်က္ခံုးေမႊးေပၚ စၾကၤန္ေလ်ွာက္တာပဲ။ ရန္သူကလည္း သူ႔အျမင္၊ သူ႔ဗ်ဴဟာနဲ႔ ဖိတ္ေခၚတာပဲ။ တခ်ဳိ႔ရဲ႔ အေတြးက ဗကပ ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို ခ်ိန္ဆဖို႔နဲ႔ ခြဲနုိင္ရင္ ခြဲဖို႔ လုပ္တယ္လို႔ ဆုိၾကတယ္။ နုိင္ငံေရးဆိုတာမွာလည္း အကြက္ျမင္သူ၊ လ်ွင္သူ၊ ေအာင္ပြဲ မခံဘူးလား။<br /><br />ဒီဖက္ေခာတ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရွးကြန္ျမဴနစ္ေတြလို ပါတီနုိင္ငံေရး၊ အာဏာနုိင္ငံေရးကို နားမလည္ၾကေတာ့ တလမ္းသြားအေတြးကိုပဲ ေတြးတတ္ၾကေတာ့တယ္။ စစ္တပ္ကို မၾကိဳက္၊ စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္ၾက။ ဒို႔က ေရေတာင္ စစ္မေသာက္ဘူးဆိုျပီး ထေၾကြးေက်ာ္ရင္ လူစြမ္းေကာင္းျဖစ္ျပီ ထင္ၾကတယ္။ ဒါက အမွန္ ”ဆႏၵ” သို႔မဟုတ္ ” ခံစားမႈ” သက္သက္သာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီ ခံစားမႈအဆင့္ကို မေက်ာ္နုိင္ရင္ ဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္ ဆန္႔က်င္တာ Opposing for the sake of Opposing" ပဲ ျဖစ္သြားေရာ။ ႏိုင္ငံေရးမႈ ခံစားမႈ၊ ယံုၾကည္ခ်က္၊ အင္အားတည္ေဆာက္မႈ၊ ထိေရာက္တဲ့ ဗ်ဴဟာ ခ်နုိင္မႈ၊ ထိေရာက္တဲ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈေတြဟာ သီးျခားစီရွိပါတယ္။ တခါတရံ ခံစားမႈကို ေဘးဖယ္ျပီး ဗ်ဴဟာေတြ ခ်ရတာ ရွိတယ္။ လုပ္ေဆာင္ရတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။<br /><br />ဥပမာ- ဒီပဲယင္းမွာ နအဖ လူမိုက္ေတြဟာ ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီ အဖြဲ႔သားေတြကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကား႐ုံုသာမက အသက္ကိုပါ အႏၲရာယ္ျပဳၾကတယ္။ ေဒၚစုဟာလည္း လူသားတဦးမို႔ ခံစားမႈ မရွိဘဲ ေနမွာလား။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚစုက အၾကမ္းမဖက္ ဝါဒကို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ျပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာဖို႔ ဆက္ေတာင္းဆို က်ဳိးစားျပီး ခံစားမႈနဲ႔ ဗ်ဴဟာကို ခြဲျခားနုိင္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆိုတာကို ျပသခဲ့တယ္။<br /><br />မထင္မွတ္ဘဲက်ေနာ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔က သံအမတ္ ဦးလင္းျမိဳင္ကတဆင့္ ဖိတ္ၾကားလာတယ္။ ေနာက္မွသိရတာက ၾကားလူတဦးရဲ႔ တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖိတ္ၾကားတာက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ တုိင္းျပည္ကို ျပန္လာၾကည့္ပါ။ ဘာေနာက္ျမီွးဆြဲမွ မပါပါ။ ၾကားၾကားခ်င္း မယံုခ်င္ပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာ ဝွက္ဖဲရွိလားေပါ့။ ေထာင္ေျခာက္ရွိသလားေပါ့။ တဖက္ကလည္း ျမန္မာျပည္ ျပန္မေရာက္တာ ၁၉ ၈၂ ခုႏွစ္၊ ထြက္လာကတည္းက၊ ကုိယ့္လူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်င္တယ္။ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္ျပီး ျပန္သံုးသပ္လိုတယ္။ အဓိက ေနာက္တခ်က္က- ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြ အားလံုးက နုိင္ငံျခားသားေတြ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာမွာ လိုက္တာ၊ ေဒၚစုက ဘာေျပာလိုက္တာနဲ႔ နုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္္မာေတြအားလံုး ေဒၚစု စကားကို တဆင့္ခံပဲ ၾကားေနရတာ။ ျမန္မာေတြထဲမွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ေဒၚစုနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖူးသူမရွိ၊ ေဒၚစုရဲ႔ လက္ရင္း လူယံုေတြ NLD-LA က ဦးညိဳအုန္းျမင့္တို႔လို၊ ဦးျမင့္စုိးတို႔လိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြက ၾကာခဲ့ျပီ။ ေဒၚစုကို ေတြ႔ျပီး ေဆြးေႏြးခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ ေထာက္လွမ္းေရးကို တရားဝင္ မေက်ာ္နုိင္ဘဲႏွင့္ ျဖစ္နုိင္သည့္ အရာမဟုတ္။ ဥာဏ္မရွိဘဲ စြန္႔စားလ်ွင္ ဂြ်န္ယက္ေတာလို ေဒၚစု အႏၲရာယ္ က်နုိင္သည္။ ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ့ ျမန္မာေတြ ရွိပါရဲ႔။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႔ကို လူတိုင္း ေတြ႔ခြင့္ ရနုိင္တာ မဟုတ္။<br /><br />ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးၾကီးတာက လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို အမွန္အတိုင္း သံုးသပ္နုိင္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူေတြႏွင့္ ထိေတြ႔ ခံစား စကားေျပာမွသာလွ်င္ လက္ရွိအေျခအေနကို သံုးသပ္နုိင္မည္။ ဒီအေတြး ဒီအျမင္နဲ႔ က်ေနာ့္အကို ေဒါက္တာ ထြန္းေက်ာ္ျငိမ္းဟာ ၂ဝဝ၄ မွာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ေဒၚစုႏွင့္သာ မဟုတ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးႏွင့္ပါ နာရီႏွင့္ခ်ီ၍ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ညီအကို ၇၄ ခုႏွစ္ကေန ၇၉ ခုႏွစ္အထိ ေထာင္က်စဥ္ ေထာင္တြင္း ဆႏ̔ၵျပမႈကို ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ တိုက္ပိတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ တြဲဖက္ တုိက္ခန္းတခုလံုးမွာ တဖက္စြန္းတြင္ က်ေနာ္၊ အျခားတဖက္စြန္းတြင္ က်ေနာ့္အကို၊ အလယ္မွာေတာ့ ဗိုလ္ၾကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ ရွိပါတယ္။ တိုက္တန္းေရွ႕က အိမ္ေလး ၂ လံုးမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းတုိင္းမႈးတို႔ ရွိၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ၾကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ကို ၾကိဳးေပးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အေရွ႕က ထုတ္သြားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦးနဲ႔က ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိေနတာလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ေဒၚစုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကတည္းက အတူလုပ္လာခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေရာင္းရင္းတေယာက္ရဲ႔ သားေတြအေနနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး လက္ခံေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ေဒၚစုနဲ႔ ေဆြးေႏြးခြင့္ရတာကို တခ်က္မွ အလြဲသံုးစား မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး။ က်ေနာ္တို႔သိတာကို ရင္ထဲမွာပဲထားခဲ့တယ္။ ေဒၚစုကို ေက်နပ္လို႔၊ ေလးစားလို႔၊ လက္ခံလို႔ ေတာက္ေလ်ာက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။<br /><br />႐ိုး႐ိုးမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာ့ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ဖိတ္ေခၚခ်က္ကို လက္ခံတယ္ဆိုရင္ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ထင္နုိင္စရာ ရွိတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ နားလည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ညံ့ရင္ အစားခံရမယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။ မကိုင္တြယ္တတ္လို႔ နုိင္ငံေရးေသသြားသူေတြလည္း ရွိတာပဲ မဟုတ္လား။ စိတ္မေကာင္းစရာက ၊ က်ေနာ့္အကို ျပန္တာကို ႏိုင္ငံေရးသစၥာေဖာက္ပံုသ႑ာန္တုိက္ခိုက္လာၾကေတာ့တာ။<br /><br />က်ေနာ္နားလည္တာက ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီရဲ႔ ဗ်ဴဟာက ဘာလဲ။ အၾကမ္းမဖက္နည္းကို မလိုက္ခ်င္လို႔၊ ေသြးထြက္သံယိုနည္းကို ေရွာင္ခ်င္လို႔၊ ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ေဆြးေႏြပြဲနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ နအဖကို ဖိတ္ေခၚၾကိဳးစားေနတာမဟုတ္လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ေတာင္ ေဒၚစု အတူ ထမင္းစားခဲ့ေသးတာ မဟုတ္လား။<br /></span>Bo Kyaw Nyeinhttp://www.blogger.com/profile/06242602405808828850noreply@blogger.com0